Δευτέρα 5 Ιουνίου 2017

Μια εποχή σκοτεινή (αν και το καλοκαίρι πολύ φωτεινό), με τη σύγχυση που φέρνει το σκοτάδι (της υποταγής)

Μια εποχή σκοτεινή (αν και το καλοκαίρι πολύ φωτεινό), με τη σύγχυση που φέρνει το σκοτάδι (της υποταγής)



Αλλάζουν οι καιροί και οι εποχές.
 Αλλάζουν  και οι άνθρωποι
Προς το καλύτερο ή  προς το χειρότερο ή μένουν στάσιμοι ;
Δεν ξέρω.
Πάντως εμένα πάντως με φοβίζει η ανεγνοιασιά,  η αμεριμνησιμότητα των ανθρώπων, των πολιτών.

Μια κοινωνία που βλέπει,
 όλα   δίπλα της να  καταρρέουν,
 η ζωή  να είναι μια πίκρα και ένας μόνιμος πόνος,
 η φτώχεια και η ανέχεια να αποκτά λοιμώδη  χαρακτηριστικά,
 τους κοντινούς της ανθρώπους να καταστρέφονται,
τα παιδιά της να χάνονται στα σκλαβοπάζαρα της Ευρωπαϊκής εξαθλίωσης,
 το μέλλον της να υποθηκεύεται άνευ όρων και αμετάκλητα, 
η χώρα να  εξαϋλώνεται  και τα όνειρα της να τα γκρεμίζονται

και ο καθένας  δεν κοιτά, κοιτά μάλλον τις λεπτομέρειες.

Την τηλεοπτική σειρά, το Survivor τον τάδε τραγουδιστή/ρια, το αυτοκίνητο, τον  γαύρο  και τον  βάζελο , τις καλοκαιρινές διακοπές και πολλές άλλες εικόνες κανονικότητες μιας άλλης εποχής.
Και μετά.. .ο καθένας στο σπιτάκι  του, στον καναπέ του.

Παρά τα όσα τραγικά συμβαίνουν, αυτός – ο καθένας -συνεχίζει να δείχνει ανεπηρέαστος, μέσα σε μια κανονικότητα που φαντάζει ως απάθεια και αποχαύνωση.

Λένε πως φταίνε οι καιροί των εποχών, το καλοκαίρι , η θάλασσα, οι χειμώνας (βαρύς )  που πέρασε
Όμως καλοκαίρια (..και χειμώνες  ) υπήρξαν και παλιά και προπέρυσι (θυμάστε το ΟΧΙ  του 62%) και αντιπρόπερσι με τους αγώνες και το γκρέμισμα της κυβέρνησης  ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και πιο πριν με τους Αγανακτισμένους.
Βέβαια τότε υπήρχε οργή μαζί με την Ελπίδα(αυτήν που βίασε και δολοφόνησε  ο Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ).
Τώρα υπάρχει αγανάκτηση και απελπισία.
Η λαϊκή οργή κινητοποιεί.
Η απελπισία καθηλώνει.

Λοιπόν δεν φταίει το καλοκαίρι, αλλά ο χειμώνας μέσα μας.

Είναι ούτως ή άλλως μια εποχή σκοτεινή αν και το καλοκαίρι πολύ φωτεινό, με τη σύγχυση που φέρνει το σκοτάδι (της υποταγής ).

Το πίσω περνιέται για μπρος, το κάτω για πάνω,
ο δεξιός δεν ξέρει που είναι ο αριστερός, 
ο αριστερός που έγινε δεξιός (μνημονιακός και νεοφιλελεύθερος ),
 ο διπλανός σου δεν ξέρεις αν υπάρχει δίπλα σου ή είναι ξένος, ο σύντροφος . ο συναγωνιστής που δεν  είναι πια  μαζί σου,
αλλά και σε κοιτά και εχθρικά  γιατί επιμένεις να πορεύεσαι για αυτό που το ονομάζαμε  Ελπίδα και να του υπενθυμίζεις  τα κοινά λόγια και στόχους…
 
Φτιάξε την εικόνα: μέσα σε τούνελ, ούτε ουρανός, ούτε χαραμάδα να κλέψεις λίγο φως, δύσκολο πολύ να προσανατολιστείς.

Εκείνα που ακούστηκαν σωστά άλλοτε, τώρα τους ακούγονται φάλτσα, εκείνα που φάνηκαν κοντινά απομακρύνθηκαν,  και το αναγκαίο (για να ζήσουμε βρε αδελφέ) εξοβελίστηκε  και η υποταγή βαφτίστηκε ρεαλισμός..

Από κει και μετά ειλικρινά περιμένω να δω κι εγώ από που μπορεί να πιαστεί κάποιος να κάνει το οτιδήποτε.

 Να κινήσει τη γη ας πούμε.
Ένα μοχλό ρε παιδιά, που έλεγε και ο παππούς Αρχιμήδης.
 Και ο μοχλός;

Μοχλός είναι   η νίκη κατά της  επιβολής  της σιωπή και της σύγχυσης, δεν ξέρει προς τα που να στραφεί.
Μοχλός είναι οι φωνές μιλούν όχι  για να ακουστούν αλλά γιατί έχουν κάτι να πουν.
Αυτές  πρέπει να ακούσουμε, αυτές πουν δεν ακούγονται χαμένοι στον ορυμαγδό και την απελπισία.

Σ’ αυτή την εποχή μήπως πρέπει να  τείνουμε  ευήκοα ώτα,
 σε  όσους  μιλούν σιγά για να ακούγονται
 και  σε όσους ξεχωρίζουν με την διαφορετική τος πρόταση ?

Να ακούσουμε  το καινούργιο που δεν  έχει χάσει τη γοητεία και την πειστικότητά του,
 αν και είναι  μπλεγμένο τόσο αξεδιάλυτα με το παλιό,
κι εκείνοι που μιλούν για το καινούργιο δεν ξέρουν
και δεν έχουν ξεμπλέξει τις σχέσεις τους με το παλιό.

Να σκεφτούμε την ζωή μας χωρίς μονόδρομους, Ευρώπη (ΕΕ) και ευρώ, κόντρα στο επιβαλλόμενο  αυτοχειριασμό  μας (ως πολίτες και ως χώρα), να υψώσουμε την φωνή μας και το ανάστημά μας, να προταχθούν οι ανάγκες του απλού λαού (εμάς δηλαδή), να απαιτήσουμε λύσεις τώρα, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και τα θέλω , να απορρίψουμε αυτούς που μας κατάστρεψαν(και θέλουν να μας ξανακυβερνήσουν), να συντρίψουμε τους νεοναζί που εκμεταλλεύονται τα τυφλά αδιέξοδα,  για μια Νέα Ελλάδα της δημοκρατίας και εθνικής κυριαρχίας, της παραγωγικής ανασυγκρότησης και της κοινωνικά δίκαιης ανάπτυξης
Είναι πολύ σπουδαία αυτή η ανάγκη κι αυτή η δύναμη για ένα νέο κοίταγμα του αύριο μας .

Θα αλλάξει το βλέμμα που κοιτάζουμε τον κόσμο και στο «τι πράττειν»

1 σχόλιο:

  1. ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΗ ΓΗ ΑΣ ΠΟΥΜΕ,,,,,,,,ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟ // ΤΙ ΠΡΑΤΕΙΝ//

    ΑπάντησηΔιαγραφή