Ο Μπελογιάννης, οι αστραπές του, ο Τσίπρας και το ΚΚΕ

Ο Μπελογιάννης, οι αστραπές του, ο Τσίπρας και το ΚΚΕ

Με αφορμή τα εγκαίνια του Μουσείου του αγωνιστή της Αριστεράς και Κουμουνιστή Νίκου Μπελογιάννη, πολλά ειπώθηκαν (και θα ειπωθούν)λόγω της παρουσίας  του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα ( επικεφαλής κυβερνητικού κλιμακίου), του Γραμματέα του ΚΚΕ Δημ. Κουτσούμπα και πιθανόν και άλλων πολιτικών παραγόντων, με το δικαίωμα του πολιτικού μου παρελθόντος, έχω να πω τούτα..

Προκαταβολικά θέτω ως πρέποντα  τα εξής:

Είναι σωστό που θα λειτουργήσει το Μουσείο του Νίκου Μπελογιάννη και αξίζουν συγχαρητήρια όσοι συνέβαλαν (και είναι πολλοί και όχι μόνο τωρινοί) στη δημιουργία του, που όμως ομολογουμένως άργησε να υλοποιηθεί.

Είναι σωστό επίσης ότι η πολιτική εξουσία σε ανώτατο επίπεδο (Πρωθυπουργός, Αρχηγοί κομμάτων κλπ) τιμούν με την παρουσία τους αυτά τα εγκαίνια ( το αντίθετο θα ήταν κατακριτέο).

Ο Νίκος Μπελογιάννης ως κομουνιστής δικάστηκε και εκτελέστηκε, όντας μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.

Όμως παράλληλα πρέπει να ειπωθούν και τα εξής:

Για τον ΣΥΡΙΖΑ και την Κυβέρνηση

Η  τεράστια προσωπικότητα του Νίκου Μπελογιάννη, η απέραντη σεμνότητα του,  η υπέρτατη θυσία  του  για τα ιδανικά του, το ανυπότακτο της στάσης και η αταλάντευτη θέση   για μια άλλη κοινωνία, δεν επιτρέπεται, είναι προσβλητικό, είναι «ιεροσυλία» να χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση και τον Τσίπρα, μνημονιακούς υποταγμένους, συνεχιστές  της καταστροφής του ελληνικού λαού, για να αποκτήσουν αριστερό προσωπείο.

Ο πρωθυπουργός θα  βρεθεί στο Μουσείο Μπελογιάννη (με τα ΜΑΤ να τον προστατεύουν) για να υπενθυμίσει πως είναι «αριστερός» αφού έχει υπογράψει το 3^ο μνημόνιο, έχει συμβάλλει στην φτωχοποίηση του Ελληνικού Λαού και λίγο πριν υπογράψει  νέα καταστροφικά μέτρα.

 Ο κ. Τσίπρας ξέρει ότι τα στα διλήμματα της  υποταγής,  ο Μπελογιάννης απάντησε «Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό ..και αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες» και Θυσίασε την ζωή του, ενώ αυτός  ( ο Τσίπρας )  επέλεξε την υποταγή.

Ο κ. Τσίπρας θα νιώσει (αν του έχει μείνει κάτι μέσα του ) ότι οι συγκρίσεις  θα είναι αδυσώπητες κα οι συσχετισμοί  ισοπεδωτικοί για αυτόν.

Ο μεν Μπελογιάννης δεν πρόδωσε τις ιδέες και τον Λαό, αυτός τις διέσυρε και τις εξευτέλισε. Ο μεν Μπελογιάννης αγαπώντας την Ελλάδα, επέμεινε, δεν υποτάχθηκε, δεν έκανε συνδιαλλαγή, θυσίασε τον εαυτό του, αυτός υποτάχθηκε και έκανε συναλλαγή (για να μείνει στην εξουσία) και θυσίασε τον Ελληνικό Λαό και την Ελλάδα.

Ο κ. Τσίπρας μπορεί πάλι με ένα γαρύφαλλο στο χέρι (όπως στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής ) να μιλήσει για την ιστορία και ότι εμπνέεται από αυτήν, αλλά ξέρει, επίσης, ότι η Ιστορία ανήκει σε εκείνους που τη ζωή ( και με την ζωή τους) την έκαναν Ιστορία.

Ο κ. Τσίπρας θα μάθει ότι η Ιστορία και το νήμα της καίει και φωτίζει.

Καίει τους ψεύτικους και υποταγμένους, τους κάνει ιστορική στάχτη  και φωτίζει τους αγωνιστές και τον δρόμο τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ  και τινές  μικροί και ολίγιστοι πρέπει να ξέρουν πως η ιστορική μνήμη και υποχρέωση όταν χρησιμοποιείται και  μετατρέπεται σε εξυπηρέτηση, χάρη και « κατόπιν ενεργειών μου»  αποτελεί και λέγεται καπηλεία  και ρυπαρότητα !

Από το γαρίφαλο στην Καισαριανή που άφησε ο Αλέξης Τσίπρας, -πρώτη συμβολική πράξη ως πρωθυπουργός- μέχρι το γαρίφαλο του Μπελογιάννη στην Αμαλιάδα, έχει μετρήσει πέρα από το μνημόνιο, πόσους αντιλαϊκούς νόμους έχει ψηφήσει, πόση φτώχεια και δυστυχία έχει επισωρεύσει στους Έλληνες ?

Ο  ΣΥΡΙΖΑ  πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα «Ο Νίκος Μπελογιάννης απέδειξε με ποιόν τρόπο αγάπησε την Ελλάδα. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ με ποιόν τρόπο μπορεί να το αποδείξει ?».

Μήπως ξεπουλώντας  τις αρχές, τις αξίες και το πρόγραμμα που διακήρυσσε, τις δεσμεύσεις προς τον λαό ?

Θυμίζει κάτι στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα, αυτό που σημείωνε ο Νίκος Μπελογιάννης στο βιβλίο του «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα». σημείωνε « η χώρα εσπαράζετο υπό της φυγοδικίας και των συμμοριών τοκογλύφων, οίτινες εν συνεργασία προς τους ταμίας του κράτους και αυτούς ακόμα τους δικαστάς είχον δημιουργήσει αλληλεγγύην και κατέτρωγαν τας σάρκας του λαού" (...). Κι έτσι, τοκογλύφοι, κομματάρχες, δικαστές, ταμίες, Εθνοτράπεζα, κράτος και ληστές - τούτοι οι τελευταίοι πολύ λιγότερο από τους άλλους - εκτελούσαν το ίδιο "εθνοφελές" έργο: Την ερήμωση της χώρας και τον αφανισμό του λαού. Και στο αντιλαϊκό τούτο όργιο, έρχονται και οι ξένοι κεφαλαιούχοι να πάρουν μια από τις καλύτερες θέσεις».

Μήπως περιγράφει και την σημερινή κατάσταση που βιώνουμε;

Και για να τελειώνω με τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ρωτώ αν θυμούνται την ομιλία του του Αλέξη Τσίπρα στην συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στον Πύργο Ηλείας στις 22/03/ 2012 ,τις  υποσχέσεις και τις εξαγγελίες του «Δεν υπάρχει ανάπτυξη όταν κόβεις κάθε τόσο τους ήδη κομμένους μισθούς και τις ήδη κομμένες συντάξεις, όταν αφαιρείς κάθε μερικούς μήνες δεκάδες ευρώ από την πραγματική οικονομία.» και  «Πετάμε από πάνω μας τους δανειστές και τα Μνημόνια.»

Τα  θυμάστε ή τα ξεχάσατε ?

Για το ΚΚΕ

Το ΚΚΕ θα έπρεπε επιμελώς και με δημόσια ανακοίνωση να εξηγήσει τη θέση του,  γιατί συμμετέχει σε μια εκδήλωση που η κυβέρνηση θα την  χρησιμοποιήσει ως  επικοινωνιακή φιέστα δημαγωγικής εσωτερικής κατανάλωσης.

Η μη δημόσια διαφοροποίηση του ΚΚΕ δίνει άλλοθι στον ΣΥΡΙΖΑ , όταν  μάλιστα:

à        Στην αντίστοιχη φιέστα για το Σκοπευτήριο της Καισαριανής ο Ριζοσπάστης (26/09/2017) έγραφε :«Το Σκοπευτήριο δεν προσφέρεται για εξιλέωση της κυβέρνησης, για  εξιλέωση της αντιλαϊκής πολιτικής στο όνομα κιόλας των αγώνων του λαού.   Και είναι κυριολεκτικά πραγματικός εμπαιγμός.».

Τι άλλαξε από Σκοπευτήριο μέχρι την Αμαλιάδα ?

à        Ο Μάκης Μαΐλης ( μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ) στον Ριζοσπάστη της 25-26/02/2017 ανέγραφε: «…τιμούν τον Μπελογιάννη ή τους 200 της Καισαριανής…Τέτοιου είδους «τιμές» αποστεώνουν την ουσία και συγκαλύπτουν την αιτία του ηρωισμού του Μπελογιάννη και των άλλων στελεχών του Κόμματος.»

Τι άλλαξε μέσα σε ένα μήνα ?

à        Απεμακρύνθη η κινητοποίηση των αγροτών ης ΟΑΣΗ(που ελέγχεται πλήρως από το ΚΚΕ) και αντί της προγραμματισμένης  συγκέντρωσης στις 27/03/2017 στην Αμαλιάδα όταν ο «πρωθυπουργός και η παρέα του έρθουν στην Ηλεία» κατά την ρήση του Χρ. Γιαννόπουλου προέδρου της ΟΑΣΗ(τοπικός τύπος 14/03/2017), μετεφέρθη στον Πύργο, λέγοντας και πάλι ο Πρόεδρος της ΟΑΣΗ «Δεν θα αμαυρώσουμε την εκδήλωση για τον Μπελογιάννη» και πως «δεν είναι στόχος να γίνουν έκτροπα»(τοπικός τύπος 14/03/2017).

Από πότε όμως οι κινητοποιήσεις «αμαυρώνουν» και αποτελούν «έκτροπα»?

Γιατί «εξορίσθηκε» η συγκέντρωση από τη Αμαλιάδα, όταν εκεί θα βρίσκονται οι αποδέκτες των αιτημάτων τους και θα έκαναν αισθητή την παρουσία τους ?

Μήπως η μεταφορά της συγκέντρωσης σε πιο μακρινό μέρος (πχ στην Ανδρίτσαινα )θα ήταν πιο βολική ?....

Ξέρω ότι θα κατηγορηθώ για διάφορα και θα καταγγελθώ, αλλά έχω εμπειρία από αυτούς και αυτά ….

Να τους θυμίσω όμως, πως  μόνο μερικοί και λίγοι σύντροφοι διοργανώσαμε τις πρώτες εκδηλώσεις του ΚΚΕ στην Αμαλιάδα (στο Σινέ Πάνθεον η πρώτη με ομιλητή τον Πέτρο Βέργο μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ  ) μετά την χούντα  και που ως Γραμματέας της ΚΝΕ και του ΚΚΕ στην Ηλεία ήμουν και εγώ ομιλητής από την πρώτη φορά.

Άρα ξέρω, θυμάμαι και μπορώ να πω…

Ο Μπελογιάννης έγινε ήρωας, γιατί έκανε το καθήκον του ως το τέλος.

Ήταν συνειδητή, προμελετημένη η απόφασή του να πεθάνει.

Ήξερε τι τον περίμενε, ήξερε ότι μπορούσε αν ήθελε να κερδίσει τη ζωή του, όμως δεν το ρίσκαρε, γιατί τον ενδιέφερε να κρατήσει τη συνείδηση και την αξιοπρέπειά του ως το τέλος, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Το υπόδειγμα του Νίκου Μπελογιάννη,

του αταλάντευτου κομουνιστή, του κομουνιστή όχι ως τίτλο και παράσημο αλλά ως  σκοπού αγώνα προάσπισης των λαϊκών και εθνικών συμφερόντων και δίκιων και της πάλης για μια άλλη κοινωνία,

του ανήσυχου ερευνητή, του διανοητή και μελετητή,

του σεμνού και ανυπότακτου,

τον έκανε  αστραπή και κεραυνό, ποιήματα, τραγούδι, κουβέντες στις  γειτονιές και τις παρέες, ρίγος ζωής

πέρασε από γενιά σε γενιά ως σύμβολο αγώνα και ελευθερίας !

Ο Νίκος Μπελογιάννης  στέκει αυτός και οι σύντροφοί του ζωντανοί μάρτυρες του θανατικού με καρφωμένες τις πληγές, και αυτές οι πληγές, αυτό το αίμα είναι η συγκολλητική ουσία του παρελθόντος ιστορικού χρόνου με τον σημερινό αποτελούμενη από δάκρυα, κορμιά και ψυχές που χάσκουν στα μουσεία και στα μνημεία των ηρώων.

 Ο ιστορικός χρόνος , η συλλογική ιστορική μνήμη δεν είναι οικόπεδο, δεν είναι δρόμοι, ούτε πλατείες, ούτε μουσεία.

Είναι η μήτρα της ηρωικής ιστορικής μνήμης που γέννησε ήρωες ”άπαρτα βουνά” μαζί ”με άπαρτες ψυχές”.

Είναι η μνήμη μας, είμαστε εμείς οι ίδιοι, οι νεκροί ήρωες της Κατοχής και της Αντίστασης, οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας.

Αυτή η μνήμη, αυτή η παρακαταθήκη, ούτε καπηλεύεται, ούτε εκχωρείται και μα τον Νίκο Μπελογιάννη, τον Νίκο  Πλουμπίδη, τον Άρη Βελουχιώτη δεν θα τους το παραχωρήσουμε ποτέ ως λάφυρο για την δική τους επικοινωνιακή και προσωπική προβολή.

Ο Τσίπρας χρωστάει στην ιστορική μνήμη μαζί με την μεγάλη συγνώμη του, καθώς την οικειοποιήθηκε και τη χρησιμοποίησε στο όνομα της Αριστεράς, για να υπάρχει ο ίδιος.

Επειδή υπήρξε  ο Μπελογιάννης υπάρχει το Μουσείο και όχι το αντίθετο.

Το Μουσείο υπάρχει, επειδή υπήρξε ο Μπελογιάννης!