Κατολισθαίνουσα καταστροφή, μίζερη πραγματικότητα και η απελπισία ως προοπτική-αν δεν αλλάξουμε και να τα αλλάξουμε

Κατολισθαίνουσα  καταστροφή, μίζερη πραγματικότητα και η απελπισία ως προοπτική-αν δεν αλλάξουμε και να τα αλλάξουμε

Η συντριβή δεν είναι πάντοτε αρνητική.

Μπορεί να συντρίβει και τα όσα πρέπει να πέσουν για να ανοίξει ένας δρόμος.

Κάποτε, το να γκρεμιστούν τα οικοδομήματα της εύκολης και άκριτης αισιοδοξίας και της στομφώδους ρητορικής είναι και η προϋπόθεση για να υπάρξει η θετική αντίδραση.

Και με την έννοια αυτή, υπάρχει ένα είδος απαισιοδοξίας που μπορεί να είναι και πρόδρομος της ελπίδας και της πράξης.

Γιατί τα λέω αυτά;

Την κατάσταση της κοινωνίας και της χώρας, την ξέρουμε την ζούμε.

Κατολισθαίνουσα  καταστροφή, μίζερη πραγματικότητα και η απελπισία ως προοπτική-αν δεν αλλάξουμε και να τα αλλάξουμε .

Έστω και την ύστατη ώρα η κυβέρνηση θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει «όπλα» που διαθέτει αλλά τα 'χει πετάξει στη άβυσσο της λήθης, διότι δεν έχει την τόλμη και το σθένος να τα χρησιμοποιήσει.

Αλλά παραμένει άβουλη, υποταγμένη και πλήρως μεταλλαγμένη.

Και το συνολικό πολιτικό σύστημα;

Η απάντηση εδόθη στην συζήτηση στην Βουλή, σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών και την λάβαμε όλοι. Πριόνισε   τις βεβαιότητες όλων που στηρίζονται σε σαθρές «θεατρικές» σκηνές.

Είναι λυπηρό, είναι θλιβερό, τέτοια κατάντια της πολιτικής.  

Τόσος ξεπεσμός.

 Η κρίση του πολιτικού συστήματος και η οικονομική κρίση είναι αδελφές ψυχές, πάνε χέρι χέρι.  

Κάτι δεν πάει καλά στο πολιτικό σύστημα, καθόλου καλά λένε οι πιο απαισιόδοξοι.

Από την άλλη, δεν υπάρχουν -λένε- εναλλακτικές λύσεις και λοιπά,  τι θέλουμε, να ξαναγυρίσουμε στους γνωστούς ολετήρες, στους σκανδαλώδεις αυτούς τύπους που έζησαν μες στη δυσοσμία, την αδιαφάνεια και τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος;

Και λοιπόν;

Δεν είναι ώρα -ισχυρίζονται αρκετοί- για εξεγέρσεις και ανατροπές, δεν υπάρχουν σχέδια, οράματα, ο καπιταλισμός φαίνεται ανίκητος (δεν είναι).

Όλα αυτά η Αριστερά(…) όφειλε να τα έχει λύσει εδώ και χρόνια, προτού καταλάβει την εξουσία.

Αρα;

Είναι σε αδιέξοδο η χώρα;

Όχι !

Η απάντηση  είναι κοινωνία.

Όταν η κοινωνία βλέπει μια κυβέρνηση που έχει παραδοθεί άνευ όρων και έχει συνθηκολογήσει, μόνο αν κινηθεί μόνη της - η κοινωνία - από τα κάτω, αφού βλέπει ότι οι νυν κυβερνώντες δεν έχουν σκοπό να φέρουν την παραμικρή αντίσταση στο ισχυρό κουαρτέτο.

Η κοινωνία, όμως, θεσμικά είναι ανύπαρκτη· το μόνο θεσμικό της προνόμιο είναι η ψήφος των μελών της.

Το συναποφασίζειν το αγνοεί, δεν της επιτρέπεται από το πολιτικό και πολιτειακό κατεστημένο.

Έχει όμως αυτή τη δυνατότητα, αρκεί να ανοίξουμε τα στραβά μας.

Είναι πολλοί που αντιστέκονται στην πολιτική μοιρολατρία, που επαγρυπνούν κόντρα στην εγχώρια και αλλοδαπή, χυδαία συντηρητικότητα και οφείλουν να επαγρυπνούν και να αντιστέκονται. Και ας τους λένε ουτοπιστές ή γραφικούς, ας απαξιώνονται.

Εγώ δεν βλέπω άλλη λύση, πέρα από μιά νέα ενότητα από τα κάτω , με τα δικά μας μέτρα, με την ίδια την κοινωνία, μ’ έναν ξεχωριστό θεσμικό ρόλο, κατά βάση ενωτικό.

Νέες πολιτικές δυνάμεις «από τα κάτω» αυτή τη φορά καλούνται να δηλώσουν το «παρών» στην πολιτική ζωή (και όχι σκηνή) της χώρας.

Υστερόγραφο (λίγο μεγάλο ):

Προσωπικά η   πεποίθηση μου είναι (το έχω πει επανειλημμένως ) , ότι  εμείς  (ο απλός λαός) πρέπει   να ξαναξεκινήσουμε (πιο ώριμοι και ψαγμένοι), με αγώνες και θυσίες (του εγώ και της βολής- βόλεψη μας), με νέο πολιτικό σχέδιο και συγκροτημένο πρόγραμμα, με νέες πολιτικές δυνάμεις και μια πανστρατιά όλων των αντιμνημονιακών, προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων της κοινωνίας και της πολιτικής.

Οι πολιτικές δυνάμεις στο υπαρκτό πολιτικό Ελληνικό στερέωμα είναι το ΚΚΕ (αν ξεφύγει από την πολιτική του απομονωτισμού  και της  επίλυσης των πάντων από την επανάσταση), η ΛΑΕ , η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΠΑΜ και δεκάδες πολιτικές μικρές δυνάμεις και προσωπικότητες που κινούνται  στο ευρύ Προοδευτικό, Αντιμνημονιακό και Αριστερό χώρο.

Το πολιτικό πλαίσιο δεν μπορεί παρά  να είναι η αναίρεση των μνημονιακών πολιτικών, η διακοπή της πληρωμής του χρέους διεκδικώντας έτσι την διαγραφή του χρέους ή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του ,η αποκατάσταση θεμάτων Δημοκρατίας,  Εθνικής  Ανεξαρτησίας και Κυριαρχίας, ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα διεξόδου και ανασυγκρότησης με  στόχο την ενδογενή  ανάπτυξη με την ενίσχυση  του πρωτογενούς  τομέα και του συνδεδεόμενου με αυτόν δευτερογενούς τομέα καθώς και του τριτογενούς, με ταυτόχρονα ένα ευρύ πρόγραμμα απασχόλησης και δραστικής μείωσης της ανεργίας,  η αποκατάσταση (και ενίσχυση  )του κράτους πρόνοιας,  η παύση και η αντιστροφή της λιτότητας και  η αποκατάσταση, η αξιοποίηση προς όφελος του λαού των πλουτοπαραγωγικού και  ενεργειακού πλούτου της χώρας  και η ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική.

Οι κοινωνικές  δυνάμεις δεν μπορεί παρά να  είναι οι ανήκοντες στο χώρο της μισθωτής  εργασίας, οι αγρότες   και  τα μεσαία στρώματα που πλήττονται από την μνημονιακή λαίλαπα

Να παλέψουμε να συγκροτηθεί ένα ευρύ αντιμνημονιακό- προοδευτικό μέτωπο(ένα νέο ΕΑΜ) με ρεαλιστική πρόταση διεξόδου και να υπάρξει μεγάλο, μαζικό, συνειδητό και με συνέχεια λαϊκό κίνημα και αγώνες (δηλαδή να βγει ο λαός στους δρόμους ) με την προϋπόθεση, οι Έλληνες, οι πολίτες να γίνουν δημιουργοί του μέλλοντος τους (του θετικού, όχι του αρνητικού που με την αδράνεια και τον εφησυχασμό του τώρα διαμορφώνεται….)

…με τις εξής παρατηρήσεις

1.Σε αυτό το μέτωπο δεν μπορεί να συμμετέχουν οι νεοναζί της Χ.Α.

2. Δεν δημιουργείται  μόνο από πάνω ( θα είναι χαμένο από χέρι), αλλά και από κάτω.

3. Βάση της δύναμης του είναι το 63% του ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα.

Αυτή είναι η σκέψη μου!

Δύσκολο ναι το ξέρω!

Αλλά δεν βλέπω άλλο δρόμο.