Η πραγματικότητα και επιλογές (μας)

Η πραγματικότητα και επιλογές (μας)

Το καλοκαίρι  τελειώνει(σε), οι παραλίες ερημώνουν, η  ψύχρα αισθητή πιά, επιστροφή στις πόλεις , στα σχολεία, η ξεγνοιασιά μαζί με τις φωτεινές επιγραφές  αρχίζει να σβήνει, οι μουσικές των πανηγυριών και των συναυλιών σιγούν…

Η κοινωνία, όλοι εμείς μετά το διάλειμμα του καλοκαιριού επανερχόμαστε στην απόλυτη πραγματικότητα.

Την πραγματικότητα που σε πνίγει, που τρόμο προκαλεί, που δεν ξέρεις αν πρέπει να εκραγείς οργιζόμενος ή να λουφάξεις να κρυφτείς φοβούμενος ή να τα παραβλέψεις όλα και να «ζεις» στον «κόσμο σου»..

Η πραγματικότητα που είναι αμείλικτη και  σου έρχεται  ως σκέψη, ως ανάγκη, ως υποχρέωση. Είναι παρούσα  και κραυγάζει, ουρλιάζει !

Η πραγματικότητα που είναι οι απλήρωτοι λογαριασμοί, οι υποχρεώσεις, οι ανάγκες της οικογένειας για φαγητό, τα έξοδα για τα ξεκινήματα σχολείων και σχολών, για τα φροντιστήρια των παιδιών, για ρούχα και παπούτσια( τα παιδιά μεγαλώνουν…) ένα χαρτζιλίκι.

Η πραγματικότητα που έκοψε την έξοδο για καφέ, για ένα ούζο για ένα κρασάκι, που έκλεισε τους περισσότερους στα σπίτια μπροστά από το «κουτί» της τηλεόρασης.

Η πραγματικότητα που δυσκόλεψε το δώρο για το παιδί ή το εγγόνι, που φτώχυνε το οικογενειακό τραπέζι, που για πολλούς το σπίτι που το καλοκαίρι ήταν καυτό το χειμώνα θα είναι  κρύο.

Η πραγματικότητα που κόβει τα χαμόγελα, μεγεθύνει την μελαγχολία.

Η πραγματικότητα που οι συνταξιούχοι είναι  στην ανέχεια, οι εργαζόμενοι στην ανέχεια, οι άνεργοι στην πείνα, οι πολλοί να ψευτοζούν με κάποια επιδόματα, οι νέοι χωρίς κανένα μέλλον, με 600.000 Έλληνες νεομετανάστες.

Η πραγματικότητα που είναι οι νέοι φόροι, οι νέες εισφορές, οι νέες μειώσεις, τα νέα μέτρα που έρχονται, κατασχέσεις σπιτιών τα συσσίτια και διανομή ειδών διατροφής σε απόρους.

Η πραγματικότητα που είναι ο κόφτης  και …ο μπήχτης…

Είναι πραγματικότητα που σαν πρέσα σε πιέζει, σε ορίζει και σε καθορίζει είναι όμως και διαχειριστές και καθοριστές/καθαριστές αυτής  της πραγματικότητας.

Είναι το πολιτικό προσωπικό, που η μνημονιακή υποταγή του και νεοφιλελεύθερη επιλογή το κατάστρεψε  -και καταστρέφει- την Ελλάδα και τους Έλληνες και που θέλει σε διάφορες πολιτικές αποχρώσεις να συνεχίσει την ισοπεδωτική πολιτική του.

Είναι η «παρέα» του Μαξίμου, με την ενεργή συμπαράσταση μιας συντροφιάς Πασόκων και άλλων μεταλλαγμένων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που τα δίνει όλα προκειμένου να κερδίσει χρόνο γαντζωμένο στην εξουσία. Που λέει απροσχημάτιστα ψέματα και παρουσιάζει έργο που δεν θα τολμούσε να φανταστεί ότι θα μπορούσε να παράξει το παλαιό μνημονιακό καθεστώς. Και δίπλα σε αυτά γελοιοποιεί κάθε έννοια αριστερής πολιτικής στο όνομα του ρεαλισμού και του «οι άλλοι είναι χειρότεροι».

Είναι η ΝΔ και ο Κούλης που σαν  οδοστρωτήρας δεν θέλει να αφήσει τίποτα όρθιο και θέλει να αποτελειώσει χωρίς αναστολές ότι ο Τσίπρας αφήσει όρθιο.

Είναι η Ηλεία μας που καταστρέφεται, οπισθοδρομεί και ανέχεται (αυτούς που διαχειρίζονται το μέλλον  της)  

Μπροστά σε αυτήν την πραγματικότητα κοινωνική, οικονομική, πολιτική  υπάρχει καθένας μας, σαν άτομα, σαν κοινωνία.

Η πραγματικότητα που έχει τις επιλογές, του αδιέξοδου, του «πνιγμού», του τρόμου, της οργής, του φόβου, της λούφας, του «δεν βαριέσαι», και της αντίδρασης !

Οι επιλογές μας μας ορίζουν, καθορίζουν το μέλλον μας.

Συμπεράσματα πρέπει να έχουμε βγάλει. Δεν γίνεται αλλιώς !

Τα εφτά χρόνια μνημονίου πρέπει να μας δίδαξαν.

Η κατάσταση στον τόπο μας, την Ηλεία   έπρεπε να μας είχαν βάλει μυαλό

Ότι η μία υποχώρηση φέρνει, την άλλη, το ένα μνημόνιο ,το άλλο, ο ένας φόρος τον άλλον, η μια λιτότητα, την άλλη και ….

Το ένα τίποτα, φέρνει τους άλλους τίποτα…(βουλευτές, δημάρχους, Περιφέρεια…)

Πως πρέπει να φύγουμε  από  τον παραλογισμό: Διαλέξτε το μικρότερο κακό. Θέλετε να μην έχετε καθόλου σύνταξη;, Βολευτείτε και με τα ψίχουλα. Υγεία να έχουμε, υπάρχουν και χειρότερα …

Τις πολιτικές  δυνάμεις τις γνωρίσαμε, τις ξέρουμε καλά.

Τους νυν βολεμένους/υποταγμένους τους μάθαμε με τον άσχημο τρόπο, αυτόν της προδοσίας, αποδείχτηκαν πολύ  φτηνοί, του δίφραγκου (όχι του τάληρου).

Τους επερχόμενους, δεν τους ξέρουμε, τους ξεχάσαμε ;  Την περίοδο Σαμαρά δεν την θυμόμαστε που αγκαλιά με τους πράσινους έκαναν τα ίδια (και χειρότερα) με τους τωρινούς . Είναι δυνατόν  να αποτελούν λύση ; Μετά  βεβαιότητας η κατηφόρα της επιβίωσης θα συνεχιστεί.

Τα ακροδεξιά εγκληματικά τούβλα,  ούτε συζήτηση ! Φασίστες, άχρηστοι και απάνθρωποι !

Σκεφτείτε!

Σκεφτείτε  ότι πάντα δίπλα στο κακό (νυν ) ανθεί το χειρότερο (πρώην).

Σκεφτείτε ότι όσο «χειρότερος» γίνεσαι τόσο και πιο δεδομένος και αναλώσιμος θεωρείσαι.

Εγώ λέω ότι πρέπει να πάψουμε να είμαστε υποχείρια των διλημμάτων « δεν υπάρχει άλλη επιλογή».

Εγώ λέω ότι πρέπει να αποκτήσουμε την Εθνική μας Κυριαρχία και Ανεξαρτησία,  να διώξουμε τρόικες και  επιτροπείες, να έχουμε τον έλεγχο του νομισματικής πολιτικής (επιστροφή στην Δραχμή) και να στρέψουμε σε άλλη  κατεύθυνση οικονομική πολιτική, με  σεισάχθεια και  πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική.

Εγώ λέω ότι η τελική αξιολόγηση δεν θα αργήσει και θα είναι από τους απλούς ανθρώπους.

Και για γίνουν  όλα αυτά…

Πολιτική και εκλογική καταδίκη  των νυν και των πρώην, Αγώνες, και πολιτικό μέτωπο όλων .

Δεν υπάρχει καμία άλλη λύση «σωτηρίας».