Κυριακή 9 Ιουλίου 2017

Περί εξουσιαζόμενων και εξουσιαστών

Περί εξουσιαζόμενων και εξουσιαστών



Είμαστε(μάλλον) φοβισμένα πλάσματα και ανασφαλή και ράθυμα, αυτή είναι η βεβαιότητά μας.

Προκειμένου να μη χάσουμε (!) αυτή τη βεβαιότητα προσαρμοζόμαστε σε αντιλαϊκά  καθεστώτα  (πριν, τώρα , μετά ?).

Εθιζόμαστε στον εκφασισμό της καθημερινότητας ακόμη και όσοι βλαστημάμε την εξουσία στο καφέ της γειτονιάς ή στα καφενεία του χωριού μας.

Οι βλαστήμιες είναι ανόητες, διότι μας προσδίδουν μεν μια τάχα αντίδραση αλλά είναι μακριά από την ουσία και ουσία είναι ότι έχουμε παραιτηθεί από το νόημα της ελευθερίας,  της αξιοπρέπειας, το να βιώνουμε ως άνθρωποι εάν βεβαίως τα είχαμε ποτέ συλλάβει…
Αυτά όλα είναι γνωστά· για μερικούς ενοχλητικά, γι' άλλους, τους περισσότερους, αδιάφορα.

Ακούγονται κάποιες  φωνές και αμέσως χάνονται στη βουή του ωχαδερφισμού
Στηλιτεύονται( τα κακώς κείμενα)  από μερικές γραφίδες, οι στήλες όμως παρασύρονται από το ρεύμα της απάθειας, της αδράνειας.

Βλέπουμε τη Δικαιοσύνη να ασελγεί στον κοινό νου, εμείς το βιολί μας.
Δεχόμαστε στο πετσί μας τη βία  της φτώχειας, της ανέχειας, του καθημερινού αναστεναγμού.
 Έχουμε εθιστεί στην αυθαιρεσία της εξουσίας, στην κοροϊδία  της.

Βοηθούν, με το αζημίωτο, σ' αυτό οργανικοί διανοούμενοι και, κυρίως, τα Μέσα Ενημέρωσης , που προκειμένου να είναι στη δημοσιότητα και να πλουτίσουν, γίνονται στεντόρειοι τελάληδες της βούλησης της εξουσίας.

 Ας βαρυγκoμούν οι πολλοί, ας υποφέρουν,  τα παπαγαλάκια της εξουσίας δείχνουν θαυμαστή ανηθικότητα, μερικά μάλιστα είναι και φτηνιάρικα- τόσος εξευτελισμός.

 Υπάρχουν υπηρέτες με  ευφυΐα πίσω από την εξουσία( τους βλέπεις παντού) , αλλά υπάρχουν και πολλοί  ανόητοι, ανεπαρκείς και  ολίγιστοι…
Μην πάτε μακριά( στη βουλή στην κυβέρνηση κλπ) κοιτάξτε γύρω σας και αυτούς  που καθορίζουν την πορεία του τόπου μας  

Και εμείς ?
Υπάρχουμε μόνο και μόνο για να έχουν αυτοί τη δυνατότητα να μας εξουσιάζουν ?
Γι' αυτό υπάρχει η «πλέμπα»: για να κυβερνιέται από μερικούς επιτήδειους ?

Έχουν απλωθεί παντού τα πλοκάμια της εξουσίας, κυρίως στην καθημερινή μας σκέψη και συμπεριφορά: Έχουμε λοιπόν  προσαρμοστεί πλήρως στο περιβάλλον της εξουσίας, εννοείται στο περιβάλλον που διαμορφώνει η ίδια για να μας φυλακίσει εντός του ?

Δηλαδή να συμπεράνω: Όπως όλα τα ζώα προσαρμόζονται στο φυσικό περιβάλλον, έτσι και το ζώο άνθρωπος προσαρμόζεται στο κοινωνικό περιβάλλον.
Ποια ανεξαρτησία, ποια ελευθερία, ποιο νόημα συνύπαρξης, το στομάχι (μας), η βολή και μικροασφάλεια μας να 'ναι καλά.

Συνηθισμένοι, δασκαλεμένοι μάλλον, να υπακούσουμε χωρίς αντίρρηση στους ανωτέρους τους, άρα, είναι φυσικό γι’ αυτούς να τους δείχνουν υπακοή οι κατώτεροι τους.

Αυτό είναι λοιπόν το τέλος ?

Σκεφτείτε όμως πως όταν οι «κατώτεροι» δηλώνουν ανυπακοή,  οι «ανώτεροι» χάνουν κάθε εξουσιαστική τους βεβαιότητα.
Και όταν τη χάνουν είναι θλιβερά μικροί, αποκρουστικά χυδαίοι και ανερμάτιστοι ταυτόχρονα.

Ουδείς πρέπει να δίνει σημασία στους ανθρώπους της εξουσίας, διότι είναι παγκοίνως αναγνωρισμένη η ολιγότητα πολλών εξ αυτών.

Έπρεπε να ξέρει η ( κάθε) εξουσία  ότι το φως ( των ανθρώπων) είναι ανίκητο όσο υπάρχουν ήλιοι στους γαλαξίες, όσο υπάρχει ακόμη αξιοπρέπεια.

 …και θα τους φάει ( τους εξουσιαστές) το μαύρο σκοτάδι και δεν φαίνεται μακριά η διαδικασία του καταβροχθίσματος,


με ζητούμενο,  το δικό μας ρόλο  και θέση … 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου