Η Σαουδική Αραβία φοβάται το Ιράν

Η  Σαουδική Αραβία φοβάται το Ιράν

Ξέσπασε τελικά η αναμενόμενη κρίση ανάμεσα στη Σαουδική Αραβία και το Ιράν. Την ευθύνη φυσικά την έχουν οι Σαουδάραβες, οι οποίοι αποκεφάλισαν εσκεμμένα τον σιίτη κληρικό Νιμρ αλ Νιμρ με στόχο να προκαλέσουν μείζονα κρίση στις σχέσεις του Ριάντ με την Τεχεράνη.

Η Σαουδαραβία τελεί σε κατάσταση πανικού από τότε που εξελέγη πρόεδρος του Ιράν ο φιλοαμερικανός – για τα ιρανικά δεδομένα, φυσικά – Μοχάμεντ Ροχανί.

Δεν έχει καθόλου άδικο. Οι Σαουδάραβες γνωρίζουν επίσης ότι ο χρόνος κυλάει εναντίον τους και πρέπει να βιαστούν, επισπεύδοντας όσο μπορούν τις εξελίξεις.

Δεν υπάρχει χειρότερος εφιάλτης για τη Σαουδική Αραβία από την αποκατάσταση των πολιτικών σχέσεων των ΗΠΑ με το Ιράν. Ο λόγος είναι απλούστατος: Απειλείται η άμεση υποβάθμιση της Σαουδαραβίας στη δεύτερη θέση στο στρατηγικό σχεδιασμό των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, μετά το Ιράν, για τους Αμερικανούς!

 Αν όντως συμβεί κάτι τέτοιο, είναι άκρως αμφίβολο, αν η Σαουδική Αραβία θα κατορθώσει να επιβιώσει στα σημερινά της σύνορα ή αν θα καταρρεύσει και θα διαμελιστεί σε μικρότερα απολυταρχικά εμιράτα. Ο πλούτος που παράγεται από το άφθονο και πάμφθηνο στο κόστος εξόρυξης σαουδαραβικό πετρέλαιο είναι στην πραγματικότητα ο μοναδικός συνεκτικός ιστός αυτού του κράτους.

Μέσω του πλούτου της επίσης η Σαουδαραβία αγοράζει την προστασία των Αμερικανών πρωτίστως, αλλά και των Γάλλων και των Γερμανών, όπως και πολλών Αράβων. Ως κράτος αυτό καθ’ αυτό η Σαουδική Αραβία είναι ένα άθλιο, τεχνητό κατασκεύασμα που επιβιώνει πρωτίστως μέσω της εσωτερικής τρομοκρατίας των αρχών εναντίων του πληθυσμού δια των τακτικότατων αποκεφαλισμών, με πρόσχημα τη θρησκευτική καθαρότητα.

Η Σαουδαραβία είναι το μοναδικό κράτος στον κόσμο που… διογκώνει τον πληθυσμό του (!) για να φανεί πιο σημαντικό από όσο στην πραγματικότητα είναι. Οι Σαουδάραβες σεΐχηδες όμως γνωρίζουν άριστα πως καμιά παγκόσμια δύναμη, αν δεν πληρωνόταν αδρά, δεν θα παρείχε προστασία στο σαουδαραβικό κρατικό συνονθύλευμα. Πολύ περισσότερο, δεν υπάρχει Αμερικανός, Γάλλος ή Γερμανός ηγέτης που να προτιμούσε τη Σαουδαραβία των περίπου 25 εκατομμυρίων ανθρώπων από το Ιράν των 80 εκατομμυρίων.

Πόσω μάλλον που η Σαουδαραβία πρόκειται για κράτος που δεν έχει ιστορία παρά λίγο πάνω από ογδόντα χρόνια (φτιάχτηκε το 1932), ενώ η Περσία έχει ιστορία χιλιάδων ετών.

Όσο για το μίσος που επιδεικνύουν οι Σαουδάραβες εναντίον των σιιτών, έχει κι αυτό μια πολύ πιο πεζή εξήγηση από τις θρησκευτικές διαφορές:

Μεγάλο μέρος των σαουδαραβικών πετρελαιοπηγών βρίσκεται στις περιοχές που κατοικεί η σιιτική μειονότητα της Σαουδαραβίας!

Έχει τεράστια σημασία για τη βασιλική οικογένεια των αλ-Σαούντεπομένως οι σιίτες αυτοί να ζουν μέσα σε ένα καθεστώς διαρκούς κρατικής τρομοκρατίας ώστε να μην τολμήσουν να σηκώσουν κεφάλι.

Επιπροσθέτως, οι σιιτικοί πληθυσμοί της Σαουδαραβίας ζουν κοντά στα σύνορα με το Ιράκ και πολύ κοντά, απέναντι στο Ιράν. Η κυβέρνηση του Ιράκ, όμως, η οποία είναι σιιτική, ελέγχεται από την Τεχεράνη, χάρις στην οποία και επιβιώνει.

Όσο οι σχέσεις των ΗΠΑ με το Ιράν είναι κακές, όπως τα τελευταία 35 χρόνια από την ισλαμική επανάσταση του Χομεϊνί, η Σαουδική Αραβία δενέχει κανένα λόγο να ανησυχεί.

 Οι Αμερικανοί εγγυώνται ότι αν χρειαστεί, θα κινητοποιήσουν την πολεμική τους μηχανή για να προστατεύσουν τη φιλική Σαουδαραβία από υποτιθέμενη εισβολή του εχθρικού Ιράν.

Η εκλογή όμως φιλοαμερικανού προέδρου στο Ιράν πριν ενάμιση χρόνο άλλαξε άρδην τα δεδομένα.

Στο βαθμό που προχωράει η προσέγγιση της Ουάσιγκτον με την Τεχεράνη, όλο και πιο απρόθυμοι θα εμφανίζονται οι Αμερικανοί να βοηθήσουν τη Σαουδαραβία με πολεμικά μέσα, οπότε αποδυναμώνεται ραγδαία η κοινωνική βάση στήριξης της ελέω Αλλάχ μοναρχίας των αλ-Σαούντ.

Οι ΗΠΑ προφανώς δεν θα θέλουν να χάσουν κανέναν από δύο συμμάχους στρατηγικής σημασίας, αλλά αν υποχρεωθούν να διαλέξουν, οι Σαουδάραβες γνωρίζουν ότι θα διαλέξουν το Ιράν.

Χώρια που το Ιράν, ως μη αραβική χώρα, μπορεί άριστα να κάνει, σε συνεννόηση με τις ΗΠΑ, ακόμη και στρατιωτικές εισβολές σε αραβικές χώρες!

Η ουσία είναι ότι το φάντασμα του σάχη του Ιράν επιστρέφει στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, τριάντα πέντε χρόνια μετά την ισλαμική επανάσταση του Χομεϊνί, η οποία πλέει πλέον τα λοίσθια εκ των ένδον, αφού οι Ιρανοί ψήφισαν φιλοαμερικανό πρόεδρο.

Του Γιώργου Δελαστίκ