Τρίτη 23 Αυγούστου 2016

Η κατάσταση είναι στο σημείο που δεν πάει άλλο και που πρέπει να στρίψουμε

Η κατάσταση είναι στο σημείο που δεν πάει άλλο και που πρέπει να στρίψουμε



Τέλος  διαδρομής.
Μια κοινωνία που «παραμιλά», η φτώχια έχει μπει στο μισά σπίτια της Ελλάδας, ενώ το υπόλοιπο (εκτός από ένα μικρό ποσοστό που ωφελήθηκε από τη κρίση ) ελπίζει πως δεν θα καταρρεύσει.

Τα αλλεπάλληλα χτυπήματα πολλά.
Η κοινωνία σε απόγνωση με 25% ανεργία, ελαστική εργασία και μεροκάματα  πείνας, μειώσεις μισθών και συντάξεων, κλείσιμο επιχειρήσεων, καταστροφή του οικοδομικού κλάδου, πνίξιμο της αγροτιάς, φόρους τεράστιους, εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ κλπ , προκαταβολές στην εφορία, ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, απουσία δημοσίων έργων, μείωση των εξαγωγών, συνέχιση  της ύφεσης και έρχεται ο χειμώνας με τις απαιτήσεις του (σχολεία, φοιτητές, θέρμανση, ρούχα), απλήρωτοι λογαριασμοί (ΔΕΗ έτοιμη για διακοπή, τηλέφωνα κομμένα, νερό ),  μετανάστευση νέων και ο κατάλογος των χτυπημάτων ατελείωτος.

Η άθλια αυτή κατάσταση, η τραγικές  οικονομικές  συνθήκες που βιώνουν οι ελληνικές οικογένειες, οδηγεί σε παροξυσμό, νεύρα, ένταση, κατάθλιψη, διάλυση οικογενειών, σχέσεων, φιλιών, αισθημάτων και  μια ανεπούλωτη πληγή στον ιστό της κοινωνίας.

Υπάρχει μεγάλη φτώχεια - φανερή και κρυφή!.
«Η ελληνική κοινωνία ξέρει να κρύβει τη φτώχεια - το σαράκι που την κατατρώει. Στρέφεται έτσι στον θεσμό της οικογένειας», το μόνο καταφύγιο, τη μόνη σταθερά, τη μόνη (;) βεβαιότητα.
Αλλά και αυτό έχει τα όρια του..

Τι χαρακτηρίζει  τη σημερινή κοινωνία;
Η δυσπιστία, ο κυνισμός (!), η καχυποψία, η αίσθηση ματαιότητας - τέλος, η προσαρμογή στην αθλιότητα.

Με την φορολαίλαπα που έχουν εξαπολύσει κατά του συνόλου της κοινωνίας, εξωθούν εξ ανάγκης ακόμα και τους πλέον τυπικούς και έντιμους να μην σκέφτονται οτιδήποτε άλλο από το πώς θα γλυτώσουν από την επιδρομή της εφορίας.
 Πώς θα μπορέσουν να διαχειριστούν ταυτόχρονα φόρους, ΕΝΦΙΑ, αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές, ρυθμίσεις επί παλαιών οφειλών, πιθανώς υποχρεώσεις προς τράπεζες, αλλά και τα διάφορα έξοδα κάθε οικογένειας είτε αυτά αφορούν δίδακτρα σχολείων και φροντιστηρίων είτε ακόμη και ιατρικά ζητήματα. Και όλα αυτά με διαρκώς μειούμενα εισοδήματα.
Τι να πρωτοπληρώσει κανείς;
Πώς λοιπόν να μην φανεί ασυνεπής, ακούσια ή και εκούσια, σε σχέση με τις εισπρακτικές απαιτήσεις του δημοσίου από αυτόν;

Και μέσα σε όλα αυτά υπάρχει τεράστιο θέμα δημοκρατίας και άρνησης της λαϊκής βούλησης.
Το Κοινοβούλιο δυσλειτουργεί, έχοντας εκχωρήσει τον θεσμικό του ρόλο στην εκτελεστική εξουσία-η τελευταία μάλλον τον έχει υφαρπάξει με τη βία των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου-.
Αλλά επιπλέον,
αυταρχισμό του κράτους, ενίσχυση της καταστολής, πρόβλημα (σοβαρό) εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, εκποίηση δημόσιας περιουσίας, εκποίηση του πυλώνα, του συστήματος, ήγουν των τραπεζών, γεωπολιτική αδυναμία, μεταναστευτικό.

Η κατάσταση λοιπόν δεν πάει άλλο..

Και βέβαια οι υποταγμένοι  και ψεύτες του ΣΥΡΙΖΑ , χαμογελούν, ζουν τον μύθο τους,, γεύονται τη εξουσία και χορταίνουν από αυτήν…
Και βέβαια δεν είναι λύση ο Κούλης και η  ΝΔ ή Φώφη και το ΠΑΣΟΚ. Κοιτάξτε λίγο πίσω, θυμηθείτε και θα καταλάβετε…

  Τι πρέπει να γίνει

 Επανεκκίνηση της οικονομίας. Πώς;
α) Απαλλαγή από το άχθος του χρέους.
β) Άρση της λιτότητας, ελάφρυνση φορολογίας, νέα δημοσιονομική πολιτική, τόνωση της ζήτησης.
γ) Εθνικοποίηση των τραπεζών, της μαύρης τρύπας της ελληνικής οικονομίας.
δ) Αναπτυξιακή πολιτική (δευτερογενής βιομηχανικός τομέας, μεταποίηση, δημόσιες επενδύσεις, επιβολή δασμών.
ε) Αναδιανομή του πλούτου, αλλαγή φορολογικού συστήματος.

Μέσα στη νομισματική ένωση;
Όχι!
 Είναι απολύτως εφικτή η έξοδος από την Ε.Ε., η υπαγωγή σε ένα καθεστώς εξαίρεσης έως ότου αναταχθεί η ελληνική οικονομία.

Μάλιστα. Καλά όλα αυτά. Ποιος θα τα προπαγανδίσει;
Ποιος θα τα κάνει πράξη, την ώρα που κυβέρνηση και αντιπολίτευση (μείζων και ελάσσων, πλην ΚΚΕ) αδιαφορούν πλήρως γι' αυτές τις ιδέες και έχουν δηλώσει υποταγή στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της Ε.Ε. που προστατεύει μόνο τα συμφέροντα των ισχυρών;
Ποιο τέλος πάντων είναι το πολιτικό υποκείμενο που θα προωθήσει όλες τούτες τις «επαναστατικές» ιδέες, μέσα σ' έναν διεφθαρμένο και σάπιο καπιταλισμό;
Ποιος μπορεί να κάνει την οποιαδήποτε αλλαγή (αλλαγή, όχι ρήξη!) μέσα σ' αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον που τελευταία ρέπει προς ολοκληρωτικού τύπου αποφάσεις και πράξεις (και νομοθέτηση);

 Θα χρειαστεί μια γενναία και ανοιχτή σύμπραξη από “τα κάτω”

Μια νέα ενότητα των πολιτικών δυνάμεων και των πολιτών που συμφωνούν να στρίψουν προς τον  άλλο δρόμο..


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου