Από την χειραγώγηση(επιδίωξη τους ) στην χειραφέτηση (προσπάθεια μας)

Από την χειραγώγηση (επιδίωξη τους ) στην χειραφέτηση (προσπάθεια μας)

Να θυμηθούμε λίγο πώς χειραγωγούνται οι πολίτες από την αγαστή συνεργασία των πολιτικών και των μέσων ενημέρωσης. 

• ×          Μετατοπίζεις - εκτρέπεις το ενδιαφέρον των πολιτών από την ουσία καιτο τεράστιο οικονομικό πρόβλημα  που αντιμετωπίζουν, σε ασημαντότητες ή ανήκοντα σε άλλη ατζέντα , από το μνημόνιο, τα μέτρα, τους φόρους τηγν λιτότητα κλπ δηλαδή στους τσακωμούς (δήθεν ) με τη ΝΔ, την απλή  αναλογική, τους καναλάρχες, τον  Φίλη , τον Καμμένο κλπ.
• ×          Δημιουργείς προβλήματα και εικονικούς εχθρούς (τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι , κλέφτες  οι επαγγελματίες, κονομημένοι οι αγρότες κοκ )ώστε η ίδια η κοινωνία αναγκάζεται να ζητήσει μέτρα από την εξουσία για την εξάλειψή τους ή να επικροτεί μέτρα της κυβέρνησης.
• ×          Σπουδαία είναι η στρατηγική της αναβολής και όλα στριμώχνονται κέντα στο Πάσχα, τα Χριστούγεννα σε γιορτές κλπ .
• ×          Αποκαλούν μια αντιλαϊκή απόφαση επώδυνη και αναγκαία, αλλά με μια θυσία του λαού μπορεί στο μέλλον να αποφευχθεί!
• ×          Επιπροσθέτως: κατασυντρίβουν την κοινή λογική επικαλούμενοι το θυμικό όλων μας, τον πατριωτισμό μας, το εθνικό μας φρόνημα και λοιπά.
• ×          Δημιουργούν νεολογισμούς  και διαστρέφουν την πραγματικότητα (πχ ανάπτυξη, όταν δεν έχει μείνει κολυμπηθρόξυλο ), λένε και παραουσιαζουν ατελειώτα νούμερα, πίνακες κλπ κυρίως στην οικονομία ώστε η κοινή γνώμη καθίσταται ανίκανη να κατανοήσει μεθόδους και τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για να την ελέγχουν.
• ×          Επίσης: πείθουν τους περισσότερους ότι είμαστε ακαλλιέργητοι και αγράμματοι, ξύλα απελέκητα και ότι αυτοί μας βγάζουν από την αδαημοσύνη μας και την κακομοιριά μας.
• ×          Μας φορτώνουν ευθύνες και ενοχές, ότι δηλαδή είμαστε κι εμείς οι φταίχτες για την κατάντια της χώρας.

Όλα αυτά μπορεί να μην έχουν σημασία, ερμηνεύουν, όμως , νομίζω, τη λύσσα των περισσότερων ΜΜΕ και των πλείστων πολιτικών δυνάμεων να κατασκευάσουν, όπως λέει ο Νόαμ Τσόμσκι, συναίνεση στην ελληνική κοινωνία, να επιμεριστούν όλοι τις ευθύνες της καταστροφής, τις οποίες όμως έπρεπε να φέρουν αποκλειστικά δύο πολιτικά κόμματα και νεομνημονιακός κολαούζος ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο να φέρουν αλλά και να (και θα )λογοδοτήσουν και ούτε σώζει την Τσιπρική κυβέρνηση που λέει ότι το κάνει με βαριά καρδιά (αλλά με  γεμάτη την τσέπη, χορτασμένη την κοιλιά και εξασφαλισμένο το μέλλον…).

Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, άρα επικρατεί η κοντή μνήμη και  πάμε γι’ άλλα και λοιπά.

Όσοι συμμετέχουν στην προσπάθεια χειραγώγησης του ελληνικού λαού νομιμοποιούν, είτε το θέλουν είτε όχι, το σαθρό αυτό κλίμα συναίνεσης,  ενισχύουν την αντιλαϊκή επίθεση ακόμα και εκείνοι που θεωρούν ότι με τον λόγο τους προκαλούν ρήγματα στην παραπληροφόρηση και την προπαγάνδα

Ακόμη και εκείνοι (που κατά τη γνώμη μου είναι χειρότεροι) που λένε πως «άλλα λένε/ πιστεύουν και άλλα (αναγκαστικά –χα !) κάνουν..»,  και ότι « το κάνουν με βαριά καρδιά» (για το καλό μας ντε !)για να απαλύνουν τις επιπτώσεις των βάρβαρων μέτρων κατά του λαού.

Ξεχνούν βέβαια πως αυτά τα επιχειρήματα ήταν πάντα στο στόμα των υποταγμένων και των συνεργατών και η ιστορία μας έχει πολλά παραδείγματα(ας τα θυμηθούν, μήπως και ξυπνήσουν, αλλά μπα..).

Για να μην αδικούμε και γενικεύουμε, υπάρχουν πράγματι μερικοί (που βρίσκονται εκτός μνημονιακών συνόρων, παλαιού και νέου δικομματισμού)που αντιστέκονται στην ομοιοστασία, που επιδιώκουν την ενότητα, τη χειραφέτηση του λαού.

Τα αποτελέσματα όμως είναι περιορισμένα,  η λυσιτέλεια των επιχειρημάτων τους χάνεται στη δίνη των κραυγών και της σύγχυσης που προκαλείται αφού όλοι μιλούν ταυτόχρονα.

Και αν  δεν έγινε κατανοητό ομιλώ για εμάς.

Εμάς που οριοθετούμε τον πολιτικό μας εαυτό εκτός μνημονιακών και νεοφιλελεύθερων τειχών, που αυτονομαζόμαστε  αριστεροί, κομμουνιστές  δημοκράτες, πατριώτες, αντιμνημονιακοί κλπ

Αυτοί οι μερικοί θεωρούν ότι υπερασπίζονται τη δημοκρατία ή ότι αντιστέκονται στον εκχυδαϊσμό της γλώσσας και του πνεύματος και ότι επιδιώκουν ένα άλλο μέλλον, χωρίς μνημόνια, ακρίβεια, ατελείωτους φόρους και  μειώσεις, με εργασία(όχι ανεργία), μέλλον για τους νέους (και για εμάς ), εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία και τον λαό αυτεξούσιο.  

Αυτές όμως οι «αντιστάσεις», το εμπνευσμένο σχέδιο (για το διαφορετικό/φιλολαϊκό ) και κυρίως  η ενότητα  πολιτικού στόχου (και άμεσου και μακρινού)  και  κοινής δράσης, όφειλαν να είναι καθημερινό φαινόμενο και όχι καρπός μιας έντονης πολιτικής συγκυρίας.

Η καθημερινότητα χρειάζεται να γίνει δημοκρατική, ενωτική και δρώσα  και όχι η σπουδαιότητα τάχα του πολιτικού χρόνου, της συγκυρίας και του στενού κομματικού είναι(έτσι δεν είναι σύντροφοι ;)

Αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους πολλούς, αλλά κάποτε πρέπει να διαβαστούν, έστω και αν χρειαστούμε υπερμεγεθυντικούς φακούς-θα τους ανακαλύψουμε!

Διαφορετικά θα παραμείνουμε βαθιά θωρακισμένοι στη μη ικανοποίηση της ιδεολογίας μας και στην απογοήτευση από την ήττα της Αριστεράς, καθώς και -στη συνέχεια- σε μια ανήμπορη  εκδικητικότητα.

Σώμα και πνεύμα άκαμπτα. Ντροπή.

Ως εδώ, όμως, διότι αρχίζουν να διαμορφώνονται υπόνοιες για ολοκληρωτικές-αυταρχικές έννοιες... Οξείδωση.

Εύκολα κατασκευάζεται η συναίνεση και αυτό δείχνει ότι είμαστε ώριμοι πλέον να αποδεχτούμε τα αποτελέσματά της, κουρασμένοι, άβουλοι, αδιάφοροι, φιλοτομαριστές, σκοτεινοί, συνοφρυωμένοι και λοιπά. Ασκαρδαμυκτί θα κοιταζόμαστε πλέον.

Εντάξει, υπάρχουν και τα καλά, διότι αρκετοί μην αντέχοντας τη συμπαιγνία εξουσίας – ΜΜΕ, αντιενωτικών στάσεων, επετειακών δράσεων και αγώνων αρχίζουν να σκέφτονται πιο γνήσια, πιο λαϊκά, αρχίζουν να σκέφτονται κάθε μέρα, εννοώ.

Και κοντά στο νου και η πράξη..