Τρίτη 29 Μαΐου 2018

Κενό 16 … Προς: Κουμουνδούρου !


Κενό 16 Προς: Κουμουνδούρου !


Τώρα ήρθε πια η ώρα να υποστείλετε και τα λάβαρα! Δεν έχουν σχέση με τον τιμημένο αγώνα της Αριστεράς. Αυτό το κόκκινο είναι αίμα αγωνιστών… Το μολύνετε και ασεβείτε βεβηλώνετε την μνήμη τους.

Παραμερίστε λοιπόν. Το απαιτούν οι νεκροί της Καισαριανής και των κολαστήριων. Αυτοί θυσιάστηκαν για ένα ΟΧΙ. Ορθώσανε το μπόι τους σε ντόπιους και ξένους φασισμούς. Άφησαν μια πολιτική διαθήκη στο Έθνος και στην Αριστερά… Έφυγαν με το κεφάλι ψηλά υπερασπιζόμενοι την τιμή της πατρίδας και της Αριστεράς αλλά και το ισχυρό δικαίωμα ενός λαού να αγωνίζεται περήφανος ακόμα κι όταν ηττάται.

Παραμερίστε λοιπόν. Κουμπώστε τα πουκάμισα και βάλτε γραβάτες. Φορέστε ημίψηλο και φράκο. Γιατί δεν είστε παρά θλιβεροί Φραγκολεβαντίνοι! Δεν έχετε σχέση πια με τον Λαό. Ή μάλλον η σχέση σας δεν διαφέρει από την Νέα Δημοκρατία… Αποτελείτε συνέχειά της. Με μια διαφορά: Εκείνοι γνωρίζουν από πρώτο χέρι το… αντικείμενο. Εσείς είστε το… αντίγραφο.

Αφήστε τις αναφορές στην Αριστερά.
Έχετε από μακρόν απωλέσει κάθε έξωθεν καλή μαρτυρία. Διαγράψτε τα συνθήματα-δάνεια της…
Είστε στο πλευρό πλέον εκείνων που αποκαλούσατε δολοφόνους των λαών. Είστε στο ίδιο συνδικάτο με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.
Έχετε χωρίς αιδώ προσχωρήσει στο στρατόπεδο των Τραπεζών.

ΔΕΝ νομιμοποιείστε πλέον να συμμετέχετε στην πορεία του Πολυτεχνείου. Αυτός ο νεότερος ξεσηκωμός στην Ιστορία της πατρίδας είχε Ιδανικά κι είχε και νεκρούς. Περιέκλειε την ελπίδα για ένα καλλίτερο μέλλον κι όχι για έναν κατήφορο. Αυτόν δικαιωματικά και διαχρονικά τον αφήναμε στην Δεξιά.

Μαζέψτε λοιπόν ό,τι απέμεινε από την τιμή της Αριστεράς και αποχωρίστε. Αφήσατε πίσω σας ανέστιους πένητες κι απελπισμένους. Και νεκρούς. Προ πάντων αφήσατε λαό και πατρίδα δίχως ΤΙΜΗ. Κι αυτό είναι ό,τι χειρότερο για έναν Αριστερό! Γιατί η δική μας Αριστερά είχε σε ύψιστο αξιακό κώδικα την τιμή!

Το ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ της πολιτικής αγυρτείας έφτασε στα 3,5 δισ. και επαίρεστε! 
Σαν δεν ντρέπεστε!
 Δεν παραδέχεστε καν ότι αυτό είναι το πλεονάζον αίμα του ελληνικού λαού. Δεν φτάνουν στ’ αυτιά σας οι οιμωγές των απελπισμένων;
 Δεν σας συγκινούν οι εκκλήσεις των καθημαγμένων που έχαναν το σπίτι τους εν μια νυκτί; 
Δεν  φτάνουν σέ σας οι διαμαρτυρίες όσων στενάζουν κάτω από την μπότα της Εφορίας. 
Αδιαφορείτε στις ξέπνοες κραυγές των γερόντων που τους έχετε αφαιμάξει το βιός.

Πανηγυρίζετε για το πλεόνασμα που αποτελεί παρά κεφαλικό φόρο χειρότερο από εκείνο που επέβαλαν οι Τούρκοι και οι κοτζαμπάσηδες… 
Το επιβάλατε νύκτωρ με διατάγματα οριακής πλειοψηφίας. 
Όπως περάσατε διατάγματα για τις συντάξεις για τα εργασιακά, για την διάλυση των Ταμείων. 
Έχετε μεγάλα πλεονάσματα από το αίμα και τον λαού. 
Κι είστε στιγματισμένοι από τον αφορισμό των αγωνιστών.

Και με περίσσιο θράσος ρωτάτε: Τι μπορούσαμε να κάμουμε;

Να ΜΗΝ ΚΑΝΑΤΕ. Να τι θα μπορέσατε!

Τώρα πια ο λαός θα σας ζητήσει τον λόγο για όσα ΔΕΝ ΚΑΜΑΤΕ. 
Για όσα  κάματε είναι πλέον αργά να επανορθώσετε. Οι ζωές δεν γυρίζουν πίσω. 
Προ πάντων η τιμή της Αριστεράς δεν μπορεί πλέον ν’ απαιτεί τίποτα από εσάς. Την έχετε αφήσει κουρέλι σε κάποια θρανία στην Γκράβα.

Και καλά θα είναι στο τέλος για να σας υπενθυμίσει κάποιος που θήτευσε στα πεζοδρόμια της ανάγκης και όχι σε μια γιαλαντζί ξεθωριασμένης-ροζέ Αριστεράς ότι: Ο τόπος είναι πλέον ένας κρατήρας που βγάζει καπνό λίγο πριν την έκρηξη. Κι ότι μεγάλοι διανοητές από τον Μακιαβέλλι ως τον Μαρξ και τον Ένγκελς υποστήριξαν πως η βία είναι μαμή της Ιστορίας.
Άρης Σκιαδόπουλος

Πέμπτη 10 Μαΐου 2018

Περιθωριακοί, αβόλευτοι και βολεμένοι (στην Ηλεία και αλλού..)


Περιθωριακοί, αβόλευτοι και βολεμένοι (στην Ηλεία και αλλού..)


…με αφορμή μια συζήτηση στην … κουίντα… προσκεκλημένος .. συζητητής και διαφωνών ….

Κάποιοι που μπαίνουν στο περιθώριο των κοινωνικών σχέσεων συνήθως το πράττουν συνειδητά.
Είναι λίγοι μεν, αποφασισμένοι δε να μη συμμετέχουν στο πανηγύρι και στις καρναβαλικές (καραγκιοζιλίκια)  υποστάσεις των πολιτικών ζυμώσεων (τι έννοιες…).
Κλείνουν τ’ αυτιά στις κομματικές σειρήνες-επιλογές (στην ουσία πρόκειται για φασιστικού τύπου εντολές προς το πόπολο των άστεων και της περιφέρειας) και… κλείνονται στη σιωπή τους, στη μοναξιά τους.

Κατορθώνουν έτσι να μη γίνουν κοινωνοί της αμετροέπειας και του επώδυνου κομματικού λόγου, χάνουν όμως την υπόρρητη μουσική αυτού του λόγου.
Χρειάζονται βεβαίως εκλεπτυσμένα ώτα για να ακούσουν αυτή τη μουσική, τη συμφωνία της ασάφειας, της οίησης, της εξουσιολαγνείας. Σε πείσμα όλων των δυσκολιών η μουσική του γελοίου υπάρχει, χωρίς αυτό να είναι αντιφατικό.
Τους σέβομαι !
 Αυτά για τους συνειδητούς περιθωριακούς.

Υπάρχουν και οι αβόλευτοι.
Αυτοί που θέλουν επιδιώκουν, να συμβάλουν να πάει η ζωή μερικά βήματα πιο μπροστά, να ανθίσει κάτι καλό για τον τόπο.
Αλλά είναι απογοητευμένοι, εξαπατημένοι, προδομένοι και  πολύ επιφυλακτικοί ( τέτοιος είμαι  και εγώ)
Κατανοούν την κίνηση  της ζωής και της κοινωνίας, αλλά διαφωνούν με τις κυρίαρχες τάσεις, αρνούνται να χρησιμοποιηθούν και κυρίως να χρησιμοποιήσουν άλλους για να γίνουν «χρήσιμοι».
Είναι ντροπαλοί … ντρέπονται  για την κατάντια της ζωής και των πολιτικών
Αρνούνται να γίνουν σύστημα  για την αυτοεξυπηρέτηση  τους  (δόξας, βολής, εισοδημάτων..).
Μισούν αυτό που είναι κυρίαρχο  ρεύμα/mainstream, προβαλλόμενοι, φωτογραφιζόμενοι, αρλουμπολόγοι, τενεκέδες ξεγάνωτοι.
Μην πάτε μακριά, κοιτάχτε τους Κατσιφάρες, Γεωργιόπουλους, Λιατσήδες, Ασβούς, Αργυρόπουλοι , Κατρίνιδες,  Μπαλαούρες και κάθε λογής απολειφάδια  που το παίζουν σωτήρες του παρόντος ή του μέλλοντος   και τα αποτελέσματα τους  
Λένε όχι να γίνουν κρίκος στην αλυσίδα των μηδενικών …που κατάντησαν μηδέν τον τόπο μας ( κοιτάξτε γύρω σας, την Ηλεία…).
Αγανακτούν ο καθένας ξέχωρα, ασύνδετα .
Έχουν  κοινή πορεία και στάση παρότι διαφωνούν.
Το κοινό είναι η αγωνία για τον τόπο , η ελπίδα και η διάθεση για μια νέα προοπτική.
Η στάση  είναι αυτή της αξιοπρέπειας και της άρνησης συμμετοχής σε πολιτικές αγοραπωλησίες .
 Η διαφωνία σε πολλά (πολιτικά, κομματικά κλπ) που όμως δεν αποτελούν εμπόδιο στην  «κοινή πορεία και στάση»
Είναι πολλοί αλλά είναι σκόρπιοι ( μήπως πρέπει να γνωριστούν   και να ενωθούν ?)

Το πρόβλημα είναι με τους ασυνείδητους, με την πλειοψηφία δηλαδή των ψηφοφόρων.
Οι έρμοι δεν έχουμε καταλάβει ότι είμαστε στο περιθώριο της πολιτικής ζωής, ότι άλλοι αποφασίζουν για τις τύχες μας και εμείς νομιμοποιούμε τις αποφάσεις τους με την ψήφο μας.
Περιθωριακοί με πτυχίο (ψήφο!), τόση και τέτοια η κατάντια μας.
Κεντρικό πολιτικό παιγνίδι (βουλευτές και λοιποί εξουσιαστές ) απίθανη, συνεχής και επαναλαμβανόμενη κοροϊδία. Το αποτέλεσμα: μνημόνια, φτώχεια, ανεργία, λιτότητα, φόροι κλπ   
Η αυτοδιοίκηση είναι μια γελοιότητα μια καρικατούρα με τόσους ( σε πλήθος και μέγεθος  ) ανίκανους  και  υποταγμένους στην εξουσία της( Δήμοι και Περιφέρεια), αλλά και αυτούς που θέλουν νέα ηγεσία … ( πχ αντί  Λιατσή τι ? Τάκης που ισούται με το μηδέν, Γιάννης ο δούρειος ίππος του αφεντικού του )
Το είναι του δήμου έχει εξοβελιστεί από το δέον του παραγοντισμού, εφαλτήριο εξουσιαστικών επιδιώξεων και προσωπικών ωφελειών και ωφελημάτων (..)
Η Ηλεία στο ναδίρ, οι παράγοντες (εξουσίας, πολιτικής και μέσων ενημέρωσης ) στο ζενίθ  και οι Ηλείοι ..σταυροπόδι, αραχτοί, ακόλουθοι, υπερασπιστές και ψηφοφόροι  των καταστροφέων τους !

Τι να κάνουμε;
Σκεφτείτε …

Θα μπορούσαμε να κάνουμε πολλά υπό την προϋπόθεση να γινόμασταν δημότες, πολίτες.
Καλά, χαιρετίσματα στους δικούς μας, αλλά άμα χάσουμε την εμπιστοσύνη στο λαϊκό στοιχείο όλα έχουν τελειώσει, η συνοχή, η ανάπτυξη, η δημοκρατία.

Κάποιοι παλαβοί φωνάζουν,
 «μην επιλέγετε  τους βολεμένους, τους εξουσιαστές» (αλλά εκεί ξαναπάλι τους επιλέγουν), 
ότι «το περιθώριο είναι κέντρο» (όφειλε να είναι το κέντρο) της πολιτικής – κοινωνικής – οικονομικής – πολιτισμικής ζωής,
«πάρτε το  αλλιώς», δεν τους μάθατε ?

Αλλά μάλλον η βουή των  χειροκροτημάτων  τους  αφαιρεί την ικανότητα να ακούν και οι υποκλίσεις τους  στους  ισχυρούς ( ένα τίποτα είναι κατ’ ουσίαν) του συστήματος τους  εμποδίζει να βλέπουν ( κοιτούν κάτω αντί ψηλά και προς την πραγματικότητα..) .

Περιθωριακοί, αβόλευτοι και βολεμένοι
Είπαμε επιλογές και στάση ζωής που μας ορίζουν (άλλοι),  ορίζουμε ( εμείς) και μας καθορίζουν (όλους μας)

Το γιατί ξεχωρίζουμε στη ζωή είναι άλλη μια ανθρώπινη ανοησία.

Τι περιμένουμε αλήθεια όλοι στο παζάρι που μας πουλούν  ?
Πραμάτεια ή πραματευτάδες( του εαυτού  και της ζωής μας ) ?

Κυριακή 6 Μαΐου 2018

Οι μνησίκακοι και η κοινωνία ( μια «φωτογραφία» της Ηλείας, μια «εικόνα» της Ελλάδας..)

Οι μνησίκακοι και η κοινωνία ( μια «φωτογραφία» της Ηλείας, μια «εικόνα» της Ελλάδας..)

 O εγωισμός συνέχει την ύλη.
Καλώς, τον δικαιολογούμε άπαντες.
Έως ποίου σημείου, όμως;

Όταν αυτός αρρωσταίνει στην προσπάθειά του να επιβληθεί κατά τη διεκδίκηση αρπαγής εξουσίας (οποιασδήποτε μορφής), δύσκολο είναι να ιαθεί.
Είναι αυτοάνοση ασθένεια.  Όχι μόνο αυτό …στην εκδίπλωσή του μεταμορφώνεται σε χολή και δηλητήριο, γεννώντας τον μνησίκακο άνθρωπο.

Έχει γεμίσει από δαύτους η χώρα και Ηλεία, ο Πύργος, ο τόπος μας γενικά βρίθει , παντού σαν τα βάτα… σαν την αφρικάνικη σκόνη που μας πνίγει .

Υποχθόνιοι, δολεροί, στάζουν φαρμάκι όταν οι ίδιοι δεν μπορούν να συμμετάσχουν στο πανηγύρι της ζωής, στο δράμα της έστω.

 Αδύνατον να συνειδητοποιήσουν αυτοί οι άνθρωποι ότι δεν γίνεται να ζήσουμε παρά αμοιβαία, ότι η ομορφιά, είτε το θέλουν είτε όχι, κατοικεί παντού, από την αμοιβάδα έως τον χαρίεντα άνθρωπο του Μενάνδρου(«Ὡς χαρίεν ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος ᾖ» ..Πόσο χαριτωμένος είναι ο άνθρωπος, αν είναι άνθρωπος.. )

Όχι ότι τους λείπει ο νους(αν και σε τινές εκλείπει …), είναι όμως τόσο πολύ βουτηγμένος στο πούσι της ζηλοφθονίας και της ιδιοτέλειας , ώστε λειτουργεί υποτονικά, σφετεριστικά, ιδιοτελώς και καιροσκοπικώς.

Όλοι κινούνται- εν πλήρη ακινησία-για την καρέκλα, την κονόμα, την προβολή και ας καταστρέφονται όλα γύρω .

Ποιοι  είναι αυτοί ;  Α ς μην πάμε μακριά… Δίπλα μας είναι(τους ψηφίζουμε ) είναι οι Περιφερειάρχες, Βουλευτές, Δήμαρχοι, Εκδότες, τα συστήματα..

Μια ματιά στις εφημερίδες της Ηλείας θα τους δείτε… εκδότες και εκδιδόμενους… εμπόριο πολιτικής σαρκός 

..και ο τόπος στο πάτο και εμείς στον πάτο του πάτου….
…η «Ολυμπία Οδός», χωρίς την Ηλεία και την Ολυμπία(που δεν θα ρτελείωσει ΠΟΤΕ ), ο άθλιος δρόμος που ονομάζεται εθνική οδός που «παράγει» δυστυχήματα, τραυματίες και νεκρούς, δεν υπάρχει αεροδρόμιο, μα ούτε σιδηρόδρομος, δεν υπάρχει σύνδεση με Αρκαδία με σύγχρονο δρόμο, η Αμαλιάδα και ο Κάμπος υδρεύεται με ακατάλληλο νερό  από το φράγμα του Πηνειού (μέγα σκάνδαλο και κοροϊδία),  τα σκουπίδια της Ηλείας θάβονται με τεράστιο οικονομικό κόστος  στην χωματερή/ ΧΥΤΥ Τριανταφυλλιάς (τεράστιο σκάνδαλο με σιωπή από όλους…),  ο Πύργος μετατρέπεται σε ένα τίποτα, σε μια μίζερη και άθλια πόλη (όπως και η ψυχή του δημάρχου της ..), ο Περιφερειάρχης της Πάτρας (..και μόνο…)  έχει μηδενικό (…όπως και αυτός..) αποτέλεσμα και έργο προς την Ηλεία, η Αρχαία Ολυμπία παραμένει αναξιοποίητη και υποβαθμισμένη και όσα τόσα άλλα…
..και κόβουν δέντρα. πάνε βόλτες με τον εγκαταλελειμμένο σιδηρόδρομο, λεηλατούν το ταμείο του λιμανιού του Πύργου (περιμένω αν τολμά να μου κάνει μήνυση…), χορεύουν στην Κάπελη, μοιράζουν τα χρήματα του ΕΣΠΑ…., ετοιμάζονται να καταστρέψουν το Κατάκολο και την κρουαζιέρα( δια των γεωτρήσεων), πουλούν τον τόπο, μας πουλούν….

 Μήτε ύλη μήτε ενέργεια είναι ο εγωισμός και ας θεωρείται κινούν αίτιο για τη συμπεριφορά των ανθρώπων.
Ιδιοτέλεια, ανικανότητα, προσωπικό όφελος, αλισβερίσια, «μου δίνεις σου δίνω»,   
Οι εξ αυτών τρωθέντες κινούν υπόγεια νήματα, διαβάλλουν, συκοφαντούν, υβρίζουν, καιροφυλακτούν να κεντρίσουν με το δηλητήριό τους κάθε τι που τους ξεπερνά, ή τους προσπερνά, αδιαφορώντας για την υπόγεια μιζέρια τους.

Το γελοίον (όνειρο τους) μια φουσκωμένη  τσέπη, μια φωτογραφία στις εφημερίδες των  εκμαυλιστών, ένα αξίωμα, να γίνουν παράγοντες
…και με υπόγειες διαδρομές, έρποντας, συκοφαντούν, παρασέρνουν, συνομωτούν… και το περίεργο είναι πως ανόητοι και βλάκες μπορούν και το παίζουν …λέοντες

 Κάτι καταφέρνουν στο αρχικό στάδιο, αλλά είναι τόσο ανερεισίνωτοι κοινωνικά, ώστε η «μεγαλειώδης» «προσπάθειά» τους καταντά αυτεπίστροφον και πλήττει τους ίδιους, εκθέτοντάς τους στη χλεύη της αγοράς, στη βάσανο της αντικειμενικότητας, της άδολης κριτικής.

 Και τότε βέβαια θυμούνται τον ασπάλακα εαυτό τους και τρυπώνουν στη γη, μακριά από το φως τού συνυπάρχειν, από τα χρώματα του μεγαλείου της φύσης, από τους εκκωφαντικά ανθρώπινους ήχους της κοινωνίας (λυγμούς ή ύμνους), μακριά ακόμη από τη θωπεία του ανέμου, από τον ευεργετικό εξαγνισμό των υδάτων.

 Τι τους μένει;
 Να συνευρίσκονται, να συνωμοτούν, να σχεδιάζουν την επόμενη επίθεση (διότι, παρ' ότι η κοινωνία τούς «φτύνει», εξακολουθούν να απεργάζονται σχέδια καταστροφής).
Αλλά αντιλαμβάνονται ότι έχουν παραμείνει δραματικά μόνοι, αποξενωμένοι, περιφρονημένοι.

 Τουλάχιστον αν σιωπούσαν για λίγο…
Καλύτερα θα ένιωθαν.
Το είχαν δει οι «παλιοί» αυτό, ο Πίνδαρος λ.χ., που σημείωσε ότι και το σεσωπασμένον ευθυμίαν μείζω φέρει.
Αλλά και γι' αυτό ανίκανοι είναι.
Εχουν πλέον φυλακιστεί στη δική τους πραγματικότητα, αυτήν που έχουν κλώσει στη φτωχή τους συνείδηση. Δεν γνωρίζουν οι δυστυχείς ότι «η σύλληψη της πραγματικότητας και η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα». 

Ζώντας λοιπόν διά της ηδικής των συλλήψεως γουρλώνουν τα μάτια όταν δεν γίνονται αποδεκτές οι προτάσεις τους, όταν το κοινό τούς αποδοκιμάζει, όταν η πλειονότητα αρνείται την ύπαρξή τους.

Η ζωή συνεχίζεται χωρίς αυτούς, αγκαλά το δηλητήριό τους έχει διαχυθεί και στο πιο μικρό σοκάκι της αγοράς, γρήγορα εξατμίζεται και ούτε καν μια κηλίδα δεν παραμένει να θυμίζει την κακία τους.

Και εμείς  ;
Όλη αυτή η ιστορία με τον λαό-εμάς τους πολίτες - και την εξουσία την τοπική  ή την υπερτοπική μοιάζει με μία φράση που συνηθίζουν να λεν οι έμπειροι ναυτικοί που λατρεύουν ακόμα και τη φουρτούνα. Το «Όλοι βρίζουν τη θάλασσα, ενώ φταίει ο άνεμος», ταιριάζει με τις ευθύνες που αναλογούν στους ανέμους του λαού   που επιλέγουν  καράβια (πολιτικούς) και θάλασσες (πολιτικές)

Και να η γνώμη μου !
Να σκεφτούμε εκείνα τα παλιά, που γίνονται και πάλι καινούργια.
Να δούμε, απαλλαγμένοι από το χάλκινο χέρι του φόβου, τον κόσμο της ελευθερίας μέσα από ένα κομμάτι γης, της γης μας, της συκοφαντημένης από τους άλλους και κάποτε από εμάς τους ίδιους πατρίδας.

Ένα κόσμο, ένα τόπο τόσο κοντινό ( η Ηλεία μας) που η απόλαυση σού κόβει την ανάσα, τόσο μακρινό που να μην τον φτάνει το βλέμμα σου, που να μην μπορείς να διακρίνεις το ίχνος του, την σκιά του, το είδωλό του.

Χωρίς ελευθερία τί;
Ένα λοξό βλέμμα σ’ αυτήν, ή ένα βλέμμα επιθυμίας και ανάγκης μαζί, έστω στο αίτημά της, αρκεί για να αντέξεις μια ζωή, την ζωή σου.

Η ελευθερία είναι κάτι που ξυπνά μέσα σου μια χαρά άγρια, πρωτόγνωρη, αν και από πάντα γνωστή. Γιατί πάντα μέσα στον άνθρωπο υπάρχει το αίτημά της.
Να αγωνιστούμε  για μια ευημερούσα Ηλεία, Πύργο, Αμαλιάδα, Πηνεία, Λεχαινά, Βάρδα, Γαστούνη, Βαρθολομιό, Ορεινή Ηλεία, Αρχαία Ολυμπία (κυρίως), Ανδρίτσαινα, Κρέστενα, Ζαχάρω, Φιγαλεία και να πεταχτεί στο κάλαθο των αχρήστων όλο το παλιό πολιτικό προσωπικό .

Είναι μία, μοναδική και ανεπανάληπτη. Και, ίσως, γι’ αυτό μαζί πιο επισφαλής, αλλά και πιο πολύτιμη, αρνούμενη πεισματικά να γίνει πιόνι, νούμερο, γρανάζι σε οποιοδήποτε «πρότζεκτ».
Πρέπει να είμαστε πολλοί...

Τρίτη 1 Μαΐου 2018

Πρωτομαγιά Βάρναλης και Μαγιακόφσκι


Πρωτομαγιά
Βάρναλης και  Μαγιακόφσκι




Μέρα που είναι σήμερα, Πρωτομαγιά μέρα των εργατών και των αγώνων

 ….αλλά  και 73 χρόνια από την εκτέλεση των 200 στο  Σκοπευτήριο της Καισαριανής

Κώστας Βάρναλης «Πρωτομαγιά 1943»


«Πέσε στα γόνατα , προσκύνα το πανάγιο χώμα
με τη ψυχή κατάκορφα στον ουρανό υψωμένη
όποιος και νά ‘σαι, όθε και νά ‘σαι, κι ό,τι άνθρωπος νά ‘σαι.
Πιότερο ,αν είσαι του λαού ξωμάχος, χειρομάχος ,
φτωχόπαιδο , που αθέλητα σε βάλαν να καρφώσεις,
τον αδερφό σου αντίκρα σου, -με μάνα εσύ κι εκείνος – .
Ετούτη η μάντρα αντίκρυ σου , το σύνορο του κόσμου .
Σ’ αυτην επάνω βρόντηξαν ο Διγενής κι ο Χάρος .
Ήτανε πρώτη του Μαγιού , φως όλα μέσα κι έξω
(έξω τα χρυσολούλουδα και μέσα η καλωσύνη)
που αράδιασε πα στο σοβά πισθάγκωνα δεμένους
και θέρισε με μπαταριές , οχτρός ελληνομάχος,
όχι έναν , δυο , ή τρεις ….διακόσια παλληκάρια .
Δεν ήρθαν μελλοθάνατοι με κλάμα και λαχτάρα ,
μον ήρθανε μελλόγαμπροι με χορό και τραγούδι .
Και πρώτος άρχος του χορού , δυο μπόγια πάνω απ’όλους ,
κι από το Χάρο τρεις φορές πιο πάνου ο Ναπολέος . ( …)»


…και  100 χρόνια από την  μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917.

Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι: «Πρωτομαγιά»


«Σήμερα είναι Πρωτομαγιά. Οι Εργάτες όλου του κόσμου θα διαδηλώσουν κατά εκατομμύρια με τραγούδια και γιορτές.
Πέντε χρόνια θριάμβου!
Πέντε χρόνια Συνθήματα όλο και πιο ζωντανά!
Πέντε χρόνια Κατακτήσεων.
Και -
Πέντε χρόνια μονότονων εορτασμών.
Πέντε χρόνια καλλιτεχνικού μαρασμού!
Εσείς που τάχα λέγεστε παραγωγοί!
Πόσον καιρό ακόμα θα ροκανίζετε σαν τα ποντίκια αυτή την θεατρική απάτη;
Αρχίστε να αντλείτε από την πραγματική ζωή!
Αρχίστε να οργανώνετε επαναστατικούς θριάμβους.
Εσείς που τάχα λέγεστε ποιητές!
Πότε θα πετάξετε επιτέλους τις μεταξωτές σας λύρες;
Θα καταλάβετε άραγε ποτέ πως το να γράφετε για καταιγίδες μόνο απ’ όσα διαβάσατε στις εφημερίδες είναι σαν να μην γράφετε καθόλου για καταιγίδες;
Δώστε μας μια νέα «Μαρσαιγιέζα», αφήστε την Διεθνή να βροντήσει το εμβατήριο των επαναστατικών κατακτήσεων.
Εσείς που τάχα λέγεστε καλλιτέχνες!
Πάψτε πια τα μπογιατίσματα σε σκωροφαγωμένους καμβάδες.
Πάψτε να διακοσμείτε την εύκολη ζωή της μπουρζουαζίας.
Βαλθείτε με ορμή να στολίζετε τις πόλεις, ώσπου να μάθετε και να μπορέσετε να συμμετάσχετε στο μεγάλο έργο του κόσμου.
Δώστε νέα χρώματα και σχήματα στον κόσμο.
Όλες αυτές οι «ομαδούλες» δεν έχουν ούτε την δύναμη ούτε την διάθεση να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.
Αυτοί είναι το «παπαδαριό της τέχνης» και φυλάνε την καλλιτεχνική γνώση μόνο για τους εαυτούς τους.
Ανάμεσα στον λαό κι αυτούς ορθώνεται ένας τοίχος.
Στη μέρα αυτή την σίγουρη, στην Πρωτομαγιά, στο Ενιαίο Μέτωπο των Προλεταρίων σας καλούμε, Οργανωτές του Κόσμου!
Γκρεμίστε τα σύνορα της «Δικής μας Ομορφιάς». Γκρεμίστε τα σύνορα των καλλιτεχνικών «σχολών»!
Βάλτε κι εσείς την δύναμή σας στην ενωμένη ενέργεια της συλλογικότητας.
Ξέρουμε πως η αισθητική του παρελθόντος που έχει την ετικέτα «Ορθή», και ξαναζωντανεύει τον καλογερισμό, και περιμένει την έμπνευση απ’ τους Αγίους, δεν πρόκειται ν’ ανταποκριθεί στο κάλεσμά μας!
Καλούμε τους Αριστερούς, τους Επαναστάτες Φουτουριστές, που έβγαλαν στους δρόμους την τέχνη τους, τους παραγωγούς που έχουν με την έμπνευση καλούς λογαριασμούς. Αυτούς που εμπνεύονται από τις γεννήτριες των εργοστασίων!
Το μυστήριο της δημιουργίας αντικαταστάθηκε από την διαμόρφωση του κόσμου.
«Αριστεροί» όλου του κόσμου. Δεν ξέρουμε τα ονόματά σας και τα ονόματα των σχολών σας. Για ένα όμως είμαστε σίγουροι: όπου ξεκινάει μια επανάσταση, εκεί φυτρώνετε κι ανθίζετε.
Σας καλούμε να ιδρύσετε ένα και μόνο Μέτωπο Αριστερής Τέχνης, την Κόκκινη Διεθνή των Καλλιτεχνών.
Σύντροφοι! Απαλλάξτε την Αριστερή Τέχνη από την Ορθή Τέχνη.
 …
Μόνο σε συνεργασία με την Εργατική Επανάσταση μπορούμε να δούμε την ανατολή της Τέχνης του Μέλλοντος.
Εμείς, που δουλεύουμε πέντε χρόνια τώρα στην Χώρα της Επανάστασης, ξέρουμε:
Πως η Οκτωβριανή Επανάσταση μας έδωσε καινούργιες ιδέες που χρειάζονται καινούργιες μορφές.
Μόνον η Οκτωβριανή Επανάσταση, που μας απελευθέρωσε από την σκλαβιά των μπουρζουάδων, έδωσε πραγματική ελευθερία στην Τέχνη.
Γκρεμίστε τα δεσμά των Σκηνών και των Στούντιο!
Γκρεμοτσακίστε τα Καλογεράκια της Ορθής Τέχνης!
Ζήτω το Ενιαίο Αριστερό Μέτωπο!
Ζήτω η Τέχνη της Προλεταριακής Επανάστασης