Σάββατο 2 Ιουλίου 2016

Τα ψέματα και η υποταγή των χρήσιμων υποταγμένων του ΣΥΡΙΖΑ

Τα ψέματα  των χρήσιμων υποταγμένων του ΣΥΡΙΖΑ



Δύο τα επιχειρήματα των νεομνημομνιακών του ΣΥΡΙΖΑ.

Το πρώτο: «Τον Σεπτέμβριο ο λαός ενέκρινε το Μνημόνιο»
Το δεύτερο : «Είμαστε -λέει- η μόνη εναλλακτική, αλλιώς θα (σας) ξανακυβερνήσουν οι φιλελεύθεροι δεξιοί».

Το πρώτο: Μην μιλάτε, τα ψηφίσατε όλα τον Σεπτέμβριο

Το μόνο που δεν είπε ακόμη ο κ. Τσίπρας είναι ότι στις 20 Σεπτεμβρίου ο «λαός μίλησε» και του έδωσε εντολή να φέρει το νέο Μνημόνιο με έναν νόμο.

Άκουσα πολλές  φορές  τον πρωθυπουργό σε θλιβερές  παραστάσεις  μπροστά στους βουλευτές  κα υπουργούς του που δεν είχαν το κουράγιο ούτε ένα χαλαρό χειροκρότημα να του δώσουν, να μιλά για τα «θαύματα» που πέτυχε, για τις επιτυχίες για το success story που το αμφισβητούν οι μοχθηροί αντίπαλοι και δεν το αντιλαμβάνονται οι άθλιοι ιθαγενείς και υπήκοοι του.

Ο κ. Τσιπρας επαναλαμβάνει διαρκώς ψευδόμενος ότι τον Σεπτέμβριο ο λαός του έδωσε λευκή επιταγή και ενέκρινε το Μνημόνιο του.

Με θράσος η κυβέρνηση τρίβει στην μούρη ενός δεινοπαθούντος λαού την ψήφο του Σεπτεμβρίου: μην μιλάτε, τα ψηφίσατε όλα τον Σεπτέμβριο.

 Είναι όμως έτσι;


Ποιος εξήγησε αναλυτικά για την εθνική σύνταξη που ακόμη παίζει στα 350 ευρώ;
Ποιος είπε ότι τα κόκκινα δάνεια θα πάνε στα κοράκια;
Ποιος είπε ότι το αφορολόγητο θα πάει στα 8 χιλιάρικα και κάτι ψιλά;
Ποιος είπε ότι η φορολόγηση των μικρών επιχειρήσεων θα πάει από το 26% στο 29%;
Ποιος είπε ότι ο ΦΠΑ θα πάει στο 24%;
Ποιος είπε ότι θα κοπεί το ΕΚΑΣ;
Ποιος είπε ότι θα πουληθούν τα  πάντα, λιμάνια, αεροδρόμια, Ελληνικό, ακτές, βουνά τα πάντα

Και κυρίως ποιος ενημέρωσε ότι ψηφίζοντας τον κ. Τσιπρα και τον κ. Καμμενο τον Σεπτέμβριο, ενέκρινε ένα πρόγραμμα που προέβλεπε πρόσθετα μέτρα, κόφτες μισθών και δαπανών;

 Ένα Τέταρτο Μνημόνιο;

Οι καλοπροαίρετοι πίστεψαν ότι ψηφίζοντας τον κ. Τσίπρα και τον κ. Καμμένο, αυτό το πάρα – (πολιτική) φύσιν δίδυμο θα είχαν ένα χαλαρό Μνημόνιο που θα ξεθώριαζε σταδιακά καθώς θα έμπαινε σε τροχιά το Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης.

Θυμάστε;
Εκείνο το πρόγραμμα που παρουσίαζε ο κ. Τσίπρας, κοστολογούσε ο κ. Δραγασάκης  και στήριζε ο κ. Χαϊκάλης…

Λοιπόν ο θίασος έδωσε την παράσταση,  έκοψε τα εισιτήρια του(πήρε τις ψήφους και την κυβέρνηση )και καλεί τους πάντες στο ταμείο .

Είναι όπως λέγαμε: Δωρεάν η είσοδος, πληρωμή στο τέλος της παράστασης(των εκλογών)


Το δεύτερο: « Αν πέσουμε εμείς θα έρθει η Δεξιά»


Αφού αρχίζει και ξεθωριάζει η επιχειρηματολογία «αυτά που (μας)ψηφίσατε τον Σεπτέμβρη, αυτά εφαρμόζουμε» ανασύρουμε το σκιάχτρο:

«Αν πέσουμε  εμείς θα έλθει η Δεξιέ που είναι ακραία νεοφιλελεύθερη»


Το κόλπο αυτό  έχει δοκιμασθεί ξανά, αυτό το ίδιο που χρησιμοποιούσε και το ΠΑΣΟΚ.

Όπως τότε που υποχρέωναν  τον λαό , για να μην έλθει η Δεξιά, να καταπίνει Σημίτηδες  και Γιωργάκηδες, έτσι και τώρα ζητούν να καταπιούμε τον Τσίπρα και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.

Το αντεπιχείρημα και η ερώτηση  είναι απλή:

«Τι διαφορετικό, τι λιγότερο, τι αντιλαϊκότερο  θα έκανε η Δεξιά  ή  η Δεξιά και το ΠΑΣΟΚ;»

Και η απάντηση είναι απλή επίσης:
«Σίγουρα τα ίδια, γιατί περισσότερα δεν υπάρχουν, εσείς το τερματίσατε»

…και μάλιστα το κάνατε βολικά, χωρίς αντιστάσεις κινητοποιήσεις, αγανακτισμένους.

Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι η βολική και εξυπηρετική για την οικονομική ελίτ, την Γερμανία, το ΔΝΤ και την Ε.Ε.

Οι χρήσιμοι υποταγμένοι


Φυσικό είναι να στάζουν μέλι οι λόγοι των Ευρωπαίων πολιτικών για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πόσο καλά τα κάνει όλα, πόσο υπάκουη είναι, πόσο συνετέλεσε στο να αποκατασταθούν οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ Ελλάδας και Ε.Ε.


Γι’ αυτό μας ζητά να αποδεχθούμε πανηγυρικά τα πάντα κάνοντας ένα ακόμη ρεσάλτο στην λογική μας, παραμένοντας μερικούς ακόμη μήνες στην εξουσία…

Αδιαφορώντας για το σχεδόν άψυχο κορμί που τους  έμεινε στα χέρια.

Το πτώμα που λέγεται Ελλάδα…

Είναι να τραβάς το μαλλιά σου ή, αν δεν έχεις, να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο.

Αυτό δηλαδή ήταν όλο;
Να μας επαινούν οι δανειστές κι εμείς να νιώθουμε ότι είμαστε καλοί και υπάκουοι;

Αυτό ήταν το όλον σας, το όλον(το καθόλου δηλαδή ) του ΣΥΡΙΖΑ;

Να υπακούει και να προστατεύει τις ελίτ της χώρας, να αφαιμάσσει τον ταλαίπωρο λαό, να κολακεύεται με τα ίδια της τα ψεύδη, να ηδονίζεται με τη στρεψοδικία της και να αποφεύγει να λέει την πικρή αλήθεια, ότι δηλαδή άρχισε να μη φαίνεται η διαφορά της από τις φλύαρες φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις του τόπου;

Αυτό ήταν το μπόι της, της κυβέρνησης.
Κατηγορία, όχι νάνου, αλλά άμμου.

Αν έπαυαν τουλάχιστον να παλιλλογούν και ανοητολογούν και να  δικαιολογούν  για την τεράστια (μετα)στροφή και (μετ)αλλαγή τους.

Η διαφορά είναι αν στις καρέκλες της  εξουσίας κάθονται( να με συγχωρέσετε για το λεξιλόγιο) αν κάθονται, μπλε, πράσινοι ή κόκκινοι πισινοί  και αν το χρώμα του  βιαστή/ επιβήτορα του ελληνικού λαού ή της Ελλάδας είναι διαφορετικού  χρώματος;

Βλέπεις, όμως, πως επιμένουν να αυτοαποκαλούνται αριστεροί ακόμη και όταν γελάνε -ενίοτε- και οι πέτρες μαζί τους.

«Είμαστε -λέει- η μόνη εναλλακτική, αλλιώς θα (σας) ξανακυβερνήσουν οι φιλελεύθεροι δεξιοί».

Πλάκα πλάκα το ’χουν πιστέψει οι περισσότεροι ότι είναι η μόνη λύση και ότι η κοινωνία εξακολουθεί να τρώει κουτόχορτο· καλό θα είναι να συνέλθουν και να πάψουν να κοκορεύονται ή να διαστρέφουν τη φαινομενικότητα ώστε να πέσουν στα μαλακά όταν έλθει η ώρα της πτώσης -δεν φαίνεται να ’ναι και πολύ μακριά…

Υστερόγραφο:
Το σημείωμα μου δεν απάντα στην εναλλακτική λύση- άλλωστε δεν ήταν αυτός ο σκοπός του (για το θέμα έχω τοποθετηθεί στο παρελθόν και θα το επαναλάβω  στο άμεσο μέλλον), αλλά  έστω και αν δεν υπάρχει τέτοια πρόταση αποδεκτή από φίλους του ΣΥΡΙΖΑ(της βάσης του  εννοώ) δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση  την υποστήριξη της νεοφιλελεύθερος και μνημονιακής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.
Το έντιμο είναι η καταγγελία και η αποχώρηση από  τον ΣΥΡΙΖΑ, και να έλθουν με την πλευρά του λαού και να αγωνιστούν ή τουλάχιστον  να πάνε σπίτι τους.
Όλα τα άλλα είναι συνενοχή και συναυτουργία με το έγκλημα που συντελείται από την πλευρά της κυβέρνησης  και  τον Τσίπρα.
Και όλοι εσείς θα είστε υπόλογοι απέναντι στον πόνο και το βλέμμα των Ελλήνων


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου