Άλλος ένας Ηλείος βραβευθείς (από την Ακαδημία Αθηνών), ο εξ Ανδραβίδας ποιητής Γιώργος Γώτης

Άλλος ένας Ηλείος βραβευθείς (από την Ακαδημία  Αθηνών), ο εξ Ανδραβίδας  ποιητής Γιώργος Γώτης

Ο Γιώργος Γώτης  βραβεύθηκε από την Ακαδημία  Αθηνών/ Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη με το  Βραβείο Ποιήσεως για το σύνολο του έργου του.

Η Ελένη Ψυχογιού έγραψε : «Συγχαρητήρια στον αγαπημένο φίλο, τον συμπατριώτη, τον συνοδοιπόρο τριάντα χρόνια τώρα στην πολιτιστική ομάδα "Φράγμα" Λεχαινών, Ανδραβιδαίο Γιώργο Γώτη, που τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών και που μαζί με την προχθεσινή βράβευση και του Η.Χ. Παπαδημητρακόπουλου από το Υπουργείο Πολιτισμού για το σύνολο του έργου του, κάνουν την Ηλεία περήφανη»

Και πάλι τίθεται το ερώτημα :  « Πως ο τόπος μας,  η Ηλεία, προβάλλει και αξιοποιεί το έργο των ντόπιων ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών και πως τους τιμά ;»

Ο  Γιώργος Γώτης με την ποιήτρια Κική Δημουλά.

O Γιώργος Γώτης γεννήθηκε στην Ανδραβίδα Ηλείας το 1956.

Σπούδασε στην Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπήρξε μέλος της συντακτικής επιτροπής των περιοδικών «Διάλογος» (1978-1983) και «Εκ Παραδρομής» (1985-1992). Από τις εκδόσεις «στιγμή» έχουν κυκλοφορήσει οι ποιητικές του συλλογές: «Όρθρου Βαθέος» (1988, εκτός εμπορίου), «Φυσική Ιστορία» (1991), «Κρυμμένη Εικόνα» (1999), «Χρονογραφία» (2007) και «Δίχως χάρτη» (2011). Από τις εκδόσεις του «Φοίνικα» τα: Γεώργιος Βιζυηνός, Μοσκώβ Σελήμ, 2002 {επίμετρο} και Αλέξανδρου Μωραϊτίδου, Άγιον Όρος, 2006 {επίμετρο}. Το 2008 τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης του λογοτεχνικού περιοδικού «ΔΙΑΒΑΖΩ» για την ποιητική του συλλογή «Χρονογραφία». Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Ζει και εργάζεται ως οδοντίατρος στην Αθήνα.

Ο  Γιώργος Γώτης και η Μαριάννα Τζιαντζή

Ο Γιώργος Γώτης έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: "Όρθρου βαθέος" (1988), "Φυσική ιστορία" (1991), "Κρυμμένη εικόνα" (1999) και "Χρονογραφία" (2007), όλες από τις εκδόσεις "Στιγμή" του Αιμίλιου Καλιακάτσου. Η "Χρονογραφία" τιμήθηκε με το βραβείο ποίησης του περιοδικού "Διαβάζω", το 2008.

Τίτλοι :

(2015) Στοιχειώδη σώματα, Στιγμή

(2013) More Veneto, Στιγμή

(2011) Δίχως χάρτη, Στιγμή

(2007)Χρονογραφία, Στιγμή

(1999) Κρυμμένη εικόνα, Στιγμή

(1991) Φυσική ιστορία, Στιγμή

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα

(2015) Μονόλογοι συγγραφέων, Vakxikon.gr

(2015) Μονόλογοι συγγραφέων, Vakxikon.gr

(2013) 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών, Κύκλος Ποιητών

(2012) Τα ποιήματα του 2011, Κοινωνία των (δε)κάτων

(2008)Τα ποιήματα του 2007, Κοινωνία των (δε)κάτων

Λοιποί τίτλοι

(1990) Παπανδρέου, Γεώργιος, 1859-1940, Η Ηλεία δια μέσου των αιώνων, Εκ Παραδρομής [επιμέλεια]

Κριτικογραφία

Με χρώμα το σκοτάδι [Κώστας Θ. Ριζάκης, Επιτάφιος δρόμος], Περιοδικό "Εμβόλιμον", τχ. 79, Άνοιξη-Καλοκαίρι 2016

Αφρικανική σκόνη [Βασίλης Λαδάς, Αφρικανική σκόνη], Περιοδικό "Οροπέδιο", τχ. 17, Καλοκαίρι 2016

Μικρογραφία της σύγχρονης Ελλάδας [Βασίλης Λαδάς, Παιχνίδια κρίκετ], "Η Αυγή", 23.6.2013

Γιώργος Γώτης, Χρονογραφία (εκδόσεις Στιγμή, 2007)

ΤΟ ΡΟΠΤΡΟ

Πίσω απ’ την πόρτα το δωμάτιο στον τοίχο.

Η χαραμάδα φωτεινή κουρτίνα της σκόνης.

Βήματα στη σκάλα. Κανείς.

Χρόνια ή ζωή σου ένα σπίτι.

Χτυπώ την πόρτα και

Προσμένω να μ’ ανοίξεις.

Μες στα δωμάτια των χρόνων να γυρνώ

αναζητώντας της καθημερινότητας το θαύμα

μέχρι να  γίνουν έμπιστα σιγά-σιγά

τα πράγματα και να σιγομιλώ μαζί τους.

Χτυπώ την πόρτα.

Ίο χέρι μου έγινε αυτό το ρόπτρο

και το αδιάκοπο τακ-τακ

ο αντίλαλος της ερημιάς ή

το τραγούδι μου πού επανέρχεται…

Πριν από το θαύμα η θλίψη, η αγωνία

και της φθοράς η διαρκής δοκιμασία.

ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ

Έσβησε των φωτογραφιών ο ήχος

όλοι σιώπησαν εντός τους.

Γονείς φίλοι συγγενείς

σε εορτές και λύπες με σφιγμένα χείλη

μιλούν μονάχα με το βλέμμα.

Κουράστηκαν τα τόσα χρόνια

να κουβεντιάζουν μεταξύ τους.

Έγινε ψίθυρος η ομιλία και οι δυνατοί ήχοι

του παρελθόντος ό καθρέφτης.

Ένα κομμάτι του αποτυπωμένου χρόνου

πάντα τις ίδιες ιστορίες

υπαγορεύει στους απέξω.

Ο έσω χώρος τοπίο της φωτογράφησης

συμπλήρωμα αναγκαίο πού

επανέρχεται διαρκώς.

Τώρα στα βουερά άλλοτε δωμάτια έχει ησυχία.

Αν ό,τι χάθηκε αυτό πού μένει είναι

η μικρού μήκους βουβή ταινία

του καθενός μας για τον χρόνο.

ΓΥΡΙΣΜΟΣ

Φτάνεις τη νύχτα και χτυπάς

από συνήθεια την πόρτα ενώ

έχεις στην τσέπη το κλειδί.

Σου απαντάει ο αντίλαλος όπου

μαζεύει γύρω μες στο σκοτάδι τις σκιές

σιωπηλές να σε κοιτάνε.

Σε άλλη εγκαρδιότητα σε είχαν συνηθίσει

αυτές οι ώρες της νυκτός.

Χωρίς απάντηση θα πεις το ήρθα και όλα

χωρίς να είναι ίδια θά’ ναι όπως πριν.

Τα λόγια οι κινήσεις και οι σκέψεις

γύρω σου θα συνάζουν φωτογραφίες γνώριμες.

Για άλλη μια φορά θα πεις το ήρθα

επειδή πάντοτε οφείλεις να επιστρέφεις

δίχως απάντηση να περιμένεις κι όμως

εκεί στη μέση θα σταθείς

πίσω οι τοίχοι και τα έπιπλα το σκηνικό

κι από την άδεια την πλατεία οι γνώριμες σκιές

για μάταιο αγκάλιασμα θα απλώνουνε τα χέρια.

Καθώς αργά κυλούν

του γυρισμού τα χρόνια

η νοσταλγία τραγουδιέται

διαφορετικά κάθε φορά εδώ.

Από τον χρόνο που είναι πάντοτε παρών

αέρινος καβαλάρης μες στη νύχτα ξεμακραίνει

και στον εξώστη αφουγκραζόμαστε σκυμμένοι

τα πέταλα του αλόγου του όπως

μπερδεύονται με το ημισέληνο φεγγάρι.