Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016

Όνειρο(εφιάλτης), πραγματικότητα (εφιαλτική) και πέταγμα (;)


Όνειρο(εφιάλτης), πραγματικότητα (εφιαλτική) και πέταγμα (?)



Το  εφιαλτικό όνειρο

Αγωνιώδης ανάβαση σε κακοτράχαλο βουνό, αιχμηρές  πέτρες, κρύο, πείνα και το καταφύγιο στο πλάτωμα δεν φαίνεται  και η σκέψη κολλημένη στο  «πότε θα φτάσουμε;»
..κα μια  φωνή  …«μετά το βουνό, φτάνουμε», «μόλις τελειώσουν τα βράχια φτάνουμε», «μετά τη στροφή, φτάνουμε», «μετά τη στροφή», «μετά τη στροφή»…
Και μετά την τελευταία στροφή είναι ο γκρεμός.
Και κατακρημνιζόμαστε
Πτώση, Πτώση, Πτώση…
…. Εφιάλτης.
Ουρλιάζουμε !
Ξυπνάμε.
 Πεταγόμαστε ιδρωμένοι.
Λέμε «ουφ, όνειρο ήταν».

Η εφιαλτική πραγματικότητα

Έτσι και τώρα στο ξύπνιο μας
«Μετά το βουνό είναι η ανάπτυξη»,
«μόλις τελειώσουν τα βράχια ξεκινάνε οι νέες θέσεις εργασίας»,
«μετά τη στροφή τελειώνουν τα μνημόνια»…
Και μετά την τελευταία στροφή έρχονται τα μαντάτα για νέα μνημόνια, για νέα ανεργία, για νέα μέτρα…

Και νέα ανηφόρα, φόροι, φτώχεια, απλήρωτη ΔΕΗ, Νερό, Τηλέφωνο, τα  παιδιά έχουν ανάγκες, συσσίτια, επιδόματα, μιζέρια, ντροπή
Και κατακρημνιζόμαστε
Πτώση, Πτώση, Πτώση…

Και αυτό είναι πραγματικός εφιάλτης.
Αλλά δεν ξυπνάμε.
Δεν πεταγόμαστε.
Δεν ουρλιάζουμε.

Μόνο  κατακρημνιζόμαστε
Πτώση, Πτώση, Πτώση…

Μέχρι που αρχίζει να μας αρέσει αυτή η αίσθηση της πτώσης.
Και αφηνόμαστε να μας καταπιεί η δίνη του τίποτα.
Απολαμβάνουμε το κενό. 
Τον ξεπεσμό στην ανυποληψία μας.
Δίχως τέλος. 
Έχει και πιο κάτω να πέσουμε…
Κατακρημνιζόμαστε…
Πτώση, Πτώση, Πτώση…

Γιατί εμείς δεν κάναμε κάτι.
Γιατί εμείς περιμέναμε πάντα «κάτι να γίνει».
Από μόνο του.

Και τώρα που πέφτουμε, δεν ήρθε ο από μηχανής θεός να μας πιάσει.
Κι ακόμη κι αν ήθελε να έρθει, σίγουρα θα του το απαγόρευε κάποια δικαστική απόφαση, κάποια εγκύκλιος, κάποια πράξη νομοθετικού περιεχομένου, η τρόικα, το μνημόνιο, οι πρώην φίλοι μας  (αυτοί με την ελπίδα).

Τίποτα δεν κάνουμε πια.
Μόνο  κατακρημνιζόμαστε
Πτώση, Πτώση, Πτώση…

..και το πέταγμα (;)…

Αλλά μήπως πρέπει να μετατρέψουμε την πτώση σε πέταγμα;
μήπως πρέπει να μάθουμε να πετάμε ;
να πετάμε σαν τα πουλιά και να γίνουμε σμήνος,  δύναμη και  
να σχηματίσουμε το δικό μας V, της νίκης,
του δικού μας ουρανού  ;
..

Μήπως ;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου