Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016

Μέρες που είναι (μουντές ), έτσι που είμαι(...) , δύο ποιητές που αγαπώ, Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι και Κατερίνα Γώγου και ένα τραγούδι (για τους φίλους/ες)…

Μέρες που είναι (μουντές ), έτσι που είμαι(...) , δύο ποιητές που αγαπώ,  Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι και Κατερίνα Γώγου και  ένα τραγούδι (για τους φίλους/ες)…


Τη πρώτη νύχτα πλησιάζουνε

και κλέβουν ένα λουλούδι
από τον κήπο μας
και δε λέμε τίποτα.

Τη δεύτερη νύχτα δε κρύβονται πλέον
περπατούνε στα λουλούδια,
σκοτώνουν το σκυλί μας
και δε λέμε τίποτα.

Ώσπου μια μέρα
-την πιο διάφανη απ’ όλες-
μπαίνουν άνετα στο σπίτι μας
ληστεύουν το φεγγάρι μας
γιατί ξέρουνε το φόβο μας
που πνίγει τη φωνή στο λαιμό μας.

Κι επειδή δεν είπαμε τίποτα
πλέον δε μπορούμε να πούμε τίποτα

(Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι)



Καμιά φορά ανοίγει η πόρτα σιγά σιγά και μπαίνεις.
Φοράς κάτασπρο κουστούμι και λινά παπούτσια.
Σκύβεις βάζεις στοργικά στη χούφτα μου 72 φράγκα και φεύγεις.
Έχω μείνει στη θέση που με άφησες για να με ξαναβρείς.
Όμως πρέπει να έχει περάσει πολύς καιρός γιατί τα νύχια μου μακρύνανε και
οι φίλοι μου με φοβούνται. Κάθε μέρα μαγειρεύω πατάτες
 έχω χάσει την φαντασία μου και κάθε
φορά που ακούω "Κατερίνα" τρομάζω. Νομίζω ότι πρέπει να καταδώσω κάποιον.
Έχω φυλάξει κάτι αποκόμματα με κάποιον που λέγανε
πως είσαι εσύ. Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες,
γιατί γράψανε ότι σου ρίξανε στα πόδια.
Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο Στόχος
το νου σου ε;
(Κατερίνα Γώγου)


Κ.Γώγου,«Εμένα οι φίλοι μου»-Magic De Spell, Σ.Μάλαμας


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου