Πέμπτη 7 Ιουλίου 2016

Από σκαλί σ’ άλλο σκαλί ….πήρες σοκάκι ανάποδα και μονοπάτι λάθος… και τώρα τι να κάνεις ;

Από σκαλί σ’ άλλο σκαλί ….πήρες  σοκάκι ανάποδα και μονοπάτι λάθος… και τώρα τι να κάνεις ;




Έχουν συμβεί πολλά.

Και κυρίως διαψεύσεις οι οποίες επισωρεύονται πάνω στις προηγούμενες.
Δυσκολεύεσαι ν’ αντέξεις.

Θα θέλαμε να είναι οι καταστάσεις, αν όχι πιο εύκολες ή πιο βολικές, τουλάχιστον πιο απλές.
Δεν είναι όμως και δεν θα είναι ποτέ.

Οι άνθρωποι γενικώς ρέπουμε περισσότερο προς τις καθαρές μορφές.
Προτιμάμε κοφτά και καθαρά ναι ή όχι!

Να μας απαλλάσσει από περιπέτειες της σκέψης (και της δράσης), από την ανάγκη να σκεφτούμε επίμονα και δύσκολα πράγματα.

Έτσι, όταν έρθει η ώρα να επιλέξουμε, πάμε να βρούμε καταφύγιο σε ό,τι δίνει ή υπόσχεται μια σαφή απάντηση στα ερωτήματά μας, σχεδόν όπως με διλημματικό τρόπο τα θέτει η τηλεόραση: είσαι με αυτό ή με εκείνο, χωρίς υποσημειώσεις, αστερίσκους, επεξηγήσεις, περιστροφές.

Δεν είναι μόνο που το χρειαζόμαστε, είναι κυρίως που το έχουμε συνηθίσει.
Αυτά τα μάθαμε καλά την εποχή του μακαρίτη του Αντρέα, τότε που ανάμεσα στο εφικτό και το επιθυμητό διαλέγαμε το πρώτο και ερωτευόμαστε το δεύτερο, ελπίζοντας πως ως εξουσία βολευτούμε με το ένα θα μπορούμε να κρατάμε τη φλόγα και την σχέση με το άλλο, το οραματικό, το μελλοντικό.

Αυτό ζούμε/νε και τώρα με τον Αλέξη.

Δεν έχει σημασία πως απατηθήκαμε/νε τότε και  τώρα και το πληρώνουμε πολύ ακριβά.

Βέβαια όχι όλοι, γιατί αυτοί τους πληρώνουμε και πληρώνονται ακριβά, καλή ώρα οι βουλευτές, υπουργοί  και οι συναφείς  άνθρωποι της εξουσίας .
Και που βάζεις κι αυτούς που θέλουν να γίνουν ή να παραμείνουν στην εξουσία (ανοίξτε  μια τοπική εφημερίδα, δες τε τις φωτόγραφίες και θα καταλάβετε τι εννοώ )

 Δεν έχει σημασία που βουλιάζουν καθημερινά στο τέλμα της  εξουσίας, στην κυβέρνηση της «αριστεράς»,  με το εφικτό ξεχάσαμε σταδιακά την επιθυμία της αλλαγής, της ανατροπής, τσαλαπατήσανε την ελπίδα.

Στο κάτω κάτω ακόμα κι εκείνες οι αριστερές (;) διακηρύξεις των ονειροπόλων του επιθυμητού προσχώρησαν στο εφικτό και κάνανε τον ελπίδα, ρεαλισμό και  των ωφελημάτων του κυβερνώντος εφικτού.

Έτσι δεν έγινε με την συγκυβέρνηση 1899-90 και το «αριστερο»μάζωμα των εκσυγχρονιστών επί Σημίτη ;

 Κι έτσι από εφικτό σε εφικτό κι από απλή απάντηση σε άλλη απλή απάντηση, από το εδώ στο εδώ, 
πριν το καταλάβουν, 
από αριστεροί έγιναν νεοφιλελεύθεροι, 
από αντιμνημονιακοί έγιναν μνημονιακοί  και 
από μαχητές του  «υπάρχει άλλος δρόμος» κατάντησαν υποστηρικτές των μονόδρομων και  
προσχωρήσαν στη θαλπωρή της μοναδικής και απλής απάντησης, αλήθειας και λύσης της ΤΙΝΑ(There Is No Alternative/ Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση),  
της υποταγής .

Από σκαλί σ’ άλλο σκαλί ….
Πήρες  σοκάκι ανάποδα και μονοπάτι λάθος.
…. και τώρα τι να κάνεις

Ε, σε αυτό το ερώτημα απαντά  η καθεμιά και ο καθένας ξεχωριστά και παίρνει τις ευθύνες που του αναλογούν …


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου