H ήττα της ελευθερίας της έκφρασης, ο Κώστας Τζαβάρας σε μαύρη απόχρωση και ο Μάκης Μπαλαούρας που εναντιώνεται στην βία...

H ήττα  της ελευθερίας της έκφρασης, ο Κώστας Τζαβάρας σε μαύρη απόχρωση και ο Μάκης Μπαλαούρας που εναντιώνεται στην βία...

Αφηνίασαν πάλι.

Το κράτος μπορεί να χρηματοδοτεί την τέχνη ενός τρομοκράτη?

Ωρύονταν οι άγγελοι της κοινωνικής ειρήνης, δεξιοί και ακροδεξιοί. Υποκριτές, πολιτικά φερέφωνα της αμερικανικής πρεσβείας.

 Αφού η πρεσβεία των ΗΠΑ εξέφρασε την διαφωνία της πως είναι δυνατό να διαφοροποιηθούν τα εγχώρια μεγάφωνά της;

 Ο λόγος φυσικά για ένα θεατρικό έργο «η ισορροπία του Nash» στο Εθνικό Θέατρο  που χρησιμοποιεί κείμενα του Σάββα Ξηρού και θεωρήθηκε υποστηρικτικό της τρομοκρατίας.

Η παράσταση κατέβηκε μετά τις κραυγές, μια κίνηση που συνιστά πνευματική ήττα για τον κόσμο της τέχνης.

 Από κοντά και μπροστάρης ο Ηλείος βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Κώστας Τζαβάρας που κατέθεσε  επίκαιρη ερώτηση προς τον υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού, που  υποστηρίζει ότι πρόκειται για "προβολή με κρατικά χρήματα των ιδεών ενός τρομοκράτη" και εκτιμά επίσης, ότι με τον τρόπο αυτό επιχειρείται η απενοχοποίση της τρομοκρατίας,.

Η γελοιότητα δεν έχει όρια και αποκτά και  μαύρο ακροδεξιό χρώμα.

Οι  δήθεν οπαδοί της ελευθερίας σε κάθε έκφρασή της, οι εχθροί κάθε κρατικού, οι άνθρωποι που θεωρούσαν ότι η τέχνη πρέπει να είναι πάντα ελεύθερη και να μην καθοδηγείται, καταγγέλλοντας τότε την Σοβιετική Ένωση και την Αριστερά για υποστήριξη την στρατευμένη τέχνη , τώρα κάνουν ακριβώς αυτό που κάποτε απεχθάνονταν.

Ζητούν από τους ανθρώπους της θεατρικής τέχνης να αυτολογοκρίνονται, να έχουν συγκεκριμένη κατεύθυνση  απειλώντας τους έμμεσα ότι θα κατηγορηθούν ως οπαδοί της τρομοκρατίας. 

Σύμφωνα με αυτή την λογική, χιλιάδες θεατρικές παραστάσεις σε όλο τον κόσμο, βιβλία και κινηματογραφικές ταινίες, σήριαλ και πίνακες ζωγραφικής θα έπρεπε να αποδοκιμαστούν, να καούν βιβλία να κυνηγηθούν καλλιτέχνες.

Οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, οφείλουν να αντιδράσουν.

Σήμερα ήταν μια θεατρική παράσταση, αύριο θα είναι ένα βιβλίο, μεθαύριο θα ζητήσουν την απαγόρευση κομμάτων. 

Οι ηχηρές ,όσο και αντιδραστικές μειοψηφίες θεριεύουν όταν  διαπιστώνουν  έστω και μισό βήμα υποχωρητικότητας.

Γίνονται στη συνέχεια πιο επιθετικοί, πιο απαιτητικοί. Το κατέβασμα της παράστασης είναι ένα καμπανάκι κινδύνου .

Ο πνευματικός μαρασμός είναι ότι χειρότερο για μια κοινωνία.

Άλλο η άσκηση κριτικής και η απάντηση στην κριτική, άλλο η διαφωνία, άλλο η ήττα.

Γιατί οι ήττες στην τέχνη και τα γράμματα είναι ήττες της κοινωνίας, της δημοκρατίας, του διαφορετικού, που όλοι οφείλουν να υπερασπίζονται….

Ως κατακλείδα  παραθέτω  την ανακοίνωση  που εξέδωσαν τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου στην οποία δηλώνουν  την κατηγορηματική τους διαφωνία για το κατέβασμα της παράστασης  και μεταξύ άλλων αναφέρει :

«Κάποιοι επιθυμούν να μας ρίξουν σ' ένα βαθύ συντηρητισμό και μάλιστα σε μια στιγμή που γύρω μας καταρρέουν όλα τα αυτονόητα. Εξαφανίζεται πλέον και η απλή λογική: από πού κι ως πού όταν ο καλλιτέχνης μιλάει για ένα θέμα και το ερευνά, σημαίνει ότι το αγκαλιάζει και το ενστερνίζεται; Από πότε υπάρχουν στην τέχνη θέματα ταμπού; Θα ‘πρεπε να διαγραφούν λαμπρά κομμάτια από τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, το θέατρο, αν υπερίσχυε αυτή η αόρατη λίστα απαγορεύσεων!

Ο Αισχύλος θα περνούσε πολύ άσχημα, αν ήταν σύγχρονός μας, επειδή είχε την τόλμη στους "Πέρσες" να εστιάσει στον πόνο και στο θρήνο των εχθρών και μάλιστα λίγα χρόνια αφότου αυτοί είχαν κατακάψει τη χώρα του. Πολεμιστές από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας ζούσαν ακόμη όταν πρωτοανέβηκε η παράσταση. Κι απ' ότι ξέρουμε δεν απειλήθηκε η σωματική του ακεραιότητα.

Η τέχνη οφείλει να φιλοξενεί τη φωνή των αδικημένων αλλά και των αδικούντων. Αλλιώς δεν θα ‘πρεπε να ανεβαίνει κανένα έργο του Σαίξπηρ».

Υστερόγραφο:

Ακατανόητες  και αλληλοαναιρούμενες οι τοποθετήσεις για το θέμα αυτό  του Ηλείου  βουλευτή  του ΣΥΡΙΖΑ Μάκη  Μπαλαούρα που μίλησε  στο Βήμα Fm που ενώ σωστά τοποθετούμενος είπε:

 «Είναι πολύ άσχημο πράγμα. Δεν πρέπει να γίνονται αυτά, να κατεβαίνουν έργα»

αλλά ταυτόχρονα τόνισε

«Είχε μια άλλη ταυτότητα, κακώς, δεν υποστηρίζω τίποτα. Δεν είναι το ίδιο. Οι οργανώσεις αυτές, όπως η 17Ν, είχαν ένα λαθεμένο, αλλά ένα ιδεώδες που ήταν υπέρ του ανθρώπου».

Και με νεώτερη ανακοίνωση του αναφέρει:

 «Η διαστρέβλωση των δηλώσεων μου σε σημερινή συνέντευξή στο Vima FM δεν εξυπηρετεί τίποτα άλλο εκτός από το να πληγεί η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η αντίθεσή μου σε κάθε μορφή βίας, όπως και η καταδίκη της τρομοκρατίας είναι δεδομένες μέσα από τη μακρόχρονη πορεία μου στην Αριστερά. Δεν έχω να αποδείξω τίποτα στα παπαγαλάκια της διαπλοκής»

.

Σύγχυση και πολιτική ανικανότητα αλλά και μια υπόκλιση στον συντηρητισμό δηλώνοντας την   «αντίθεσή μου σε κάθε μορφή βίας»…

…και στην αμυντική βία του καταπιεζόμενου και του αδικημένου (αντίσταση κατά της χούντας που έκανε και αυτός, Εθνική Αντίσταση, 1821 κλπ ) ?

 Αλλά μάλλον τώρα που προσχώρησε στο μνημονιακό στρατόπεδο και που εφαρμόζει την πιο ακραία μορφή βίας, αυτής της πολιτικής του μνημονίου, της φτώχειας, της ανεργίας, της λιτότητας… και είναι με τους βιαστές του Ελληνικού λαού , μπορεί να  λέει ότι θέλει!

Δηλαδή ψέματα και ανοησίες , πάντα όμως με αντιλαϊκό πρόσημο…  

Συμπληρωματική τοποθέτηση.

Έλαβα από μια φίλη το παρακάτω σχόλιο:

«Το να συγκρίνουμε τον Αισχυλο και τον Σαιξπηρ με το Ξηρό...η το Μακρύ Ζειμπεκκο για το Νίκο του ΧΑΤΖΙΔΑΚΗ..... ΑΠΕΧΟΥΝ...ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ Η ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ ΣΕ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΑΣ ΤΗ ΔΕΧΤΩ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΕΚΦΡΑΣΤΕΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ..ΑΝ ΚΑΙΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΥΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΛΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΚΑΡΕΚΛΑΣ...»

Και αναγκαστικά έπρεπε να τοποθετηθώ και να απαντήσω.

Η απάντηση μου :

 

Αγαπητή ,

Δεν συγκρίνω διότι η ελευθερία της έκφρασης δεν έχει σχέση και δεν αυξομειώνεται αναλόγως του μεγέθους του ..εκφραζόμενου προσώπου.

Η καθεμιά και ο καθείς μικρός ή μεγάλος, σημαντικός ή ασήμαντος πρέπει να  έχει το δικαίωμα  της έκφρασης , την Ελευθερία του λόγου, που είναι από το ουσιώδη   ανθρώπινα δικαιώματα, που αποτελούν ηθικές αρχές που θέτουν συγκεκριμένα πρότυπα ανθρώπινης συμπεριφοράς και προστατεύονται ως νόμιμα δικαιώματα κατά το εθνικό και διεθνές δίκαιο.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης θεωρούνται ως «κοινώς αντιλαμβανόμενα αναπαλλοτρίωτα θεμελιώδη δικαιώματα που κάθε άτομο δικαιούται από τη στιγμή της γέννησής του, απλώς και μόνο επειδή είναι ανθρώπινο ον»

Τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ελευθερία του λόγου περιλαμβάνουν αστικά και πολιτικά δικαιώματα όπως το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία, την ελευθερία σκέψης και έκφρασης, καθώς και την ισότητα ενώπιον του νόμου. Στα ανθρώπινα δικαιώματα περιλαμβάνονται, επίσης, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στην υγεία, το δικαίωμα στην τροφή, το δικαίωμα στην κατοικία, την ιατρική περίθαλψη, την εκπαίδευση και το δικαίωμα συμμετοχής στον πολιτισμό.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα, λοιπόν, θεωρούνται διεθνή (εφαρμόζονται και ισχύουν παντού) και διαφυλάττουν την ισότητα (ισχύουν τα ίδια για όλους).

Η ελευθερία του λόγου είναι το να μιλάει κανείς ελευθέρως χωρίς να λογοκρίνεται.

Ο όρος ελευθερία της έκφρασης περιλαμβάνει κάθε πράξη αναζήτησης, λήψης και μετάδοσης πληροφοριών ή ιδεών, ανεξαρτήτως του χρησιμοποιούμενου μέσου.

Η ελευθερία της έκφρασης αναγνωρίζεται ως ανθρώπινο δικαίωμα στο Άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και αναγνωρίζεται στη διεθνή νομοθεσία των δικαιωμάτων του ανθρώπου και στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR). Το άρθρο 19 του Διεθνούς αυτού Συμφώνου ορίζει ότι «ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει άποψη ανεπηρέαστος» και «ο καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία της αναζήτησης, λήψης και μετάδοσης πληροφορίας και ιδεών όλων των ειδών, ανεξαρτήτως συνόρων, είτε προφορικώς, είτε γραπτώς ή εντύπως, υπό τη μορφή έργων τέχνης, ή μέσω οιουδήποτε άλλου μέσου της επιλογής του».

Σε  σκοτεινές σελίδες της λογοκρισίας της καλλιτεχνικής δημιουργίας μας γυρίζει η απόφαση να σταματήσουν πρόωρα οι παραστάσεις του έργου «Ισορροπία του Nash», κάτω από το βάρος των πιέσεων συντηρητικών και ακροδεξιών κύκλων και της πρεσβείας των ΗΠΑ.

Πρόκειται για μία πολύ αρνητική εξέλιξη ,η οποία έρχεται να προστεθεί στο γενικότερο κλίμα «έκτακτης ανάγκης» που διαμορφώνεται στην Ευρώπη, όπου στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας συρρικνώνονται ελευθερίες και δικαιώματα.

Ο κόσμος της Αριστεράς  ( και εγώ ) είναι ριζικά αντίθετοι με την τρομοκρατία

 Όμως, η ελευθερία της έκφρασης και της καλλιτεχνικής δημιουργίας είναι δομικό στοιχείο της δημοκρατίας και ουδείς δικαιούται να την απεμπολεί.

Άλλωστε η πραγμάτωσή της τέχνης έξω από το πλαίσιο της ελευθερίας την καθιστά ανέφικτη.

Εξίσου αδιαπραγμάτευτα είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Όσο δε για αυτήν καθ’ αυτήν την παράσταση σε παραπέμπω  σε ένα ενδιαφέρον άρθρο. 

http://www.thepressproject.gr/article/88392/To-Ethniko-Theatro-sta-opla