Η «ελάφρυνση» του δημόσιου χρέους ως πολιτικό αντίδωρο και σαν γλυκό του κουταλιού

Η «ελάφρυνση» του δημόσιου  χρέους ως πολιτικό αντίδωρο και σαν γλυκό του κουταλιού

     

Ετεροχρονισμός.

Ένας παλιός όρος επιστρέφει για να περιγράψει την πολύ ενδιαφέρουσα  προχθεσινή εξέλιξη στην υπόθεση του ελληνικού δημόσιου χρέους.

Πρώτα όμως η πολιτική διάσταση. 

Οι εταίροι συνεχίζοντας την υποστήριξή τους προς  τη σημερινή κυβέρνηση  –για λόγους που είναι ήδη γνωστοί– άνοιξαν αυτή τη συζήτηση πρωτίστως για να διευκολύνουν τον Πρωθυπουργό να περάσει από το ελληνικό Κοινοβούλιο μια αλληλουχία μέτρων που αρχίζουν από τις αλλεπάλληλες φορολογικές επιβαρύνσεις μέχρι τις μειώσεις μισθών, συντάξεων και  κρατικών παροχών.

Είναι  ένα  πολιτικό αντίδωρο και λειτουργεί θαυμάσια.

Σαν γλυκό του κουταλιού που προορίζεται να σκεπάσει την πικρή γεύση διαρκείας που θα παρενοχλεί τους ουρανίσκους  και θα  αδειάζει τις τσέπες των Ελλήνων  πολιτών ως το τέλος του  τρέχοντος Μνημονίου.

Αλλά ως συνήθως η  κυβέρνηση το παρατράβηξε επικοινωνιακά. Ο Πρωθυπουργός επικοινώνησε με τους αρχηγούς των κομμάτων, σαν να πήραμε την Πόλη.

 Ενέπλεξε και τον  Πρόεδρο της Δημοκρατίας  που συνεχίζει το λάθος  να κάνει διαρκώς δηλώσεις, σαν να μετέχει στην τρέχουσα  πολιτική  ζωή της χώρας. 

Συγκάλεσε το υπουργικό συμβούλιο για να πανηγυριστεί  η  "ιστορική"  επιτυχία   και τα προπαγανδιστικά μηχανάκια του ΣΥΡΙΖΑ πήραν  φωτιά.

Ας πάμε τώρα στην απόφαση. Στην  πραγματικότητα τα πράγματα είναι   απλά.

Πρώτον.

Το χρέος για το οποίο  συζητάμε  δεν αφορά τα δάνεια του ΔΝΤ, τα όποια δεν αλλάζουν. Ακόμη και αν  θα μπορούσε κάποια στιγμή στο μέλλον να τα εξαγοράσει η Ευρώπη  οι προϋποθέσεις που θα χρειαστούν θα είναι τόσες, ώστε  όποιος και αν κυβερνάει θα πει "άστο  καλύτερα".

Δεύτερον.

Οτιδήποτε και  αν  αποφασιστεί τελικά για το ελληνικό χρέος θα αποφασιστεί από τις κυβερνήσεις και όχι από τα κοινοτικά  όργανα, καθώς  τα δάνεια των τριών μνημονίων που συμφωνήθηκαν στο   Eurogroup συνιστούν διμερή δανεισμό από τις χώρες μέλη.

Τρίτον.

 Οποιαδήποτε  αλλαγή  στην αποπληρωμή του ελληνικού χρέους θα αρχίσει από το 2018 και αφού η Ελλάδα εκπληρώσει αλυσίδα προϋποθέσεων με βαριές συνέπειες στο βιοτικό επίπεδο  των πολιτών της –αλλά και αρκετές μεταρρυθμίσεις– και θα  επεκταθεί σε βάθος χρόνου  που υπερβαίνει σε διάρκεια τον μισό αιώνα.

Τέταρτον.

 Οι διευθετήσεις που θα αποφασιστούν κάποια στιγμή για να ισχύσουν αργότερα,  θα  τελούν υπό στενή παρακολούθηση των δανειστών και θα έχουν όρους και προϋποθέσεις. Δεν θα αποτελούν τυπικό Μνημόνιο -με  την έννοια "δάνεια για μέτρα"- αλλά θα παρατείνουν την παραμονή της χώρας σε καθεστώς διεθνούς οικονομικού ελέγχου για αρκετές… γενιές.

Πέμπτον.

Με την έναρξη αυτής της συζήτησης στο Eurogroup  κατέρρευσαν οι θεωρίες των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ  για τη βιωσιμότητα του χρέους, όπως κατέρρευσαν και  οι  παλιές απειλές του Αλέξη Τσίπρα για  διεθνείς διασκέψεις, μονομερή περικοπή, κούρεμα και άλλα διηγήματα.  Αυτό επιτυχία δεν το λες.

Ύστερα από όλα αυτά , όποιος  θέλει μπορεί να το ρίξει στα πανηγύρια.

Άλλωστε όπως έλεγε ο Γκαίτε: "Κανένας δεν μας εξαπατά ποτέ. Εμείς μόνοι μας εξαπατούμε τους εαυτούς μας".

Α! και να μην ξεχάσετε  να φάτε το γλυκό του κουταλιού,για να σας φύγει η άσχημη γεύση από τα κοψίματα σε μισθούς και συντάξεις, από τις τραβηχτηκές των νέων φόρων και τις αυξήσεις των προϊόντων που θα αγοράζετε ....

... ή  να λείπει το βύσσινο ;

ΓΛ+ΜΟΛ