Το Πολυτεχνείο, η Δημοκρατία, τα ζητούμενα, οι νέοι και η γενιά του Πολυτεχνείου (ως επιμύθιο…)

Το Πολυτεχνείο, η Δημοκρατία, τα ζητούμενα,  οι νέοι και  η γενιά του Πολυτεχνείου (ως επιμύθιο…)

  

  Επειδή μου τα έχουν πρήξει (συγνώμη για την έκφραση αλλά..)… πρέπει να πω ορισμένα τινά..

Το μήνυμα της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου για Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία συμπυκνώνει σε τρεις λέξεις το νόημα του αγώνα για Δημοκρατία.

Μήνυμα που είναι και θα είναι αέναο.

Όμως,

 τα βασικά εφόδια της Δημοκρατίας είναι ζητούμενα,

και το Ψωμί

και η Παιδεία,

και πάνω από όλα η Ελευθερία!

Δεν γίνεται σχεδόν οι μισοί κάτοικοι της χώρας να βρίσκονται σε ανέχεια και να εξιστορούμε την πρόοδο της χώρας με ψεύτικες αναφορές και φρούδες ελπίδες.

Ο μέσος όρος δεν υφίσταται, όταν διευρύνεται η απόσταση ανάμεσα στους πλούσιους και τους πένητες.

Υπό αυτές τις συνθήκες, όμως, για ποια Παιδεία μιλούμε;

Των παιδιών που δεν έχουν γάλα ή των φοιτητών που δεν μπορούν ούτε να ονειρευτούν;

Και τι Ελευθερία είναι αυτή, που δεν αφήνει ούτε χαραμάδα στο αύριο;

Πολυτεχνείο, γιορτή είναι των νέων.

Δεν γίνεται από τη μία να μη φταίνε σε τίποτε και από την άλλη να βλέπουν τους ορίζοντες κλειστούς και να μη διαμαρτύρονται, να μην εξεγείρονται.

Δεν είναι, ούτε πρέπει να είναι παθητικοί θεατές!

 Ό,τι και αν λένε, ό,τι και αν απαιτούν, με όποιον τρόπο, έχουν δίκιο!

H γενιά του Πολυτεχνείου

Όταν ακούτε για την "γενιά του Πολυτεχνείου που βολεύτηκε" να είστε ψυλλιασμένοι ποιοι και γιατί το λένε.

Συνήθως προέρχεται από ανιστόρητους οι οποίοι αναπαράγουν προπαγάνδα των ακροδεξιών που θέλουν να αμαυρώσουν το Πολυτεχνείο.

Η γενιά του Πολυτεχνείου στην συντριπτική της πλειοψηφία είναι εδώ, δίπλα μας, αγωνίζεται για να τα βγάλει πέρα όπως όλοι μας.

Μια πολύ μικρή μειοψηφία έκανε επάγγελμα την δράση της στο Πολυτεχνείο λερώνοντας τα οράματά του.

Κάποιοι τα ισοπεδώνουν όλα και δεν είναι σωστό .

Ελάχιστοι και ορισμένοι ναι εξαργύρωσαν και το λέω μετά λόγου γνώσεως και γνωρίζοντας προσωπικά τους περισσότερους.

Και για να μην σε πάω μακριά κοίταξε στο νομό μας (Τζιαντζέοι, Κοροβέσης, Γρηγορόπουλος κ.α) βέβαια υπάρχουν και εδώ τέτοιοι..

Αν κάποιο  βέβαια αναφέρονται στην γενιά ΄70-΄80 που είναι κάτι πολύ ευρύτερο (κοινωνικά, πολιτικά και ιδεολογικά) αλλάζει το πράγμα..

Ο κανόνας είναι η τρανταχτή πλειοψηφία τήρησε μη εξαγορασθείσα πορεία και η εξαίρεση είναι ή Δαμανάκη, ο Τζουμάκας ο Λαλιώτης, ο Μπαλαούρας, ο Λαζαρίδης κλπ

....άλλο η γενιά που είναι ισοδύναμη με 25-30 χρόνια περίπου και άλλο αυτοί που πάλεψαν κατά της χούντας.

Δες λοιπόν,

ποιοι από την γενιά μας (εκεί ανήκουμε και εμείς) πάλεψαν,

ποιοι συμβιβάστηκαν ,

ποιοι ήταν καλά παιδιά της χούντας,

ποιοι δεν μίλησαν καθόλου,

ποιοι βολεύτηκαν...

Ένας από τους μεγαλύτερους μύθους σχετικά με το Πολυτεχνείο είναι ότι μετά το Πολυτεχνείο κυβέρνησε η "γενιά του Πολυτεχνείου".

Άθλια ψέματα!

Αν το δούμε ηλικιακά μπορεί και να ισχύει.

Ναι το 80 και το 90 κυβέρνησε η γενιά του Πολυτεχνείου ηλικιακά, όσο κυβέρνησε και η γενιά των ΕΣΑτζήδων ασφαλιτών.

Μην ξεχνάμε πως πολλοί ΕΣΑτζήδες είχαν ίδια ηλικία με τους αντιδικτατορικούς φοιτητές.

Αν το δούμε όμως πολιτικά - έτσι πρέπει να το δούμε, κυβέρνηση η γενιά του "κοίτα την πάρτη σου", η γενιά "κοίτα τη δουλίτσα σου" η γενιά "μάσα κάνα κονδύλι ΕΟΚ, κάνα ΕΣΠΑ κι άσε τους άλλους να κουρεύονται" ακριβώς όπως μέσα στη Χούντα, "κοίτα τη δουλίτσα σου και άσε τους άλλους να βασανίζονται και να εξορίζονται".

Όταν ακούτε για την "γενιά του Πολυτεχνείου που βολεύτηκε" να είστε ψυλλιασμένοι ποιοι και γιατί το λένε.

Συμπέρασμα (για μένα):

Να μην απογοητεύεται- δεν χωράει απογοήτευση παρά μόνο αγώνας για αξιοπρέπεια.

Ο άνθρωπος έχει υποστεί πολλαπλές σκλαβιές,

απαιτείται η επανάσταση στην καθημερινότητα, και κάποτε μέσω της καθημερινότητάς  η κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων…

Να γίνει ο καθένας αυτεξούσιος και αλληλέγγυος ταυτόχρονα.

Και να δημιουργεί, να δρα, να φτιάχνει πράγματα.

 Κυρίαρχοι της ζωής μας , όχι βο(υ)λευτές.