Τα δεδομένα, τα συμπεράσματα και το «δια ταύτα»

Τα δεδομένα,  τα συμπεράσματα  και το «δια ταύτα»

Ας ξεκινήσουμε από τα δεδομένα.

1.       Με το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης, θα υπάρξει ένα σκληρό πακέτο φορολογικών και αντιασφαλιστικών μέτρων ύψους 5,4 δισ. ευρώ, ενώ είναι πιθανότατο (για να μην πούμε σίγουρο) να υπάρξει και ένα πακέτο-καβάτζα, με μέτρα που θα αποφασιστούν τώρα και θα εφαρμοστούν το 2018, αν δεν επιτευχθούν οι στόχοι.

2.      Με το «Ενιαίο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλειας» παύει να υπάρχει Κοινωνική Ασφάλιση. Οι συντάξεις θα μετατραπούν σε άθλια φιλοδωρήματα, ενώ το ενιαίο ταμείο θα είναι χρεοκοπημένο από τη δημιουργία του, έτσι που οι συντάξεις να κόβονται κάθε χρόνο, δεδομένου ότι το κράτος θα εγγυάται πλέον μόνο τη λεγόμενη εθνική σύνταξη.

3.      Δεν έχει ειπωθεί  λέξη για τους έμμεσους φόρους, οι οποίοι μαζί με τις όποιες περικοπές δαπανών θα πρέπει να καλύψουν το ένα τρίτο του «πακέτου» της τρέχουσας αξιολόγησης (1% του ΑΕΠ, δηλαδή περίπου 1,8 δισ. ευρώ)Εκτός  από την  αύξηση του ΦΠΑ από 23% σε 24%») που θα μαζέψουν 400-500 εκατ. Ευρώ, μένουν ακόμα 1,3 με 1,4 δισ. για να καλυφθεί το 1% των δημοσιονομικών μέτρων.

4.      Η κυβέρνηση έχει ήδη αποδεχθεί το στόχο δημιουργίας πλεονασμάτων που αποτελεί την επιτομή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, καθώς ισοδυναμεί με περικοπές και ύφεση. Η πλήρης αποδοχή από τον ΣΥΡΙΖΑ της αρχής των πλεονασματικών προϋπολογισμών ήταν θέμα χρόνου λόγω του επιτακτικού χαρακτήρα με τον οποίο τίθενται στο Δημοσιονομικό Σύμφωνο.

5.      Η κυβέρνηση έχει ήδη αποδεχθεί ότι για να πιαστεί το πλεόνασμα είναι πρόθυμη να επιβάλει όσα μέτρα απαιτηθούν. Μάλιστα το Μνημόνιο Τσίπρα προβλέπει τη δημιουργία κι ενεργοποίηση αυτόματων μηχανισμών περικοπών. Θεωρείται δε πολύ πιθανή ότι έχει συμφωνηθεί ακόμη και η δημιουργία 3μηνιαίων ή 4μηνιαίων μηχανισμών έγκαιρης ειδοποίησης που θα ενεργοποιούν αντιλαϊκά μέτρα, όπως η περικοπή δαπανών. Όλα τα παραπάνω η κυβέρνηση τα έχει αποδεχθεί κι ετοιμάζεται να τα εφαρμόσει!

6.      Υπάρχει μια διαφωνία στο αν νομοθετηθούν με κάποιο τρόπο τώρα τα επιπλέον μέτρα των 3,6 δις ευρώ (πρόταση ΔΝΤ και Σόιμπλε) ή θα υπάρχει ενας «Αυτόματος Μηχανισμός Περικοπής Δαπανών» (πρόταση κυβέρνησης), δηλαδή η διαφωνία είναιαι στο ποιος θα αποφασίζει για τα επιπλέον μέτρα, αν δηλαδή θα τα αποφασίζει το ΔΝΤ ή η κυβέρνηση με τους Ευρωπαίους, κι αν επίσης θα ψηφισθούν από τώρα, ή θα ψηφίζονται κάθε φορά που διαπιστώνεται απόκλιση.

7.      Το νομοσχέδιο με το ασφαλιστικό και τις ρυθμίσεις στην άμεση (και όχι και στην έμμεση) φορολογία που δόθηκε σε «διαβούλευση» για μιάμιση μέρα και ενδεχομένως να κατατεθεί και στη Βουλή, είναι μια κίνηση καθαρά προπαγανδιστικού χαρακτήρα. Δεν πρόκειται να ξεκινήσουν διαδικασίες ψήφισης, αν προηγουμένως δεν υπάρξει συμφωνία του κουαρτέτου/τρόικας. Και είναι βέβαιο ότι κρίσιμες παράμετροι -και στο ασφαλιστικό και στο φορολογικό- θα είναι τελικά χειρότερες απ' αυτές που δημοσιοποιήθηκαν.

Τι λένε αυτά τα δεδομένα;

Ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν ακόμα σταθμό στη βάρβαρη ιστορία των Μνημονίων.

 Δεν υπάρχει κάτι το ουσιαστικά καινούργιο και στους προπαγανδιστικούς χειρισμούς που γίνονται και στη βεβαιότητα για το τελικό αποτέλεσμα.

Οι διαφωνίες της εκάστοτε μνημονιακής κυβέρνησης με τους δανειστές αφορούν επιμέρους στοιχεία και όχι την ουσία, αφορούν την κλιμάκωση των αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων και όχι τα ίδια τα μέτρα.

Τα τρία  καινούργια που απορρέουν από αυτά τα δεδομένα είναι :

¨      Η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει την «τιμή» να είναι ο δήμιος της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Αυτή τη φορά δε βρισκόμαστε αντιμέτωποι με περικοπές συντάξεων, όπως συνέβη τόσες φορές στα μνημονιακά χρόνια, ούτε με μια ριζική αντιασφαλιστική ανατροπή με μια κάποια μεταβατικότητα, όπως συνέβη με τους νόμους Λοβέρδου-Κουτρουμάνη. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την κατάργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης.

¨      Το  σύστημα της άμεσης και της άμεσης φορολογίας γίνεται ακόμα πιο αντιλαϊκό, ο πέλεκυς πέφτει βαρύς στα κεφάλια χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων, ελευθέρων επαγγελματιών και μικροεπιχειρηματιών.

¨      Τα  μέτρα ελάφρυνσης του χρέους που θα αποφασισθούν αργά ή γρήγορα θα συνοδευτούν από νέα αντιλαϊκά μέτρα. Οι πιστωτές θα δεχθούν μέτρα ελάφρυνσης αν και μόνο αν η κυβέρνηση υποσχεθεί κι άλλες αντεργατικές μεταρρυθμίσεις. Δηλαδή, περικοπές δαπανών και συντάξεων, ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων κ.α.

Το μόνο δηλαδή που θα μείνει από την επικείμενη αναδιάρθρωση του χρέους, την οποία η κυβέρνηση θα εμφανίσει ως ακόμη μία επιτυχία της, θα είναι νέα βάρη για τους πολλούς και μεγαλύτερη σιγουριά των πιστωτών ότι το χρέος θα αποπληρωθεί!

Τα συμπεράσματα  βγαίνουν από μόνα τους.

ð  Αυτοί  που παριστάνουν τους προστάτες των φτωχών και τους φορείς της κοινωνικής δικαιοσύνης, κάνουν τη φορολογία πιο αντιλαϊκή, και στους έμμεσους και στους άμεσους φόρους, θα επιβάλουν με  τον ένα ή με τον άλλο τρόπο 4^ο μνημόνιο.

ð  Έχουμε χρέος να τους σταματήσουμε και να βάλουμε φρένο στην επέλαση της βαρβαρότητας.

  

Μπορούμε;

Λάθος ερώτημα.

 Από μια γενική, αφηρημένη σκοπιά, η απάντηση είναι καταφατική: ναι, μπορούμε.

 Όμως το ερώτημα είναι λάθος, γιατί  το «δια ταύτα»

Πρώτον : Πρέπει να αγωνιστείς.

 Δεύτερον :Ο  αγώνας  θα κρίνει το αποτέλεσμα και όχι η μεμψιμοιρία, ο φόβος και ο ρεαλισμός του καναπέ.

Τρίτον : Όποιος δεν ρίχνεται στη μάχη όταν δέχεται επίθεση, ποτέ δε θα μπορέσει να νικήσει.

Τέταρτον : όταν πρέπει να αγωνιστείς δεν κάνεις υπολογισμούς εκ των προτέρων.

Πέμπτον : Ρίχνεσαι στη μάχη με όση δύναμη έχεις και κάνεις τον απολογισμό στο τέλος.