Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Η κυβέρνηση ως ποδοσφαιρική ομάδα και ο Τσίπρας ως προπονητής…

Η κυβέρνηση ως ποδοσφαιρική ομάδα και ο Τσίπρας ως προπονητής…


Το κυβερνητικό σχέδιο  θα προσπαθήσω να το αποτυπώσω σχηματικά και διορθώστε με αν κάνω λάθος:
-        Υλοποιούμε με συνέπεια τις υποχρεώσεις που αποδεχτήκαμε υπογράφοντας το τελευταίο μνημόνιο, έστω κι αν το κάναμε δίχως να συμφωνούμε και κατόπιν στυγνού εκβιασμού. Επομένως...
-        ... περνάμε με επιτυχία τον σκόπελο της αξιολόγησης και παίρνουμε ανάσα με την δόση των 5,5 δισ., οπότε...
-        ... ανοίγει ο δρόμος για να κουβεντιάσουμε σημαντικά θέματα, όπως η ποσοτική χαλάρωση και η ελάφρυνση του χρέους, η επιτυχής έκβαση των οποίων εξασφαλίζει ότι...
-        ... τελειώνουμε με τους ελέγχους κίνησης κεφαλαίων και αποκαθίσταται η ομαλότητα στις χρηματικές ροές, οι οποίες θα κατευθυνθούν προς την υγιή οικονομία και έτσι...
-        ... βγαίνουμε από την ύφεση και βλέπουμε φως ανάπτυξης στην άκρη του τούννελ.

 Το σχέδιο δείχνει μια χαρά, όπως δείχνουν όλα τα σχέδια στο χαρτί.
Θυμίζει σχέδιο προπονητή εν όψει κρίσιμου αγώνα: "μπαίνουμε δυνατά, πιέζοντας μέχρι ψηλά, βάζουμε ένα γρήγορο γκολ στο πρώτο τέταρτο και μετά διατηρούμε την πίεση ώστε να μη χάσουμε τον έλεγχο του παιχνιδιού".
Κι αυτό είναι μια χαρά σχέδιο, αρκεί να μη παίζεις με την Μπαρτσελόνα, γιατί τότε υπάρχει κίνδυνος να μπουν οι άλλοι πιο δυνατά από σένα, να σε πιέσουν περισσότερο και να σου βάλουν γκολ στο πρώτο πεντάλεπτο.

Το πρόβλημα με το κυβερνητικό σχέδιο, λοιπόν, είναι ότι δεν λαμβάνει υπ' όψη τον αντίπαλο.
Και ο αντίπαλος έχει ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα: ζητάει πάντα κάτι ακόμη.
 Έβγαλες πλεόνασμα; Δεν φτάνει, βγάλε λίγο παραπάνω.
Θέσπισες μηδενικό έλλειμμα στις επικουρικές συντάξεις; Επέκτεινέ το και στις κανονικές.
Έρριξες τον βασικό μισθό στα 586 ευρώ; Ναι, αλλά χρειάζεται να πέσει κι άλλο.
Έδωσες τα λιμάνια; Δώσε και τα αεροδρόμια.
 Κατέβασες τα βρακιά σου; Πέσε και στα τέσσερα.

Το χειρότερο δεν είναι πως ο αντίπαλος ζητάει συνεχώς.
Είναι ότι έχει την δύναμη να επιβάλει τις απαιτήσεις του, διότι εμείς έχουμε εμφανή αδυναμία να αντισταθούμε.
Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά, επανεξετάζοντας το κυβερνητικό σχέδιο και επισημαίνοντας τις αδυναμίες του:
-        Υπογράψαμε το τρίτο μνημόνιο επειδή δεν βρίσκαμε τα λεφτά που απαιτούνταν για να πληρώσουμε τα τοκοχρεολύσια των δανείων που είχαμε πάρει με τα προηγούμενα μνημόνια. Σ' αυτό το πλαίσιο...
-        ... κατα την τριετία 2016-2018 χρειαζόμαστε κάπου 13 δισ. ετησίως για να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας, χρήματα που θα μας τα δανείζει το κουαρτέτο σε δόσεις, οπότε...
-        ... σε τακτά χρονικά διαστήματα θα υφιστάμεθα αξιολογήσεις, κατά τις οποίες ο αντίπαλος θα φορτώνει στις πλάτες μας κάτι παραπάνω. Έτσι, επειδή δεν θα μπορούμε να κάνουμε αλλιώς...
-        ... σε κάθε αξιολόγηση θα δίνουμε κάτι παραπάνω, προκειμένου να πάρουμε δανεικά για να ξοφλήσουμε τα προηγούμενα δανεικά, φορτώνοντας τις μελλοντικές μας υποχρεώσεις και ελπίζοντας σε κάποια ακαθόριστη ελάφρυνση του χρέους μας, την οποία κανένας δεν έχει λόγο να δεχτεί διότι...
-        ... για να καταφέρνουμε κάθε φορά να ανταποκρινόμαστε στις απαιτήσεις των αξιολογήσεων, όλο και κάποιο φιλέτο θα ξεπουλάμε, όλο και κάποιο λιμάνι θα χαρίζουμε, όλο και κάποιας εθνικής πλουτοπαραγωγικής πηγής την εκμετάλλευση θα εκχωρούμε (π.χ. πετρέλαια, ορυχεία κλπ), πράγμα που σημαίνει ότι...
-        ... εμείς θα φτωχαίνουμε και κάποιοι άλλοι θα πλουτίζουν εις βάρος μας, ενώ το φορτίο στις πλάτες μας όχι απλώς δεν θα ελαφραίνει αλλά όλο και θα μεγαλώνει.

Δείτε, για παράδειγμα, τι γίνεται με την τρέχουσα αξιολόγηση.
Ο αντίπαλος έχει λυσσάξει με το ασφαλιστικό, παρ' ότι και τα μικρά παιδιά καταλαβαίνουν ότι υπό τις τρέχουσες συνθήκες (έξι συνεχείς χρονιές ύφεσης και ανεργία στον ουρανό) το ασφαλιστικό δεν λύνεται ούτε σε άσκηση επί χάρτου.
Κι όμως, η λύσσα του αντιπάλου γίνεται απολύτως κατανοητή αν σκεφτούμε πως οι προτεινόμενες λύσεις μοιάζουν σαν να έχουν υπαγορευτεί από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, οι οποίες ήδη ακονίζουν τα νύχια τους.
Γιατί, λοιπόν, στην επόμενη αξιολόγηση να μην απαιτηθεί η ανάθεση των ιδιωτικοποιήσεων σε κάποια ΜΚΟ, στην μεθεπόμενη η παράδοση της διοίκησης των ενόπλων δυνάμεων και σε κάποια άλλη, αργότερα, η σύμπηξη ενός ευέλικτου και οικουμενικού κυβερνητικού σχήματος υπό την ηγεσία ενός φωτισμένου μυαλού αποδεκτού από τον αντίπαλο;

Το πλέον αποκαρδιωτικό σε όλη αυτή την ιστορία είναι ότι ο αντίπαλος δεν είναι Μπαρτσελόνα με τίποτε.
Ομαδούλα της σειράς είναι.
Απλώς, τον φοβόμαστε επειδή έχουμε δεχτεί να παίζουμε στο δικό του γήπεδο και με τους δικούς του κανονισμούς.
 Επομένως, αν θέλουμε να βάλουμε κι εμείς γκολ, πρέπει να μεταφέρουμε το παιχνίδι στο δικό μας γήπεδο και να επιβάλουμε τους δικούς μας κανονισμούς.
Επειγόντως!

Σκέφτομαι, άρα υπάρχω

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

Μια πόλη, ένας Δήμος, σαν την ψυχή των «αρχόντων» της, βρώμικη, άζωη και μίζερη. Ο Πύργος της Ηλείας

Μια πόλη, ένας Δήμος, σαν την ψυχή των «αρχόντων» της, βρώμικη, άζωη και μίζερη. Ο Πύργος της Ηλείας



Τούτο που συμβαίνει στον Δήμο του Πύργου, τέτοια «αρχοντική» αναίδεια και κυνισμός και δειλία  και δουλοφροσύνη δεν έχει ξαναγίνει.
Τα σκουπίδια- τρία χρόνια τώρα-,  η φρίκη της βρώμας, το βασίλειο των τρωκτικών, η αυτοκρατορία των ασθενειών, η καταστροφή του ελάχιστου όμορφου που διαθέτει αυτή η πόλη, η σαπίλα που κυλά,  είναι το κορυφαίο, η απογείωση  της οπισθοδρομικής πόλης, μιας πόλης ξεχαρβαλωμένης.

Όλοι τους ψεύτες, πολιτικάντες της δεκάρας και του δεκάρικου λόγου.
Όλοι τους,  Λιατσής (μαύρος έξω,  μαύρος μέσα και στο μάγουλο το ψέμα και η αποθέωση της μασκαριάς), συμπολίτευση και αντιπολίτευση  (εξαιρώ της δύο παρατάξεις της Αριστεράς, που έχουν όμως  και αυτοί ευθύνες ), ολετήρες του Πύργου και της Ηλείας, επικίνδυνοι για το παρόν και το μέλλον μας .
Όλοι τους, υποσχέθηκαν λύσεις, στο θέμα των απορριμμάτων, είχαν τις λύσεις στο τσεπάκι των προεκλογικών υποσχέσεων και αποδείχτηκαν, όχι μόνο ψεύτες αλλά και ανίκανοι και το απόλυτο κακό για την πόλη μας τον Πύργο. 
Όλοι τους,  αποδείχτηκαν  επικίνδυνοι, για την δημόσια υγεία, λοιμώδεις πολιτικοί, εν τη πόλη, Έμπολα δηλαδή, με ξενιστή τον τύπο, τον άχρηστο,  τον ψεύτη και  τον ανίκανο,  αυτόν που παριστάνει τον Δήμαρχο, το Γαβρίλη Λιατσή.

Τα σκουπίδια (απορρίμματα και ντόπιοι πολιτικοί) ρέουν, υπάρχουν παντού, βρωμίζουν,όχι μόνο τον τόπο, καταστρέφουν το περιβάλλον, μολύνουν τα νερά, διαδίδουν ασθένειες, δημιουργούν βουνά, ποτάμια, λόφους, πεδιάδες, σαπίλας, μπόχας και μολύνσεων.
Οι δρόμοι, εθνικοί, επαρχιακοί, δημοτικοί, αγροτικοί, τα λαγκάδια, τα ποτάμια, χωράφια, το στάδιο Πύργου (σταθμός μεταφόρτωσης !), τα βουνά, οι πλαγιές απέραντες χωματερές.
Πάνω 250 υπολογίζονται οι χωματερές του Λιατσή, με περισσότερους από 50.000 τόνους απορριμμάτων.

Κοροϊδεύουν τον  κόσμο, ανακοινώνοντας,  ότι υπάρχει διέξοδος, με την  λειτουργία της  Κινητής Μονάδα Μηχανικής Διαλογής-ενδιάμεση λύση- στην Τριανταφυλλιά, ενώ  όλοι ξέρουν πως απαιτείται  μεγάλο χρονικό διάστημα για να λειτουργήσει(3-4 μήνες), ικανό προσωπικό (που δεν υπάρχει) και η δυνατότητα επεξεργασίας της, είναι 70.000 τόνους απορριμμάτων για τα δύο έτη (35.000 tn/ανά έτος), όταν τα παραγόμενα σκουπίδια της Ηλείας είναι  50.000 τόνοι /ανά έτος και πάνω από  60.000 τόνοι που βρίσκονται «χύμα» στους Δήμο Πύργου και Αρχαίας Ολυμπίας.
Κοροϊδεύουν τον  κόσμο, και ομιλούν για ενδιάμεση . . . της ενδιάμεσης λύσης πριν την οριστική λύση (…) λέγοντας ότι θα τα μεταφέρουν τα απορρίμματα στον ΧΥΤΥ  στην Τριανταφυλλιά, αφού ξέρουν πως αυτό δεν μπορεί να γίνει. Δεν  υπάρχουν μηχανήματα, αδειοδοτήσεις, σύνδεση με τη ΔΕΗ ,  ασφαλτόστρωση του δρόμου πρόσβασης, τροποποίηση των περιβαλλοντικών όρων, χωροθέτησεις των χώρων  που θα χρησιμοποιηθούν ως σταθμοί μεταφόρτωσης απορριμμάτων, έγκριση των πιστώσεων  από το Υπουργείο Εσωτερικών και επειδή αντιδρά και ο Δήμος Αμαλιάδας.

Κοροϊδεύουν τον  κόσμο, γιατί δίνοντας μια προσωρινή λύση- κλείνοντας όλοι τα μάτια και την μύτη, αυτή θα είναι μέχρι –άντε και λίγο μετά- την τελετή Αφής της Φλόγας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες «Ρίο 2016», θα πραγματοποιηθεί στην Αρχαία Ολυμπία στις 21 Απριλίου. Μετά …


Κοροϊδεύουν τον  κόσμο, οι ανεκδιήγητοι και ανίκανοι,
Γ. Γεωργιόπουλος (Αντιπεριφερειάρχης Ηλείας) που απλώς παρακολουθεί και βρίσκει …λύσεις,
ο Α. Κατσιφάρας (Περιφερειάρχης ) και που και αυτός απλώς παρακολουθεί αλλά εκ του μακρόθεν,
η Κυβέρνηση που κάνει συσκέψεις επί συσκέψεων,
οι Βουλευτές (βολευτές)  της Ηλείας που είναι κάπου αλλού,
ο πρώην Δήμαρχος Πύργου Μ. Παρασκευόπουλος, κρυβόμενος και εξαφανισμένος,
τα τοπικά Μέσα  Ενημέρωσης, που στηρίζουν ανοικτά τον Λιατσή (έναντι αντιπαροχών,  Προεδριών, αναθέσεων, προμηθειών, σεμιναρίων, έργων … ) και που παρουσιάζουν το πρόβλημα των απορριμμάτων, ως να έπεσε εκ του ουρανού και δεν έχει επί γης/Πύργου, ένοχο, υπεύθυνο/ους  και όνομα/τα. Αλλά είπαμε, στενές επαφές 4ου  τύπου,
η  «αντιπολίτευση» στο Δήμο Πύργου , το τρίο ΠΑΣΟΚ (Τάκης. Γιάννης, Αντώνης) λοιπόν,  λες και απευθύνονται στο λαό των «Λωτοφάγων»  σε πολίτες που δεν θυμούνται, θέλουν να μας σώσουν από την καταστροφή της κοινωνίας και του Πύργου, αυτοί οι ίδιοι που μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση. Νομίζουν πως ξεχνάμε  την στάση κάποιων στον  δεύτερο γύρο των Δημοτικών εκλογών στο Πύργο…

Ο  αποτυχών  Βουλευτής των μνημονίων (που κατέστρεψαν την χώρα ) -που τώρα θέλει μια νέα καριέρα - που με το αλαζονικό και πολυξεράκικο στυλάκι (που ξεχνά τις πομπές του όταν υποστήριζε τον νυν Δήμαρχο για να μην βγει ό αντίπαλος πασόκος )και που ξεχνά να μας πει τι έκανε τόσα χρόνια βουλευτής για τα απορρίμματα στην Ηλεία ή ποιά θέση πήρε, όταν αναζητείτο μέρος για ΧΥΤΑ  στην Ηλεία.
Το   πρώην κομματικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ(Γραμματέας καμιά 10ετία ) ,  που τώρα ως μετανοούσα Μαγδαληνή είδε το φως το αληθινό και πονάει για τον λαό που υποφέρει , αλλά ταυτόχρονα είναι υπάλληλος/Αρχισυντάκτης, αυτού που έχει τα Μέσα Ενημέρωσης που υποστηρίζει τον Δήμαρχο και τον έχει διορίσει ο Λιαστής Πρόεδρο του Λιμενικού Ταμείου Κατάκολου και κάνει αντιπολίτευση, τάχα μου τάχα μου…. και που ξεχνά και αυτός να μας πει τι έκανε τόσα χρόνια ως ΠΑΣΟΚ για τα απορρίμματα στην Ηλεία ,

Ο  ..μαύρος μπελάς, ο   άνθρωπος των «μηχανισμών»  και του συστήματος και που ξεχνά και αυτός να μας πει τι έκανε τόσα χρόνια για τα απορρίμματα στην Ηλεία, αυτός που χειρίστηκε το θέμα των ΧΥΤΑ επί Νομάρχη Δημητρουλόπουλου (αυτός και αν κρύβετε..), ως αντινομάρχης  αλλά και ως πρόεδρος του αναπτυξιακού Συνδέσμου Πύργου,

Για τον ακροδεξιό φασίστα τον κατά τα άλλα αντισυστημικό , αλλά συνταξιούχο από 41 χρόνων,  δεν αναφερθώ γιατί αναφέρεται στον Λιατσή,  ως ο άνθρωπος (του) για όλες τις δουλειές .


Το αποτρόπαιο παρελθόν αυτό και αυτοί που μας οδήγησαν στην καταστροφή, αυτοί που 40  χρόνια τώρα, βρίσκονται στην πολιτική και αυτοδιοικητική εξουσία, ως πρόσωπα και ως κόμματα –ΠΑΣΟΚ και ΝΔ-  ήλθαν και πάλι ως φαντάσματα, ως ζόμπι, να στοιχειώσουν το παρόν και το μέλλον μας, της πόλης μας, του Δήμου Πύργου που  και οι συνένοχοι/συνεταίροι,  να θέλουν να γίνουν σωτήρες.

Αυτοί όλοι δεν χειρίστηκαν το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων, τα μεγάλα έργα υποδομής (λιμάνια, Ολυμπία οδός, σιδηρόδρομος, ΑΕΙ-ΤΕΙ, αεροδρόμιο, Βιομηχανική Ζώνη, οδική σύνδεση Ολυμπία-Βυτίνα-Τρίπολη κ.α) και κατέστρεψαν την πόλη και τον νομό;
Αυτοί όλοι μαζί δεν είναι, που επί 40 χρόνια ρυπαίνουν τον νομό  με την ανεξέλεγκτη διασπορά/«διάθεση»  των απορριμμάτων και που εξακολουθούν να το κάνουν. Δεν είναι γνωστό πως ο Δήμος Ανδραβίδας Κυλλήνης ρίχνει τα σκουπίδια του στον οικότοπο Δροσελή» των Λεχαινών , ο Δήμος Πηνειού στο δάσος Θίνες του Βαρθολομιού, ο Δήμος  Ήλιδας τα συσσωρεύει παρανόμως στα Κονιδέικα, όπου και λειτουργεί παρανόμως δεματοποιητής, και οι Δήμοι Ζαχάρως και Κρέστενας-Ανδρίτσαινας τα «πετάνε» ανεξέλεγκτα σε δάση και ρεματιές;
Αυτοί όλοι δεν ψήφισαν και υποστήριξαν τα μνημόνια ως στελέχη και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ(και που δυστυχώς προστέθηκε και στην μνημονιακή τους παρέα και ο ΣΥΡΙΖΑ), αυτοί δεν συμφώνησαν στις περικοπές κατά 60% των χρηματοδοτήσεων στους ΟΤΑ(Δήμους, Περιφέρειες) και κατά 85%της ΣΑΤΑ  των Δήμων, η οποία χρηματοδοτεί έργα και υποδομές. Αντέδρασε κανείς από αυτούς; Όχι !

Αυτοί δεν αλλάζουν μέσα έξω , ίδιοι είναι !
 Είναι το σύστημα της  διαπλοκής, των εξυπηρετήσεων, των ρουσφετιών, της υποταγής, της ανεργίας.
Είναι η φρίκη του παρόντος και του μέλλοντος μας.

Άι να χαθείτε, ψεύτες, παρτάκηδες και ανίκανοι .

Και η Δικαιοσύνη ;
Καλά είναι τυφλή-ως λένε –και δεν διαβάζει (και δεν κινεί τις προβλεπόμενες διαδικασίες – που βεβαία αν αντί του Λιατσή, ήταν κάποιος απλός πολίτες θα ήταν ακόμη στην φυλακή)τις μηνυτήριες αναφορές που κατά δεκάδες αποστέλλονται σε αυτήν,  καλά δεν βλέπει -τυφλή είπαμε-  τα βουνά των σκουπιδιών,  αλλά και δεν ακούει τις διαμαρτυρίες  των Πυργιωτών, δεν μυρίζει την βρώμα που αναδύεται από  τα σκουπίδια που έχουν περικυκλώσει το Δικαστικό Μέγαρο του Πύργου ;
Η  Δικαιοσύνη στην Ηλεία, δεν βλέπει, δεν ακούει και δεν οσφραίνεται.. και κατά συνέπεια και δεν μιλά…

Μα είναι μόνο τα σκουπίδια;

Ο Πύργος είναι η πόλις του Τίποτα.
Καμία εκδήλωση, ένα καρναβάλι, κάτι να ζωηρέψει, να ζωντανέψει αυτή ή «νεκρή»/άζωη πόλις.
Κλειστό το κλειστό Γυμναστήριο και Κολυμβητήριο , χωράφι το Στάδιο και σταθμός μεταφόρτωσης σκουπιδιών, κλειστό το θέατρο «Απόλλων» - ανοίγει κατά όποτε  «γουστάρει» ο Λιατσής, η αίθουσα εκδηλώσεων  του Δημαρχείου καταργήθηκε.
 Οι παιδικές χαρές δεν υπάρχουν, οι  πλατείες έρμες και μόνες , οι δρόμοι σπασμένοι, η Πλατεία παρκινγκ, τα χωριά και οι γειτονιές εγκαταλελειμμένα, τα νεοκλασικά καταρρέουν.
 Χωρίς  σιδηρόδρομο, χωρίς «Ολύμπια Οδό».
 Οι  παραλίες βρώμικες, οι δρόμοι βρώμικοι, τα σκουπίδια  σκεπάζονται με λιόπανα, τα ποντίκια κόβουν βόλτες, οι μύγες σύννεφο, η μπόχα αποπνικτική και αρρώστιες παντού..
 Έργα  δεν εκτελούνται  και όσα εκτελούντο  ή μπορούσαν να πραγματοποιηθούν τα σταμάτησε ο ….μέγας τράγος .
Το σύστημα υγείας έχει καταρρεύσει ,το Νοσοκομείο και οι  κοινωνικές δομές.
 Το  ΤΕΙ σε διωγμό –επειδή έτσι του κάπνισε του Λιατσή.
Η αγορά του Πύργου σε καταστροφή.

..και όχι μόνο…
Ο Πύργος είναι η πόλις του έτσι θέλω, και αναβάλω παρελάσεις από  το Σύνολο των «επισήμων»(!)- Δήμαρχος, Σύμβουλοι, Αντιπολίτευση-αλήθεια γιατί δεν μιλούν-, Εκπρόσωπος της Κυβέρνησης, Μητροπολίτης, Βουλευτές –ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ,  ΠΑΣΟΚ-, Αντιπεριφερειάρχες (και οι τρεις τους) για να μην βραχούν, για να κρυφτούν, όλοι αυτοί που συμμετείχαν το πρωί στην Δοξολογία  στον Αγ. Αθανάσιο, στην κατάθεση στεφάνων στον Άγνωστο Στρατιώτη και στην δεξίωση στο Δημαρχείο, και πρωτίστως ο Αντιπεριφερειάρχης Ηλείας  Γ. Γεωργιόπουλος που είχε την ευθύνη της παρέλασης-αυτός έστειλε τις προσκλήσεις-  και ο Δήμαρχος Γ. Λιατσής .
Ο Πύργος είναι η πόλις του  γράφω στα παλαιότερα  των υποδημάτων τους πολίτες, τους νέους, τους μαθητές.
Ο Πύργος είναι η πόλις, της αυθαιρεσίας, της ατιμωρησίας και  της φασιστικής νοοτροπίας.
Ο Πύργος είναι η πόλις των αυλοκολάκων- σφουγγοκωλάριων-, της αρπαχτής, των δοσοληψιών, των  εξωνημένων παραγόντων και μέσων ενημέρωσης, των παρατρεχάμενων και των υποκλινόμενων.

Και οι πολίτες, εμείς ;

Συνηθίσαμε τα σκουπίδια και την βρώμα;
Συνηθίσαμε  να κοιτάμε τον τόπο μας, τον Πύργο  και να βλέπουμε  το κενό, το μηδέν, την μαύρη τρύπα,  το απόλυτο τίποτα ;
Συνηθίσαμε  να αποδεχόμαστε την  πόλη  του Τίποτα, την  Δημοτική Αρχή των μηδενικών, την αντιπολίτευση των ανύπαρκτων και συνενόχων και τα μέσα ενημέρωσης -όχι όλα, τα τρία Π-, της μούγκας και της μπούκας(εκ του μπουκώνω);
Συνηθίσαμε ένα  Δήμο  Πύργου,  χωρίς μέλλον, χωρίς προοπτική αλλαγής και βελτίωσης της ζωής των δημοτών του.
Συνηθίσαμε  να μας διοικούν και να καθορίζουν το μέλλον μας τέτοιοι «αρχόντοι», σαν   αυτούς που μας σώνουν τώρα(Λιατσής) και σαν αυτούς  που θέλουν να μας σώσουν στο μέλλον(αντιπολίτευση);
Συνηθίσαμε τα ψεύτικα χαμόγελα τους και αυτούς που δεν κοιτούν εμάς τους πολίτες αλλά –δια μέσου ημών- την πολιτική καρέκλα, το βόλεμα, το κόρδωμα  και την μαρμίτα  ;
Συνηθίσαμε και δεν αντιδρούμε, άβουλοι ;
Συνηθίσαμε και όχι μόνο δεν αντιδρούμε, αλλά λέμε γραφικούς  όσους αγωνίζονται- όπως τους λεβέντες και λεβέντισσες με το πανό στην παρέλαση και την γυναίκα που παρέλασε μόνη της- κουτσομπολεύουμε  στα καφέ και κοροϊδεύοντας τους .
Συνηθίσαμε  να είμαστε πιόνια;
Γίναμε ίδιοι, γινόμαστε σαν αυτούς που κατηγορούμε;

Δεν βλέπετε ότι διερχόμαστε ιστορικά μια από τις χειρότερες περιόδους της του  Δήμου Πύργου και της Ηλείας(αναλυτικά για την Ηλεία σε επόμενο σημείωμα ). 

Αποδεχόμαστε την κατάρρευση  του Πύργου και της Ηλείας και την μετατροπή τους σε ρυπαρό, βρώμικο και δυσώδη ερειπιώνα ;
Δεχτήκαμε την ήττα της κοινωνίας , χάσαμε τα όρια της αξιοπρεπείας, αποκτήσαμε συνείδηση δούλου και ανελεύθερου πολίτη;
Καταντήσαμε χωρίς νόημα και ελπίδα και κάποιο διάολε όραμα για μας , τους νέους , τα παιδιά μας, τους επόμενους;

Αν όχι, αν δεν είμαστε/είσαστε τέτοιοι , αντιδράστε!
Αναιρέστε την εξουσία και την μιζέρια και την βρωμιά-κάθε είδους - που μας έχει επιβληθεί.
Να θυμηθούμε ότι είμαστε άνθρωποι, να ξεβολευτούμε, να δώσουμε στον Πύργο, την καθαριότητα, την ποιότητα ζωής, την ζωντάνια, την κοινωνική ζωή, τον πολιτισμό, τις υποδομές  , την παιδεία, την Υγεία, την αίγλη και την δυναμική που του αξίζει ως πρωτεύουσα της Ηλείας.
Αναγκάστε τους,  κινητοποιούμενοι να αλλάξουν πολιτική.
Αγωνιστείτε  για ένα αξιοπρεπές παρόν και μέλλον.
Στείλτε στον αγύριστο όλο το παλιό πολιτικό και αυτοδιοικητικό  προσωπικό.
Δώστε την ευκαιρία σε νέους ανθρώπους , σε νέα μυαλά, σε ζωντανές και δημιουργικές προσωπικότητες να άρξουν στον Πύργο και στην Ηλεία.
Σίγουρα θα τα καταφέρουν καλύτερα, από αυτούς και  από εμάς.

Μαρίνος Οδυσσέας Λάμπρος 

Νίκος Μπελογιάννης Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο...

 Νίκος Μπελογιάννης Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο...


30 Μαρτίου του  1952, ο Νίκος Μπελογιάννης εκτελείται στο Γουδή με τους συναγωνιστές τους Ηλία Αργυριάδη, Νίκο Καλούμενο και Δημήτρη Μπάτση.
  


Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο...
«Σήμερα το στρατόπεδο σωπαίνει.
Σήμερα ο ήλιος τρέμει αγκιστρωμένος στη σιωπή
όπως τρέμει το σακάκι του σκοτωμένου στο συρματόπλεγμα.
Σήμερα ο κόσμος είναι λυπημένος.
Ξεκρέμασαν μια μεγάλη καμπάνα και την ακούμπησαν στη γη.
Μες στο χαλκό της καρδιοχτυπά η ειρήνη.
Σιωπή. Ακούστε τούτη την καμπάνα.
Σιωπή. Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους
το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη.
ΟΧΙ ΔΕ ΣΟΥ ταιριάζει εσένα Μπελογιάννη τούτο το σιωπηλό πένθος
τούτες οι μαύρες κορδέλες άκρη άκρη στο φουστάνι της άνοιξης
τούτο το πράσινο σαπούνι που λιώνει ξεχασμένο στη σκάφη θολώνοντας το νερό.
Για σένανε είναι οι μεγάλες σάλπιγγες, τα μεγάλα τύμπανα
οι μεγάλες καμπάνες και οι μεγάλες παρελάσεις
ο μεγάλος όρκος των λαών πάνω στο φέρετρό σου
η μεγάλη μέρα της τριάντα του Μάρτη
που μπαίνει στο καινούργιο εορτολόγιο των ηρώων και των μαρτύρων της ειρήνης.
Έφυγες τώρα Νίκο
ανάβοντας μ' ένα γαρύφαλλο από φλόγα το κουράγιο του κόσμου,
ανάβοντας την ελπίδα στην καρδιά των λαών,
ανάβοντας τους αστερισμούς της ειρήνης στο στερέωμα του κόσμου,
πάνω απ' τις πεδιάδες τις σπαρμένες κόκαλα.
Έπεσες, Νίκο, με τα αυτί σου κολλημένο στην καρδιά του κόσμου,
ν' ακούς τα βήματα της λευτεριάς να βαδίζουν στο μέλλον,
ν' ακούς το μέλλον να ξεδιπλώνει εκατομμύρια κόκκινες σημαίες
πάνω απ' το γέλιο των παιδιών και των κήπων.
Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά
πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε.
Μ' ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία.
Μ' ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώσει.»
Γιάννης Ρίτσος

Μπελογιάννηδες...

«Χαραυγή καταπάνω του θανάτου
βάδιζεν η καρδιά σου παλικάρι
λες κι ήταν άλλος
άγουρος που ορθρίζει ν' ανταμώσει
κρυφά την πρώτη αγάπη.»
Κώστας Βάρναλης

Τραγούδι για το γεράκι...
«Ω θαρραλέο γεράκι!/ Στη μάχη με τον εχθρό/ πλημμύρισες με αίμα.
Αλλά θα 'ρθει η ώρα/ και οι σταγόνες του ζεστού αίματός σου/
σαν σπίθες θ' ανάψουν/ στο σκοτάδι της ζωής.
Και πολλές θαρραλέες καρδιές/ θ' ανάψουν, με απερίσκεπτη
δίψα λευτεριάς, φώτα./ Ας πέθανες εσύ,
Αλλά. πιο τραγούδι των θαρραλέων/ πνευματικά δυνατών πάντοτε
Συ θα 'σαι ζωντανό/ παράδειγμα στην περήφανη
πρόσκληση της Λευτεριάς/ και του Φωτός.
Στους απερίσκεπτους θαρραλέου/ τραγουδάμε το τραγούδι!..».
Μαξίμ Γκόργκ

Ο Νίκος Μπελογιάννης...
Tου Πάμπλο Πικάσο
«Το φως από το λαδοφάναρο που φώτιζε το σκοτάδι μιας μαγιάτικης βραδιάς στη Μαδρίτη, τα ευγενικά πρόσωπα του τουφεκισμένου λαού που τον δολοφόνησε ο ξένος άρπαγας στον πίνακα του Γκόγια, είναι η ίδια σπορά φρίκης που σπέρνει με τις ανοιχτές φούχτες των προβολέων πάνω στα ορθάνοιχτα στήθια της Ελλάδας μια κυβέρνηση που σκορπίζει το θάνατο, το φόβο και το μίσος. Ένα πελώριο άσπρο περιστέρι περνάει κι αφήνει το οργισμένο του πένθος πάνω στη γη».


Πάμπλο Πικάσο*


*(Η μορφή του Νίκου Μπελογιάννη, σχεδιασμένη από τον Πικάσο, διαδόθηκε παγκόσμια και έγινε σύμβολο του αγώνα για την ειρήνη στα ψυχροπολεμικά χρόνια. Το σκίτσο σχετίζεται με έναν διάσημο πίνακα «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» του Βαν Άικ (1390- 1441), του Φλαμανδού ζωγράφου που θαύμαζε και μελετούσε ο Πικάσο.)

                Ο Μπελογιάννης ζει -Μαρία Δημητριάδη
           
Στίχοι:   Δημήτρης Ραβάνης
Μουσική:   Λάκης Χατζής


Τον ξέρουνε τα ελάτια, τα πλατάνια
ίδιος μ’ αυτά, περήφανος, στητός
αχούν απ’ τη φωνή του τα ρουμάνια
μπρος για τη νίκη, για το κόμμα μπρος.

Ο Μπελογιάννης ζει μες στην καρδιά μας,
ο Μπελογιάννης ζει πα στις κορφές
ο Μπελογιάννης ζει κι είναι κοντά μας
στων τραγουδιών τις λεύτερες στροφές.

Ζει σ’ όλους τους καιρούς, σ’ όλους τους τόπους
το κάθε σπίτι, σπίτι του δικό.
Ζει ο Μπελογιάννης, ζει με τους ανθρώπους
που χτίζουν έναν κόσμο σοσιαλιστικό.

Ο Μπελογιάννης ζει μες στην καρδιά μας,
ο Μπελογιάννης ζει πα στις κορφές
ο Μπελογιάννης ζει κι είναι κοντά μας
στων τραγουδιών τις λεύτερες στροφές.



Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016

Θέλει αρετή και τόλμη το άλμα στην ελευθερία

Θέλει αρετή και τόλμη το άλμα στην ελευθερία    



Ο τόπος μας έχει γνωρίσει δύο μεγάλες επαναστάσεις, το 1821 και το 1940, πολλές μεγάλες στιγμές, εξεγέρσεις, λαϊκές ανατάσεις αλλά και αντίστοιχες ήττες, ταπεινώσεις και προδοσίες. Στη Νεοελληνική Ιστορία οι μεγάλες στιγμές σχετίστηκαν άμεσα με το αίτημα της ελευθερίας, με την απαλλαγή από τις τυραννίες, κυρίως εκείνες που αντιμάχονταν την κοινωνική και εθνική απελευθέρωση και ολοκλήρωση. Ελευθερία ή θάνατος, Ύμνος στην Ελευθερία, Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή… Μας χωρίζουν κοντά δύο αιώνες από την Επανάσταση του 1821…

Ο ραγιαδισμός, ως ειδική έκφραση εσωτερίκευσης και υπαγωγής υποτελών στρωμάτων και τάξεων στην υποδούλωση, εκδηλώθηκε με πολλές μορφές και συνεχίζει να υπάρχει σε αρκετές εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής. Ο ευρωπαϊσμός (με μια έννοια) υπήρξε μια τέτοια μορφή, όπως και η αναζήτηση κάθε φορά προστατών για να μας «συνδράμουν» στους κινδύνους. Ακόμη και η ανάθεση σε ένα κόμμα μπορεί να ερμηνευθεί ως αντανάκλαση έλλειψης εμπιστοσύνης στις δυνάμεις που διαθέτει το λαϊκό στοιχείο.

Ο ραγιαδισμός που έπληξε το απελευθερωτικό κίνημα στο διάβα των δεκαετιών, δεν αποτέλεσε «προνόμιο» μιας μόνο πλευράς. Το κομμουνιστικό κίνημα συνδύαζε μεγάλο ηρωισμό και αυτοθυσία, περίμενε όμως από ένα κέντρο όσα έπρεπε να προωθήσει το ίδιο, αρκούνταν σ’ ένα νεύμα κάποιου Σοβιετικού σε κάποια πρεσβεία για να καθορίσει τις τύχες του εγχώριου αριστερού κινήματος.

Οι αγώνες του ελληνικού λαού συχνά συγκίνησαν τους προοδευτικούς ανθρώπους όλης της γης. Αλλά και ο ελληνικός λαός δεν στάθηκε αδιάφορος απέναντι στις μεγάλες νίκες των λαών ή τις τεράστιες συμφορές τους. Αυτά ισχύουν και στις μέρες μας. Μέρες δύσκολες, τραχιές, κυνικές που αποστρέφονται μεγάλες ιδέες και αξίες. Το σημερινό περιβάλλον είναι στείρο και τοξικό. Εξοστρακίζει το συλλογικό στοιχείο, αλλά και κάθε στοιχείο που θα μπορούσε να προσδώσει υπόσταση σε μεγάλα σύνολα που αγωνίζονται ενάντια στη σύγχρονη σκλαβιά και αλλοτρίωση.

Το αίτημα της ελευθερίας πλανάται σε ολόκληρο τον κόσμο μπροστά σε όσα φοβερά απεργάζονται, προωθούνται και επιβάλλονται από το καπιταλιστικό σύστημα. Μια ελευθερία που πρέπει να συμπορεύεται με την ευθύνη. Η ελευθερία, συλλογική και ατομική, είναι ταυτισμένη με την ευθύνη. Η μεγάλη αγωνία των ανθρώπων που στρατεύονται σε συλλογικές δράσεις ξεχειλίζει από παντού. Η κάθε είδους συμμετοχή στα κοινά οφείλει και πρέπει να είναι χειραφετητική με τρόπο άμεσο και διαπιστώσιμο, όχι σε μια άλλη ζωή.

Η μετανεωτερική εποχή ενισχύει την ενικότητα, αναδεικνύει το άτομο και την οργάνωση του προσωπικού. Από πλευράς συλλογικού οράματος πρέπει να αφεθεί χώρος για το προσωπικό, όχι μόνο γιατί αυτό είναι αίτημα, αλλά ώστε το συλλογικό εγχείρημα να αφήνει περιθώρια να μην εκτρέπεται το ατομικό προς τον ατομισμό, αφού δεν βρίσκει χώρο στο συλλογικό εγχείρημα.

Το αίτημα της ελευθερίας είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για την ανθρωπότητα ολόκληρη. Δεν μπορεί να έρθει με αυτοματισμούς και χωρίς κόπο. Θέλει αρετή και τόλμη το άλμα στην ελευθερία!


Ο δρόμος 

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Μέρα που είναι (της ποίησης), έτσι που είμαι(..) , δύο ποιητές που αγαπώ, Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι και Κατερίνα Γώγου και ένα τραγούδι …


Μέρα που είναι (της ποίησης), έτσι που είμαι(...) , δύο ποιητές που αγαπώ,  Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι και Κατερίνα Γώγου και  ένα τραγούδι …

Τη πρώτη νύχτα πλησιάζουνε
και κλέβουν ένα λουλούδι
από τον κήπο μας
και δε λέμε τίποτα.

Τη δεύτερη νύχτα δε κρύβονται πλέον
περπατούνε στα λουλούδια,
σκοτώνουν το σκυλί μας
και δε λέμε τίποτα.

Ώσπου μια μέρα
-την πιο διάφανη απ’ όλες-
μπαίνουν άνετα στο σπίτι μας
ληστεύουν το φεγγάρι μας
γιατί ξέρουνε το φόβο μας
που πνίγει τη φωνή στο λαιμό μας.

Κι επειδή δεν είπαμε τίποτα
πλέον δε μπορούμε να πούμε τίποτα

(Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι)


Καμιά φορά ανοίγει η πόρτα σιγά σιγά και μπαίνεις.
Φοράς κάτασπρο κουστούμι και λινά παπούτσια.
Σκύβεις βάζεις στοργικά στη χούφτα μου 72 φράγκα και φεύγεις.
Έχω μείνει στη θέση που με άφησες για να με ξαναβρείς.
Όμως πρέπει να έχει περάσει πολύς καιρός γιατί τα νύχια μου μακρύνανε και
οι φίλοι μου με φοβούνται. Κάθε μέρα μαγειρεύω πατάτες
 έχω χάσει την φαντασία μου και κάθε
φορά που ακούω "Κατερίνα" τρομάζω. Νομίζω ότι πρέπει να καταδώσω κάποιον.
Έχω φυλάξει κάτι αποκόμματα με κάποιον που λέγανε
πως είσαι εσύ. Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες,
γιατί γράψανε ότι σου ρίξανε στα πόδια.
Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο Στόχος
το νου σου ε;
(Κατερίνα Γώγου)

Κ.Γώγου,«Εμένα οι φίλοι μου»-Magic De Spell, Σ.Μάλαμας



Σάββατο 19 Μαρτίου 2016

Το ψεύτικο χαμόγελο της Angelina Jolie

Το  ψεύτικο χαμόγελο της  Angelina  Jolie




Πάνε 500 χρόνια από όταν οι Conquistadores χάριζαν χάντρες πολύχρωμες και καθρεφτάκια στους ιθαγενείς. Κι όμως . Αυτή είναι η πλησιέστερη εικόνα στις εικόνες της επίσκεψης της στο Πειραιά. Και στο τοπικό φύλαρχο στη συνέχεια. 

Ο «καλοπροαίρετος»-θύμα της «αντικειμενικής πληροφόρησης» θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η ηθοποιός απλά συνεχίζει το φιλανθρωπικό έργο που εκτελεί με προσήλωση σε όλες τις γωνιές του πλανήτη. 

Ο κακοπροαίρετος-«θύμα» του Guy Debord ή του Edward Rosenthal-θα μιλούσε για τη κοινωνία του θεάματος ή για την εξουσία των ψευδαισθήσεων. 

Δυστυχώς θα είχαν και οι δύο άδικο. Γιατί πίσω από το ψεύτικο χαμόγελο της Jolie δεν κρύβεται ούτε η φιλανθρωπία ούτε το star system. Κρύβεται μια πλευρά της σύγχρονης post-modern ευρωατλαντικής διπλωματίας. «Διπλωματίας του 21ου αιώνα», όπου celebrities, παράλληλα με επιλεγμένες κινηματογραφικές παραγωγές, θα λειτουργούν σαν «ιδεολογικοί-επικοινωνιακοί» πρεσβευτές, προλειαίνοντας το έδαφος της δυτικής –αλλά και παγκόσμιας-κοινής γνώμης για επεμβάσεις, πολέμους ή άλλες πολιτικές εξελίξεις. 

Η Jolie ήδη από το 2012 είχε καταγγείλει την «αδράνεια της διεθνούς κοινότητας» μπροστά στα «εγκλήματα» της κυβέρνησης της Συρίας. 

«Νομίζω ότι η κατάσταση στη Συρία έχει φτάσει σε ένα σημείο, όπου δυστυχώς, κάποια μορφή, κάποιο είδος της επέμβασης είναι απολύτως απαραίτητη».

Στην ίδια συνέντευξη, που είχε παραχωρήσει στο Al Jazeera ( ή αλλιώς γνωστό ως «Υπουργείο Αλήθειας του ΝΑΤΟ»), δεν είχε παραλείψει, (αφού παρουσίασε τους Σέρβους σαν «μαζικούς βιαστές»), να αναφερθεί, θετικά βέβαια, στην επέμβαση του ΝΑΤΟ στην Γιουγκοσλαβία, καλώντας σε μια αντίστοιχη «ανθρωπιστική επέμβαση» στη Συρία. Δε παρέλειψε επίσης να καταγγείλει Ρωσία και Κίνα που ασκούσαν veto στην απόφαση για «ανθρωπιστική επέμβαση». 

Στη συνέχεια οι «ανθρωπιστικές» της παραινέσεις πλήθυναν και πήραν τα χαρακτηριστικά παγκόσμιας «σταυροφορίας». Με αποκορύφωμα της ομιλία της στον ΟΗΕ(!), με θέμα-τι άλλο;-την ανάγκη επέμβασης στη Συρία. 

Επέμβαση η οποία τελικά έγινε και προκάλεσε 350.000 νεκρούς και δημιούργησε τις στρατιές των προσφύγων που η ηθοποιός επισκέπτεται, στάζοντας κροκοδείλια δάκρυα. Τα ίδια δάκρυα που στάζουν διάφορες ΜΚΟ, που επίσης-τι σύμπτωση- κατήγγειλαν τότε το «βάρβαρο» καθεστώς της Συρίας και ζητούσαν-κι αυτές-την επέμβαση της «διεθνούς κοινότητας». 

Η Jolie δεν είναι απλά «πρέσβειρα καλής θέλησης του ΟΗΕ». Είναι και μέλος του CFR, (Council on Foreign Relations), ένα πανίσχυρο think tank των ΗΠΑ. 

Το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων ,είναι μια ιδιωτική, μη-κυβερνητική υπερκομματική οντότητα, ένα ίδρυμα-θεσμός και όργανο-γέφυρα μεταξύ του αμερικανικού Κεφαλαίου και του αμερικανικού Κράτους. 

Σκοπός του είναι η διασφάλιση της Αμερικανικής επικυριαρχίας και στα μέλη του συγκαταλέγονται επιφανείς πολιτικοί, εκπρόσωποι του τραπεζικού συστήματος, καθηγητές Πανεπιστημίων, μεγαλο-επιχειρηματίες και προσωπικότητες των Μέσων και του Τύπου.( Η Κυβέρνηση Νίξον, για παράδειγμα, είχε πάνω από 100 μέλη του Συμβουλίου) . 

Το CFR δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τη τελευταία περίοδο, για τις εξελίξεις στην Ευρώπη και το προσφυγικό ζήτημα. 

Έτσι, στις 22 Μαρτίου διοργανώνει ένα κύκλο συζητήσεων, όπου θα παραστούν και πρεσβευτές και διπλωμάτες των ΗΠΑ στην Ευρώπη, με θέμα «Ο ρόλος της Ευρώπης σε ένα ταραγμένο κόσμο», όπου «ειδικοί θα συζητήσουν την ικανότητα και τη βούληση της Ευρώπης να σφυρηλατήσει μια κοινή εξωτερική πολιτική και κατά πόσον η ΕΕ θα παραμείνει εταίρος της Αμερικής στην αντιμετώπιση των προκλήσεων του κόσμου». 

Παράλληλα « εμπειρογνώμονες θα αξιολογούν τις προοπτικές για την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, τη δυναμική μια πιθανής Brexit και τη δυνατότητα αναμόρφωσης(!) των θεσμικών οργάνων της ΕΕ», ενώ « ειδικοί θα αναλύουν την αντιμετώπιση των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η ΕΕ σήμερα. Είναι η Ευρώπη εν μέσω μιας κρίσης της δημοκρατικής διακυβέρνησης; Θα αναιρέσει ο λαϊκισμός την Ευρωπαϊκή Ένωση; Μπορεί η Ευρώπη να χειριστεί τις προκλήσεις της γήρανσης του πληθυσμού, την εισροή των προσφύγων και την αργή οικονομική ανάπτυξη;» 


Του Ανδρέα Ζαφείρη

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016

Κυβέρνηση και αντιπολίτευση, συνολικά το πολιτικό σύστημα, πειθήνιοι, άβουλοι, υποταγμένοι, ηττημένοι

Κυβέρνηση  και αντιπολίτευση, συνολικά το πολιτικό σύστημα, πειθήνιοι, άβουλοι, υποταγμένοι,  ηττημένοι



 Τους τελευταίους μήνες όταν κανείς ακούει τον Αλέξη Τσίπρα να μιλάει, σκέφτεται τη σκηνή όπου ένας επικοινωνιολόγος τον συμβουλεύει: «Θα είσαι πάντα χαμογελαστός και ατάραχος. Πρέπει να δημιουργείς στον πολίτη που σε ακούει την αίσθηση ότι «το ’χεις», ότι είσαι γεμάτος αυτοπεποίθηση. Δεν είσαι οποιοσδήποτε, είσαι ο πρωθυπουργός της χώρας, εσύ κυβερνάς. Πρέπει να δίνεις την εντύπωση ότι τα πράγματα πάνε σχετικά καλά, ότι θα κυλίσουν ομαλά και η χώρα θα βγει από το τούνελ. Και κυρίως πρέπει να πείθεις ότι όλα αυτά εσύ, για κάποιο λόγο, πραγματικά τα πιστεύεις»…

Ανάσταση!

Είναι σίγουρο ότι τέτοιου είδους οδηγίες δίνουν τα επικοινωνιακά επιτελεία και οι σύμβουλοι. Δεν ισχύει μόνο τώρα. Το μέλημα των κυβερνώντων τα τελευταία πέντε χρόνια είναι να πείσουν ότι πλησιάζει το τέλος της κρίσης, η ανάπτυξη, η ανάκαμψη, η έξοδος στις αγορές. Τελευταία επιτυχία, η δήλωση Τσίπρα ότι το Πάσχα έρχεται μαζί με την ανάσταση της χώρας και της οικονομίας!

Οι ενέσεις αισιοδοξίας είναι απαραίτητες. Αρχικά ένα στελεχικό και κομματικό δυναμικό πρέπει να ελπίζει κάπου. Έπειτα, ένα τμήμα της κοινωνίας ίσως δώσει λίγη πίστωση χρόνου, αφού προς το παρόν δεν έχει και σπουδαίες εναλλακτικές. Σε καμιά περίπτωση, πάντως, οι όρκοι για ανάκαμψη δεν μπορούν να δημιουργήσουν κλίμα και ελπίδα στην κοινωνία που είναι καταδικασμένη να βιώνει την πραγματικότητα και όχι τα «success stories» κάθε χρώματος.

Πάντως, ο Αλ. Τσίπρας στο Παρίσι μετά από πρόσκληση του Φρανσουά Ολάντ  παραβρέθηκε  στην σύσκεψη των κεντρώων και σοσιαλιστικών κομμάτων που συμμετέχουν σε ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Ευκαιρία για να συνεχιστεί ένα φλερτ που κρατά τουλάχιστον από το καλοκαίρι.

Μια και λέμε, όμως, για …σοσιαλιστές, να επισημάνουμε ότι ένα άλλο «φλερτ», αυτό του ΠΑΣΟΚ με το Ποτάμι, εξακολουθεί να αντιμετωπίζει δυσκολίες. Οι  ζυμώσεις ανάμεσα στα δύο κόμματα φρενάρονται από τη γενικότερη αβεβαιότητα που επικρατεί στο πολιτικό σκηνικό. Τελευταίο επεισόδιο, η αρνητική απάντηση του Στ. Θεοδωράκη («δεν διαπραγματεύομαι με τους μηχανισμούς του ΠΑΣΟΚ») στην πρόταση της Γεννηματά για κοινή Κοινοβουλευτική Ομάδα των δύο κομμάτων που θα τα αναδείκνυε σε τρίτη δύναμη στη Βουλή.

Κυριάκος Vs Ραφήνα

Παραδίπλα, στη Νέα Δημοκρατία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ισορροπεί μεταξύ επιθετικής και «υπεύθυνης» αντιπολίτευσης, αφού οι συμβουλές που και εκείνος δέχεται είναι αντιφατικές. Πάντως, δεν δείχνει να βιάζεται για κυβερνητικές ευθύνες. Καλύτερα να περιμένει βλέποντας τον ΣΥΡΙΖΑ να φθείρεται περισσότερο και ξεκαθαρίζοντας τα πράγματα στο δικό του στρατόπεδο.

Τα τελευταία νέα κάνουν λόγο για «πόλεμο με τους Καραμανλικούς». Η εχθρότητα του νέου αρχηγού απέναντι στον «Βούδα» της Ραφήνας και τους πιστούς του είναι γνωστή και η αντιπαράθεση με τον Παπαγγελλόπουλο πυροδοτεί νέες εντάσεις, αφού το παρελθόν του είναι γνωστό, το ίδιο και η φιλία του τόσο με τον Κ. Καραμανλή, όσο και με τον Προκόπη Παυλόπουλο. Γνωστή είναι πλέον και η απόφαση του Κ. Μητσοτάκη να αντικαταστήσει τον Μεϊμαράκη με τον Βορίδη στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής. Οι αιτιάσεις ότι ήθελε ο ίδιος να αποχωρήσει δεν πείθουν κανέναν, αφού κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει σε ανύποπτο χρόνο και όχι την ίδια μέρα που η Ν.Δ. έφερνε εκεί το θέμα του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης.

Το επεισόδιο Παπαγγελλόπουλου, φυσικά, δεν αφορά κυρίως τη Νέα Δημοκρατία. Συνδέεται περισσότερο με την αντιπαράθεση της κυβέρνησης με κύκλους του επιχειρηματικού κόσμου που συνεχίζεται, με κορυφαίο επεισόδιο την κόντρα Τσίπρα-Ψυχάρη. Όλοι, βέβαια, καταλαβαίνουν ότι δεν πρόκειται για κάποιο σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ να περιορίσει δραστικά τη διαπλοκή και να επαναφέρει τη δημοκρατία στον τόπο. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση προσπαθεί να διαχειριστεί το σημερινό πλαίσιο και τα αιτήματα του παλιού κατεστημένου, ψάχνοντας για στηρίγματα αλλά και δεχόμενη αναπόφευκτα τρικλοποδιές από τμήματά του που νιώθουν ότι «ρίχνονται».

Στενότητα σε όλα…

Σχεδόν 30 χρόνια πριν το ΠΑΣΟΚ είχε έρθει αντιμέτωπο με το σύνολο του εκδοτικού κόσμου, στην προσπάθειά του να ελέγξει τον χώρο του Τύπου. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, τότε, είχε την άνεση, την ικανότητα αλλά και τα… δανεικά που του επέτρεπαν να σχεδιάζει πώς θα κυριαρχήσει στην πολιτική και οικονομική ζωή, φέρνοντας τα λεγόμενα «νέα τζάκια» στο προσκήνιο. Σήμερα, η γενική (και όχι μόνο οικονομική) στενότητα περιορίζει κάθε φιλόδοξη πρωτοβουλία και ο καβγάς γίνεται γιατί δεν μπορούν όλοι να βολευτούν στη νέα κατάσταση.

Αλληλοεκβιασμοί και πιέσεις, υπόκωφες διεργασίες και επαναπροσδιορισμοί σχέσεων, λοιπόν, σε περιβάλλον γενικευμένης ρευστότητας. Αλλά και επικίνδυνων καταστάσεων για τη χώρα. Το τελευταίο είναι που κάνει το έργο να μην έχει και τόση «πλάκα». Μια ματιά σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση, Τσίπρα και Μητσοτάκη, συνολικά στο πολιτικό σύστημα, αρκεί. Πειθήνιοι, άβουλοι, υποταγμένοι στα διεθνή κέντρα ισχύος, ηττημένοι «από τα αποδυτήρια» σε μια συγκυρία που ακόμα και η πιο «φωτισμένη ηγεσία» θα αντιμετώπιζε σοβαρές δυσκολίες να στρίψει το πηδάλιο, αποφεύγοντας τα βράχια. Και δεν θα τα κατάφερνε μόνη της.

Του Γιώργου Παπαϊωάννου

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2016

Επιστροφές 260 εκατ. ευρώ του «πακέτου Χατζηγάκη» από τους αγρότες.Αφορά 1.800 αγρότες της Ηλείας

Επιστροφές  260 εκατ. ευρώ του «πακέτου Χατζηγάκη»  από τους αγρότες
        Αφορά 1.800 αγρότες της  Ηλείας



Ολοκληρώθηκε η ΚΥΑ (Κοινή Υπουργική Απόφαση) με την οποία η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα πάρει από τους αγρότες τουλάχιστον 260 εκατ. ευρώ, αφαιρώντας τα από τις κοινοτικές ενισχύσεις που παίρνουν, ως επιστροφή για το περιβόητο «πακέτο Χατζηγάκη».
Το θέμα αφορά πάνω από 1.800 αγρότες της  Ηλείας και το ποσό που θα επιστρέψουν είναι  9.000.000 € (5.000 € μέσο όρο ανά παραγωγό) και περιλαμβάνει  πατατοπαραγωγούς, καρπουζοπαραγωγούς, ντοματοκαλλιεργητές και αμπελο/σταφιδοκαλλιεργητές κ.α.

Φυσικά, όσο οι αγρότες βρίσκονταν στους δρόμους αγωνιζόμενοι ενάντια στην άγρια φορολόγησή τους και ενάντια στην κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης με το σχέδιο Κατρούγκαλου, η συγκυβέρνηση δεν είχε άλλη επιλογή από το να κρατάει στο συρτάρι αυτή την ΚΥΑ.

Μετά το κλείσιμο των μπλόκων, την απόφαση (στις 8 Μάρτη του 2016) του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που απέρριψε την αίτηση αναίρεσης που είχε υποβάλει η Ελλάδα κατά της απόφασης για επιστροφή των 425 εκατ. του «πακέτου Χατζηγάκη», και την επιστροφή των τροϊκανών στην Αθήνα, η συγκυβέρνηση έκρινε ότι είναι η κατάλληλη χρονική στιγμή για να μπουν οι τελευταίες πινελιές στην ΚΥΑ, να πάρει τις υπογραφές των αρμόδιων υπουργών και στη συνέχεια να αρχίσει η είσπραξη των επιστροφών από τους αγρότες.

Το ποσό είναι τουλάχιστον 260 εκατ. ευρώ. Οι τροϊκανοί ζήτησαν την επιστροφή 425 εκατ. ευρώ. Η συγκυβέρνηση,  στην εισηγητική έκθεση της τροπολογίας που ψήφισε στο νόμο 4351/4-12-2015 αναφέρει ότι οι τροϊκανοί δέχτηκαν να αφαιρεθούν από το πακέτο των 425 εκατ. ευρώ 109,26 εκατ. ευρώ από τον κανονισμό 1535/2007 de minimis, ενώ από την επιστροφή των κοινοτικών ενισχύσεων που θα ζητηθεί από τους αγρότες θα εισρεύσουν στον κρατικό προϋπολογισμό 320 εκατ. ευρώ. Επομένως, το ποσό που θα εισπράξουν μ’ αυτό το χαράτσι θα είναι 320 και όχι 260 εκατ. Ευρώ(η Κομισιόν δέχτηκε να δοθούν επιπλέον 60 εκατ. ευρώ από τον κανονισμό de minimis και έτσι να μειωθεί το ποσό που θα αντληθεί από τους αγρότες).

Η συγκυβέρνηση θα επιταχύνει τη διαδικασία επιστροφής από τους αγρότες των 260 εκατ. ευρώ και για το λόγο μετά την έναρξη και  πάλι των διαπραγματεύσεων  με τους τροϊκανούς και επείγεται να εμφανίσει έσοδα, με τα οποία θα μειωθεί το λεγόμενο δημοσιονομικό κενό. Εκτιμούμε πως ο Τσακαλώτος θα διαβεβαιώσει τους τροϊκανούς ότι σύντομα θα εισπράξει από τους αγρότες 260 εκατ. ευρώ, αφαιρώντας τα από τις κοινοτικές επιδοτήσεις.

Είναι η πρώτη φορά που αποφασίζεται από το Δικαστήριο της ΕΕ η επιστροφή από τους αγρότες ενισχύσεων που πήραν από τον κρατικό προϋπολογισμό ως αποζημίωση για καταστροφές που υπέστησαν στις εγκαταστάσεις τους, στα προϊόντα τους και στο φυτικό και ζωϊκό κεφάλαιό τους.
Είναι επίσης η πρώτη φορά που ελληνική κυβέρνηση θα πάρει πίσω από τους αγρότες λεφτά που δόθηκαν για αποζημιώσεις λόγω φυσικών καταστροφών. Αν οι αγρότες το δεχτούν αυτό χωρίς να αντισταθούν, θα δημιουργηθεί προηγούμενο και υπάρχει ο κίνδυνος συχνά-πυκνά η ΕΕ  να απαιτούν την επιστροφή αποζημιώσεων.

Οι αγρότες υφίστανται συχνά ζημιές στην παραγωγή και στο κεφάλαιό τους από φυσικά φαινόμενα, ενώ οι αποζημιώσεις που δίνονται είτε από τον ΕΛΓΑ είτε από τον κρατικό προϋπολογισμό είναι σημαντικά μικρότερες από το ύψος των ζημιών, με αποτέλεσμα να έχουν απώλειες και να μην μπορούν να αποκαταστήσουν πλήρως τις ζημιές που υπέστησαν.
Ο ισχυρισμός ότι με τις αποζημιώσεις που δίνονται στους αγρότες για τις ζημιές  που υφίστανται από φυσικές καταστροφές νοθεύεται ο περιβόητος ανταγωνισμός είναι προσχηματικός.
Η  ΕΕ  και οι κυβερνήσεις των κρατών μελών της ΕΕ κρατούν χαμηλά τα τιμολόγια των αποζημιώσεων προκειμένου να συρρικνωθεί ο αγροτικός πληθυσμός στην Ευρώπη.

Σε αντίθεση με τον αγροτικό τομέα, οι κρατικές ενισχύσεις στον βιομηχανικό τομέα, στον τουριστικό τομέα κ.α., είτε με την μορφή άμεσης χρηματοδότησης σημαντικού τμήματος της δαπάνης δημιουργίας μιας νέας επιχείρησης, είτε μέσω φορολογικών κινήτρων, είτε μέσω άλλων μέτρων, ρέουν πλουσιοπάροχα.
 Και δεν τίθεται κανένα ζήτημα νόθευσης του ανταγωνισμού. Αυτή, βέβαια, δεν είναι η μοναδική χρηματοδότηση των επιχειρήσεων. Μόλις τελειώσει η κατασκευή/δημιουργίας  μιας επιχείρησης και αρχίσει να λειτουργεί, μπαίνει μπροστά η διαδικασία κατάρτισης του προσωπικού, μέσω διάφορων κοινοτικών προγραμμάτων, στα οποία συμμετέχει  ο κοινοτικός και ο κρατικός προϋπολογισμός. Ακόμα, υπάρχει το λεγόμενο καθεστώς τελειοποίησης προς επανεξαγωγή (ενεργητική τελειοποίηση) και το καθεστώς τελειοποίησης προς επαναεισαγωγή (παθητική τελειοποίηση). Με τα καθεστώτα αυτά απαλλάσσονται μερικά ή ολικά από τους δασμούς.

Για την δημιουργία /λειτουργία  μιας μεγάλης  επιχείρησης ο επιχειρηματίας δεσμεύεται να συμβάλει με ίδια κεφάλαια. Αυτός όμως πηγαίνει στο χρηματιστήριο, παρουσιάζει ένα «επενδυτικό πρόγραμμα» και μέσω αυτού μαζεύει το κεφάλαιο που πρέπει να επενδύσει ο ίδιος. Έτσι, δημιουργείται  και λειτουργεί μια επιχείρηση χωρίς να βάζει καθόλου ή βάζοντας ελάχιστο κεφάλαιο.

Οι κυβερνήσεις φροντίζουν με μια σειρά νόμους (γνωστοί είναι οι νόμοι για την προώθηση της «ευελιξίας» στις εργασιακές σχέσεις) να κατεβάσουν πολύ χαμηλά την τιμή της εργατικής δύναμης, αυξάνοντας την απόλυτη εξαθλίωση. Για να μη μιλήσουμε για τις συνεχείς άτυπες διευκολύνσεις προς τους επιχειρηματίες , όπως η μη καταβολή των εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία.

Εδώ και χρόνια το Συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ με διαχρονικές αποφάσεις του κατήργησε τους δασμούς στα εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα, προσφέροντας τεράστια κέρδη στις καπιταλιστικές  επιχειρήσεις της ΕΕ, μέσω της δραστικής μείωσης των τιμών των εισαγόμενων αγροτικών προϊόντων. Μ’ αυτές τις αποφάσεις καταφέρθηκε μεγάλο πλήγμα στον αγροτικό τομέα, μέσω της δραστικής μείωσης των τιμών των ντόπιων αγροτικών προϊόντων, που καθιστά ασύμφορη την παραγωγή αγροτικών προϊόντων για μεγάλη μερίδα αγροτών, ακόμη και πλούσιων.

Προσχηματικός λοιπόν ο  ισχυρισμός  ότι οι κρατικές ενισχύσεις στον αγροτικό τομέα για μερική αποζημίωση των καταστροφών νοθεύουν τον ανταγωνισμό και  οι αγρότες πρέπει να αντισταθούν και να μην επιστρέψουν τα 260 εκατ. ευρώ.

Αν αποδεχτούν μοιρολατρικά αυτό το χαράτσι, θα πρέπει να πάψουν να αγωνίζονται και να διεκδικούν  αποζημιώσεις, γιατί η ΕΕ  θα τις βαφτίζει  κρατικές ενισχύσεις που νοθεύουν τον ανταγωνισμό!

Τρίτη 15 Μαρτίου 2016

Στα πιο βασικά σταυροδρόμια της ζωής μας δεν υπάρχει σήμανση.

Στα πιο βασικά σταυροδρόμια της ζωής μας δεν υπάρχει σήμανση 




Να και πάλι σε σταυροδρόμι, ένα από τα πολλά και πολλών ειδών που συναντάμε και μας καλούν να αποφασίσουμε. 
Να μείνουμε εκεί, σαν καρφί που ενώνει τις διαφορετικές κατευθύνσεις, δεν γίνεται.
Στην προσωπική μας ζωή, στα αισθήματα μας, στην κοινωνική μας στάση, στις πολιτικές μας επιλογές.

Όλα έχουν κόστος. Η όποια κατεύθυνση και αν  ακολουθήσεις.
Στα  σταυροδρόμια σου..

Δεν έχει «πρέπει», «νόμιμο», « σωστό» και υποχρεωτική «σήμανση» πορείας
Οι μεγάλες αλλαγές στο διάβα του της ιστορίας του ανθρώπου, και του κάθε εγώ/εμείς, έγιναν με υπερβάσεις.
Όταν αρνήθηκε το «πρέπει» και  ρήξη έγινε, όταν το «νόμιμο» πηρέ την μορφή του δίκιου ,όταν το « σωστό» μετατράπηκε σε επιλογή αρχών και αξιών.
Όταν η όλα πήραν την μορφή του πραγματικά νέου, των διαδρομών σε απαγορευμένες διαδρομές, σε μονόδρομους, κόντρα σε «σημάνσεις» της ευθείας γραμμής, της υποχρεωτικότητας, της ατομικής βολής και του καθώς πρέπει.
Πάντα οι υπάρχουν δύο κόσμοι . Τα σταυροδρόμια που λέμε.

Να βλέπουμε την δυστυχία και την καταστροφή, τις  Ειδομένες του κόσμου, τα μνημόνια της εξαθλίωσης, την χώρα μας να καταστρέφεται, την φτώχεια παντού, τα πάντα βαμμένα με θλίψη, το μέλλον να είναι «πίσω» μας και να μένουμε αναποφάσιστοι ήτο χειρότερο να τα υποστηρίζουμε.

Είναι δυό κόσμοι που συναντιούνται και χωρίζουν αδιάκοπα, ανήκουν στην ίδια εποχή αλλά σκέφτονται προς άλλη.
Μερικές φορές μπερδεύονται, νομίζουν ένας πως μπορεί να εισδύσει στον άλλον, αλλά αυτό κρατάει πάντα λίγο, κάποιο διάστημα ή μόνο μια περίοδο.
Η σύγκρουσή τους είναι χωρίς ειρήνη και ανακωχές, γιατί είναι καθολική και διαρκής.
Οι άνθρωποι συχνά αυταπατώνται πως μπορεί οι κόσμοι αυτοί να συμβιώσουν, μπορεί και κάποιοι, ίσως και πολλοί, να προσχωρούν σ’ εκείνον που έχει νικήσει –οι νικητές ακόμα κι όταν δεν έχουν αίγλη έχουν εξουσία και δύναμη– αλλά η πραγματικότητα αμείλικτη και ανατρεπτική δεν επιτρέπει τον επί πολύ εφησυχασμό.
 Και διαλύει πάντα τις αυταπάτες.
Ακόμα κι αν μερικές φορές όχι έγκαιρα. Αισθητές ή ανεπαίσθητες αιτίες ξαναφέρνουν στο προσκήνιο τη σύγκρουση.

Και εντέλει, όσα και να πιστεύει ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά, τα γεγονότα είναι που ορίζουν την τροπή.

Οι αυταπάτες πάντως είναι το «προνόμιο» των κάτω. Οι πάνω δεν εφησυχάζουν ποτέ.
Αυτοί ξέρουν καλά, γι’ αυτό δεν επαναπαύονται σε προσωρινές ρυθμίσεις.

Συνεπώς τα περιθώρια ανθρώπινων σκέψεων στενεύουν.
Ξέρουν πόσο αμείλικτος είναι ο πόλεμος των δύο κόσμων, ακόμα κι όταν δεν έχει πάρει αμείλικτες μορφές.

Το πρόβλημα ωστόσο δεν είναι το πόσο έχουν αφομοιώσει αυτή την αλήθεια οι πάνω, αλλά το πόσο δεν την έχουν αφομοιώσει οι κάτω.

Τα σημάδια πάντως δείχνουν προς τυφώνες.

Στα πιο βασικά σταυροδρόμια της ζωής μας δεν υπάρχει σήμανση.(Μενέλαος Λουντέμης)

Οι αρχές, οι αξίες, η καρδιά και ψυχή (του Ανθρώπου),οδηγούν..


Ο Τσίπρας και το «τσίπωμα» της κοινωνίας

Ο  Τσίπρας  και το  «τσίπωμα» της κοινωνίας



Με μία «έξυπνη κάρτα», που θα τοποθετείται σε όλα τα οχήματα, θα εντοπίζονται τα ανασφάλιστα αυτοκίνητα, σύμφωνα με τον διευθυντή του γραφείου του Τρύφωνα Αλεξιάδη, Παναγιώτη Μελαχρινό που είπε  :
«Υπάρχουν προτάσεις και κάποιες εισηγήσεις για να εκμεταλλευτούμε τις τεχνολογικές λύσεις που υπάρχουν. Ουσιαστικά μιλάμε για μια έξυπνη κάρτα που θα μπαίνει σε κάποιο εμφανές μέρος του αυτοκινήτου, θα εκπέμπεται κάποιο σήμα και πολύ εύκολα θα φαίνεται εάν το αυτοκίνητο έχει πληρωμένα τέλη κυκλοφορίας, πληρωμένη ασφάλεια, αν έχει προμηθευτεί κάρτα καυσαερίων, γενικά αν έχει κάποια υποχρέωση που δεν έχει εκπληρώσει.»
και
 «θα μπορεί ηλεκτρονικά το κράτος να βλέπει αν είναι πληρωμένα τα τέλη κυκλοφορίας, τα ασφάλιστρα και οποιαδήποτε εκκρεμότητα του οδηγού προς το κράτος».

Αναζητούσαν τρόπους να φακελώσουν την κοινωνία. Έψαχναν επικοινωνιακά τεχνάσματα για να περάσει στη κοινή γνώμη το φακέλωμα. Φαίνεται ότι έχουν πλησιάσει αρκετά.

Εν αρχή ξανασερβίρισαν, όπως όλοι οι προκάτοχοί τους στην εξουσία, τη  «φοροδιαφυγή». Κάρτες για το αφορολόγητο, πλαστικό χρήμα – τα capital controls αποτελούσαν μέρος και αυτού του σχεδιασμού – το περιουσιολόγιο που έρχεται.

Τα ανασφάλιστα αυτοκίνητα και τα διαφυγόντα κέρδη των ασφαλιστικών εταιριών πρωτίστως και του δημόσιου δευτερευόντως, έδωσαν τη δυνατότητα στους νοσηρούς εγκεφάλους των τεχνοκρατών του ΣΥΡΙΖΑ να σκεφτούν το «τσίπωμα» των αυτοκινήτων.

Την ίδια ώρα σε πρωϊνή εκπομπή της ΕΡΤ η αρχισυντάκτρια- δημοσιογράφος μας πληροφορούσε ότι με αφορμή το προσφυγικό, η κυβέρνηση σκέπτεται να προσθέσει στις νέες ταυτότητες που φαίνεται ότι σχεδιάζει, βιομετρικά στοιχεία, προκειμένου να αποφεύγεται η πλαστογραφία. Ενδεχομένως ένα δεύτερο τσιπάκι για όσους επιλέγουν να μετακινούνται με τα ΜΜΜ ή πεζοί …

Έχει περάσει παραπάνω από μισός αιώνας αφότου κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα του Τζορτζ Οργουελ «1984». Το βιβλίο συνεχίζει να προειδοποιεί ακόμη για το κίνδυνο του «μεγάλου αδελφού» που όσο και εάν είναι πανταχού παρόν επιδιώκει να κλείσει και την τελευταία χαραμάδα φωτός, ακόμη και την ελάχιστη αίσθηση ιδιωτικότητας και ελευθερίας για τον καθένα μας. 

Τι μας απομένει; «Να είσαι η άμμος και όχι το λάδι στα γρανάζια του κόσμου» έγραφε ο Ελύτης.
Αυτό μας απομένει, αυτό μπορεί να μας λυτρώσει.
Να αντιδράσουμε τώρα, χωρίς καμία καθυστέρηση. Να αρνηθούμε, να αντιταχθούμε να μην υπακούσουμε. Να σαμποτάρουμε με όποιο τρόπο σκεφτεί ο καθένας κι όλοι μαζί τους σχεδιασμούς της απόλυτης ισοπέδωσης που επιδιώκει η νέα τάξη πραγμάτων, μέρος της οποίας δυστυχώς επιβεβαιώνεται ότι αποτελεί η πρωτοδεύτερη αριστερή κυβέρνηση του κ. Τσίπρα.


Inered +ΜΛ