Το καινούργιο και η αντίσταση (Μπρεχτ και Κατσαρός )

Το καινούργιο και η αντίσταση

(Μπρεχτ και  Κατσαρός )

Οι καιροί που διανύουμε ζητούν να αναγνωρίζουμε, το παλιό καινούριο  και θέλουν αντίσταση στην βόλεψη και την υποταγή

Η παρέλαση του παλιού καινούριου

«Στεκόμουν πάνω σ’ ένα λόφο κι είδα το Παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα Νέο.

Σέρνονταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί  και βρωμούσε  νέες μυρουδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε ξαναμυρίσει.

Η πέτρα που πέρασε κατρακυλώντας ήταν η νεότερη εφεύρεση

Και τα ουρλιαχτά από τους γορίλες που βαράγανε τα στήθια τους συνθέτανε την πιο μοντέρνα μουσική.

Παντού μπορούσες να δεις τάφους ανοιχτούς που χάσκανε άδειοι καθώς το Νέο πλησίαζε την πρωτεύουσα.

Ολόγυρα στέκανε όσοι εμπνέονταν από τον τρόμο, κραυγάζοντας: Φτάνει Το Νέο, το Ολοκαίνουργιο, χαιρετήστε το Νέο, γίνεται και εσείς νέοι σαν και εμάς! Κι αυτοί που ακούγανε, τίποτα άλλο δεν ακούγανε από τις κραυγές τους,

Μα αυτοί που βλέπανε, βλέπανε αυτά που δεν φωνάζονταν.

Έτσι το Παλιό έκανε την εμφάνισή του σε Νέο μασκαρεμένο,

Και έφερε αλυσοδεμένο μαζί του το Νέο να το παρουσιάσει σαν Παλιό. Το νέο βάδιζε αλυσοδεμένο και ντυμένο με κουρέλια.

Αποκαλύπτονταν τα θεσπέσια μέλη του.

Κι η πομπή συνέχιζε να προχωράει μες τη νύχτα, μα αυτό που πήρανε για χάραμα ήταν το φως απ’ τις φωτιές στον ουρανό. Και η κραυγή: Φτάνει Το Νέο, το Ολοκαίνουργιο, χαιρετήστε το Νέο, γίνεται και εσείς νέοι σαν και εμάς!

Πιο εύκολα θα ακουγότανε, αν όλα δεν είχανε πνιγεί μες τις ομοβροντίες των όπλων.»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

Ἡ διαθήκη μου

«Ἀντισταθεῖτε

σ᾿ αὐτὸν ποὺ χτίζει ἕνα μικρὸ σπιτάκι

καὶ λέει: καλὰ εἶμαι ἐδῶ.

Ἀντισταθεῖτε σ᾿ αὐτὸν ποὺ γύρισε πάλι στὸ σπίτι

καὶ λέει: Δόξα σοι ὁ Θεός.

Ἀντισταθεῖτε

στὸν περσικὸ τάπητα τῶν πoλυκατοικιῶν

στὸν κοντὸ ἄνθρωπο τοῦ γραφείου

στὴν ἑταιρεία εἰσαγωγαὶ- ἐξαγωγαί

στὴν κρατικὴ ἐκπαίδευση

στὸ φόρο

σὲ μένα ἀκόμα ποὺ σᾶς ἱστορῶ.

Ἀντισταθεῖτε

σ᾿ αὐτὸν ποὺ χαιρετάει ἀπ᾿ τὴν ἐξέδρα ὦρες

ἀτέλειωτες τὶς παρελάσεις

σ᾿ αὐτὴ τὴν ἄγονη κυρία ποὺ μοιράζει

ἔντυπα ἁγίων λίβανον καὶ σμύρναν

σὲ μένα ἀκόμα ποὺ σᾶς ἱστορῶ.

Ἀντισταθεῖτε πάλι σ᾿ ὅλους αὐτοὺς ποὺ λέγονται

μεγάλοι

στὸν πρόεδρο τοῦ Ἐφετείου ἀντισταθεῖτε

στὶς μουσικὲς τὰ τούμπανα καὶ τὶς παράτες

σ᾿ ὅλα τ᾿ ἀνώτερα συνέδρια ποὺ φλυαροῦνε

πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι

σ᾿ ὅλους ποὺ γράφουν λόγους γιὰ τὴν ἐποχὴ

δίπλα στὴ χειμωνιάτικη θερμάστρα

στὶς κολακεῖες τὶς εὐχὲς τὶς τόσες ὑποκλίσεις

ἀπὸ γραφιάδες καὶ δειλοὺς γιὰ τὸ σοφὸ

ἀρχηγό τους.

Ἀντισταθεῖτε στὶς ὑπηρεσίες τῶν ἀλλοδαπῶν

καὶ διαβατηρίων

στὶς φοβερὲς σημαῖες τῶν κρατῶν καὶ τὴ

διπλωματία

στὰ ἐργοστάσια πολεμικῶν ὑλῶν

σ᾿ αὐτοὺς ποὺ λένε λυρισμὸ τὰ ὡραῖα λόγια

στὰ θούρια

στὰ γλυκερὰ τραγούδια μὲ τοὺς θρήνους

στοὺς θεατὲς

στὸν ἄνεμο

σ᾿ ὅλους τοὺς ἀδιάφορους καὶ τοὺς σοφοὺς

στοὺς ἄλλους ποὺ κάνουνε τὸ φίλο σας

ὡς καὶ σὲ μένα, σὲ μένα ἀκόμα ποὺ σᾶς ἱστορῶ

ἀντισταθεῖτε.

Τότε μπορεῖ βέβαιοι νὰ περάσουμε πρὸς τὴν

Ἐλευθερία.»

Μιχάλης Κατσαρός 

Άρα ;