Ο Γιάννης και οι νεοναζί, ο Τάκης, ο εκδότης πρόεδρος και το ξεκατίνιασμα τους

Ο Γιάννης και οι νεοναζί, ο Τάκης, ο εκδότης πρόεδρος  και το ξεκατίνιασμα τους

Ντροπή και κατάντια αποτελεί η ενέργεια του Γιάννη Αργυρόπουλου, να χρησιμοποιήσει δημοσίευμα του νεοναζιστικού, φασιστικού, ρατσιστικού και εγκληματικού μορφώματος «Χρυσή Αυγή» και συγκεκριμένα  καταχώρηση  από το site της με τίτλο «Ιδού οι 117 βο(υ)λευτές που θα εισπράξουν τις 100.000 ευρώ αναδρομικά», για να επιτεθεί  στον επικεφαλή  της μείζονος μειοψηφίας  Τάκη Αντωνακόπουλο, με την επισήμανση από μέρους του - κατά την κοινοποίηση  που έκανε από τον λογαριασμό του στο facebook-, του «πονηρούτσικου» σχολιασμού «Παρουσιάζει ενδιαφέρον ο κατάλογος!»

Δεν ξέρω αν  αληθεύει ή όχι το περιεχόμενο της ανάρτησης(«Ιδού οι 117 βο(υ)λευτές που θα εισπράξουν τις 100.000 ευρώ αναδρομικά») του βρωμερού site των νεοναζιστών της Χ.Α. (….ως συντομογραφία της  λέξης  ΧολέρΑ), που παρεμπιπτόντως είναι αναρτημένο από τις 31/12/2015 αλλά και ο κ. Αντωνακόπουλος  το έχει διαψεύσει (μένει να αποδειχτεί), όμως είναι απαράδεκτο, αντιδημοκρατικό,  αντιστρατευόμενο κάθε έννοια προοδευτικότητας και ευτελισμός να χρησιμοποιείς φασιστικά μέσα ενημέρωσης, για να επιτεθείς σε αντίπαλο για να υπερασπίσεις το αφεντικό σου (τον Λεωνίδα Βαρουξή) και να γίνεις πάση  θυσία  Δήμαρχος .

Το να χρησιμοποιείς τον  φασισμό ως επιχείρημα- και με την πιθανότητα  να αποκτήσεις εκλογική πελατεία από τους νεοναζί- δείχνει έλλειψη δημοκρατικού ήθους και ηθικών αρχών και πως όλα χρησιμοποιούνται για  να εξυπηρετείς το αφεντικό(αυτό το χούι οκ. Αργυρόπουλος το είχε από παλιά…) ως βολική ορντινάτσα  και … να γίνεις πάση  θυσία  Δήμαρχος .

Πάση  θυσία  Δήμαρχος θέλει  να γίνει ο Γιάννης  Αργυρόπουλος, είτε υποστηρίζοντας  τον Λιατσή στις επαναληπτικές εκλογές, είτε αβαντάροντας τον - τον Λιατσή-  με την στάση του στα Δημοτικά Συμβούλια και με την εν  γένει στάση του(που δεν βλέπει τα σκουπίδια, είτε  υποστηρίζοντας τον  - τον Λιατσή-  μέσω των μέσων ενημέρωσης που είναι διευθυντής και αρχισυντάκτης ( Εφημερίδα «Πατρίς» και ΟΡΤ ).

Δεν υπερασπίζομαι τον κ. Τάκη  Αντωνακόπουλο καθόλου και μάλιστα  τον θεωρώ ως ένα από τα χειρότερα δείγματα πολιτικού και πολιτικάντη  ολκής, που δεν πρόσφερε τίποτα μα τίποτα στον Πύργο και την Ηλεία, εκτός από το να κάθεται στην εξουσιαστική καρέκλα και να το παίζει σωτήρας, άντε να κάνει και καμιά εισαγωγή σε νοσοκομείο.

 Ο  αποτυχών  Βουλευτής των μνημονίων (που κατέστρεψαν την χώρα ) -που τώρα θέλει μια νέα καριέρα - που με το αλαζονικό και πολυξεράκικο στυλάκι (που ξεχνά τις πομπές του όταν υποστήριζε τον νυν Δήμαρχο για να μην βγει ό αντίπαλος πασόκος ), του διαφεύγει να  μας πει τι έκανε τόσα χρόνια βουλευτής για τα απορρίμματα στην Ηλεία ή ποιά θέση πήρε, όταν αναζητείτο μέρος για ΧΥΤΑ  στην Ηλεία,  για την ανάπτυξη  και τα μεγάλα έργα υποδομής που έχει ανάγκη ο τόπος και που δεν έγιναν ποτέ, αφού έκανε μια περατζάδα σε ΣΥΡΙΖΑ (απερρίφθη η αίτηση του ), ΔΗΜΑΡ (υποψήφιος στην Αθήνα στις τελευταίες εκλογές),επανήλθε στο ΠΑΣΟΚ και αυτός θέλει να γίνει πάση  θυσία  Δήμαρχος .

Ο Γιάννης Αργυρόπουλος , πρώην κομματικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ(Γραμματέας Ν.Ε Ηλείας) , και παλιός   φίλος  (…), σύντροφος(….) και στο  ίδιο κόμμα (το ΠΑΣΟΚ) με τον Τάκη Αντωνακόπουλο, υποστηρικτής των μνημονίων,  πολλά χρόνια  στέλεχος του ΠΑΣΟΚ προεξάρχων μέλος του   πολιτικού  συστήματος , που έχει φέρει τη Ηλεία και το Πύργο  στην καταστροφή, τώρα ως μετανοούσα Μαγδαληνή είδε το φως το αληθινό και πονάει για τον λαό που υποφέρει , αλλά ταυτόχρονα είναι υπάλληλος/Αρχισυντάκτης, αυτού που έχει τα Μέσα Ενημέρωσης που υποστηρίζει τον Δήμαρχο και τον έχει διορίσει ο Λιαστής Πρόεδρο του Λιμενικού Ταμείου Κατάκολου και κάνει αντιπολίτευση, τάχα μου τάχα μου…. και που ξεχνά και αυτός να μας πει τι έκανε τόσα χρόνια ως ΠΑΣΟΚ για τα απορρίμματα  και τα έργα υποδομής που έχει ανάγκη  ο νομός και την ανάπτυξη της  Ηλείας

 «Σκοτώνονται»  τώρα  ο Τάκης Αντωνακόπουλος επικεφαλής του  συνδυασμού «Ανα.Σ.Α.»  και αρχηγός μείζονος μειοψηφίας στο Δημοτικό Συμβούλιο Πύργου, με τον  επικεφαλή  του συνδυασμού « Όραμα Δημιουργίας» ,  μιας εκ των ελασσόνων  μειοψηφιών  στο Δημοτικό Συμβούλιο Πύργου, στα πλαίσια του αλληλοξεκατινιάσματος  του Τάκη και Γιάννη αλλά και του Λεωνίδα Βαρουξή (Εκδότης και ιδιοκτήτης της Εφημερίδας «Πατρίς» και της ΟΡΤ καθώς και Προέδρου του Λιμενικού Ταμείου Κατακώλου) και των καταγγελιών για κακοδιαχείριση στο   Λιμενικό  Ταμείο  Κατακώλου (που  κατά την γνώμη είναι σωστές και αληθινές).

Μπηχτές, καταγγελίες, υπονοούμενα, ανάσυρση από το παρελθόν ζητημάτων, αναζήτηση αδυναμιών και ελλείψεων και υπονοούμενα για την προσωπική ζωή των αλλληλοκαταγγελλόμενων, φτωχός και χαμηλού επιπέδου  διάλογος, πολεμική  μάλλον που  προσομοιάζει με τσάκωμα κουτσομπόλων  παλιάς ελληνικής ταινίας.

Και όλα αυτά για να γίνουν «να  πάση  θυσία  Δήμαρχος Πύργου»  ο Γιάννης ή ο Τάκης (άσε που του καλαρέσει  και του Λεωνίδα ) και ο Βαρουξής να παραμείνει ως διορισμένος  Πρόεδρος του  Λιμενικού Ταμείου Κατακώλου αλλά   να έχει και τις ωφέλειες του αυτός και οι επιχειρήσεις του και τώρα και στο μέλλον…

Πλήρης κατάπτωση του δημόσιου βίου  της Ηλείας αποτελεί το γεγονός,  όταν μοιραίοι άνθρωποι για την Ηλεία (βουλευτές, κομματικά στελέχη, εκδότες, δήμαρχος ), που δεν έχουν προσφέρει τίποτα, μα τίποτα  για τον τόπο μας για τον Πύργο και την Ηλεία, άνθρωποι ελαχίστης παιδείας, κουλτούρας, γνώσεων και ικανοτήτων, με μόνο στόχο την εξουσιαστική καρέκλα και τον κρατικό και δημόσιο  κορβανά , είναι κατάπτωση αυτοί οι μοιραίοι άνθρωποι που ασέλγησαν πάνω στο κορμί της,  Ηλείας να θέλουν να γίνουν σωτήρες, να μας ξανασώσουν…. .

Ας κοιτάξουν δίπλα τους και ας δουν τα βουνά  από τα σκουπίδια και αν δεν μπορούν να δουν ας τα μυρίσουν, ας κοιτάξουν  πιο πέρα και ας δουν τον τόπο μας, χωρίς «Ολυμπία Οδό», χωρίς τραίνο, αεροδρόμιο, πανεπιστήμιο,  το αρδευτικό και αποστραγγιστικό δίκτυο  να καταρρέει, χωρίς αξιοποίηση της Αρχ. Ολυμπίας, τους ανθρώπους να πεινούν , να είναι άνεργοι  οι νέοι να φεύγουν τη κοινώνα και τον τόπο  σε πλήρη κατάρρευση.

Ας δούνε το αποτέλεσμα της πολιτικής τόσα χρόνια  τώρα..

Ας τα  δούν αυτά και οι πολίτες που κάθονται απαθείς και όχι μόνο αλλά και τους υποστηρίζουν και τους ψηφίζουν…

Υστερόγραφο:

Αν επιχειρήσει ο κ. Γιάννης Αργυρόπουλος να επιχειρηματολογήσει ότι δήθεν το site  που έκανε την κοινοποίηση δεν είναι των νεοναζιστών της Χ.Α., αλλά το blog «ΕΤΣΙ ΜΠΡΑΒΟ», προκαταβολικώς τον ενημερώνω  ότι στο τέλος της ανάρτησης στο συγκεκριμένο site  (που αποτελεί  ένα από τα δορυφορικά και κρυπτοχρυσαυγίτικα site της Χ.Α. ) αναφέρει την προέλευση του με link και που είναι αυτή των νεοναζί της Χ.Α.

Αν επίσης δεν το κατάλαβε, ε τότε είναι θέμα ικανοτήτων και δυνατοτήτων αντίληψης της πραγματικότητας…

Το ένστικτο αυτοσυντήρησης οδηγεί τον Erdogan στον Putin

Το ένστικτο αυτοσυντήρησης οδηγεί τον Erdogan στον Putin

     

Η ευφορία κράτησε μόλις δύο 24ωρα -όσο και η "επίθεση γοητείας”, όπως την αποκάλεσε ο ευρωπαϊκός Τύπος, που εξαπέλυσε η Άγκυρα, ανακοινώνοντας την εξομάλυνση των σχέσεών της με το Ισραήλ και κατόπιν την προσπάθεια συμφιλίωσης με τη Μόσχα.

Στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Μαύρης Θάλασσας οι βασικοί παίκτες παίζουν τις "μουσικές καρέκλες" κλείνοντας πρόσφατα μέτωπα αντιπαράθεσης και αναδιατάσσοντας διαρκώς συμμαχίες.

Όμως οι τζιχαντιστές αντιλαμβάνονται ότι μένουν εκτός πεδιάς.

 Εξ ού και αποτελούν τους κυριότερους υπόπτους για το αιματηρό μήνυμα, με τουλάχιστον 28 νεκρούς και 60 τραυματίες που δόθηκε από την επίθεση τριών βομβιστών αυτοκτονίας στο διεθνές αεροδρόμιο Ataturk της Κωνσταντινούπολης το βράδυ της Τρίτης.

Γεγονός πάντως παραμένει ότι ο Τούρκος πρόεδρος Tayyip Erdoğan διαθέτει ιδιαίτερο ένστικτο πολιτικής επιβίωσης.

Αυτό κατεξοχήν υπαγόρευσε τις κινήσεις των τελευταίων ημερών για την έξοδο της Τουρκίας από την ιδιότυπη διπλωματική απομόνωση στην οποία είχε βρεθεί, μετά τις αποτυχημένες επιλογές της στη συριακή κρίση.

Η πρώτη τέτοια κίνηση ήταν η συμφιλίωση με το Ισραήλ, μετά από τα έξι χρόνια ψυχρότητας που προκάλεσε ο θάνατος δέκα Τούρκων ακτιβιστών από επιδρομή ισραηλινών ειδικών δυνάμεων στο πλοίο Mavi Marmara στα διεθνή ύδατα έξω από τη Λωρίδα της Γάζας. Η

 συνάντηση του Τούρκου υφυπουργού Feridun Sinirlioğlu και του Ισραηλινού απεσταλμένου Joseph Ciechanover, στη Ρώμη, την Κυριακή 27 Ιουνίου, και κατόπιν οι χωριστές ανακοινώσεις των δύο πρωθυπουργών την επομένη, επικύρωσαν την επιστροφή των δύο χωρών (που άλλοτε αποτελούσαν στενούς συμμάχους) τουλάχιστον σε μία κατάσταση "ψυχρής ειρήνης".

Η δεύτερη κίνηση συμφιλίωσης αφορούσε τις ρωσοτουρκικές σχέσεις.

Με επιστολή που έστειλε στον Vladimir Putin o Τούρκος πρόεδρος εξέφρασε την συγγνώμη του για την κατάρριψη του ρωσικού Suhoi-24 στις 24 Νοεμβρίου του 2015 από τουρκικά μαχητικά F-16 σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από τα συροτουρκικά σύνορα, και τον φόνο ενός εκ των χειριστών του από πυρά Τουρκομάνων ανταρτών στο συριακό έδαφος.

Ο συνεργάτης του Erdoğan, Ibrahim Kalın δήλωσε μάλιστα ότι η χώρα του προθυμοποιείται να καταβάλει αποζημίωση για το καταρριφθέν αεροσκάφος, ενώ ο πρωθυπουργός Binali Yıldırım δήλωσε ότι θα αναληφθούν νομικές ενέργειες εναντίον του Τούρκου πολίτης που φέρεται ότι ευθύνεται για τον φόνο του Ρώσου πιλότου.

Μάλιστα σύμφωνα με εκπρόσωπο του Κρεμλίνου την Τετάρτη αναμένεται και τηλεφωνική επικοινωνία Putin-Erdoğan.

Η τουρκική πλευρά προσπαθεί ακόμη και τώρα να θολώσει τα νερά για λόγους γοήτρου, υποστηρίζοντας ότι ο Erdoğan απλώς εξέφρασε "τη λύπη του" για τα γεγονότα του Νοεμβρίου, αν και το Κρεμλίνο δηλώνει ότι έλαβε επιστολή "συγγνώμης".

Σε κάθε περίπτωση, είναι σαφές ότι η Άγκυρα έκανε ένα βήμα πίσω: η επιχειρηματολογία που προέβαλλε μέχρι πρότινος αναφερόταν σε αυτονόητη απάντηση προς παραβίαση του τουρκικού εναέριου χώρου -όμως η Μόσχα κατέστησε σαφές ότι καμία προσπάθεια αποκατάστασης των σχέσεων δεν θα ήταν δυνατή, δίχως έμπρακτη έκφραση μεταμέλειας.

Οπωσδήποτε για την Άγκυρα μέτρησαν παράγοντες όπως η επιθυμία της τουρκικής ηγεσίας να μην μείνει έξω από τις εξελίξεις στη Συρία, να έχει λόγο στην όποια διαδικασία ειρήνευσης, που προς το παρόν αργεί, και να αποφύγει ενδεχόμενα ιδιαίτερα αρνητικά, όπως η de facto διαμόρφωση νέας κουρδικής κρατικής οντότητας στη βόρεια Συρία.

Οι άμεσοι οικονομικοί λόγοι, ίσως ήταν όμως πιο πιεστικοί. Όπως παρατήρησε και ο Konstantin Kosachyov, επικεφαλής της επιτροπής διεθνών σχέσεων της Ρωσικής Άνω Βουλής, οι παραλίες στην Τουρκία χωρίς Ρώσους και τα γιαπιά στην Ρωσία χωρίς Τούρκους εργάτες είχαν πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο από οποιαδήποτε στρατιωτική ή πολιτική απειλή.

Στο πλαίσιο των οικονομικών επιχειρημάτων για την επανασυμφιλίωση μπορεί να ενταχθεί και η ανακοίνωση του ρωσικού κρατικού ενεργειακού κολοσσού Gazprom (την ίδια ημέρα με την παραλαβή της επιστολής Erdoğan) ότι προσφέρεται πάντα για διάλογο ως προς τον αγωγό φυσικού αερίου Turkish Stream, ο οποίος και αποτέλεσε πρόταση του Ρώσου προέδρου κατά την επίσκεψή του στην Τουρκία το Δεκέμβριο 2014.

Πάντως ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Dmitry Peskov προειδοποίησε τους ανυπόμονους: "Η αποστολή ενός μηνύματος από τον πρόεδρο Erdoğan είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα, αλλά δεν πρέπει να φαντάζεται κανείς πως θα καταφέρουμε να τα εξομαλύνουμε όλα μέσα σε μερικές ημέρες”.

Παρότι η ρωσική πλευρά τονίζει τη διάθεσή της να εξομαλυνθούν οι σχέσεις των δύο χωρών και προχώρησε και σε άλλες χειρονομίες καλής θέλησης, όπως είναι η ανακοίνωση της ρωσικής κυβέρνησης ότι θα δοθούν ξανά άδειες εργασίας σε Τούρκους πολίτες, αλλά και η αναγγελία της συμμετοχής του Τούρκου υπουργού εξωτερικών Mevlüt Çavuşoğlu στη σύνοδο υπουργών της Οικονομικής Συνεργασίας του Εύξεινου Πόντου, στο Σότσι στις 29 Ιουνίου, όπου και θα συναντήσει για πρώτη φορά από το Δεκέμβριο του 2015 τον Ρώσο ομόλογό του Sergei Lavrov, είναι σαφές ότι υπάρχουν ακόμη σοβαρά ανοιχτά ζητήματα.

Άλλωστε, οι εξελίξεις των τελευταίων ετών έδειξαν ότι οι διαφορές και οι αντιπαραθέσεις ανάμεσα στη Ρωσία και την Τουρκία ξεπερνούν κατά πολύ το χειρισμό ενός ατυχούς περιστατικού, αλλά αφορούν τις διαφορετικές τοποθετήσεις σε κρίσιμα θέματα.

Πάνω από όλα, καθοριστικός ήταν ο συντονισμός της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής με ευρύτερες προσπάθειες περιορισμού της όποιας γεωστρατηγικής εμβέλειας της Ρωσίας, είτε μέσω της αλλαγής καθεστώτος στη Δαμασκό, είτε μέσω της ενίσχυσης ένοπλων ισλαμιστών που απειλούν άμεσα και τη ρωσική κυριαρχία στον βόρειο Καύκασο.

Όπως τόνισε πάλι ο Konstantin Kosachyov, οι διαφορές ανάμεσα στην Ρωσία και την Τουρκία είναι πολύ βαθύτερες και αναφέρονται στους "λόγους, την εξέλιξη και τα πιθανά αποτελέσματα” συγκρούσεων στη Συρία, στο Ιράκ και αλλού.

Κατά συνέπεια, τόνισε ο Ρώσος γερουσιαστής, "θα περιμένουμε από την Τουρκία μια αναθεώρηση, τρόπον τινά, των προσεγγίσεων, που όχι μόνο είχαν ως αποτέλεσμα την επιβάρυνση των σχέσεων με τη Ρωσία αλλά και την άμεση επιδείνωση της κατάστασης στις περιοχές συγκρούσεων, δια της ευθείας υποστήριξης των τρομοκρατικών δομών”.

Για να συμπληρώσει ότι "πέραν των εκφράσεων λύπης και συγγνώμης, θα ζητήσουμε ασφαλώς πράξεις που να δείχνουν ότι αλλάζουν οι τουρκικές θέσεις".

Σε αυτό το φόντο έχει ενδιαφέρον το ότι και ο Τούρκος πρόεδρος έχει δηλώσει πως θέλει να συνεργαστεί με τον Ρώσο ομόλογό του "στις περιφερειακές κρίσεις και την τρομοκρατία” -παραπέμποντας εμμέσως σε μία συνεννόηση σχετικά με τη Συρία.

Μένει να δούμε εάν η τουρκική προσπάθεια ανάταξης της απώλειας φίλων στην περιοχή, που σηματοδοτήθηκε και από την αποπομπή του πρωθυπουργού Ahmet Davutoğlu, θα συνεχιστεί με ανάλογες πρωτοβουλίες και σε άλλα ανοιχτά μέτωπα, όπως το Κυπριακό, με δεδομένη και την πρόοδο των δικοινοτικών συνομιλιών το προηγούμενο διάστημα, ή το ζήτημα θέμα των σχέσεων με την Αίγυπτο, που τραυματίστηκαν μετά την ανατροπή του εκ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας προερχόμενου προέδρου Morsi το 2013.

Του Κώστα Ράπτη

Οι σιχαμένοι που μιλούν, και κάποιοι που αποδέχονται τους νεοναζί

Οι σιχαμένοι που  μιλούν, και κάποιοι που αποδέχονται τους  νεοναζί

«Σκοτώσανε το παιδί μου επειδή έτσι γουστάρανε. Για να δείξουν τη δύναμή τους. Και αυτό δεν πρόκειται, δεν γίνεται, να περάσει έτσι». Μητέρα Παύλου Φύσσα

Στις 18 Σεπτέμβρη του 2013 ο Παύλος Φύσσας ξεψυχάει στην αγκαλιά της συντρόφισσάς του μαχαιρωμένος από μέλος της φασιστικής οργάνωσης που ακούει στο όνομα Χρυσή Αυγή. Ο φονιάς Γιώργος Ρουπακιάς  μαχαιρώνει τον Παύλο Φύσσα, με εντολή του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Γιάννη Λαγού .

Ο φονιάς συλλαμβάνεται με υπόδειξη του ματωμένου Παύλου προς τους αστυνομικούς πριν φύγει από κοντά μας, με τα τελευταία λόγια του προς αυτούς να είναι «Αυτός το έκανε. Πιάστε τον».

 Οι σιχαμένοι μιλούν

Έγραψε  η μαύρη γλίτσα που λέγεται Θάνος Τζήμερος

«Βλέποντας  την μάνα του Φύσσα καταλαβαίνεις  πως έγινε έτσι  ο φασισταράς που επειδή  τον μαχαίρωσε ένας άλλος φασισταράς πάνε να τον μεταμορφώσουν  σε περιστέρι ειρήνης «

Στο ίδιο μήκος όχι κύματος αλλά αποβράσματος  η  δημοσιογράφος του Σκάι, Ιωάννα Μάνδρου και τη Μάγδα Φύσσα ασέλγησε λεκτικά σε βάρος της μητέρας του δολοφονημένου Φύσσα, λέγοντας πως είναι προκλητική έναντι του φονιά του γιου της.

Την κραυγή, το ουρλιαχτό  της μάνας που θέλει να τιμωρηθούν οι φασίστες φονιάδες του παιδιού, δεν το θεωρούν πρέπον, δεν είναι sic.

Τον πόνο της και την απελπισία της  και τη απαίτηση για Δικαιοσύνη, την ώρα που ο φονιάς  και οι ηθικοί αυτουργοί και εντολείς  είναι ελεύθεροι.

Η καθύβριση των νεκρών και της  τραγικής μάνας είναι η υπέρτατη ύβρις.

Ο  μισανθρωπισμός του Τζήμερου και της Μάνδρου  και το πάθος τους  για την υπεράσπιση του συστήματος είναι αυτό που γεννάει φασίστες, νεοναζί και χρυσαυγίτες και αυτό είναι αυτό που τούς καθοδηγεί.

 Με  μια επιπλέον επισήμανση για την «δημοσιογράφο» του Σκάι Ιωάννα Μάνδρου και αυτή είναι πως είναι γνωστή  σφουγγοκωλάρια του συστήματος..

…. και κάποιοι που αποδέχονται τους  νεοναζί

Τα κατακάθια και τα αποβράσματα τολμούν και ομιλούν και να εμφανίζονται.

Ο λόγος  για τον χρυσαυγίτη βουλευτή Γιάννη Λαγό, αυτός που έδωσε την εντολή στο Ρουπακιά να  μαχαιρώσει τον Φύσσα, και ο οποίος μίλησε σε συγκέντρωση στον Πύργο.

Και συγκεντρώθηκαν πολίτες  της Ηλείας να τον ακούσουν - τον μαύρο λόγο του - το κεντρικό στέλεχος του  συνονθυλεύματος  νεοφασίστων, νεοναζί εγκληματιών,  των αμόρφωτων, της εγκληματικής οργάνωση που  διαθέτει όλα τα γνωρίσματα της μαφίας, των μπράβων, των πληρωμένων συμβολαίων εκτέλεσης στον βρώμικο πόλεμο ξεκαθαρίσματος λογαριασμών του υποκόσμου, με  εθνοκάπηλη ρητορική μίσους, ρατσισμού, ξενοφοβίας και μισαλλοδοξίας.

Και δυστυχώς υπήρξαν  και μέσα ενημέρωσης στην Ηλεία (το Ιόνιο FM κα το site «Ηλεία Οικονομία»)  να προβάλουν τη συγκέντρωση  των νεοναζιστών  και να τον φιλοξενήσει  ζωντανά(το Ιόνιο FM).

Και δυστυχώς κανένα Μέσο Ενημέρωσης στη Ηλεία δεν πήρε θέση κατά της προκλητικής συγκέντρωσης και τουλάχιστον κατά του νεοναζιστικού, μισαλλόδοξου, ρατσιστικού και  φασιστικού  λόγου και απόψεων  που προβάλει η Χ.Α.

Και δυστυχώς ελάχιστοι  μόνο πολίτες  εξέφρασαν ένα αντιφασιστικό λόγο. Οι περισσότεροι σιώπησαν.

Και δυστυχώς ( και κακώς ) η αντιμετώπιση  των νεοναζί, κυμάνθηκε από την αποδοχή τους(ορισμένων ΜΜΕ) έως την αποφυγή τοποθέτησης, λόγω φόβου, ιδιοτέλειας , εκλογικής πελατείας, αναγνωστών και  της γνωστής αντίληψης « εγώ θα βγάλω την φίδι από την τρύπα;»

Αλλά το φίδι  έχει βγει και δαγκώνει την Δημοκρατία, σκοτώνει, βρωμίζει και καταστρέφει.

Και η ιστορία έχει δείξει…

«Όλοι είναι να πουλάνε εφέ»

«Όλοι είναι να πουλάνε εφέ»

Ξανάγινε το κακό στον  Κάμπο στην Βουπρασία, περιουσίες χτυπήθηκαν, καλλιέργειες καταστράφηκαν.

Ξαναπλημμύρησαν όπως  και στις 22/10/2015, τότε που ο Περιφερειάρχης περιόδευσε για να φωτογραφηθεί μαζί με υπουργούς, αντιπεριφερειάρχες, περιφερειακούς συμβούλους, δημάρχους και λοιπούς παρατρεχάμενους .

Τότε που υποσχέθηκαν αποζημιώσεις και έργα για να μην υπάρξουν ξανα προβλήματα   και ζημιές.

Αποτέλεσμα μηδέν.

Ξαναϋπήρξαν προβλήματα και η αγανάκτηση  και η οργή των πληγέντων  αγροτών απόλυτα δικαιολογημένη.

Κανένα έργο δεν έγινε.

Τα αποστραγγιστικά και τα τεχνικά (γεφύρια, σωληνώσεις κλπ) προβληματικά. Δεν επισκευάστηκαν. Δεν υπήρξε κανένας σχεδιασμός και  εκτέλεση έργων για να προστατέψουν τους αγρότες, τον κόπο τους,  το μέλλον τους, το φαγητό της οικογενείας τους .

Προφανώς επειδή αυτοί (Περιφέρεια, Κυβέρνηση, Βουλευτές, Δήμαρχοι κλπ)τα έχουν λυμένα. Δεν έχουν προβλήματα.

 Ο μισθός  εντάξει, τα ταξίδια  τους στα Ευρώπας και αλλού συχνά, το μάγουλο φράπα, το μέτωπο ξέγνοιαστο και η καρδιά χωρίς ανησυχίες.

Ήρθε  - θυμάστε στις 02/11/ 2015 μετά τις πλημμύρες  αυτός  ο εσμός των ανικάνων να συμπαρασταθεί και να υποσχεθεί.

Οι  μαυρογιαλούροι, ήρθαν, είδαν, έταξαν , φωτογραφήθηκαν, απήλθαν και μετά συσκέφτηκαν…  και είπαν  «Οι ζημιές είναι εκτεταμένες, τα προβλήματα που προκλήθηκαν καθολικά και ιδίως στην αγροτική παραγωγή, στις υποδομές και στις αγροτικές εκμεταλλεύσεις. … Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας είναι εδώ και στηρίζει τον αγροτικό τομέα με κάθε τρόπο» Περιφερειάρχης Απ. Κατσιφάρας.

Η σημερινή (27/11/2016)είδηση αναφέρει «Χθες από το πρωί η Περιφέρεια και ο δήμος Ανδραβίδας Κυλλήνης βγήκαν περιοδεία στις πληγείσες περιοχές. Ο Περιφερειάρχης κ. Απόστολος Κατσιφάρας ενημερώθηκε από τους αντιπεριφερειάρχες κ.κ. Γεωργιόπουλο, Αριστειδόπουλο και Μπράμο για την έκταση των ζημιών.»

Τι να πει κανείς;

Κακόγουστη επανάληψη, φάρσα, κοροϊδία, ξεδιαντροπιά ;

Όλα  μαζί και ντροπή τους (αλλά από αυτό δεν έχουν..)

Θα πούνε ότι απελευθέρωσαν  το ποσό των 800.000 ευρώ από το «Ταμείο Μολυβιάτη» και έχει εγκατασταθεί εργολάβος.

Μεγάλο κατόρθωμα ! Εννιά  χρόνια μετά τις πυρκαγιές του 2007, θα.. αξιοποιηθούν κάποια χρήματα.

Όπως κραυγάζει απόλυτα δικαιολογημένος ο αγρότης από την Βουπρασία «Όλοι να πουλάνε εφέ»

Για το μόνο που κάνουν είναι  ως μοντέλες, ως γλάστρες να φωτογραφίζονται δίπλα στο πόνο και την καταστροφή, στις πλημμύρες  και  στους σεισμούς για να μπουν  οι φωτογραφίες τους στις  εφημερίδες και  τα πλάνα στην TV,  επενδύοντας στην δημοσιότητα για να ξαναστρογγυλοκάτσουν  στις καρέκλες της εξουσίας(Περιφέρειας, Δήμου, Βουλής, …Δήμου Πατρών κλπ).

Φταίνε  γιατί δεν έχουν σχέδιο κανένα,  δεν διεκδικούν, δεν προγραμματίζουν, δεν ενδιαφέρονται για το απλό πολίτη,  γιατί τελικά είναι ανίκανοι!

 Φταίνε μόνο αυτοί ;

Όχι !

Φταίει και  η πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, η σκληρή μπότα των μνημονίων  και του νεοφιλελευθερισμού που εφαρμόζουν και εφάρμοσαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και υποστήριξαν ΠΟΤΑΜΙ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ  και έχουν αφανίσει τις επιχορηγήσεις προς  τους Δήμους και τις Περιφέρειες (που δε βγάζουν τσιμουδιά )και την δυνατότητα τους για παρεμβάλεις,  για τη διάλυση του κρατικού μηχανισμού.

Φταίει που όλο αυτοί θα   κρυφτούν » πίσω από την ένταση των φαινομένων για να δικαιολογήσουν το μέγεθος της καταστροφής και να «κρύψουν» τις ευθύνες και τις παραλείψεις τους.

Φταίμε και εμείς που τους ανεχόμαστε.

Φταίμε και εμείς που δεν αγωνιζόμαστε.

Φταίμε και εμείς που τους ξανά, ξανά, ξαναψηφίζουμε, για να μας ξανασώσουν

Υστερόγραφο:

Στις  23 Νοεμβρίου 2015   στο blog μου «Οδυσσέας Μαρίνος Λάμπρος» είχα αναρτήσει το άρθρο   «Πλημμύρες Ηλείας: Τον κακό τους τον καιρό (και τον ανάποδο τους χρόνο!)» αναφερόμενος στις πλημμύρες  της 22/10/2015 στον Κάμπο και την Βουπρασία και τον ρόλο της πολιτικής και των πολιτικών παραγόντων.

Ισχύει απόλυτα και σήμερα.

http://odisseasml.blogspot.gr/2015/11/blog-post_94.html

Σημείωση:

Οι Φωτογραφίες  είναι του Γιάννη Σπυρούνη, όπως και το συγκλονιστικό βίντεο.

Ισπανικές εκλογές: Το "παλαιό" ανέκαμψε, το "νέο" σκόνταψε

Ισπανικές εκλογές: Το "παλαιό" ανέκαμψε, το "νέο" σκόνταψε

   

 

Τη χαμένη τιμή του το επάγγελμα των δημοσκόπων δεν κατάφερε να τη βρει ούτε στην Ισπανία.

Οι δημοσκοπήσεις εξόδου για την εκλογική αναμέτρηση της Κυριακής, τη δεύτερη μέσα σε έξι μήνες, προέλεγαν ότι η χώρα της Ιβηρικής έμπαινε στον αστερισμό του sorpasso, ήτοι της προώθησης στην δεύτερη θέση του αριστερού κινήματος Podemos (συνασπισμένου πλέον με την Ενωμένη Αριστερά σε ευρύτερο σχηματισμό υπό τον τίτλο Unidos Podemos), με αντίστοιχη υποβάθμιση στην τρίτη θέση του άλλοτε κραταιού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PSOE), ενώ το κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα (PP) του απερχόμενου πρωθυπουργού Mariano Rajoy φερόταν να μένει στάσιμο στην καλύτερη των περιπτώσεων, έστω και διατηρώντας την πρωτιά.

Αντ' αυτού, το PP ενισχύθηκε, το PSOE κρατήθηκε στη δεύτερη θέση, ενώ τα αποτελέσματα του Unidos Podemos ήταν, με βάση τις φιλοδοξίες του, απογοητευτικά.

Με καταμετρημένο το 99,48% των ψήφων, το PP εξασφαλίζει το 33,02% των ψήφων και 137 έδρες, επί συνόλου 350 (έναντι 28,72% και 123 εδρών τον περασμένο Δεκέμβριο), το PSOE 22,68% και 85 έδρες (από 22,01% και 90 έδρες), οι Unidos Podemos και οι κατά τόπους σύμμαχοί τους αθροιστικά αποσπούν 21,11% και 71 έδρες (όταν το μεν κίνημα Podemos είχε πετύχει στην προηγούμενη αναμέτρηση το 20,66% και 69 έδρες, η δε Λαϊκή Ενότητα περί την Ενωμένη Αριστερά 3,67% και 2 έδρες).

Το φιλελεύθερο κίνημα των Πολιτών (Ciudadanos) περιορίστηκε στο 13,04% και τις 32 έδρες (έναντι 13,93% και 40 εδρών), ενώ από τα μικρότερα κόμματα η Ρεπουμπλικανική Αριστερά της Καταλωνίας ενισχύθηκε στο 2,63% από 2,39%, εξασφαλίζοντας πάντα 9 έδρες και οι κεντροδεξιοί Καταλανοί αυτονομιστές παρέμειναν στις 8 έδρες (με ποσοστό 2,02% από 2,25%). Πολύ χαρακτηριστικά, η απόκλιση των περιοχών με αυτονομιστικές τάσεις είναι και πολιτική.

Το PP κατακτά την πρωτιά σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες πλην της Σεβίλλης, του Badajoz και της Ciudad Real (στην Ανδαλουσία, πάραδοσιακό προπύργιο των Σοσιαλιστών), των τριών περιφερειών της Χώρας των Βάσκων, όπου επικρατεί τοπική συμμαχία με κορμό το Podemos, και των τεσσάρων περιφερειών της Καταλωνίας, όπου Βαρκελώνη και Ταρραγόνα αναδεικνύουν στην πρώτη θέση τον συνασπισμό Podemos, Πρασίνων και λοιπών δυνάμεων (En Comú Podem), ενώ στη Girona και την Lleida κυριαρχεί η Ρεπουμπλικανική Αριστερά της Καταλωνίας.

Η προσέλευση των ψηφοφόρων στην κάλπη ανήλθε στο 59,82%, ποσοστό από τα χαμηλότερα της ιστορίας της Ισπανικής Δημοκρατίας, αλλά ουσιαστικά αμετάβλητο από αυτό του Δεκεμβρίου.

Οι σχεδιασμοί των κομματικών επιτελείων που κατέστησαν αδύνατο τον σχηματισμό κυβερνητικού συνασπισμού μετά τις προηγούμενες εκλογές, οδηγώντας αναπόφευκτα στο νέο ραντεβού με την κάλπη, επαληθεύτηκαν μόνο σε ό,τι αφορά τον Mariano Rajoy, ο οποίος ενισχύθηκε εις βάρος του μορφώματος των Ciudadanos, προβάλλοντας το δικό του κόμμα ως την "χρήσιμη ψήφο”.

 Αντιθέτως, το Podemos δεν μπόρεσαν να λεηλατήσουν τους Σοσιαλιστές, καθώς η υποτονική εσωτερική τους ζωή, όπου όλα καθορίζονταν από τις τακτικές "εμπνεύσεις” ενός στενού ηγετικού επιτελείου, η προγραμματική ασάφεια (λ.χ. μόλις λίγες μέρες πριν από τις εκλογές "υπεστάλη” η τοποθέτηση υπέρ του δημοκρατικού δικαιώματος των Καταλανών να αποφασίσουν με δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία τους), η αλαζονεία της μιντιοκεντρικής προσέγγισης και ασφαλώς το οδυνηρό παράδειγμα των Ελλήνων συμμάχων του ΣΥΡΙΖΑ είχαν το κόστος τους.

Ομοίως και οι Σοσιαλιστές, υποχρεώνονται να πιουν το πικρό ποτήριο του μεγάλου συνασπισμού υπό τον Rajoy, που απέφυγαν μετά τον Δεκέμβριο, θεωρώντας το, με βάση και λοιπά ευρωπαϊκά παραδείγματα, ως συνταγή πολιτικής αυτοκτονίας.

Όμως μόνο η σύμπραξη του PP με το PSOE μπορεί να πετύχει τον "μαγικό” αριθμό των 176 εδρών για την κατάκτηση κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και να αποτρέψει μια τρίτη στη σειρά εκλογική αναμέτρηση.

Ούτε η σύμπραξη του PSOE με το Unidos Podemos ούτε, εναλλακτικά, του PP με το Ciudadanos συγκεντρώνουν τις αριθμητικές προϋποθέσεις – στη δεύτερη περίπτωση πλειοψηφία θα προέκυπτε μόνο με την προσθήκη και των κεντροδεξιών Καταλανών αυτονομιστών, που είναι πολιτικά απαγορευτική.

Αν οι εκλογές του Δεκεμβρίου σήμαναν το τέλος του παραδοσιακού ισπανικού δικομματισμού και την ανάδειξη νεότευκτων σχηματισμών, όπως οι Podemos και οι Ciudadanos, η ετυμηγορία της κάλπης την Κυριακή σήμανε την μερική ανάκαμψη του "παλαιού” - στο πλαίσιο πάντοτε, όμως, της προηγούμενης αποδυνάμωσής του, που καθιστά πλέον την αυτοδυναμία ενός κόμματος αδιανόητη.

Οι κοινωνικές δυνάμεις που ονειρεύτηκαν την υπέρβαση μιας πανταχόθεν βαλλόμενης για διαφθορά πολιτικής "κάστας” αποθαρρύνθηκαν από τους διαπραγματευτικούς ελιγμούς του προηγούμενου εξαμήνου και προανατολίστηκαν στην ανάγκη αποφυγής της ακυβερνησίας.

Όσο για την ανεργία και τη λιτότητα που μαστίζουν τη χώρα της Ιβηρικής, τα καλύτερα αναμένονται για τον Ιούλιο, οπότε η Κομισιόν θα αποφασίσει εξ αναβολής αν θα κινήσει τη διαδικασία υπερβάλλοντος δημοσιονομικού ελλείμματος

 Αυτήν που είχε ετοιμασθεί ως δαμόκλειος σπάθη εναντίον μιας λιγότερο συνεργάσιμης κυβέρνησης στη Μαδρίτη, αλλά τώρα θα πρέπει πιθανότατα να εξαπολυθεί εναντίον του οικονομικά υπεραισιόδοξου και προεκλογικά "χαλαρού” Rajoy.

Του Κώστα Ράπτη

Λόγια από τους κ. τίποτα και επιχειρήματα από βλάκες

Λόγια  από τους κ. τίποτα  και επιχειρήματα από βλάκες

Δύο εξαιρετικοί σχολιασμοί από φίλους.

Λόγια  από σιχάματα

Αυτό το κοστουμαρισμένο τίποτα που λέγεται Κουμουτσάκος έκανε σήμερα κάποιες δηλώσεις στο ΑΠΕ σχετικά με το Brexit.

 Δεν θα αναφερθώ φυσικά στις γνωστές γελοιότητες που και αυτός αναπαρήγαγε περί επικίνδυνων «αχαρτογράφητων υδάτων» στα οποία μπαίνει η Ευρώπη και της επικράτησης ενός «λαϊκισμού τύπου Φάρατζ» (sic) (αφηγήματα με τη σφραγίδα ποιότητος «Βon pour l' orient»), χαρακτήρισε και τη θεσμικά εκπεφρασμένη βούληση του βρετανικού λαού για αποχώρηση ως έναν «ιό που δεν πρέπει να περάσει τη Μάγχη», μια διατύπωση που παραπέμπει απ' ευθείας σε ξεκάθαρα φασιστικού αλλά και ναζιστικού τύπου θεωρήσεις, τότε που ο κομμουνισμός εθεωρείτο αρρώστια και καρκίνωμα για την κοινωνία και «θεραπευόταν» άλλοτε με διακοπές στα ξερονήσια και άλλοτε με θάνατο.

Στη δεύτερη μάλιστα περίπτωση η «θεραπευτική αγωγή» εμφάνιζε πραγματικά εντυπωσιακά αποτελέσματα...

Προχθές ο αρχηγός του Ποταμιού είπε επί λέξει πως «Το Brexit ήταν ένα λάθος που πρέπει να διορθωθεί το ταχύτερο δυνατόν».

Σήμερα η Άννα Διαμαντοπούλου στο Twitter της έγραψε «πώς είναι δυνατόν το 36% των πολιτών της ΜΒ να καθορίζει τόσο σημαντικά ζητήματα για τη χώρα» (τους) (!!!) ενώ στη συνέχεια "αναρωτήθηκε" «αν αυτό ονομάζεται Δημοκρατία και πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχουν θεσμικές δικλείδες ασφαλείας».

Και δεδομένου ότι δεν την έχω για τόσο ηλίθια ώστε να μη γνωρίζει πως σε μια δημοκρατία δεν υπάρχει δικλείδα ασφαλείας ισχυρότερη από την εκπεφρασμένη λαϊκή βούληση, παίρνω ως δεδομένο πως η λέξη «θεσμικές» στην πρότασή της είναι απλώς ο φερετζές που προσπαθεί (ανεπιτυχώς) να κρύψει τα βαθιά εμπεδωμένα φασιστικά της «ιδεώδη».

Ο λόγος για τον οποίο συγκέντρωσα τις τρεις περιπτώσεις (υπάρχουν φυσικά και εκατοντάδες αντίστοιχες άλλων πολιτικών προσώπων) είναι επειδή, πολύ συχνά, διαβάζοντας μια μια τις ειδήσεις, χάνουμε τη γενική εικόνα, η οποία, εν προκειμένω, είναι πραγματικά εφιαλτική, καθώς αποκαλύπτεται πως αυτά τα άτομα που επί σειρά δεκαετιών ώμνυαν σε αυτή την πουτάνα την δημοκρατία, (την αστική δημοκρατία έ?) το έκαναν επειδή απλά αυτή λειτουργούσε υπό τον έλεγχό τους.

Τώρα όμως που η ακόμη μεγαλύτερη πουτάνα η Ιστορία τους θύμισε για μια ακόμη φορά ότι έχει τα δικά της σχέδια (...) οι ίδιοι δεν διστάζουν να αποκαλύψουν το πραγματικό τους φρικτό πρόσωπο, που δεν είναι άλλο από εκείνο του πραγματικού φασισμού.

Και όπως ουδέποτε είχαν πρόβλημα να αιματοκυλήσουν λαούς προκειμένου να προασπίσουν τα μαφιόζικα συμφέροντά τους, το ίδιο ακριβώς έχουν σκοπό να κάνουν και τώρα.

 Άλλωστε η ίδια η Γερμανίδα Καγκελάριος προχθές τόπε ξεκάθαρα («δεν πρέπει να θεωρούμε την ειρήνη ως κάτι αυτονόητο») και όποιος δεν καταλαβαίνει τι ακούει ας σηκωθεί να σύρει πρώτος τον χορό στο κατάστρωμα του Τιτανικού.

Μόνο που η εκπρόσωπος του πιο σκληρού ιμπεριαλισμού Γερμανίδα Καγκελάριος μαζί με το υπόλοιπο ευρωναζιστικό σκυλολόι της, δεν θα μπορέσει να καταφέρει τίποτε χωρίς την υπερπολύτιμη βοήθεια των απανταχού Θεοδωράκηδων, Κουμουτσάκων, Διαμαντοπούλων και φυσικά κυβερνήσεων που συναποτελούνται από ελεεινές μαριονέτες οι οποίες πωλούν μια ολόκληρη χώρα με τον εξανδραποδισμένο λαό της, βγάζοντας την ίδια στιγμή οι ίδιοι δισεκατομμύρια στις τράπεζες των διάφορων παναμάδων.

Και μπορεί όλοι αυτοί και εκατοντάδες ακόμη σαν κι αυτούς να έχουν το πολιτικό αλλά και ηθικό ανάστημα μιας πορδής και συχνά να αντιμετωπίζονται υπό το πρίσμα μιας γραφικότητας, αυτό όμως δεν σημαίνει πως στην καίρια στιγμή δεν θα αποδειχθούν πολύ πιο επικίνδυνοι από όσο σήμερα εμφανίζονται, άλλωστε αν είχαν και κάποιο σημαντικότερο έρμα, δεν θα δέχονταν να αναλάβουν τέτοιους ρόλους, δηλαδή να συνταχθούν με τον εχθρό.

Ναι. Με τον εχθρό.

 Διότι έχουμε πόλεμο.

 Και αν μέχρι σήμερα αυτός ήταν μόνο οικονομικός ήταν επειδή απλώς δεν χρειάστηκε να είναι κάτι άλλο. Τώρα όμως... «χρειάζεται». Και θα είναι. Δεν ξέρω αν εμείς* είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο. Πολύ φοβάμαι ωστόσο πως σύντομα θα αναγκαστούμε να το «μάθουμε».

_________

*Το «εμείς» δεν μπαίνω στη διαδικασία να το αναλύσω. Ας το κάνουν οι θεωρητικοί οι οποίοι άλλωστε το γνωρίζουν καλύτερα άλλωστε είναι και το μόνο που μπορούν να κάνουν.

Κι όταν έρθει η ώρα, πάλι οι «αμόρφωτοι» και οι «φτωχοί» θα κληθούν να την πληρώσουν.

Και πολύ σωστά δηλαδή αφού αυτοί και να ψοφήσουν δεν θα έχουν αφήσει και κανένα διδακτορικό στη μέση...

Παύλος Κιρκασίδης

…και επιχειρήματα από βλάκες

Επειδή υπάρχει ένα όριο στον όγκο βλακείας που μπορεί κανείς να ανεχτεί ας σχολιάσω μερικά που γράφονται από υποτίθεται έλληνες αριστερούς στο εξωτερικό που θρηνούν το Brexit

Πρώτον, εάν το ελληνικό ΟΧΙ είχε δικαιωθεί και όχι προδοθεί σήμερα θα ήμασταν πρακτικά σε διαδικασία εξόδου από την ΕΕ που θα σήμαινε ότι ΟΛΕΣ/ΟΛΟΙ οι έλληνες φοιτητές/ακαδημαϊκοί/εργαζόμενοι, όχι μόνο στη Βρετανία αλλά και σε κάθε άλλη χώρα της ΕΕ θα αντιμετωπίζονταν με καθεστώς μετανάστη και όχι "κοινοτικού". Θα ήταν αυτό λόγος να μην είχαμε ψηφίσει ΟΧΙ;

Δεύτερον, το Brexit ΔΕΝ θα σημάνει απολύτως, επαναλαμβάνω απολύτως, επαναλαμβάνω απολύτως ΤΙΠΟΤΑ για όσους σπουδάζουν στην Αγγλία. Ο λόγος; Τα ΔΙΔΑΚΤΡΑ. Και το πραγματικό πρόβλημα είναι αυτό...

Τρίτον, ΔΕΝ θα καταργηθεί αυτόματα η δυνατότητα της εργασίας κ.λπ. μια που η Βρετανία δεχόταν το σύνολο του Ευρωπαϊκού οικονομικού χώρου, που περιλαμβάνει και χώρες εκτός ΕΕ

Τέταρτον, για την περίοδο 2004-11 που οι χώρες της διεύρυνσης της ΕΕ ΔΕΝ είχαν πλήρη ελευθερία εγκατάστασης στη Βρετανία ΔΕΝ θυμάμαι κανέναν διαμαρτύρεται.

Πέμπτον, δυστυχώς γιατροί και επιστήμονες θα συνεχίσουν να πηγαίνουν στην Αγγλία που έχει πραγματικό έλλειμμα π.χ. σε γιατρούς εξαιτίας του ότι οι Ιατρικές Σχολές θεωρούνταν παραδοσιακά υπόθεση της ανώτερης τάξης. Και το πρόβλημα να πάρει ο διάολος και να μας σηκώσει όλους, ΔΕΝ είναι ότι δεν θα μπορούν να δουλέψουν στην Αγγλία αλλά ότι ΔΕΝ μπορούν να δουλέψουν στην Ελλάδα παρότι έχουμε υγειονομική καταστροφή....

Έκτον, ας σταματήσει η μυθοποίηση της ζωής στην Αγγλία.

Το Λονδίνο είναι μια πανάκριβη πόλη, που θες 1200 λίρες το μήνα για ενοίκιο εάν θες να ζήσεις μόνος σου +150-200 λίρες για μετακίνηση, σε μια πόλη που έχει τη μικρότερη συχνότητα κανονικών γευμάτων, με έναν κόσμο αγχωμένο και με μια διασκέδαση πανάκριβη. [Μπορώ να καταλάβω αυτόν που θα μου πει για την ομορφιά της ζωής στο Βερολίνο ή ακόμη και στο Παρίσι, αλλά όχι στο Λονδίνο, μια φορά να δεις βράδυ τα αγχωμένα βλέμματα στον υπόγειο, την κούραση, το στρες το έπιασες το νόημα)

Έβδομον, συγγνώμη αλλά δεν μπορώ να νοιαστώ για εύπορα στελέχη επιχειρήσεων που αισθάνονται ότι θα θιγεί ο κοσμοπολιτισμός τους.

Που δεν θα θιγεί... Αλλά και να θιγεί, δεν με αφορά....

Παναγιώτης Σωτήρης 

Πώς το λέει; Βγαίνουμε μωρό μου, βγαίνουμε μεσ’ απ’ το τούνελ… Ο Τσίπρας και ο Κάμερον … και ο Τσίπρας σκέτος

Πώς το λέει; Βγαίνουμε μωρό μου, βγαίνουμε μεσ’  απ’ το τούνελ…

Ο Τσίπρας  και ο Κάμερον … και ο Τσίπρας σκέτος

Η  επιλογή του βρετανικού λαού υπέρ της αποδέσμευσης από την Ε.Ε.  είναι Brexit  51,9% έναντι 48,1% Bremain (προσέλευση ρεκόρ στις κάλπες 72,1%) διαψεύδοντας για μία ακόμη φορά τις δημοσκοπήσεις- που άλλη μια φορά αποδείχτηκαν μέσο χειραγώγησης των ψηφοφόρων αντί για επιστημονική μέθοδο στατιστικής καταγραφής της πραγματικότητας).

Το Brexit αποτελεί η ημέρα της ανεξαρτησίας από μια χώρα που αψήφησε την καταστροφική ισχύ των αγορών και των λοιπών τοκογλυφικών κεφαλαίων και είναι μεγάλη ήττα για τη γερμανική Ευρώπη.

Το πιθανότερο πάντως, εάν δεν δρομολογηθούν ριζικές αλλαγές, είναι η διάλυση τόσο της ΕΕ, όσο και της Ευρωζώνης – ενώ το βρετανικό δημοψήφισμα αποτελεί μία τεράστια ήττα της καγκελαρίου και του υπουργού οικονομικών της, επιβεβαιώνοντας πως η Γερμανία κερδίζει όλες τις μάχες, χάνει όμως τον πόλεμο και ο αντίκτυπος πάντως στην ήδη επαναστατημένη Γαλλία δεν θα είναι αμελητέος.

Τα νομίσματα και ιδιαίτερα η στερλίνα βυθίζονται στα χαμηλότερα επίπεδα της ιστορίας της, παρασέρνοντας τα χρηματιστήρια ολόκληρου του πλανήτη (γεγονός απόλυτα φυσιολογικό, αφού οι αγορές ήταν πεπεισμένες για την παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ), σειόνται συθέμελα οι Τράπεζες(ιδιαίτερα η Deutsche Bank )

Με δεδομένο δε το ότι, η ΕΕ βρίσκεται απέναντι στη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας της, κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί – αφού τέτοιου είδους κρίσεις είτε οδηγούν προς τα μπροστά, είτε γκρεμίζουν τα υφιστάμενα οικοδομήματα.

Πιθανότερο πάντως όλων είναι να έχει ξεκινήσει ο ευρωπαϊκός χορός του Ζαλόγγου.

Η αφορμή για το αναμενόμενο κραχ είναι πλέον δεδομένη που συμπληρώνεται από την πολιτική αστάθεια ( παραίτηση του πρωθυπουργού της Βρετανίας Ντ. Κάμερον ) και  η εικόνα του χάους θα συμπληρωνόταν αφού  η Σκωτία και η Β. Ιρλανδία (που ψήφισαν υπέρ της παραμονής τους στην ΕΕ) θα προσπαθήσουν να ανεξαρτητοποιηθούν από το Ηνωμένο Βασίλειο .

Γιατί ;

Η επικράτηση του ‪Brexit στο Βρετανικό δημοψήφισμα συμπυκνώνει τη βαθιά κρίση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και υπενθυμίζει ότι αυτό που ονομάζουμε «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» είναι μια πολιτική, οικονομική και νομισματική διαδικασία που διαμορφώθηκε ερήμην των πολιτών και σε σύγκρουση με τα συμφέροντα της πλειοψηφίας τους.

Οι φυγόκεντρες τάσεις είναι η αντίδραση των λαών στη μετάλλαξη της ΕΕ (γερμανικό αφεντικό +νεοφιλελευθερισμός) και στην αλαζονεία των ελίτ.

Η λεκτική καταδίκη  με την ονομασία "Εθνολαϊκισμός" είναι η προπαγανδιστική ρομφαία ευρωιερατείου, ολιγαρχίας χρήματος κ συστημικών ΜΜΕ για καταστολή των κοινωνικών αντιδράσεων.

Το αφήγημα που προσπαθούν να πλασάρουν στην Ελλάδα τα ΜΜΕ πως το Brexit ήταν κυρίως «παιδί» της βρετανικής ακροδεξιάς, εμφανίζει πάρα πολλές λογικές τρύπες διότι είναι αδύνατον το 52% της βρετανικής κοινωνίας να άγεται και φέρεται από τον λαϊκιστή Φάρατζ.

Κάτι τέτοιο θα ήταν βαθιά περιφρονητικό σε αυτό που ονομάζουμε «βούληση των πολιτών» και το οποίο τα ελληνικά ΜΜΕ έχουν γράψει στα παλιά του τα παπούτσια, φροντίζοντας να την υποκαταστήσουν με τα συμφέροντα των αφεντικών τους.

Το νεοφιλελεύθερο  οικοδόμημα της ΕΕ δέχτηκε ένα ισχυρό πλήγμα και το Brexit αποτελεί  νίκη και των δυνάμεων της εργασίας, των χαμηλών οικονομικά κοινωνικών τάξεων, των αποκλεισμένων, των ανέργων, της αριστεράς που δεν παραδίδεται στους ιστορικούς συμβιβασμούς, που παλεύει κι επιμένει κόντρα στον καιρό.

Όσες αναλύσεις ακολουθήσουν τις επόμενες εβδομάδες κι όσες κίρκες κι αν επιχειρηματολογήσουν για το στρατόπεδο του Brexit, αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι το ειδικό βάρος της συμμετοχής στην εκστρατεία αποχώρησης των Βρετανών, εκείνων  των αριστερών ριζοσπαστικών δυνάμεων που αγωνίστηκαν με τους όρους και τις προυποθέσεις για ένα οριστικό και ασυμβίβαστο Lexit (lexit (από τη σύνθεση του left – αριστερά και exit –  έξοδος)..

 Ο Τσίπρας  και ο Κάμερον

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντειβιντ Κάμερον, ανακοίνωσε παραίτηση μετά την επικράτηση του Brexit!

Παραιτήθηκε ο Κάμερον γιατί, μετά από δημοψήφισμα, δεν μπορεί να εφαρμόζει μια πολιτική που δεν πιστεύει.

Ο Κάμερον δεν έκανε το ΟΧΙ των Βρετανών ΝΑΙ.

Επωμίστηκε τις συνέπειες της απόφασης του για δημοψήφισμα.

Είχε την αξιοπρέπεια να παραιτηθεί

Άλλοι τα καταφέρνουν καλύτερα, δηλαδή ο Τσίπρας..

Ο   Τσίπρας που με στυλ  και πρακτική στυγνού και ψυχρού «δολοφόνου» σκότωσε το ΟΧΙ των Ελλήνων και το έκανε ΝΑΙ για να παραμείνει πρωθυπουργός

…και ο Τσίπρας σκέτος

Τι είπε ο άνθρωπος... τι δήλωσε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σε μήνυμά του μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία.

«Η πολιτική πρέπει να ξαναπάρει τα πρωτεία έναντι της οικονομίας και των τεχνοκρατών στην Ευρωπαϊκή Ένωση»

«Χρειαζόμαστε μία μεγάλη αντεπίθεση των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων.»

«Ο λόγος των τεχνοκρατών δεν συγκινεί, αλλά εξοργίζει τους ευρωπαϊκούς λαούς.»

Η κατά τον Τσίπρα ερμηνεία του αποτελέσματος  είναι:

 Ευθύνεται ι αυτός  έχειτα πρωτεία (που έχει μια σημασία αλλά όχι την κύρια), οι πολιτικοί ή οι τεχνοκράτες  και

όχι η ουσία της πολιτικής δηλαδή αν είναι φιλολαϊκή ή νεοφιλελεύθερη, αν ωφελεί τις οικονομικές ελίτ ή τον λαό, αν έχει κοινωνικό πρόσημο τελικά ή είναι ενάντια στην κοινωνία.

Ότι  χρειάζεται «μεγάλη αντεπίθεση των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων» και με το ερώτημα να είναι σαν αυτή(αντ..επίθεση) της Γερμανίας ενάντια στους λαούς της Ευρώπης και πόσο ακόμα πιά (αντ..επίθεση), έξι χρόνια στην Ελλάδα αυτήν δεν δεχόμαστε;

Ο λόγος των τεχνοκρατών είναι αυτός που  εξοργίζει τους ευρωπαϊκούς λαούς ή πολιτική πρακτική των πολιτικών αφεντικών τους(οι  τεχνοκράτες  υπάλληλοι των πολιτικών και οικονομικών ελίτ είναι), της Μέρκελ, του Σόιμπλε, του Ολάντ, του  Μπαράκ  Ομπάμα, του  City του Λονδίνου, του εφοπλιστικού κεφαλαίου, των μεγαλοτραπεζιτών κλπ ;

Αλλά είπαμε όταν αλλάζεις πολιτική κατεύθυνση και γίνεσαι αρνητής και υποκλινόμενος, μοιάζεις και μιλάς  ως Σαμαράς και Παπανδρέου..

Ο ελληνικός λαός

Ήγγικεν η ώρα,που ο ελληνικός λαός πρέπει να επιβάλλει το δικό του δημοψήφισμα για GREXIT απέναντι στο εγχώριο και ξένο κατεστημένο και τους  Ευρωλάγνους .

Το Grexit είναι τώρα εθνικό πατριωτικό καθήκον για όλους μας !!!

Το μέχρι τώρα πολιτικό  δόγμα  μέρους της Αριστεράς για αλλαγή ΕΕ από μέσα έχει αποδειχθεί παρηγορητικός λόγος χωρίς αντίκρισμα.

Γι αυτό Αριστερά χάνει το τρένο.

Υστερόγραφο :

1.

Η κατάντια της εφημερίδας «Η ΑΥΓΗ»

Μια ακόμη μοναδική δημοσιογραφική επιτυχία της Αυγής ρχεται να προστεθεί στη λαμπρή ιστορία της, τοποθετώντας τη συγκεκριμένη εφημερίδα στην κορυφή της εγκυρότητας.

Το σημερινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Η ΑΥΓΗ»  που «ενημερώνει» πως  οι Βρετανοί  ψήφισαν  κατά του Brexit   και υπέρ του Bremain.

Εξέφρασαν το πόθο και τον καημό της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ

Πάντα τέτοια «σύντροφοι»..

2.

Η κατάντια του αρχηγού του κόμματος «ΠΟΤΑΜΙ»

Είπε  ο …μεγάλος αρχηγός , Σταύρος Θεοδωράκης:

«Ιστορικό λάθος το Brexit, που πρέπει να διορθωθεί το συντομότερο δυνατόν».

Πως ;

Με πραξικόπημα, παραβλέποντας την λαϊκή βούληση, να πάει  αυτός να του ξε..πείσει ;

Και ως τι μιλά;

Ως η ιστορία ;

Αλλά μάλλον συγχέει την ιστορία (που την γράφουν οι λαοί) με το παρελθόν, όπου και ανήκει…

Περί ανάπτυξης το ανάγνωσμα Νο 2 : Η εξίσωση της ανάπτυξης

Περί ανάπτυξης το ανάγνωσμα Νο  2 : Η εξίσωση της ανάπτυξης

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι  η ανάπτυξη εξαρτάται απόλυτα από τους τέσσερις επί μέρους συντελεστές της:

από την κατανάλωση, από τις ιδιωτικές επενδύσεις, από τις δημόσιες δαπάνες και από το εμπορικό πλεόνασμα (εξαγωγές – εισαγωγές).

 Στην περίπτωση της Ελλάδας η εξίσωση της ανάπτυξης είναι :

 Α.

 Κατανάλωση:

 Όταν τα εισοδήματα των Ελλήνων (μισθοί, συντάξεις, κέρδη εταιριών, ενοίκια κοκ.) μειώνονται, ενώ η ανεργία αυξάνεται ξανά, μετά από μία μικρή υποχώρηση της στο παρελθόν, πώς είναι δυνατόν να αυξηθεί η κατανάλωση;

Πως θα αγοράσει δηλαδή κανείς περισσότερα προϊόντα με λιγότερα χρήματα;

Ακόμη και αν είναι σε θέση τώρα να καταναλώσει, ως ένας από αυτούς που δεν έχουν χάσει ακόμη την καλοπληρωμένη δουλειά τους, δεν θα είναι πολύ πιο εγκρατής με τα έξοδα του, αφού δεν ξέρει καν τι θα του ξημερώσει την επόμενη ημέρα;

Όταν ακούει πως οι διπλανοί του χρεοκοπούν, ότι χάνουν τα χρήματα τους ή πως επιβάλλονται συνεχώς νέοι φόροι και χαράτσια;

Β.

 Ιδιωτικές επενδύσεις:

Όταν περιορίζεται η κατανάλωση, άρα η ζήτηση, πώς είναι δυνατόν να διενεργηθούν επενδύσεις, είτε από ξένους, είτε από Έλληνες;

Πόσο μάλλον όταν η παραγωγική δυναμικότητα της χώρας είναι πολύ μεγαλύτερη, από τα προϊόντα που πωλούνται;

 Με απλά λόγια, όταν μία βιομηχανία μπορεί να παράγει 100 και πουλάει 60, γιατί θα πρέπει να ιδρυθεί μία καινούργια;

Εάν υποθέσουμε δε πως θα ιδρυόταν για να εκμεταλλευθεί τη ζήτηση άλλων χωρών (εξαγωγές), πώς θα το έκανε όταν ολόκληρη η Ευρώπη είναι βυθισμένη στην ύφεση, ο υπόλοιπος πλανήτης επίσης, ενώ δεν είναι ακόμη σε θέση η χώρα μας να ανταγωνιστεί τα άλλα κράτη;

Εκτός αυτού, με ποιά λογική θα επένδυε κανείς τα χρήματα του σε μία υπερχρεωμένη χώρα, η οποία είναι τυπικά μόνο μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης, με έναν ιδιωτικό τομέα επίσης χρεοκοπημένο;

 Με ελέγχους κεφαλαίων, με υπερβολικούς φόρους, με μία τρομακτική γραφειοκρατία μη φιλική στην επιχειρηματικότητα, με ελλειμματικούς Θεσμούς, καθώς επίσης με πλήρη αδυναμία ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας της, αφού δεν μπορεί να ασκήσει τη δική της νομισματική πολιτική;

Τέλος, όταν οι αποταμιεύσεις ακολουθούν μία συνεχή πτωτική πορεία, ενώ οι υφιστάμενες καταθέσεις είτε έχουν διαφύγει στο εξωτερικό, είτε διατηρούνται εκτός των τραπεζών, είτε διατίθενται για την κάλυψη των βασικών αναγκών των Ελλήνων, καθώς επίσης για την πληρωμή των υπερβολικών φόρων με μηδενική σχεδόν ανταποδοτικότητα, από που θα χρηματοδοτηθούν οι επενδύσεις;

Πολύ περισσότερο όταν οι τράπεζες αδυνατούν να στηρίξουν την πραγματική οικονομία με βιώσιμα επιτόκια, μεταξύ άλλων λόγω της κατάρρευσης της αξίας των παγίων που ζητούν ή έχουν ως εγγύηση (ακίνητα, οικόπεδα κλπ.), των θηριωδών επισφαλειών τους, καθώς επίσης των φόβων τους για την αύξηση τους;

Γ.

 Δημόσιες δαπάνες:

Πώς αλήθεια θα μπορούσαν να αυξηθούν, όταν απαγορεύεται ρητά από τους δανειστές, ενώ τα ταμεία του κράτους είναι εντελώς άδεια, με αποτέλεσμα να δημεύει η κυβέρνηση τα αποθεματικά όλων των δημοσίων οργανισμών;

Όταν ακόμη και τα ελάχιστα χρήματα που εισπράττονται από τις κυριολεκτικά σκανδαλώδεις ιδιωτικοποιήσεις, οδηγούνται υποχρεωτικά στην εξυπηρέτηση του χρέους το οποίο, παρ’ όλα αυτά, συνεχίζει να αυξάνεται από τις τεράστιες ζημίες των τραπεζών, από τα δημοσιονομικά ελλείμματα κοκ;

Δ.

 Εμπορικό πλεόνασμα:

Έχοντας ήδη αναφερθεί στους λόγους της αδυναμίας εξαγωγών και παρά το ότι

οι εισαγωγές έχουν μειωθεί σε μεγάλο βαθμό λόγω της πτώσης των εισοδημάτων, η εικόνα του εμπορικού ισοζυγίου μας είναι ανατριχιαστικά αρνητική (γράφημα) – οπότε δεν μπορεί κανείς να μιλάει για πλεόνασμα.

Αρνητικό είναι πλέον επίσης το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών μας, παρά τη μεγάλη τύχη μας στο θέμα του τουρισμού, λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν αρκετές άλλες χώρες της Μεσογείου – όπως η Τουρκία, η Συρία, η Αίγυπτος, η Λιβύη κοκ. Ως εκ τούτου, ούτε από εδώ υπάρχει ελπίδα ανάπτυξης, ενώ δεν προβλέπεται κάτι εντυπωσιακά καλύτερο στους επόμενους μήνες.

Συμπερασματικά λοιπόν, όταν οι τέσσερις βασικοί συντελεστές της ανάπτυξης είναι αρνητικοί, τότε πώς είναι δυνατόν το σύνολο τους να δώσει ένα θετικό αποτέλεσμα;

 Με απλά λόγια, πώς μπορεί το ζητούμενο Χ στην εξίσωση Χ=Α+Β+Γ+Δνα είναι θετικό, όταν το Α, το Β, το Γ και το Δ είναι αρνητικά;

Πτώση ΑΕΠ, απώλεια εσόδων και όλα για τις τράπεζες

Παράλληλα όλοι πλέον γνωρίζουν πως δεν λύνεται κανένα απολύτως πρόβλημα της οικονομίας μας εάν δεν σταματήσει η πτώση του ΑΕΠ –η οποία συνεχίζεται για έξι ολόκληρα χρόνια, ενώ είναι πρωτοφανής στα ιστορικά χρονικά.

Επίσης ότι, από τα άνω των 60 δις € ΑΕΠ που χάσαμε σωρευτικά, με το συντελεστή δημοσίων εσόδων πλέον στο 39% (μαζί με τις εισφορές), οι ετήσιες απώλειες του κράτους υπερβαίνουν τα 23 δις € – ένα ποσόν που είναι προφανώς αδύνατον να εξοικονομηθεί, όσα μέτρα λιτότητας και αν ληφθούν.

Πόσο μάλλον όταν μόνο από τις τράπεζες χάθηκαν πάνω από 40 δις € το προηγούμενο έτος , τα οποία επιβάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό και επομένως το χρέος – ένα ποσόν που επίσης είναι αδύνατον ποτέ να εξοικονομηθεί, με νέα μέτρα φτωχοποίησης.

Όλοι όταν  ακούν   περί επιτυχημένων διαπραγματεύσεων με τους δανειστές, κατανοούν πως  οδηγούν σε όλο και μεγαλύτερες παραχωρήσεις .

Όλοι όταν  ακούν   για συμφωνίες -που αφορούν την καταβολή των ήδη εγκεκριμένων δόσεων με δόσεις-  κατανοούν πως  αυτά είναι προπομπός  νέων μέτρων, για την επιδείνωση της φτώχειας, για την εξαθλίωση, για τα κόκκινα δάνεια, για τις κατασχέσεις, για τους πλειστηριασμούς, για τους κινδύνους των καταθέσεων κοκ.

Άρα τα περί ανάπτυξης που εκστομίζουν οι κυβερνητικοί υπουργοί , βουλευτές και παρατρεχάμενοι, είναι λόγια πλήρη αέρος  …

ΜΟΛ+ analyst

Περί ανάπτυξης το ανάγνωσμα Νο 1 : Η «δίκαιη ανάπτυξη», η άδικη ύφεση!, και το δίκιο…!

Περί ανάπτυξης το ανάγνωσμα Νο  1 : Η «δίκαιη ανάπτυξη», η  άδικη ύφεση!, και το δίκιο…!

Και το όνομα αυτού… «δίκαιη ανάπτυξη»! Εμφανίζεται ως το αντίβαρο στα αλλεπάλληλα μνημονιακά πολυνομοσχέδια που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και τη λαίλαπα των νέων και παλιών μέτρων.

Το διαβάσαμε στη συνέντευξη του Αλ. Τσίπρα στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 4 Ιουνίου 2016, στην ομιλία του στο Μουσείο της Ακρόπολης στις 16 Ιουνίου και στη συνέντευξη του Ν. Παππά στην Αυγή στις 18 Ιουνίου.

Είναι ο διάδοχος του «παράλληλου προγράμματος», που διαδέχθηκε το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», που κι αυτό με τη σειρά του είχε διαδεχθεί το «αριστερό πρόγραμμα», κοκ. Η απόσταση που χωρίζει τη «δίκαιη ανάπτυξη» από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο μεγάλη ώστε τον ίδιο όρο, «δίκαιη ανάπτυξη», είχε χρησιμοποιήσει και ο Α. Σαμαράς προ διετίας για να προσδώσει ένα θετικό πρόσημο στην πολιτική του και να εξωραΐσει το περιεχόμενό της.

Το αποτέλεσμα το ξέρουμε. Το ίδιο θα συμβεί και με τη «δίκαιη ανάπτυξη» του ΣΥΡΙΖΑ, που σύντομα θα αποδειχθεί μια ακόμη κενολογία… Για την ακύρωση ωστόσο της «δίκαιης ανάπτυξης» έχει φροντίσει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, με την πολιτική που εφαρμόζει.

Ποια ανάπτυξη;

Το 2015 η οικονομία συρρικνώθηκε, για όγδοη συνεχή χρονιά, κατά 0,2%, ενώ συρρίκνωση αναμένεται και για φέτος, κατά 0,3%, με βάση τις εκτιμήσεις της Τράπεζας της Ελλάδας, που περιλαμβάνονται στην έκθεση για τη νομισματική πολιτική 2015-2016, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα στις 15 Ιουνίου.

Μιλώντας επομένως για ανάπτυξη η κυβέρνηση μετατρέπει την επιθυμία της σε πραγματικότητα καθώς το μόνο που έχει καταφέρει, αποδεδειγμένα, είναι η συνέχιση της υφεσιακής πολιτικής.

Και για να κρύψει αυτή την καταστροφική πολιτική που υλοποιείται εδώ και τώρα, σε πραγματικό χρόνο, επικαλείται την ανάπτυξη που στο μέλλον θα έρθει… Όπως ακριβώς έκαναν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Ακόμη όμως κι αν πάψει να συρρικνώνεται το εθνικό προϊόν, το μερίδιο της εργασίας ποτέ δεν πρόκειται να επιστρέψει στα επίπεδα που βρισκόταν πριν την κρίση.

Και γι’ αυτό φρόντισε πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ. Προς επίρρωση μια σειρά από μέτρα που έχει ψηφίσει τον τελευταίο χρόνο, κι ειδικότερα μετά την ατιμωτική συμφωνία που υπέγραψε στις 12 Ιουλίου 2015, τα οποία διασφαλίζουν ότι η υπέρβαση της κρίσης θα συντελείται σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και των δυνάμεων της εργασίας.

Ενδεικτικά και μόνον:

Συνέχιση της φορολογικής λεηλασίας.

Η αύξηση του ΦΠΑ από το 23% στο 24% (αφού πρώτα μια σειρά προϊόντων πρώτης ανάγκης μετατάχθηκαν από την κλίματα του 13% στην ανώτερη τότε κλίμακα του 23%) και η παγιοποίηση του ΕΝΦΙΑ και του φόρου κοινωνικής αλληλεγγύης καθιστούν τη φορολογία άδικη και μεροληπτική, καθώς μεταφέρουν το κόστος της προσαρμογής στις πλάτες της κοινωνικής πλειοψηφίας και των εισοδηματικά αδυνάτων.

Η αύξηση δε της φορολογίας των επιχειρήσεων,

 (από το 26% στο 29% για τα κέρδη, από το 10% στο 15% για το μέρισμα και από 80% στο 100% της προκαταβολής), στο σημερινό περιβάλλον παρατεταμένης ύφεσης και αποεπένδυσης, δεν αποτελούν αντικαπιταλιστική πολιτική, αλλά τη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στην συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του ελληνικού κεφαλαίου, καθώς θα οδηγήσει στο κλείσιμο χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.

Υφαρπαγή του δημόσιου πλούτου.

Η ιδιωτικοποίηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων, του ΟΛΠ και του ΟΛΘ, το σκανδαλώδες χάρισμα του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού στον Λάτση καθ’ υπόδειξη των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, που λειτούργησαν σαν εμπορικοί αντιπρόσωποι του Λάτση, και το υπερ-ταμείο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας με διάρκεια ζωής 99 χρόνια στερούν από τον πολίτη δημόσιο χώρο, φαλκιδεύουν κυριαρχικά δικαιώματα και υπόσχονται ανατιμήσεις σε εισιτήρια και κάθε είδους χρεώσεις. Από την άλλη, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί πεδία δόξης λαμπρά και κυρίως δωρεάν για το ιδιωτικό κεφάλαιο που θα επιχειρηματικοποιεί φυσικό πλούτο και δημόσιες εγκαταστάσεις.

Διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης.

ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ μπορούν να καυχώνται πώς με το νομοσχέδιο του Κατρούγκαλου έβαλαν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του ασφαλιστικού συστήματος. Το σπάσιμο της σύνταξης σε εθνική και ανταποδοτική, η κατάργηση του ΕΚΑΣ για 370.000 μικροσυνταξιούχους και η μείωση των κύριων συντάξεων κατά 20% - 30% για όσους συνταξιοδοτούνται μετά την ψήφιση του αντι-ασφαλιστικού νόμου εγγυώνται την μετατροπή της σύνταξης σε επίδομα. Η άλλη όψη της φτωχοποίησης της τρίτης ηλικίας είναι η ώθηση που δίνεται στον κλάδο ιδιωτικής ασφάλισης. Οι ιδιωτικές ασφαλιστικές ήδη ζουν με τον ΣΥΡΙΖΑ τα καλύτερα τους χρόνια λόγω της διάλυσης της δημόσιας πρωτοβάθμιας υγείας.

Περικοπές δημοσίων δαπανών.

Ο κόφτης δημοσίων δαπανών, με βάση τον οποίο θα επιβάλλονται αυτόματες περικοπές δαπανών έως 3,6 δις. ευρώ ή 2% του ΑΕΠ σε περίπτωση αποκλίσεων από το στόχο δημιουργίας δημοσιονομικού πλεονάσματος θα προκαλέσει μεγαλύτερη εξαθλίωση στην κοινωνία, καθώς παρά τις υποσχέσεις του υπουργού Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτου δεν εξαιρέθηκαν μισθοί και συντάξεις. Έτσι, το κόστος των αποκλίσεων από τους πάντα υψιπετείς στόχους (όπως για παράδειγμα συνέβη το πρώτο τετράμηνο του έτους που τα έσοδα ΦΠΑ από νησιά όπως η Μύκονος παρουσίασαν υστέρηση έναντι του στόχου κατά 62%!) θα μεταφέρεται στους συνταξιούχους και τους μισθωτούς! Τι διαφορετικό θα έκανε ο Σαμαράς;

Δικαιοσύνη για τους φοροκλέπτες

Βαθύτερη εκμετάλλευση.

 Με ευθύνη ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ στις ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις (πχ ΟΛΠ) αλλάζουν εκ βάθρων οι εργασιακές σχέσεις με τις σταθερές αμοιβές να δίνουν τη θέση τους στη σύγχρονη δουλοπαροικία (εκ περιτροπής εργασία μέσω ενδιάμεσων ατζέντηδων, κλπ.).

 Το τοπίο θα αλλάξει περαιτέρω με την ζητούμενη από το ΣΕΒ (μέσω του προέδρου του, Θόδωρου Φέσσα – ναι… αυτού που φιγούραρε και στις λίστες των Panama Papers) κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και άλλα τέτοια μέτρα που θα αποφασιστούν το φθινόπωρο, όταν θα ανοίξει η συζήτηση για τα εργασιακά.

Στρατιές αστέγων.

Η δυνατότητα μεταπώλησης όχι μόνο μη εξυπηρετούμενων (κόκκινων), αλλά και κανονικά εξυπηρετούμενων (πράσινων) δανείων από τις τράπεζες, με στόχο τη δημιουργία μιας νέας, δευτερογενούς αγοράς δανείων θα δημιουργήσει χιλιάδες αστέγους.

Αργά ή γρήγορα θα γίνουμε και στην Ελλάδα μάρτυρες δραματικών σκηνών με την αστυνομία να πετάει βίαια έξω από τα σπίτια τους οικογένειες ανέργων (γιατί αυτοί είναι που δεν θα μπορούν να φανούν συνεπείς ακόμη και στις πιο δελεαστικές προσφορές των «κορακιών») που θα ζητούν προσωρινή στέγη σε συγγενείς και φίλους, πριν εγκατασταθούν κάτω από γέφυρες.

Κι αυτό θα είναι δημιούργημα του ΣΥΡΙΖΑ και των ψεκασμένων των ΑΝΕΛ.

 Το ξεφόρτωμα δε, των κόκκινων δανείων (που από 39,9% το Δεκέμβριο του 2014, έφτασαν το 44,2% το Δεκέμβριο του 2015 και το 45,2% τον Μάρτιο του 2016 στο σύνολο του χαρτοφυλακίου) δεν πρόκειται να σώσει καν τις τράπεζες, αλλά θα αποτελέσει την πρώτη ύλη για ένα νέο πεδίο κερδοσκοπίας της μαφίας του χρήματος.

Τα παραπάνω μέτρα, που είναι λίγα μόνο απ’ όσα ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ κι ΑΝΕΛ, έχουν εξαλείψει κάθε περιθώριο άσκησης πολιτικής που θα εμπεριέχει ψήγματα έστω κοινωνικής δικαιοσύνης.

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ καταργεί το ΕΚΑΣ, ο Σημίτης μοιάζει με τον Αλιέντε, συγκρινόμενος με τον Τσίπρα.

Εν κατακλείδι, το μνημόνιο Τσίπρα (Αύγουστος 2015) και το συμπληρωματικό μνημόνιο που ψηφίσαν τον Μάιο του 2016 είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα του κάθε Φέσσα κι όσων ακόμη και τώρα εξακολουθούν να στέλνουν τα κέρδη τους στους φορολογικούς παραδείσους, χωρίς συνέπειες.

Σε αυτό το πλαίσιο η δικαιοσύνη περνάει μέσα από την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και των κυβερνήσεων που τις εφαρμόζουν.

Λ.Β. +ΜΟΛ