Τετάρτη 31 Μαΐου 2017

…αλλά μόνο μέχρι εκεί ;

…αλλά μόνο μέχρι εκεί  ;



Οι ημέρες που διανύουμε έχουν ένταση.

Αβέβαιος καιρός, αβέβαιες πολιτικές, αβέβαια συναισθήματα.
Αβέβαιο το καλοκαίρι που έρχεται, πολλαπλώς.

Υπάρχουν πολλών λογιών άνθρωποι (δεν κάνω ανθρωπολογική προσέγγιση) και μιλώγια συναισθήματα συγγενή, που αντιλαμβάνομαι γύρω μου.

Φερ’ ειπείν, δεν αναφέρομαι σ’ εκείνους που λένε «τα λέγαμε εμείς», και τώρα καμαρώνουν δικαιωμένοι κι αδιάφοροι για τις συνέπειες των όσων θα συμβούν.

Αισθάνομαι θυμό, όχι γιατί με διέψευσε κανείς,
λύπη, όχι γιατί με απογοήτευσε,
προσδοκία, όχι γιατί έχω σταθερό σχέδιο,
και πείσμα, γιατί όλα ανατρέπονται, αναστρέφονται και ξαναπροσπαθούν.

Κι ακόμα γιατί έμαθα σ’ αυτή την περίεργη πορεία τόσων χρόνων, πως οι άνθρωποι δεν είναι παντοδύναμοι, όπως και οι θεοί εξ άλλου.
Πως τα γεγονότα είναι αμείλικτα και συνεπή, ακόμα κι όταν δεν είναι όπως τα περιμένουμε.
Κυρίως τότε.

Παρατηρώ λοιπόν ένα γύρω την αμηχανία.
Οι κανονικοί άνθρωποι ρωτάνε ανήσυχοι.
Που πάμε ;
Δεν ξέρουν τι ακριβώς απάντηση περιμένουν, μάλλον δεν περιμένουν καμία απάντηση, ρωτάνε ωστόσο με την αοριστία του φόβου που δεν προσδιορίζεται και της ελπίδας που δεν έχει ακόμα αποβληθεί.

Αλλά και δεν ξέρουν που να πάνε.
Να μείνουν σπίτι;
 Να ζητήσουν λόγο;
Να μη ζητήσουν;
Να πουν δικαιολογίες;
Να υπερασπιστούν τη ρήξη;
Να υπερασπιστούν το συμβιβασμό;

 Έξω να βγούνε δυσκολεύονται ποικίλως, αλλά κι αν βγουν, στο δρόμο τους ξαναβρίσκουν τα ερωτήματα.

 Στο σπίτι να μείνουν δεν μπορούν.
 Η οθόνη προετοιμάζει μια απειλή, η οποία όπου να ‘ναι θα εκτοξευθεί, ακόμα και που είναι κλειστή.
Να δεις κάτι να ξεχαστείς;
Ένας σκληρός έκτακτος ειδησάς διακόπτει το πρόγραμμα-ροή το λένε- για να σε τρομάξει.
Πάει η μέρα, βούλιαξε πάλι.

Να μπείς στο διαδίκτυο;
 Εκεί, όπως σερφάρεις ανυποψίαστος, εξαπολύονται αίφνης καταγγελίες, αποκαλύψεις, λίβελοι, αισθήματα πονηρά, ανεξέλεγκτες λέξεις.
 Ελεύθεροι σκοπευτές καιροφυλακτούν και πυροβολούν αμείλικτα όποιον παραβεί τον κανονισμό κυκλοφορίας.
Τον οποίον έχουν ορίσει οι ίδιοι οι σκοπευτές. Οι οποίοι δεν πληρώνουν τίποτα.
 Απλώς εισπράττουν μερικά like, από παρόμοιους, σχηματίζονται μικρές κοινότητες, με κοινό μια ύβρη, διασπώνται και ξαναενώνονται στην επόμενη, για να ξαναχωρίσουν κοκ.
 Οι σχέσεις αυτές δεν κοστίζουν, μερικές λέξεις παραπάνω μόνο.

Καθένας, θα πείτε, με το μέσο που διαθέτει.
Έτσι κι αλλιώς γέμισε ο κόσμος ατομικότητες.
 Ατομικές ατομικότητες ή συλλογικές ατομικότητες.
Δεν έχει σημασία αν έχεις τη δυνατότητα να γράψεις στην εφημερίδα, να πεις στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση, να διαδώσεις στο διαδίκτυο ή αν έχεις τη δυνατότητα να μιλήσεις μέσω της ομάδας, της κίνησης, της «συλλογικότητας» σου.
Και στη μιά και στη άλλη περίπτωση ατομικότητες διακινούνται στην ουσία.
Απροκάλυπτες ή συγκαλυμμένες.
Που δεν πολυενδιαφέρονται για το πραγματικό ακροατήριο.
Εκλαμβάνουν το μικρό τους κόσμο ως το σύμπαν, επιλέγουν τους παραλήπτες και απευθύνονται σε αυτούς.
Αναιρώντας τον πραγματικό λόγο της ύπαρξής τους.

Και που να πάνε και τι να κάνουν ;
Αγανακτούν οι πάντες - εκτός από κάτι κολλημένους όλων των ιδεολογικών και πολιτικών αποχρώσεων και κομματικών επιλογών…

Τα υπαρκτά τους οργίζουν,
η αφραγκίλα, η ανεργία, η έλλειψη ελπιδοφόρου  μέλλοντος, τα σκουπίδια, τα παιδιά που λείπουν στα ξένα, η μιζέρια,

όλα τους οργίζουν και καλά κάνουν, αλλά…
…αλλά μέχρι εκεί..

Φωνή και καταγγελία στο καφενείο, στην καφετέρια, στο μπαρ, στις παρέες, στις ταβέρνες (για όσους μπορούν να πηγαίνουν ακόμα), ιδιαίτερα στις ουρές κάθε είδους (τράπεζες, ΕΛΤΑ, ΔΟΥ, ΙΚΑ, ΤΕΒΕ κλπ)
…αλλά μόνο μέχρι εκεί ;

Για αγώνες, κινητοποιήσεις, απεργίες, κλείσιμο δρόμων, πορείες ούτε λόγος..

Μένει και εκτοξεύεται εκ των χειλέων κάτι σαν « θα τους  γ….ω»   ή «θα τους π….ω» ή «δεν ξέρουν ποιος είμαι εγώ» ή « σε μας δεν περνάνε τέτοια» ή τέλος κάποιοι λόγιοι  λένε «του Έλληνα ο τράχηλος ζυγούς δεν υπομένει» και μετά..
…και μετά, κανά μπάνιο, τηλεόραση, καφέ, κουτσομπολιό, γκομενιλίκια, αναζήτηση  του έρωτα που όλα θα τα επουλώσει , καμιά βόλτα και τέλος μέχρι εκεί.

Η επανάσταση  της καρέκλας , του καναπέ, της ξαπλώστρας, του μοχίτο, του ούζου του κρασιού  και του φραπέ.

Για να μην παρεξηγηθώ, θαυμάσια είναι όλα και το μπάνιο, και η παρέα και το τσίπουρο, και το μπαράκι και η ταβέρνα και ο έρωτας και τόσα άλλα που μας δίνουν χαρά στην ζωή μας.
Χαρά της ζωής είναι, αλλά όχι μέσο αποφυγής της πραγματικότητας ή άμμος για να κρύβουμε το κεφάλι  μας.

Αλλά δεν μπορούμε να μείνουμε σε αυτά μόνο, γιατί δεν θα έχουμε ούτε αυτά σε λίγο καιρό, όλο και λιγότεροι θα τα γεύονται .
Χρειάζεται πέρα από τα λόγια και  κάτι ακόμα.
Και αυτό λέγεται δράση, αγώνας κινητοποίηση, ενότητα ..

Ξέρω παλιά υπήρχε οργή αλλά και Ελπίδα,
μετά ήρθε ο βιασμός από τους ολετήρες που παριστάνουν τους αριστερούς,
τώρα υπάρχει απελπισία και αδυναμία.

Το ξέρω, αλλά μείνουμε εκεί-στο τίποτα-,τελειώσαμε !

 Καθώς γίνομαι μάρτυρας των περιστατικών, εκφραστής σκέψεων, ίσως και δηκτικός και πικρόχολος, μην με αδικήσετε, περνάει μέσα μου η μελαγχολία των ημερών και των τόπων.

Του αβέβαιου καλοκαιριού και της ακόμα πιο αβέβαιης προοπτικής .
Με το απαραίτητο πείσμα.
Και το δικό της, της Αριστεράς, και το δικό του, του καλοκαιριού, και το δικό μου!

Υστερόγραφο:

Πέρα από όλους αυτούς που αναφέρομαι, υπάρχουν και οι αμνήμονες  υποστηρικτές και μνηστήρες των μνημονιακών κομμάτων που χαμογελούν πλατιά πού θέλουν να επαναληφθεί το παρελθόν, ως τραγωδία στο μέλλον και κάποιοι από αυτούς να «ξαναβρεθούν στα πράγματα» .

Τρίτη 30 Μαΐου 2017

Σε αρνητική πορεία (και) ο Τουρισμός στην Ηλεία παρασυρόμενος από τον αντιαναπτυξιακό κατήφορο της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας

Σε αρνητική πορεία (και) ο Τουρισμός στην Ηλεία παρασυρόμενος από τον αντιαναπτυξιακό κατήφορο της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας



Ότι ο Νομός μας,  η Ηλεία έχει τεράστιες δυνατότητες τουριστικής ανάπτυξης  είναι γνωστό σε όλους, με την ιστορία της (Αρχαία Ολυμπία, Αρχαία Ήλιδα, Επικούριος  Απόλλων, Χλεμούτσι  κλπ), την φύση της( ακτές, δάση, ποτάμια, λίμνες, βουνά , καταρράκτες, τοπία κλπ )  τους οικισμούς  της (Δίβρη, Ανδρίτσαινας κλπ),τις ιαματικές πηγές, να αποτελούν ένα τεράστιο απόθεμα δυνατοτήτων.

Παρ’ όλα αυτά τα τεράστια προσόντα ο τόπος  που θα μπορούσε να ακμάσει τουριστικά και έλξει αναπτυξιακά και τους άλλους τομείς της οικονομίας (Αγροτική παραγωγή, Μεταποίηση, λοιπές υπηρεσίες), μαραζώνει και οπισθοδρομεί από την έλλειψη ενδιαφέροντος, τουριστικής προβολής και αναγκαίων υποδομών.

Βασικοί υπεύθυνοι  για την αρνητική πορεία της Ηλείας είναι
η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας  (ΠΔΕ), ο Περιφερειάρχης  Απ. Κατσιφάρας το περιβάλλον του που τον στηρίζει και βεβαίως οι Ηλείοι Αντιπεριφερειάρχες, Σύμβουλο και Αντιπολίτευση (που αδρανεί απολύτως) καθώς και πολιτικό σύστημα (βουλευτές, κυβέρνηση, Δήμοι)

Η ΠΔΕ βρίσκεται στον πάτο  σε όλα τα μεγέθη, έχοντας στο Πανελλαδικό σύνολο το 1,1 %  των Ταξιδιωτικών εισπράξεων, το 1,4% των επισκέψεων και διανυκτερεύσεων, με προοπτικές άσχημες ( το 2021 οι εισπράξεις θα φτάσουν το 2% )  και δεν υπάρχει καμία περιοχή της ΠΔΕ( και της Ηλείας)  στους πρώτους/ΤΟΡ προορισμούς.

Στοιχεία και μελέτες

Τα πρόσφατα στοιχεία και μελέτες είναι αποκαλυπτικά :

1. Τουριστικά Μεγέθη:
Στην έρευνα της Τράπεζα της Ελλάδος με την περιφερειακή κατανομή των βασικών τουριστικών μεγεθών της χώρας (χωρίς την κρουαζιέρα ) για το 2016 η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας  (ΠΔΕ) βρίσκεται στο τελευταίο σκαλί ( δηλαδή στο πάτο ) της Ελλάδας.
Η ΠΔΕ το 2016 έχει μερίδιο  στις Ταξιδιωτικές εισπράξεις 1,1 % (145,5  εκατ. ευρώ)  του πανελλαδικού συνόλου(ΠΣ) και  επιπλέον Επισκέψεις 513,4  χιλ. ( 1,4 % του ΠΣ) , Διανυκτερεύσεις 2.741,7 χιλ. ( 1,4 % του ΠΣ)  , με Μέση δαπάνη ανά επίσκεψη 283,5 ευρώ(63 % του Πανελ. Μέσου Όρου/ΠΜΟ που είναι 449.3€),  Μέση δαπάνη ανά διανυκτέρευση 53,1 ευρώ(79 % του ΠΜΟ που είναι 67 € )   και Μέση διάρκεια παραμονής/ διανυκτερεύσεις 5,3 έναντι του 6,7 του ΠΜΟ.
Το 2013 η ΠΔΕ το 2016 είχε μερίδιο  στις Ταξιδιωτικές εισπράξεις(αναλογία άμεσης τουριστικής δαπάνης) 317 εκατ. ευρώ ή  2,1% του πανελλαδικού συνόλου. Τεράστια πτώση σε τρία χρόνια.

2.Προοπτολές τουριστικής ανάπτυξης.


Στην έρευνα του ΣΕΤΕ (Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων «Ελληνικός τουρισμός-Προοπτικές και δυνατότητες/10ος 2016» εκτιμάται για την ΠΔΕ ότι η Αύξηση αφίξεων θα είναι στο 4% και η Αύξηση εσόδων θα είναι στο 2 % ( τα ποσοστά επί του πανελλαδικού συνόλου )την περίοδο 2015-2021

3. Δημοφιλείς τουριστικοί προορισμοί
Στο TripAdvisor που αποτελεί το μεγαλύτερο ταξιδιωτικό ιστότοπο στον κόσμο, στους 50 πρώτους/ΤΟΡ προορισμούς δεν υπάρχει καμία από της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.
Στην TOP 15 των ελληνικών καλοκαιρινών προορισμών του Trivago )από τις πιο δημοφιλείς   μηχανές  αναζήτησης τουριστικών διακοπών) δεν υπάρχει καμία της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.

Αυτή η άθλια κατάσταση, η οικονομικά επιβλαβής η οπισθοδρόμηση  για τους κατοίκους της   Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας έχει οδηγήσει την  ΠΔΕ στις 20 φτωχότερες και στις 10 λιγότερες ανταγωνιστικές περιφέρειες ολόκληρης της της Ε.Ε. με ποσοστό ανεργίας 28,9% .

Οι αιτίες πολλές…

Απουσία τουριστικής προβολής στην Ελλάδα και κυρίως στο εξωτερικό.
Πέρα από την συμμετοχή σε κάποιες εκθέσεις και τα μεγαλόπνοα σχέδια δεν κινείται τίποτα. Μέχρι και το βίντεο/διαφήμιση για την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας ( του ΣΕΤΕ) που δημιουργήσαν αποσύρθηκε… (λόγω πνευματικώς δικαιωμάτων…).
Δεν υπάρχει κανένα σημείο πληροφοριών και αναφοράς  στο Internet ( ούτε καν στην ιστοσελίδα της ΠΔΕ)  για την Ηλεία την Αχαΐα την Αιτωλοακαρνανία.

Η υποβάθμιση σε βαθμό εμμονής της Ηλείας και των τεράστιων πλεονεκτημάτων της  Αρχ. Ολυμπίας με παγκόσμια.
Όλοι θα ενθυμούμαστε  τα περίφημα «brand name» το «Go West»  και την «Μελέτη Τουριστικού Προϊόντος και Ανταγωνιστικής Ταυτότητας της Περιφέρειάς Δυτικής Ελλάδας» (κόστους 315.000 ευρώ..), το δήθεν ενδιαφέρον τους για την Ολυμπία, τις επανειλημμένες συσκέψεις, τους μεγαλόπνοους  σχεδιασμούς και τα παχιά λόγια (ο αντιπεριφερειάρχης Ηλείας, Γ. Γεωργιόπουλος, τότε έλεγε : «Η Ηλεία με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της δικαιούται αυτοτελή μελέτη για να διαμορφώσει ταυτότητα».
Αέρας κοπανιστός… και ψέματα κατ’  εξακολούθησιν. Μέχρι και στο βίντεο που αποσύρθηκε ( όπως προαναφέραμε) πάλι  η Ολυμπία σαν κεντρικό μήνυμα δεν υπάρχει αλλά το  «To the West» αντί του «Go West». Εμμονές ...και εχθρότητα προς την Ηλεία.   

Η τραγική έλλειψη υποδομών και ενδιαφέροντος

Το θέμα  αυτό για την Ηλεία καθίσταται πιά απόδειξη  ακραίας ανικανότητας και  εσκεμμένης υποβάθμισής της .
Η Ηλεία σε επίπεδο ΠΔΕ  έχει το μεγαλύτερο μερίδιο: 38% των αφίξεων, 45% των διανυκτερεύσεων, 100% στα 5στερα ξενοδοχεία, 78% στις διεθνείς αφίξεις και το 80% επιβατών του Αεροδρομίου Αράξου έχει προορισμό  την Ηλεία - αυτό που λειτούργησε αφού διέκοψαν την λειτουργεία του αεροδρομίου της Ανδραβίδας),
Η Ηλεία δεν έχει  Ολυμπία οδό, σύνδεση με Αρκαδία , Σιδηρόδρομο  και Αεροδρόμιο, το  Λιμάνια περιμένουν εκσυγχρονισμό τους ( έργα χερσαίας ζώνης Κατάκολο, Παράκαμψη Αγιάννη κλπ).

Καταφανής η ανικανότητα και για τα απλά ζητήματα   όπως
Η καθαριότητα οδών και τουριστικών προορισμών,
Ο  έλεγχος ποιότητας υδάτων(στις  25/05/2017  προκηρύχτηκε διαγωνισμός για την διενέργεια των αναλύσεων θαλασσινών νερών που αφορούν την κολυμβητική περίοδο για το έτος 2017 !!!!),
Η καταπολέμηση εντόμων / κουνούπια  (αυτός ο διαγωνισμός ..κάποτε θα γίνει…).

Δυσοίωνο μέλλον

Πέρα των ονείρων, οραμάτων και λοιπών φαντασιώσεων του Περιφερειάρχη και που μέσα σε αυτές ίπταται, η πραγματικότητα στον Τουριστικό Τομέα είναι  τραγική και με απολύτως δυσοίωνο μέλλον.
Οι Δήμοι δεν ασχολούνται παντελώς ( άντε να μαζέψουν κάνα σκουπίδι …) και ιδιαίτερα ο Δήμαρχος Αρχ. Ολυμπίας που δεν διεκδικεί και ανέχεται την πολλαπλή και ποικιλότροπη υποβάθμιση του τεράστιου μεγέθους της γενέτειρας των Ολυμπιακών Αγώνων  και ο Δήμαρχος Πύργου μαζί με τον  διορισμένο   προε-δράκο του Λιμενικού Ταμείου  για την απαράδεκτη και την τριτοκοσμική εικόνα της κρουαζιέρας, την απουσία έργων, της απεριποίητης ευρύτερης περιοχής, για την μη ολοκλήρωση των αναγκαίων μελετών, του  υδατοδρομίου που δεν έγινε, και πολλών άλλων( σύντομα θα ειπωθούν…)


Η κυβέρνηση  απουσιάζει, ακόμα  στο περίμενε  είναι το αμίμητο λεχθέν από το Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Μάκη Μπαλαούρα «Οι καιροί ου μενετοί!» για την ανάγκη άμεσων ενεργειών δράσης και  εγρήγορσης για να βελτιωθούν οι δομές του νομού ή του  Δημήτρη  Μπαξεβανάκη, που  είπε « βασικό διακύβευμα είναι η  αύξηση του τουριστικού ρεύματος στην Ηλεία, καθώς και τη διάχυσή του, σε όλα τα αξιοθέατα του νομού» ή το «ρηξικέλευθο» της  Έφη Γεωργοπούλου-Σαλτάρη ότι «δεν πρέπει να πελαγοδρομούμε αλλά να είμαστε αποτελεσματικοί και γρήγοροι». Απίθανοι !
Οι επιχειρηματίες του Τουρισμού έχουν αφεθεί χωρίς καμία βοήθεια και ότι κινείται είναι αποτέλεσμα  των δικών τους προσπαθειών.

Σε αρνητική λοιπόν πορεία(και) ο Τουρισμός στην  Ηλεία παρασυρόμενος  από τον αντιαναπτυξιακό κατήφορο της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας..

Δευτέρα 29 Μαΐου 2017

Σκέψη, Άποψη, Έκφραση

Σκέψη, Άποψη, Έκφραση 



Δύο άρθρα για την  σκέψη, την  άποψη και την έκφραση  που με εκφράζουν απολύτως:

Εθνικοί διχαστές

«Η ενεργεία εναντίον του πρώην Πρωθυπουργού ανέσυρε στην επιφάνεια μια πραγματικότητα πού δεν μπορεί ν αφήσει κανέναν αδιάφορο.
Η πραγματικότητα αυτή απεικονίστηκε από τη μια, από τα Μέσα Κοινωνικής δικτύωσης κι από την άλλη από συγκεκριμένα Κανάλια ενημέρωσης που υπηρετούν με αφοσίωση συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι. Ταδεδομένα:
1. Όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου καταδίκασαν μετά βδελυγμίας την απόπειρα εναντίον τού κ. Παπαδημου.
2. Η συντριπτική πλειοψηφία των μέσων δικτύωσης είχε αντίθετη άποψη.
3. Κάποιοι δημοσιογράφοι έστρεψαν το ανάθεμα εναντίον της Κοινωνίας και όσων έχουν αντιτεθούν στα μνημόνια άλλα και σε όσους τα υπηρέτησαν. Και έστειλαν το ανάθεμα εναντίον όσων καταδίκασαν αυτό που υπηρέτησε ο Λουκάς Παπαδήμος με συνέπεια: Το Μνημόνιο και όσους το επέβαλλαν.

Σε βαθμό υστερίας ορισμένοι δημοσιογράφοι κατηγόρησαν όλους όσους στάθηκαν απέναντι στις πολιτικές τύπου Παπαδήμου, ως αυτούς οι οποίοι στοχοποίησαν τον πρώην Πρωθυπουργό και ούτε λίγο ούτε πολύ έχουν βάλει τον σπόρο στον εθνικό διχασμό!!
Δεν είναι τυχαίο καθόλου.
Στο σύνολο τους οι κύριοι αυτοί υπηρετήσαν τις ίδιες πολιτικές με τον κύριο Παπαδήμο προτρέποντας μάλιστα να δοθεί όσο το δυνατόν μια μνημονιακή λύση που θα φέρει την χώρα στον δρόμο της ανάκαμψης.

Εδώ λοιπόν προκύπτει ένα ζήτημα που αφορά τον πολιτικό κόσμο αλλά και την κοινωνία. Τι είναι εκείνο που στοχοποιεί κάποιον;
 Οι πράξεις του ή η κριτική που ασκείται σ αυτές τις πράξεις;
Ο Σόιμπλε ή ο Τόμσεν είτε η Λαγκάρντ είτε οποιοσδήποτε άλλος στοχοποιούνται ως άτομα ή μέσα από τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται την εξουσία;
Ο Γουέλς για παράδειγμα ήταν ένας απλός φιλήσυχος Αμερικανός πολίτης η ανέπτυξε αξιόλογη δραστηριότητα πράκτορα στην περιοχή;
 Ο Μαλιος ήταν ένας νοικοκύρης που στοχοποιήθηκε στα καλά καθούμενα ή ήταν ένας σκληρός βασανιστής;

Όλους αυτούς τους στοχοποίησε η κοινωνία η οι πράξεις τους;
Συνεπώς προς τί το ανάθεμα απέναντι σε όσους ασκούν κριτική για έργα και ημέρες εκείνων οι οποίοι φέρουν ευθύνη για όσα υφίσταται μια κοινωνία; Γιατί αυτή η τρομοκρατία τής κριτικής;
Μήπως αποβλέπει στην χειραγώγηση έτσι  ώστε να σταματήσουμε να μιλάμε;
Να μην έχουμε άποψη;
Να μην ασκούμε καν κριτική;

Δυστυχώς δεν ζούμε σε μια κοινωνία αγγέλων. Όπως υπάρχει η κρατική βία που εκδηλώνεται σε ποικίλες μορφές έτσι έχει αναπτυχθεί στη χώρα μας και το. πεδίο της τρομοκρατίας.
Ένα πεδίο που καλά η κακά επικαλείται την ύπαρξη του χάρη στην κρατική τρομοκρατία. Αυτή λοιπόν η τρομοκρατία είτε ονομάζεται 17 Νοέμβρη είτε Πυρήνες της Φωτιάς είτε του Παντελή το κάγκελο εμπίπτει στην αρμοδιότητα των διωκτικών και δικαστικών Αρχών.
Μόνη της αποφασίζει και μόνη της εκτελεί.Δεν έχουν ανάγκη οι τρομοκράτες να τους υπαγορεύσει κάποιος που δεν ανήκει στον χώρο τους,τι θα κάμουν. Προς τι λοιπόν κατηγορείται όποιος ασκεί κριτική ως ηθικός Αυτουργός,τρομοκρατικών πράξεων;
Μήπως να κλείσουν οι εφημερίδες; Μήπως θα πρέπει οι δημοσιογράφοι να φιμωθούν;
Μήπως πρέπει μια ολόκληρη κοινωνία να ζει με τον φόβο μιας τέτοιας κατηγορίας;

Δηλαδή, αν δεν συμφωνώ με τον Παππαδημο, η τον Γιωργάκη είτε τον Σημίτη και το δηλώνω, τότε αν κάποιος τρομοκράτης του στείλει επιστολή,ευθύνομαι εγώ ως ηθικός αυτουργός;
Τι πρωτοτυπίες είναι αυτές;
Να αποδίδουν ευθύνες δίκην εισαγγελέως ο ανίδεος Σταύρος Θεοδωράκης και ο Ψαριανός έτσι συλλήβδην;
Δηλαδή επειδή θα μπορούσα να γράψω για τα έργα και τις η ημέρες του Σόιμπλε κι έρθει κάποιος να επιχειρήσει εναντίον του τρομοκρατική ενέργεια, τότε εγώ είμαι ηθικός αυτουργός;

Και συμπράττω μάλιστα σε κλίμα εθνικού διχασμού;
Για να δούμε όμως; Ποιοι είναι οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί για πάνω από τέσσερις χιλιάδες αυτοκτονίες στη χώρα από τότε που επιβλήθηκαν τα Μνημόνια;
Ποιοι έβαλαν τη. υπογραφή τους για να υποθηκεύσουν τη χώρα για εκατό χρόνια;
 Ποιοι εξαθλίωσαν τους συνταξιούχους και τους έχουν φέρει στα όρια της απόγνωσης;
Ποιοι αποφάσισαν με το πάτημα ενός κομπιούτερ να βγαίνουν. στον πλειστηριασμό. τα σπίτια αφού ο ιδιοκτήτης τους πάρει τα απολύτως απαραίτητα;
Ποια ηθική και ποιο δίκιο επιβάλλουν αυτές τις στρατιές ανέργων και τις χιλιάδες των καταθλιπτικών που έχουν πλημμυρίσει τη χώρα;
Υπάρχουν αυτοί οι αυτουργοί η εμείς πρέπει να κάνουμε πως δεν τούς βλέπουμε;
Υπάρχουν νέα τζάκια που παίρνουν μπιρ πάρα δημόσιες επιχειρήσεις και διαχειρίζονται δημόσιο πλούτο;
Υπάρχουν άνθρωποι που θάπρεπε να ναι φυλακή στο όνομα της κάθαρσης, αλλά  παρά ταύτα γίνονται και. τιμητές;

Ο ελληνικός λαός με λίγα λόγια στο σύνολο του δεν επιθυμεί διχασμό.
Για έναν και  απλούστατο λόγο: Διχασμός σημαίνει ότι ο Λαός είναι μοιρασμένος στα δυο.
Ο λαός όμως δεν έχει καμιά αντιπαλότητα ανάμεσα του. Είναι ενωμένος μπροστά σ αυτή την αθλιότητα που τον έχουν υποβάλλει.
Εκείνοι που είναι οι εθνικοί διχαστές και έχουν όφελος να τον διχάσουν είναι θέλουν να προστατεύσουν τα στενά προσωπικά τους συμφέροντα. Είναι αυτοί που επιδιώκουν την ασυλία και το ακαταδίωκτο..
Είναι όσοι εκμεταλλεύτηκαν την κρίση που μαστίζει τη χώρα και πλούτισαν. Είναι όσοι ενώ θα πρεπε να ναι φυλακή κάνουν διακοπές στη Μύκονο.
Εκεί να ψάξουν να βρουν εθνικούς διχαστές.
Άρης Σκιαδόπουλος

 Ποινικοποιείται η σκέψη και η έκφραση. - Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες.

«…
Από τη στιγμή που έγινε γνωστό ότι στα χέρια του τραπεζίτη Παπαδήμου -που έπαιξε για λίγο καιρό το ρόλο του πρωθυπουργού- έφτασε ένας φάκελος με εκρηκτικά, στήθηκε το γνωστό τρομοϋστερικό σήριαλ.

Τα φερέφωνα της εξουσίας, τα γνωστά παπαγαλάκια που μεταφέρουν τα κελεύσματα της αστυνομίας και της «αριστερής» κυβέρνησης, έπιασαν από νωρίς δουλειά. Και είχαν πολλή δουλειά μπροστά τους. Έπρεπε να πείσουν ακροατές, τηλεθεατές και αναγνώστες ότι η επίθεση στον Παπαδήμο ήταν άμεση επίθεση στη δημοκρατία, έπρεπε να ευαισθητοποιήσουν και να χειραγωγήσουν συνειδήσεις.
 Γνώριμος ο ρόλος τους και αναμενόμενη η τακτική τους. Εκείνο που προβλημάτισε ήταν ότι η κοινωνία έφτιαξε ένα άλλο αφήγημα, άλλοι αντιμετώπισαν το περιστατικό με χιούμορ, ενώ οι πιο υποψιασμένοι αναφώνησαν: «Επιτέλους! Δεν γίνεται όσοι υπέγραψαν τη καταδίκη και τον πρόωρο θάνατο χιλιάδων συνανθρώπων μας να μένουν εσαεί στο απυρόβλητο».

Τη κοινωνική κατακραυγή τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης την αντιμετώπισαν με πανικό. Και τι δεν ακούστηκε;  «Να κλείσουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης», αναφώνησε με στόμφο κάποιος δημοσιογράφος λάτρης του Ερντογάν. «Να συλληφθούν όσοι κατηγόρησαν τον Παπαδήμο από τη Δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος», έκραξε ένα άλλο δημοσιογραφικό γιουσουφάκι.

Τα Σαββατιάτικα πρωτοσέλιδα είχαν κλεισμένη την πρώτη είδηση σα να’ταν πληρωμένη καταχώρηση. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εξέφρασαν τον προβληματισμό τους ως το «πως είναι δυνατόν η κοινή γνώμη να μην καταδικάζει την ενέργεια ενάντια στον τραπεζίτη;». Όλα κυλούσαν ήσυχα στο προτεκτοράτο μας, μέχρι που όπως φαίνεται το κράτος ανέλαβε δράση.

Ένας άλλος τραπεζίτης, εξίσου λαομίσητος με τον Παπαδήμο, ο Στουρνάρας, θορυβημένος από μία ανάρτηση  του Γιώργου Φιλιππάκη (μέλους του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ και συναδέλφου μου στον αυτοδιαχειριζόμενο σταθμό της  ERTopen), απευθύνθηκε στον Τόσκα και στις εισαγγελικές αρχές και ουσιαστικά αξίωσε τη σύλληψη του δημοσιογράφου.
Αν ένας απλός και ανώνυμος πολίτης κατέθετε μήνυση στον Στουρνάρα μπορούμε να υποθέσουμε ότι εκείνη θα παρέμενε ξεχασμένη στο συρτάρι κάποιων δικαστικών γραφείων και φυσικά δεν επρόκειτο να ανακινούταν καν η διαδικασία του αυτοφώρου.

… τόλμησε να εκφράσει τα συναισθήματα απέχθειας απέναντι σε έναν από τους πρωταίτιους των μνημονιών και της καταστροφικής πολιτικής που εφαρμόζεται στη χώρα μας τα τελευταία οκτώ χρόνια.

Έως σήμερα γνωρίζαμε ότι η ελληνική κυβέρνηση (sic) ζητά δηλώσεις μετάνοιας για να δώσει άδειες σε πολιτικούς κρατούμενους, ξέραμε ότι καταδικάζει αναρχικούς για την ιδεολογία τους, ότι κυνηγά τους αντιφασίστες, ότι καταδικάζει απεργούς,  ότι παρακολουθεί και στοχοποιεί αγωνιστές.
… μάθαμε ότι πια ποινικοποιείται  η σκέψη και η έκφραση.
Ας είναι και έτσι. Αυτό φανερώνει τον τρόμο και το απόλυτο αδιέξοδο που βρίσκεται. Η δική τους πολιτική είναι εκείνη που αποενοχοποίησε την λαϊκή αντιβία. Και τώρα είναι πολύ αργά. Όσο και αν προσπαθήσουν, ο λαός γνωρίζει τους ενόχους που κατάντησαν έτσι τη ζωή του.
Προς το παρόν, αντί οι εξουσιαστές να είναι χαρούμενοι που απλά η κοινή γνώμη σιγοψιθυρίζει «καλά του έκαναν» (ενώ θα μπορούσαν να τους έχουν στείλει ήδη στο διάολο), φροντίζουν να δείξουν τις πιο άθλιες προθέσεις τους. Την λογοκρισία και την καταστολή.»

Ανδρέας Στασινόπουλος - (ERTopen)

Σάββατο 27 Μαΐου 2017

Η καταθλιπτική πραγματικότητα, η εικόνα και οι καιροί της εποχής μας

Η καταθλιπτική πραγματικότητα, η εικόνα και οι καιροί της εποχής μας





Αναζητώντας απαντήσεις για το χτες,  ροές ζωής, ανάσες για το αύριο καταφεύγεις σε χρησμούς  και ανιχνεύσεις φίλων (ανεκτίμητων) ιχνηλατώντας, πραγματικότητες, διαθέσεις και μέλλον.


Η καταθλιπτική πραγματικότητα

«Μια εξουθενωμένη, γηρασμένη και άνιση χώρα, με υψηλότατη ανεργία, που θα αγωνίζεται να πληρώσει ένα υπέρογκο χρέος. Ένα υποχείριο των δανειστών με περιορισμένη λαϊκή και εθνική κυριαρχία... 

Δεν υπάρχει καλόπιστος παρατηρητής που να μην αντιλαμβάνεται πια ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε παγίδα. Η κρίση της Ευρωζώνης έχει καταλαγιάσει, αλλά η Ευρώπη που έχει εμφανιστεί είναι βαθιά χωρισμένη σε κέντρο και περιφέρεια, με τη χώρα μας σε εξαιρετικά αδύναμη θέση. Το πολιτικό σύστημα και οι μηχανισμοί εξουσίας την έχουν κρατήσει με μανιασμένη επιμονή μέσα στην Ευρωζώνη, παρά το τεράστιο κόστος. Στην πράξη έχουν εγγυηθεί την ιστορική της περιθωριοποίηση.» (Κώστας Λαπαβίτσας)


Η εικόνα

«..επιχειρούν να υποβαθμίσουν την καθημερινότητά της, να αποδυναμώσουν την αισθητική της και να την λοβοτομήσουν έτσι ώστε να τη χειραγωγήσουν απόλυτα για να την καταστήσουν έρμαιο των ανομολόγητων επιδιώξεων τους.
Η χώρα μας δεν είναι αυτή που θέλουν να μας πείσουν ότι είναι. Είναι αυτή που όλοι μας τη μελετάμε με θλίψη και μελαγχολία, στα ταβερνάκια, στα καφενεία στη φαμίλια μας στις μικρές μας συνάξεις. Είναι μια χώρα γονατισμένη που κάποιοι θέλουν να μας πείσουν ότι παίζει και ρόλο στο διεθνές περιβάλλον. Είναι μια χώρα βυθισμένη στην κατάθλιψη, στο έλεος των αριθμών που άλλοι τους ορίζουν για μας. Και που είτε κάνουν λάθος είτε όχι στους υπολογισμούς τους, για μας δεν αλλάζει τίποτα.»( Άρης Σκιαδόπουλος)


Οι καιροί της εποχής μας

"Ο τόπος και οι άνθρωποι διχάζονται αδιάκοπα, ανάμεσα σε μια αιθρία και μια υποτροπή. Μια απογοήτευση και μια ελπίδα.
Περιμένεις να ’ρθει καλοκαίρι, ανεβάζεις παλτά, πουλόβερ, εν γένει μάλλινα, στην πάνω ντουλάπα, φοράς κοντομάνικο και ανοιχτά παπούτσια και βγαίνεις για να επισπεύσεις τις εξελίξεις.
Και πέφτεις σε σύννεφα, ψιλόβροχο και αναβολή προσδοκιών. Να κάνεις πίσω δεν μπορείς. Τα χειμωνιάτικα είναι ήδη στη λεβάντα. Επιμένεις. Στο κάτω κάτω ο καιρός φταίει που δεν ανταποκρίνεται. Και συνεχίζεις. Κόντρα στην κόντρα.
Κάθεσαι έξω στην πλατεία να πιεις καφέ, απλώνεις στο μπαλκόνι τις πολυθρόνες για να δεις τον αγώνα και παραγγέλνεις κρύα μπίρα, όσο πιο κρύα γίνεται, πιο κρύα απ’ τον καιρό, για να του τη σπάσεις.

Δεν είναι εκείνο που λέμε κόντρα στον καιρό (ούτε μπορείς να πεις, εποχή να τραγουδήσεις «καβάλα πάμε στον καιρό»), είναι όμως μια αναμέτρηση μαζί του, και κυρίως η επιμονή στη διαδοχή των εποχών.

Ακόμα και που άρπαξες ένα γερό κρύωμα δεν σε πτοεί. Δεν είναι λόγος επαρκής για επιστροφή στα χειμωνιάτικα.

Φυσικά, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να διώξεις τα σύννεφα. Τα μαγικά δεν φτουράνε και οι ευχές δεν πιάνουν. Όμως και πάλι δεν βρίσκεις το λόγο για να υποχωρήσεις.
 Αν υποχωρήσεις, κινδυνεύεις να θρονιαστεί ο χειμώνας μέσα σου, κι όταν θα έρθουν οι ζέστες εσύ να παγώνεις ακόμα.
Είναι ύπουλο πράγμα το κρύο.

Μένει πολύ, ακόμα κι όταν έχει αλλάξει ο καιρός. Συνεχίζεις λοιπόν, με μια απογοήτευση και μια πεποίθηση. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Προσοχή, όχι περιμένοντας παθητικά πότε θα φύγουν τα σύννεφα, αλλά προχωρώντας κατευθείαν και ενάντια, με τη βεβαιότητα πως μόνον έτσι θα επισπευσθούν, ενίοτε δε και θα υπάρξουν, οι εξελίξεις.

Σε πτοεί, βέβαια, πως έρχονται έτσι ανάποδα τα πράγματα.
 Πως τόσες προσδοκίες σε αιθρία διαψεύδονται ή παραμένουν αζήτητες, ίσως και να χλευάζονται∙ πως έχουν αραιώσει επικίνδυνα οι συμμέτοχοι στις εξόδους της πλατείας, πως λιγότερες επενδύσεις γίνονται σε πεποιθήσεις και περισσότερες σε αναγκαίους συμβιβασμούς με το τι μπορούμε να κάνουμε∙ δεν μπορείς να τα βάλεις με τον καιρό.

Αλλά, επειδή έχεις συμμαχήσει με το καλοκαίρι, πάντα σε αυτό τον τόπο οι ονειροβάτες  έχουν ισχυρές συμμαχίες με το καλοκαίρι, παραμένεις σταθερός, όχι στη βεβαιότητα της νομοτέλειας, αλλά της ανάγκης.
Και θα βγεις ξανά στην πλατεία, επιμένοντας στα καλοκαίρια.» (Θανάσης Σκαμνάκης)

Η Ηλεία είδωλο δυνατοτήτων, ωσάν σκόνη του παρελθόντος, κόκκοι, τελίτσες, μηδενικά μεγάλων μεγεθών, ανάξιοι μιας συνέχειας, ασυνέχεια …

Η Ηλεία  είδωλο δυνατοτήτων, ωσάν  σκόνη  του παρελθόντος, κόκκοι, τελίτσες,  μηδενικά μεγάλων μεγεθών, ανάξιοι μιας συνέχειας,  ασυνέχεια …      



Ένα διαρκές σκάνδαλο η Ηλεία (μας),
η εξουσία όμως το βαφτίζει στιγμή του παρελθόντος (φταίνε οι προηγούμενοι) και ξεμπερδεύει με τους λογής αντιρρησίες, αντιφρονούντες, δημοκρατικούς εν γένει  εκφέροντες έναν διαφορετικό  λόγο/κριτική ανθρώπους.

Εξουσία όταν λέμε εννοούμε την θεσμική ανικανότητα πρωτίστως (υπουργούς βουλευτές, Περιφέρεια, Δημάρχους και το κακό συναπάντημά),
αλλά και κείνη που φέρει ο καθείς μέσα του ως πολίτες, ψηφοφόροι, και εν δυνάμει αγωνιζόμενοι...

Ωραία ακούγεται:
Ηλεία ( το παρόν της) ,
το σφάλμα των προηγούμενων,
αυτών που θέλουν να γίνουν επόμενοι (μερικοί μπορεί να είναι ταυτόχρονα και προηγούμενοι) Τάκης, Γιάννης, Γιώργος.  Κώστας, Δημήτρης, Μάκης, …)

Όμορφος τόπος ( Ηλεία, Πύργος, Αρχαία Ολυμπία, Αμαλιάδα, Κάμπος , Επαρχία Ολυμπίας ..)  ζηλευτός, προικισμένος από τη φύση, αξιοθαύμαστος, παραγωγικός, ιδανικός τόπος για ζωή , ανάπτυξη, αναψυχή,  συνομιλητής της ιστορίας,  αναζητητής του μέλλοντος..

Ετούτη η ευλογημένη  περιοχή όμως  διέρχεται μια ταπεινωτική  και άθλια περίοδο, που δεν οφείλεται στην ίδια βεβαίως, αλλά στους κυβερνήτες της και την πολιτική τους , που την κατάντησαν σε αυτό που είναι σήμερα..

Η Ηλεία,
 της Αρχαίας Ολυμπίας, του Επικούρειου Απόλλωνα, της Αρχαίας Ήλιδος, του Ιππία, του Πύρωνος, του Ανδρέα Καρκαβίτσα, του Παύλου Μάτεσι, του Τάκη Σινόπουλου, του Τάκη Δόξα, του Γιώργη Παυλόπουλου, του Ηλία Παπαδημητρακόπουλου, του Νίκου Μπελογιάννη, του Σάκη Καράγιωργα, της γης της επαγγελίας του Κάμπου, του Αλφειού, του Πηνειού, της Νέδας, της μοναδικότητας του Καϊάφα, του Κοτυχίου, της Φολόης, της Δίβρης και της Ανδρίτσαινας, της Στροφυλιάς, των απέραντων ακτών, των νεοκλασικών του Τσίλλερ, της Ήλιδας,..
έχει ηγήτορες Κατσιφάρες, Γεωργιόπουλους, Λιατσήδες, Αντωνακόπουλους, Τζαβάρες, Μπαλαούρες, Κοτζάδες, Μπαξεβανάκηδες, Έφες, Καστρινούς,  Χριστοδουλοπουλους, Βαρουξήδες, …, ( αν είναι δυνατόν και οποία κατάντια και ξεπεσμός )

ωσάν  σκόνη  του παρελθόντος, κόκκοι, τελίτσες,  μηδενικά μεγάλων μεγεθών, ανάξιοι μιας συνέχειας,  ασυνέχεια … και

η ιστορία που επιδιώκουν  να τους γράψει στα παλαιοτέρα των υποδημάτων της ως μαύρη σβουνιά και γλίτσα θα τους διαγράψει ως μη όντες

Η Ηλεία, είδωλο δυνατοτήτων
στις μυλόπετρες  των μνημονίων, του πωλούνται όλα, της φτώχειας, της απαξίωσης, της παρακμής.

Αυτή η κατάσταση έχει οδηγήσει την κοινωνία να υποφέρει όλα τα ναυάγια, όλες τις ζημιές, να έχει χάσει την υγεία της, να μην μπορεί να δει τα όμορφα πράγματα, είτε παράξενα, είτε πλούσια, είτε διεμβολίζοντα τον νου και το συναίσθημα.

Φτωχό τόπο και λαό μάς κατάντησαν οι κυβερνήτες ( τοπικοί και άλλοι),   χωρίς κριτική, χωρίς σεβασμό στη ζωή που σπαρταρά, υποτιμώντας τις άπειρες δυνατότητες του τόπου μας ( της Ηλείας, του Πύργου κλπ), αποδεχόμενοι και στηρίζοντες λιγοτάρια ( τους ονομάσαμε πιο πάνω )    και μεις την περιφρονούμε, οι δυστυχείς.

Έτσι μας δίδαξαν, έτσι γαλουχηθήκαμε, έτσι πορευόμαστε: αστείοι, ακόλουθοι, χειροκροτητές, εξυπνάκηδες, κομματόφρονες, νεκροθάφτες του  κάθε μέλλοντος μας…
Μια σειρά σε μια γραμμή..

Διαβρώνουμε/παγιδεύουμε  κάθε επόμενο βήμα, ξαπλάρωντας  κάτω από τον  ήλιο  και δίπλα στην εξωφρενική ομορφιά του ανάγλυφου της Ηλείας και  μέσα στην βαθύτητα του κλίματος της.

Αποποιούμεθα τις ευθύνες μας, όπως και με την  αδιαφορία μας, και την υποστήριξή μας   αφήνουμε, αναθέτουμε, εγκαταλείπουμε  κάθε προοπτική μας
σε κόρακες ( τρεφόμενους από την καταστροφή που ίδιοι επιφέρουν) , ασβούς (δύσοσμοί) , σαλίγκαρους (έρποντες, γλύφοντες και με τα..) φίδια (φαρμακερά)

Έτσι συρρικνωνόμαστε…
και το παρόν αντί να κοιτά το μέλλον,
βλέπει μόνο θαμπά το παρελθόν..


Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

Τα τόσα πολλά είναι της αγροτιάς ( που τελειώνει…)

Τα τόσα πολλά είναι της αγροτιάς ( που τελειώνει…)


Είναι και αυτοί που φορούν ένα χαμόγελο πλατύ,
(που κρύβει τον ωφελιμισμό τους ),  που συμπονούν τους αγρότες, που λένε και μεγάλα λόγια-χείμαρρος- για την ανάγκη βοήθειά τους συμπαράστασης, στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, για την παρέμβαση τους  για την ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα  και το μόνο   μένει απ’ όλα αυτά μια φωτογραφία και τα λόγια μετατρέπονται σε σαχλαμπούχλες, γίνονται ψέματα όπως ήταν από την αρχή, όπως ψεύτικοι οι εκφέροντες ταύτα .

Είναι αυτοί που δεν ξέρουν,
 τι είναι να παλεύεις με την γης, τα νερά, τους πάγους, τους αέρηδες, να σηκώνεσαι αχάραγο, να μεγαλώνεις το φυτό  ή το ζώο, να το πονάς, να αρρωσταίνεις μαζί του, να ελπίζεις σε αυτό για να ζήσεις( εσύ και  η οικογένεια σου ) και να έρχεται η αρρώστια, ο πάγος,  ο ανεμοστρόβιλος, η πλημμύρα, οι εξευτελιστικές τιμές , η τράπεζα, τα μνημόνια, οι φόροι,  ..η αγορά και να σου μετατρέπει την ελπίδα σε ευτελές εμπόρευμα.

Είναι αυτοί που από την ευχάριστη  βολή της όποιας εξουσίας (Κυβερνητική, Βουλευτική, Περιφερειακή, Δημαρχιακή, ..πολιτευτική..)  χρησιμοποιούν τα ροζιασμένα χέρια και τα σκαμμένα πρόσωπα για να χειροκροτούν και να τους ψηφίζουν( και δυστυχώς το κάνουν) .

Είναι αυτοί που τρέφονται με τις ζωές των πιο αδύναμων, μετατρέποντας σε αδύναμους όλο και πιο πολλούς.

Είναι και η πραγματικότητα  που ουρλιάζει,  διαμαρτύρεται, καταγγέλλει, δεν μπορεί άλλο!

Είναι η ψεύτικη και ελλιπής Δακοκτονία , μόνο στο  1/3 των ελαιόδεντρων και  άρα  στην επανάληψη της περσινής καταστροφής - οι άθλιοι- .
Είναι  το μαράζωμα  της σταφίδας με μια άγνωστη αρρώστια(?) που εξαπλώνεται.
Είναι  ο  διαλευρώδης/καπνιά  που απαξιώνει τα  εσπεριδοειδή.
Είναι συνολικά οι ασθένειες που πλήττουν τις καλλιεργείς και που οι αγρότες εισπράττουν ενδιαφέρον  και συμπάθεια.

Που είναι το κράτος, που είναι οι γεωπόνοι, που είναι η προστασία, που είναι η έρευνα, που είναι η αντιμετώπιση του προβλήματος, που είναι αυτοί όλοι όταν ο αγρότης νιώθει απροστάτευτος ?    

  • Είναι οι μειώσεις των τιμών των αγροτικών προϊόντων (φράουλα, ντομάτα, καλαμπόκι, γάλα, ζωοκομικά προϊόντα ),
  • Είναι οι  σταφιδοπαραγωγοί περιμένουν  ακόμη τις αποζημιώσεως,
  • Είναι οι νέοι αγρότες αναμένουν  ακόμη την έγκριση των σχεδίων  βελτίωσης αλλά και εξαιρούνται από το πρόγραμμα βιολογικής καλλιέργειας,
  • Είναι οι δασικοί  χάρτες τους ενέπλεξαν σε δαιδαλώδη, κοστοβόρα και επικίνδυνη διαδικασία (  να δημευτούν αγροτικές περιουσίες).
  • Είναι το νέο χαράτσι για το νερό( ο αέρας έμεινε αφορολόγητος ….)   
  • Είναι οι περικοπές στις εξισωτικές αποζημιώσεις(λόγω τριπλασιασμού των δικαιούχων χωρίς αύξηση του διανεμόμενου ποσού ).
  • Είναι ο τριπλασιασμός των ασφαλιστικών εισφορών στον ΟΓΑ,.
  • Είναι ο διπλασιασμός του συντελεστή φορολόγησης (από 13% το 2016 στο 22%).
  • Είναι τα τεκμήρια διαβίωσης.
  • Είναι η κατάργηση της επιστροφής φόρου πετρελαίου.
  • Είναι η αύξηση στην τιμή του αγροτικού ρεύματος.
  • Είναι η περικοπή των συντάξεων.
  • Είναι το νέο «Μητρώο Αγροτών και Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων» που «πετά» εκτός επιδοτήσεων και ενισχύσεων το 50% των αγροτών.
  • Είναι οι δεσμεύσεις λογαριασμών, η εκποίηση περιουσιακών στοιχείων, και η μείωση του αφορολόγητου.


Είναι τόσα πολλά που διαλύουν την αγροτιά,
 τόσοι πολλοί και τόσο πολύ που επανειλημμένα την  κοροϊδεύουν .

… και αντί βοήθειας , φόρους, περικοπές, αυξήσεις.
…και που τους αντιμετωπίζει ως επιχειρηματίες , Ναι !, επιχειρηματίες, αυτούς που η επιχείρηση τους έχει οροφή την βροχή και το ήλιο, περιβάλλον το κρύο και την ζέστη,  και δάπεδο την λάσπη, το νερό και τις γαλότσες .

Και το αποτέλεσμα εγκατάλειψη του αγροτικού επαγγέλματος -που είναι  λειτούργημα κατά την γνώμη μου-, οι μισές Αγροτικές εκτάσεις στην Ηλεία ακαλλιέργητες,  

Αυτός ο τόπος,  η γης μας, η αγροτιά μας που έθρεψε την Ελλάδα, μεγάλωσε επιστήμονες, είναι ευλογημένος για να αφεθεί στη τύχη του και να καταστραφεί.

Χρειάζεται άλλη αγροτική πολιτική και πάνω από όλα πόροι για να υπάρξει αγροτική ανάπτυξη.

Χρειάζονται, επίσης, άλλοι άνθρωποι και πάνω από όλα, άλλες πολιτικές και άλλοι προσανατολισμοί.

Τετάρτη 24 Μαΐου 2017

Από φοροδέσμιος Ελεύθερος Επαγγελματίας ή Αγρότης, ταχέως Άνεργος ή μισθωτός των 400- 500 ευρώ»

Από φοροδέσμιος Ελεύθερος Επαγγελματίας ή Αγρότης, ταχέως Άνεργος ή Μισθωτός των 400- 500 ευρώ»




Η κρίση τους γονάτισε.
Η άγρια φορολόγηση (22% έως και 45% στα καθαρά εισοδήματα), η επιβολή του τέλους επιτηδεύματος και της εισφοράς αλληλεγγύης,
τους αποτελειώνει.

Το ασφαλιστικό με την πρόβλεψη της σύνδεσης «εισφοράς / εισοδήματος» και το νέα πλήγμα του μνημονίου 4  με την κυριακάτικη λειτουργία των καταστημάτων και τις  ασφαλιστικές εισφορές (δεν θα αφαιρούνται από εδώ και στο εξής από το εισόδημα που θα λαμβάνεται υπόψη για τον υπολογισμό των ασφαλιστικών εισφορών, κάτι που σημαίνει ότι θα υπολογίζονται ασφαλιστικές εισφορές και επί των ασφαλιστικών εισφορών),
τους βάζει μια και καλή την ταφόπλακα

Με το νέο πλαίσιο φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, ο επαγγελματίας θα πρέπει να αποδίδει πάνω από τα μισά κέρδη για φόρους και ασφαλιστικές εισφορές.
Όταν ο επαγγελματίας που θα καταφέρει να έχει έσοδα της τάξεως των 30.000 ευρώ τον χρόνο συνειδητοποιήσει ότι μετά την αφαίρεση των επαγγελματικών του δαπανών, των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών, αυτό που θα του μείνει θα είναι μόλις 600-700 ευρώ τον μήνα, τότε σίγουρα θα σκεφτεί σοβαρά το ενδεχόμενο να κλείσει τα βιβλία του και να ενταχθεί σε κάποια επιχείρηση ως υπάλληλος.

Πως θα ζήσει ο αυτοαπασχολούμενος;
Μα η κατεύθυνση δεν είναι στην εξασφάλιση της βιωσιμότητας.
 Για τον «θάνατο του εμποράκου» πρόκειται.
Το θάνατο της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας.
Αυτό θέλουν και οι δανειστές και  που δουλικά υλοποιεί η νυν  κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες.
Αυτή είναι η στρατηγική τους.

Πρόκειται για σχέδιο που  βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη  και δεν είναι άλλο από  αυτό της  εξαφάνισης των επιτηδευματιών και τους 1,06 εκατομμύρια αυτοαπασχολουμένους, οι οποίοι και αντιστοιχούν στο 30,65% του συνολικού αριθμού των απασχολουμένων (με στοιχεία τέλους 2015) να τους μειώσουν στο 10% (περίπου 300.000) όσο είναι ο μέσος όρος των χωρών  της Βόρειας Ευρώπης( Εσθονία, η Γερμανία, το Λουξεμβούργο, η Σουηδία, η Δανία και Νορβηγία), με ενδιάμεσο «σκαλοπάτι» το ποσοστό της Ιταλίας με 22,1% και της  Πολωνία με 18,5%.

Στην Ελλάδα μετράμε (με στοιχεία τέλους 2015, τα οποία όμως δεν έχουν διαφοροποιηθεί αισθητά παρά το «κλείσιμο» βιβλίων το τελευταίο διάστημα) 1,06 εκατομμύρια αυτοαπασχολουμένους, οι οποίοι και αντιστοιχούν στο 30,65% του συνολικού αριθμού των απασχολουμένων.

Αυτός είναι ο στόχος των δανειστών :
 Η οικονομική εξόντωση των αυτοαπασχολουμένων, το κλείσιμο των καταστημάτων της γειτονιάς, τη μεταφορά της ζήτησης στις μεγάλες επιχειρήσεις και τα εμπορικά κέντρα αλλά και τη μετατροπή των ανεξάρτητων εργασιακά πολιτών σε υπαλλήλους οι οποίοι θα δεσμεύονται από εξαρτημένες σχέσεις εργασίας μερικής ή πλήρους απασχόλησης.

Σε όλα αυτά προσθέστε,
 τα χρέη επαγγελματιών  στις Τράπεζες, στα Ασφαλιστικά Ταμεία, στο Δημόσιο ( Εφορεία ), σε ΔΕΗ, Δήμους, ΤΟΕΒ ,
τις κατασχέσεις που έχουν αποκτήσει δαιμονιώδη ρυθμό,
τους πλειστηριασμούς που έρχονται ηλεκτρονικά πια..,
τις πωλήσεις δανείων σε ξένα funds (που θα είναι πολύ επιθετικά

και θα εξάγετε το μήνυμα και τον δρόμο  των μνημονίων!
«Από Ελεύθερος Επαγγελματίας ή Αγρότης, ταχέως  Άνεργος ή μισθωτός των 400- 500 ευρώ»

Τρίτη 23 Μαΐου 2017

Για μια καρέκλα ξεφτιλιστήκατε

Για μια καρέκλα ξεφτιλιστήκατε



Γνωστός σε πολλούς  ο «Καιρός»  της «Ελευθεροτυπίας», της τελευταίας σελίδας της και ο κατά κόσμον «Γιώργος Παπαδόπουλος Τετράδης» και ένα κείμενο του ράπισμα  στον ΣΥΡΙΖΑ και την Κυβέρνηση και με αλήθειες  που καίνε τα μάτια που το διαβάζουν.

«Πώς το είπε ο Κουρουμπλής;
«Δεν είμαι υπερήφανος που ψήφισα αυτά τα μέτρα. Αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς». Σ αυτές τις δύο προτάσεις συμπυκνώνεται ολόκληρη η νοοτροπία και η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.
 Ο οποίος παραχωρεί στο ΤΑΙΠΕΔ για ξεπούλημα τα κελιά του ΕΑΤ- ΕΣΑ στο Πάρκο Ελευθερίας.
Ποιος να το’ λεγε του Μουστακλή, του Οπρόπουλου και του Κάππου!

Πώς το είπε ο Κουρουμπλής;
Δεν είναι υπερήφανος!
Ποιο ήταν το κυρίαρχο σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ για να ξεσηκώνει το λαό; « Για να ξαναφέρουμε την υπερηφάνεια στο λαό και στον τόπο».

Πώς την έφερε μέχρι στιγμής την υπερηφάνεια;

Με τις ουρές στα ΑΤΜ των τραπεζών για να σηκώνουν οι πολίτες από τα ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ λεφτά όσα προαιρείται η ανικανότητα και η αναλγησία των υπερήφανων κυβερνητών.
Με τις ουρές στα ράφια με τις προσφορές στα super markets, για να φτουρήσει ο μισθός και η σύνταξη με το φτηνόπραμα.
Με τις απανωτές σφαλιάρες των δανειστών σε μια κυβέρνηση που απειλεί τους πάντες και τα πάντα εδώ και 2,5 χρόνια και στο τέλος γλείφει εκεί που έφτυνε.
 Και οι σφαλιάρες στην κυβέρνηση είναι σφαλιάρες στο ίδιο το λαό της.
Αυτό εμπνέει, αυτό εισπράττει.

Αλλά, δεν μπορούσαν να κάνουν κι αλλιώς!
 Φυσικά.
Γιατί η ανάγκη να κρατιόνται γραπωμένοι από την καρέκλα του «καλημέρα σας κύριε υπουργέ», η ανάγκη να κάθονται σε μια πολυθρόνα και να δίνουν εντολές, συνοδευόμενη από τον παχυλό μισθό με τα απαραίτητα τυχερά,
είναι πολύ μεγαλύτερη από την αξιοπρέπεια που δεν έχουν.

Και μεγαλύτερη από τη ντροπή που δεν έχουν να είναι συνεπείς σ αυτά που λέγαν ότι πιστεύουν.
Τρίχες.
Σε τίποτε δεν πιστεύαν και δεν πιστεύουν.
Εκείνοι που πίστευαν καλώς ή κακώς, έφυγαν.
Και μείναν εδώ οι αδίστακτοι τυχοδιώκτες και εξουσιομανείς.

«Δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς»!
Να παραιτιόσασταν!
 Να φεύγατε!
Να λέγατε «αυτά εμείς δεν τα ψηφίζουμε».
Να πηγαίνατε σπίτια σας.
Να κατεβαίνατε στο δρόμο και να ξεσηκώνατε το λαό εναντίον των δανειστών, όπως κάνατε ανέξοδα όταν κατηγορούσατε τους άλλους «που δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς» ότι ήταν τσιράκια του Σόιμπλε και προσκυνημένοι.
Ενώ εσείς «δεν μπορούσατε να κάνετε αλλιώς»!
 Θρασύδειλοι.

Και το κελί του Μουστακλή και του Οπρόπουλου και των άλλων αγωνιστών, δεξιών, κεντρώων και αριστερών στο ΕΑΤ- ΕΣΑ πηγαίνει στο ΤΑΙΠΕΔ! Για ξεπούλημα!
 Με όλο το Πάρκο Ελευθερίας και το Μουσείο Αντίστασης!
Γιατί δεν μπορούσατε να κάνετε αλλιώς;

Μπορείτε.
Να το πουλήσετε στους Γερμανούς το Πάρκο Ελευθερίας. Να κάνουν το μουσείο αντίστασης της Βερμαχτ εναντίον των κατοίκων της Κανδάνου και των Καλαβρύτων και των κατοίκων της Καισαριανής και του Χαϊδαρίου.
Αυτό θα σας ταίριαζε πιο πολύ απ΄ όλα να κάνετε. Θα ταίριαζε στην πραγματική σας φυσιογνωμία, στα πραγματικά σας ιδανικά, στην πραγματική απουσία κάθε ηθικής και κάθε τσίπας.
Και να πηγαίνει εκεί ο πρωθυπουργός αντί να λερώνει τα Σκοπευτήρια όπου έχουν θυσιαστεί οι αληθινοί ήρωες.

Γιατί, θυσιάζομαι σημαίνει ότι ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΛΛΙΩΣ. Αλλά προτίμησα να χάσω τη ζωή μου από το να χάσω τα πιστεύω μου.
Σκέψου ότι εσάς δεν σας ζήτησε καν κανείς να θυσιάσετε τη ζωή σας.

Για μια καρέκλα ξεφτιλιστήκατε.»

Η κόκκινη γραμμή (από αίμα) του δρόμου «Πάτρα –Πύργος- Κυπαρισσία»

Η κόκκινη γραμμή (από αίμα) του δρόμου «Πάτρα –Πύργος- Κυπαρισσία» 


Τα δυστυχήματα στο δρόμο καρμανιόλας Πάτρα –Πύργος- Κυπαρισσία  επανειλημμένα και δυστυχώς προστέθηκε ακόμη ένας, ένας φίλος που ήταν αγωνιστής σε θέματα ανάπτυξης της Ηλείας.  

Νεκροί ( οκτώ από την αρχή του 2017), τραυματίες (πάνω από είκοσι το ίδιο διάστημα), σακατεμένοι, καταστροφή περιουσίων,   πένθη και σπίτια κλειστήκαν, ταλαιπωρίες, έξοδα.

Αυτά είναι  τα τραγικά και συνάμα εγκληματικά αποτελέσματα μιας άθλιας κατάστασης που λέγεται δρόμος «Πάτρα –Πύργος- Κυπαρισσία», ανικάνων ανθρώπων, ανεύθυνων-υπεύθυνων που διαχειρίζονται το παρόν  (από το παρελθόν μέχρι τώρα)  και το μέλλον της Ηλείας, των κατοίκων της, των Δήμων της

Τα αίτια …
  • Εθνική (!) Οδός(!!!), απαράδεκτη, ασυντήρητη,
  • ακραία επικίνδυνη ( εξήγγειλαν πρόσφατα κάτι παρεμβάσεις πασαλείμματά που  δεν θα αλλάξουν το  συνολικό πρόβλημα ) ,  
  • φανάρια  που συνήθως είναι εκτός λειτουργείας και που είναι μικρά -τσίμπλες(αν προσπαθήσεις να καταλάβεις τι χρώμα είναι το φανάρι με κόντρα ήλιο, θα καταλάβεις),
  • έλλειψη διαχωριστικών στηθαίων ( για  αποφυγή  μετωπικών συγκρούσεων),
  • έλλειψη ανισόπεδων διαβάσεων ( και όχι ισόπεδων),
  • απαράδεκτες -δολοφονικές  συνδέσεις με το κάθετο οδικό δίκτυο,
  • εκατοντάδες ανοίγματα στην Ε.Ο,
  • ανεπαρκής διαγράμμιση σήμανση/γραμμές) ( το βράδυ να χάνεις τον δρόμο), ελλειμματικός,
  • ανεπαρκής φωτισμός, διασταυρώσεων,
  • ελλειμματική αστυνόμευση ( περιορίζεται να κόβει κλήσεις ),
  •  ανεπαρκής ορατότητα από τα χόρτα και δέντρα (που έχουν καταλάβει μέρος του οδοστρώματος),
  • διαλυμένος ασφαλτοτάπητας λακκούβες και τα σαμαράκια,


και κυρίως
η μη κατασκευή του οδικού  άξονα «Πάτρα-Πύργος –Τσακώνα» της «Ολυμπίας Οδού» (που σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα παραδίδονται σε πλήρη  λειτουργεία οι αυτοκινητόδρομοι ) και

που κάποτε θα κατασκευαστεί το τμήμα  «Πάτρα - Πύργος» που σταματά στα Χανάκια,

εγκαταλείφτηκε  η τόσο αναγκαία παράκαμψη του Πύργου( γιατί που ακούστηκε να διέρχεται δρόμος ταχεία και μεγάλης κυκλοφορίας  μέσα από το οικιστικό ιστό της πόλης (όπως αποδεικνύουν τα πολλά δυστυχήματα στου κόμβους Φιλοθέης, Αγ, Γεωργίου, Λαμπετίου, Κολυρίου,  και Κολυρέικες παράγκες
ενώ το «Πύργος –Τσακώνα» πάει …

Εδώ όμως είναι Ηλεία, Πύργος, Αμαλιάδα, Κάμπος, Επαρχία Ολυμπίας,
δεν είναι παίξε γέλασε …

Επί δεκαετίες  αμέτρητες οι τραγωδίες, σκοτώνεται  και σακατεύεται κόσμος  και  επαναλαμβάνονται επανειλημμένα, προμελετημένα δυστυχήματα –εγκλήματα με τόπο εκτέλεσης  τους το οδόστρωμα της κατ’ ευφημισμό  ονομαζόμενης  «Εθνική οδός Πάτρα –Πύργος- Κυπαρισσία».

Δρόμος που πολλοί  σώθηκαν «από θαύμα»  και  τα θαύματα ήταν πολλά και πολλοί είχαν τον δικό τους Άγιο να τους φυλάει ή είχαν τύχη βουνό… αλλά σε πολλούς ό άγιος απουσίαζε και η τύχη δεν είχαν..

Και όλο πολιτικό  σύστημα, κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ  (κυρίως και πρωταρχικά) και ΣΥΡΙΖΑ  και οι «άρχοντες»  της Ηλείας (βουλευτές, κόμματα, Δήμαρχοι κλπ),  η  Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας και ιδιαιτέρως ο Περιφερειάρχης Απ. Κατσιφάρας δηλαδή οι ηθικοί αυτουργοί  αυτού του εγκλήματος αδιαφορούν και μας περιπαίζουν.   

Το τμήμα  «Πύργος –  Τσακώνα»  κόπηκε με συμφωνία ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Κατσιφάρα από τις συμβάσεις παραχώρησης των μεγάλων οδικών αξόνων, ο ΣΥΡΙΖΑ δυόμιση χρόνια δημοπρατεί, οι Δήμαρχοι κάνουν κάτι ψευτοπαλικαριές  αλλά κατά άλλα μόκο( Ο Λιατσής λόγω της μόνιμης υπόκλισης σε κάθε κυβέρνησης δεν βλέπει  τα αλλεπάλληλα δυστυχήματα και έχει   πάθει αφωνία λόγω  των συνεχών ύμνων προς την νέα του αγάπη τον ΣΥΡΙΖΑ_ που ανταποκρίνεται θετικά..), η αντιπεριφέρεια  Ηλείας αγνοείται ( έχει εκδοθεί  Silver Alert …), οι αντιπολιτεύσεις σε Περιφέρεια και Δήμους μάλλον θα νυστάξαν… και για αυτό κοιμούνται ύπνο βαθύ και γλυκό..

Τα μέσα ενημερώσεις της Ηλείας,

μιλούν για «τρελά φανάρια»  ( ίσως να εννοούν  ότι τα πρόσβαλε η νόσος των τρελών αγελάδων, ποιος ξέρει..), 

και το ρίχνουν στην κακιά ώρα και στιγμή,
δεν βλέπουν κανείς να έχει ευθύνη για αυτήν την τραγωδία(μάλλον κοιτούν κατά εκεί που τους συμφέρει, στην τσέπη τους δηλαδή), το επιρρίπτουν το πρόβλημα  σε κάποιες υπηρεσίες, στο κράτος γενικά,

 αλλά καμία κριτική και  απόδοση ευθυνών σε κυβερνήσεις, βουλευτές υπουργούς (αλήθεια εκείνο το παλικάρι ο Μπαξεβανάκης τι κάνει , καλά είναι ? και εμείς καλά ..) Περιφέρεια, Δημάρχους γιατί  καταφανώς  τα έχουν κάνει όλα τέλεια ή … τα καλά τους και συμφέροντα τους…
      
Από τα αμέτρητα δισεκατομμύρια  που διατέθηκαν για τον εκσυγχρονισμό του οδικού δικτύου της χώρας δεν περίσσεψε τίποτα για την Ηλεία, μόνο κάτι ψίχουλα για βουλώνουν κάποιες λακκούβες, να μπουκώνουν κάποιους  ( ας γίνει μια σούμα πόσα χρήματα έχουν πέσει στο δρόμο Πάτρα –Πύργος- Κυπαρισσία  και ας συγκριθεί με το αποτέλεσμα …) και να κλείσουν το στόμα των Ηλείων...

Και 
θα δηλώσουν, θα εξαγγείλουν, θα προτείνουν , θα συσκεφτούν, θα δημοπρατήσουν, θα ενδιαφερθούν, θα συντηρήσουν,
θα μας ξανά-κοροϊδεύσουν

και ο δρόμος θυσιαστήριο που από μαύρος πια κοκκινίζει από το πολύ αίμα, θα ντύνει στα μαύρα οικογένειες,  θα στέλνει στα νοσοκομεία τραυματίες, θα καταστρέφει περιουσίες,  θα τραγωδεί..