Είναι η ώρα να απαντήσουμε: «Ως εδώ και μη παρέκει» και με ένα ηχηρό «ΟΧΙ» και από «κακό όνειρο» να γίνουμε ο «εφιάλτης» τους…

Είναι η ώρα να απαντήσουμε: «Ως εδώ και μη παρέκει» και με ένα ηχηρό «ΟΧΙ» και από «κακό όνειρο» να γίνουμε ο «εφιάλτης» τους…

Ποτέ δεν έκαναν στην ουσία διαπραγματεύσεις οι εταίροι και δανειστές μας, δηλαδή η πολιτικοοικονομική «μαφία» που ασκεί την αυταρχική εξουσία της πάνω σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Ποτέ δεν θέλησαν να αποδεχθούν ότι ο ελληνικός λαός έχει το δημοκρατικό δικαίωμα να εκλέγει τις κυβερνήσεις του και να διεκδικεί, μέσα από μια έντιμη διαπραγμάτευση, το δικαίωμα της επιβίωσής του.

Γι' αυτούς το αποτέλεσμα των εκλογών και η ελληνική κυβέρνηση δεν αποτελούσαν παρά ένα «κακό όνειρο», μια ενοχλητική παρένθεση που θα έπρεπε να διαλυθεί και να διαγραφεί.

Γι' αυτό και από την επομένη κιόλας της ορκωμοσίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ξεκίνησαν οι προσπάθειες εξόντωσής της και μάλιστα με τη θεωρία των σταδίων:

Στο πρώτο στάδιο προβλέπετο ο εξαναγκασμός της ελληνικής κυβέρνησης προκειμένου να υπογράψει μια δυσμενή συμφωνία που θα δημιουργούσε ρωγμές στο εσωτερικό της και απογοήτευση στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που τη στηρίζει.

Στο δεύτερο στάδιο θα ακολουθούσε η ανατροπή της και ο διορισμός, μέσα από εκβιασμούς, συναλλαγές και συμβιβασμούς, μιας «μετριοπαθούς» μνημονιακής κυβέρνησης με επικεφαλής κάποιον «ουδέτερο» πολιτικό ή τραπεζίτη. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα ότι τις τελευταίες ημέρες «διαρρέουν» μετ' επιτάσεως τα ονόματα των Γ. Στουρνάρα και Δ. Αβραμόπουλου…

Επί πέντε μήνες παρίσταναν ότι διαπραγματεύονταν, ενώ στο ίδιο διάστημα απεργάζονταν συστηματικά την απαξίωση και ανατροπή της ελληνικής κυβέρνησης.

Το μεγάλο τους όπλο, η «ασφυξία» της ρευστότητας, μέσω της οποίας πίστευαν ότι η ελληνική κυβέρνηση θα παραδοθεί αμαχητί εκ των πραγμάτων… Όμως και σ' αυτή τη μεθόδευσή τους απέτυχαν…

Με τον τρόπο αυτό φθάσαμε σε ένα πλήρες, σχεδόν, αδιέξοδο, με μια πολύ σημαντική, όμως, παράμετρο για την ελληνική κυβέρνηση:

Γιατί αποκαλύφθηκε πλήρως ότι η ελληνική κυβέρνηση και σοβαρές και κοστολογημένες προτάσεις κατέθεσε και απόλυτη μετριοπάθεια επέδειξε, υιοθετώντας μια σειρά επώδυνων μέτρων με όχι αξιοκαταφρόνητο πολιτικό κόστος…

Τι αποδείχθηκε από την άλλη πλευρά:

Ότι πρόκειται για πολιτικοοικονομικούς  «γκάγκστερ», για «θεσμούς» - εσμούς συμφερόντων, που παρουσίασαν, την ώρα ακριβώς που οι διαπραγματεύσεις έφθασαν στο τελικό τους στάδιο, μια σειρά απαράδεκτων προτάσεων, που κατατέθηκαν από τους δανειστές με προφανή στόχο. Να μην ψηφιστούν…

Η πρόκληση προς την ελληνική κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό ήταν  ευθεία και χυδαία στο πολιτικό της περιεχόμενο. Γι' αυτό και η κατηγορηματική απόρριψή της είναι μια πράξη αυτοσεβασμού και πολιτικής αξιοπρέπειας, που ξανάδωσε στην ελληνική κυβέρνηση το πολιτικό πλεονέκτημα.

Οι δανειστές και εταίροι μας εξάντλησαν μεθοδευμένα και συνειδητά το τετράμηνο της «ενδιάμεσης συμφωνίας», την οποία και παραβίασαν συστηματικά!

Είναι φανερό ότι η παράταση του αδιεξόδου μέχρι της πλήρους εξάντλησης της προθεσμίας της 30ής Ιουνίου αποτελούσε  για τους εταίρους και δανειστές πρόσχημα για μια   παράταση της σημερινής συμφωνίας…

Ένα διάστημα ολίγων μηνών θα μπορούσε να αποτελέσει γι' αυτούς ένα «δεύτερο ημίχρονο» προκειμένου να πετύχουν τον στόχο της εξόντωσης και αντικατάστασης της ελληνικής κυβέρνησης, έστω και στην «παράταση»…

Το «έδαφος» της αστάθειας και της προσωρινότητας αποτελούσε μια ευνοϊκή προϋπόθεση για την προώθηση του πολιτικού πραξικοπήματος που εξεργάζεται η «μαφία» των οικονομικοπολιτικών συμφερόντων σε αγαστή συμμαχία και συμπόρευση με το εγχώριο μέτωπο του σύγχρονου δωσιλογισμού, που συγκροτείται από τα μνημονιακά κόμματα, τις ηγεσίες τους και τους φορείς της διαπλοκής.

Η αντιμετώπιση του χρέους βρισκόταν εκτός της «ατζέντας»… Και αυτό γιατί μια σοβαρή και συγκεκριμένη δέσμευση για το χρέος θα αποκαθιστούσε ένα πεδίο σταθερότητας και βιώσιμης προοπτικής για την οικονομία, ενώ θα παρείχε ταυτόχρονα σοβαρούς βαθμούς πολιτικής αυτονομίας στην ελληνική κυβέρνηση ώστε να μπορέσει αυτή να αντιμετωπίσει τα μείζονα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα.

Έτσι δεν υπήρξε συμφωνία, αλλά μόνο ένας στυγνός εκβιασμός και ένα τελεσίγραφο,  η προσφυγή στο δημοψήφισμα ήταν αναγκαστική και αναγκαία επιλογή.

Μέσω του  δημοψηφίσματος της 5ης  Ιουλίου ζητείται απο τον Ελληνικό Λαό η στήριξη και η γνώμη του , ο οποίος Λαός  καθίσταται   υπεύθυνος του μέλλοντος του και καλείται πάνω στο συγκεκριμένο κείμενο, μέσω του οποίου οι δανειστές και εταίροι εκβιάζουν και απειλούν όχι μια κυβέρνηση, αλλά έναν ολόκληρο λαό, να πει ένα βροντερό  ΟΧΙ.

Την ιστορική ευθύνη των εξελίξεων πρέπει να την αναλάβει και ο ίδιος ο ελληνικός λαός μέσω ενός δημοψηφίσματος, στο οποίο θα πρέπει να κληθεί να απαντήσει εάν αποδέχεται ή απορρίπτει τη «λίστα» των μέτρων που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην οριστική του εξόντωση.

Κανένας σήμερα δεν έχει δικαίωμα να κρύβεται ή να σιωπά ή να κατηγορεί την κυβέρνηση ότι διχάζει με το Δημοψήφισμα!

Κατηγορείτε την  κυβέρνηση, στελέχη διακυβέρνησης και οργανισμών  για διχασμό των Ελλήνων, με ένα «συγχυσμένο» συλλογισμό, ανατρέποντας την αλήθεια και την πραγματικότητα, προωθώντας την επιχειρηματολογία των μνημονικών κομμάτων και ΜΜΕ, στην προσπάθεια τους να αποδώσουν στους υπερασπιστές του ΟΧΙ την ευθύνη .

Διχάζει, όποιος δεν βλέπει την καταστροφή που έχει επέλθει από την μνημονιακή πολιτική, τους 1.500.000 ανέργους 27% στο σύνολο 50%στους νέους, τους 3.000.000 φτωχούς, την απώλεια του 25% του ΑΕΠ(50 δις €), τα κλειστά μαγαζιά και επιχειρήσεις, το φευγιό των νέων στο εξωτερικό,, την απώλεια της εθνικής μας ανεξαρτησίας και  κυριαρχίας .

Διχάζει όποιος είναι με τους άλλους

Διχασμό βλέπει κάποιος όταν είναι απέναντι.

Ας έρθουν από εδώ, από την πλευρά του λαού και θα δουν ότι οι άλλοι διχάζουν.

Αλήθεια μήπως πραγματικά διχάζει η Ν.Δ. , το  ΠΑΣΟΚ , το Ποτάμι και το κακό συναπάντημα που βρίσκονται στο πλευρό της Ε.Ε, ΕΚΤ και ΔΝΤ και που υποδεικνύουν την «αναγκαιότητα ψήφισης μιας οποιαδήποτε συμφωνίας»…

Η 5η φάλαγγα που δρα στο εσωτερικό της χώρας( Ν.Δ. , ΠΑΣΟΚ , Ποτάμι, συστημικά ΜΜΕ, ΣΕΒ κλπ) πρέπει να απογυμνωθεί.

Ο κεντρικός στόχος της οικονομικοπολιτικής «μαφίας» είναι η ανατροπή της κυβέρνησης και η οριστική υποταγή και υποδούλωση της ελληνικής κοινωνίας.

Μόνο η αντίδραση, η ενεργητική και δυναμική αντίσταση του ελληνικού λαού μπορεί να αποτελέσει ένα ιστορικό «ανάχωμα» και να αποτρέψει τα σχέδιά τους…

Είναι η ώρα να απαντήσουμε ατομικά και συλλογικά: «Ως εδώ και μη παρέκει».

Από «κακό όνειρο» να γίνουμε ο «εφιάλτης» τους…

Η κίνηση του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα να δώσει τον λόγο στον ελληνικό λαό αιφνιδίασε τους δανειστές και ακύρωσε εν μια νυκτί τα σχέδια που απεργάζονταν όλο αυτό το διάστημα εις βάρος της χώρας, μεταξύ των οποίων και το κλείσιμο των τραπεζών. Πέταξε στο καλάθι των αχρήστων τους εκβιασμούς, τις απειλές και τα τελεσίγραφα με τα οποία πολιτεύθηκαν τους τελευταίους πέντε μήνες στην προσπάθειά τους να κάμψουν τις αντιστάσεις της κυβέρνησης και του Αλ. Τσίπρα.

Επιπλέον, το βράδυ της ερχόμενης Κυριακής δεν θα μπορούν να αγνοήσουν το μεγάλο «ΟΧΙ» που θα πει ο ελληνικός λαός, να κλείσουν τα μάτια και να επιμείνουν στις καταστροφικές πολιτικές των Μνημονίων. Θα υποχρεωθούν να αλλάξουν γραμμή πλεύσης, να εγκαταλείψουν την αδιαλλαξία τους και να αποδεχθούν μια έντιμη συμφωνία.

ΕΝΑ ηχηρό «ΟΧΙ» στα σκοτεινά σχέδια των δανειστών για πλήρη υποταγή της χώρας και συνέχιση της καταστροφικής πολιτικής καλείται να δώσει ο ελληνικός λαός με το δημοψήφισμα της ερχόμενης Κυριακής 5 Ιουλίου. Ταυτόχρονα, όμως, θα διατρανώσει την απόφασή του για παραμονή στις τάξεις της Ευρώπης, προασπίζοντας όμως την εθνική κυριαρχία και την αξιοπρέπειά του.

Κείμενο συμβολής προς την Επιτροπή Υποστήριξης Του Όχι - Ν. Ηλείας.

Κείμενο συμβολής προς την Επιτροπή Υποστήριξης Του Όχι - Ν. Ηλείας.

29 Ιουνίου 2015

Έχοντας εκδηλώσει με κατηγορηματικό τρόπο την υποστήριξη μου στο ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, το κείμενο το που εμφανίστηκε ως « Διακήρυξη-ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΟΥ ΟΧΙ- Για το δημοψήφισμα της 5ης Ιούνη» με βρίσκει αντίθετο για τους εξής λόγους:

1.Ποια είναι η «ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΟΥ ΟΧΙ» που προωθεί αυτό το κείμενο, από ποιους αποτελείται. Αν είναι κείμενο προς συζήτηση, θα έπρεπε σήμερα κιόλας αυτός ή αυτοί (που προς τιμή τους παίρνουν αυτήν την πρωτοβουλία και μπράβο τους) να καλέσουν σύσκεψη ευρεία για να συγκροτηθεί η «ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΟΥ ΟΧΙ» στην Ηλεία (και σε κάθε πόλη) και να αποφασιστεί το πολιτικό περιεχόμενο, αλλά οι δράσεις που επείγουν, γιατί η 5η Ιουλίου είναι σε 6 ημέρες, δηλαδή … αύριο !

2.Αποτελει μάλλον ιδεολογικοπολιτικό κείμενο μιας τάσης και μιας άποψης του ΣΥΡΙΖΑ, είναι κείμενο με εμμονές και δεν ανοιχτό στην συσπείρωση πολιτών από κάθε πολιτική και κομματική τοποθέτηση και αυτό γιατί:

2.1.Η αποστροφή του κειμένου «Οι "θεσμοί" , παρά τις παραχωρήσεις και υποχωρήσεις της Ελληνικής κυβέρνησης , πέρα των κόκκινων γραμμών που έθετε η λαϊκή εντολή της 25ης Γενάρη», ουσιαστικά κάνει κριτική στην διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης και με αυτό τον τρόπο αποκλείει πολίτες που έχουν διαφορετική άποψη και εισαγάγει με «πονηρό» τρόπο την άποψη μιας εσωκομματικής τάσης.

2.2. Το ίδιο ισχύει και για την αποστροφή του κειμένου ("θεσμών" - βλέπε τρόικα ) που με άκομψο τρόπο αναπαραγάγει την προπαγάνδα του μνημονιακού μπλοκ, περί αναληθειών της κυβέρνησης και ότι διαπραγματευόταν και συνδιαλεγόταν με την τρόικα και απλώς την είχε ονομάσει «θεσμοί».

2.3. Η επίθεση στα μνημονιακά κόμματα (Ν.Δ. , ΠΑΣΟΚ , Ποτάμι) ενώ κατά βάση είναι απολύτως σωστή, είναι ταυτόχρονα άκαιρη και σεχταριστική γιατί τα δύο μεγάλα ζητούμενα του Δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου είναι 1.Το ΟΧΙ να λάβει μεγάλα ποσοστά και 2.Να υπάρχει υψηλή συμμετοχή στην ψηφοφορία και αυτό επιτυγχάνεται με την συσπείρωση ψηφοφόρων και οπαδών και από αυτά τα κόμματα (Ν.Δ. , ΠΑΣΟΚ , Ποτάμι).

3. Το κείμενο της διακήρυξης είναι δυσνόητο και πολύπλοκο ενώ πρεπει να είναι απλό κατανοητό και να απευθύνεται σε όλους τους πολίτες, στο 100% του ελληνικού λαού ακόμα και σε αυτούς (προπαντός σε αυτούς ) που είναι έξω από την πολιτική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ .Διδαχτείτε από την ανακοίνωση - κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ που αναφέρει μόνο τα εξής « Ο ελληνικός λαός δεν εκβιάζεται – Δεν τρομοκρατείται - Υπερασπίζεται τη Δημοκρατία. Στο δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη λέμε ΟΧΙ στη λιτότητα. Λέμε ΟΧΙ στα τελεσίγραφα των δανειστών. Λέμε ΟΧΙ στην κατάλυση της δημοκρατίας. Συμμετέχουμε στις αυριανές κινητοποιήσεις και στέλνουμε ισχυρό μήνυμα υπερηφάνειας, ελπίδας και αξιοπρέπειας σε Ελλάδα και Ευρώπη. ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ του ΣΥΡΙΖΑ»

Η συμπεριφορά και οι διακηρύξεις άλλων επιτροπών στην υπόλοιπη Ελλάδα μπορούν να σας βοηθήσουν.

Φίλες και Φίλοι,

ότι είναι να γίνει, (σύσκεψη, διακήρυξη, ομιλίες συγκεντρώσεις, οι περιοδείες, σε κάθε πόλη, χωριό και γειτονιά) και η ενημέρωση του Ηλειακού λαού με επιχειρήματα, ποιες είναι θέσεις των δανειστών, ποιες είναι οι προτάσεις της κυβέρνησης, η αντιμετώπιση του συνόλου των μνημονιακών κομμάτων για την εκτροπή του διακυβεύματος του Δημοψηφίσματος, του ΝΑΙ και του ΟΧΙ από τη απόρριψη των ιταμών αξιώσεων της Ε.Ε, ΕΚΤ και ΔΝΤ στην αποδοχή ή όχι του Ευρώ και της Ευρώπης, και της στάσης του ΚΚΕ για διπλό όχι ,

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΜΕΣΑ!

Φιλικά

Μαρίνος Λάμπρος.

Σημείωση:

Το κείμενο αυτό το ανάρτησα στον   τοίχο της Επιτροπή Υποστήριξης Του Οχι - Ν. Ηλείας στο facebook και οι διαχειριστές (άραγε ποίοι είναι και γιατί κρύβονται )  το διέγραψαν !

Φαίνεται  τα όρια Δημοκρατικότητας και πλουραλισμού τους είναι τόσο  στενά όσο οι απόψεις και το μυαλό τους.

Ντροπή!

Και ύστερα  θέλουν να δημιουργήσουν ενωτικό κίνημα υπέρ του ΟΧΙ.

Τι να πει κανείς…

Φοβικοί στην ύπαρξη διαφορετικών απόψεων για ένα θέμα και στην  δυνατότητα ελεύθερης έκφρασής.

Μικρόψυχοι, στενόμυαλοι και μακριά από την κοινωνία !

Παρ΄ όλα  αυτά εμείς λέμε ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα της 5ης  Ιουλίου!

Η αλήθεια για τη δήθεν «βελτιωμένη» πρόταση Γιούνκερ

Η αλήθεια για τη δήθεν «βελτιωμένη» πρόταση Γιούνκερ

Ουδεμία ουσιαστική διαφορά, πέραν του συντελεστή ΦΠΑ στα ξενοδοχεία, δεν έχει η πρόταση που είχαν παραδώσει οι πιστωτές στις 25 Ιουνίου κι εκείνη που δημοσιοποίησε σήμερα ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ως δήθεν διαφορετική και τελική προσφορά των θεσμών. Κατά τον ισχυρισμούς Γιούνκερ η «διαφορετική» πρόταση δεν παρουσιάστηκε επειδή η ελληνική πλευρά αποχώρησε «μονομερώς από τις διαπραγματεύσεις».

Ωστόσο, η αντιπαραβολή των δύο προτάσεων, σημείο προς σημείο, δείχνει ότι η μοναδική διαφορά είναι πως στο κείμενο της 25ης Ιουνίου ο συντελεστής ΦΠΑ για τα ξενοδοχεία ήταν στο 23% και στο κείμενο Γιούνκερ έχει κατέβει στο 13%.

Πρόκειται, δε, για μια αλλαγή που ήταν ήδη γνωστή, μέσω διαρροών και πληροφοριών από την Πέμπτη και αποκαλύπτει τα υποκριτικά επιχειρήματα από την πλευρά των πιστωτών και την αμιγώς πολιτική τους στόχευση εν όψει του δημοψηφίσματος.

Όπως επισημαίνουν πηγές του Μαξίμου, και στα δύο κείμενο, το σημερινό και αυτό της 25ης Ιουνίου, που εδόθη ως τελεσίγραφο , οι θεσμού ζητούν, μεταξύ άλλων:

-   Να επιβληθεί 23% ΦΠΑ στην εστίαση

-   Να καταργηθεί η έκπτωση ΦΠΑ στα νησιά

-   Να επιβληθεί προκαταβολή φόρου 100% στις εταιρίες και τους ελεύθερους επαγγελματίες

-   Να καταργηθούν οι εκπτώσεις φόρου για τους αγρότες (πετρέλαιο, φόρος εισοδήματος)

-   Να περικοπούν κατά €900 εκατ. (0,5% του ΑΕΠ) οι δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια (επιδόματα κλπ)

-   Να περιοριστούν άμεσα οι πρόωρες συντάξεις

-   Να καταργηθεί σταδιακά το ΕΚΑΣ

-   Να εφαρμοστεί πλήρως ο μνημονιακός νόμος 3863/2010 για το ασφαλιστικό

-   Να εφαρμοστεί η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος και η χρηματοδότηση των επικουρικών ταμείων να γίνεται μόνο από ίδιους πόρους

-   Να καταργηθούν όλες οι εισφορές υπέρ τρίτων που χρηματοδοτούν τα ασφαλιστικά ταμεία, που συνεπάγεται μείωση των εσόδων τους κατά πάνω από €700 εκατ.

-   Να αυξηθούν οι κρατήσεις για υγειονομική περίθαλψη στις συντάξεις από το 4% στο 6%

-   Να παγώσουν οι συντάξεις ως το 2021

-   Να νομοθετηθούν οι ομαδικές απολύσεις και να μην υπάρξει η επαναθέσπιση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, αν δεν το επιτρέψουν οι θεσμοί

-   Να μειωθεί το ακατάσχετο των €1500 στις καταθέσεις

-   Να αυξηθεί το επιτόκιο που ισχύει για τη ρύθμιση οφειλών

-   Να μειωθούν οι μισθοί στο δημόσιο

-   Να εφαρμοστούν πλήρως οι εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ (γάλα, ψωμί, αρτοποιεία, Κυριακές κλπ).

-   Να υπάρξουν συντριπτικά πλήγματα στο ελληνικό φάρμακο.

-   Να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ

-   Να πωληθούν οι μετοχές του ΟΤΕ που κατέχει το Δημόσιο

-   Να μην επιβληθεί η έκτακτη εισφορά 12 % στα κέρδη άνω των 500.000 για τη χρήση του 2014.

-   Να μην επανέλθουν οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές στα επίπεδα του 2014

Οι ίδιες πηγές του Μαξίμου σημειώνουν ότι «όλα τα παραπάνω αποτελούν μια δέσμη προτάσεων φιλοσοφίας Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου οι οποίες παραδόθηκαν ως τελεσίγραφο στην Ελλάδα όπως προκύπτει και από την σχετική απόφαση του Eurogroup. Η μόνο διαφορά αφορά τον ΦΠΑ στα ξενοδοχεία που, στο σημερινό κείμενο που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της Κομισιόν, ο συντελεστής μειώνεται στο 13% από 23% που ζητούσαν την 25η Ιουνίου». «Το κείμενο που έδωσε στη δημοσιότητα η Κομισιόν βάζει τέλος στην παραφιλολογία» τονίζουν οι ίδιοι κύκλοι προσθέτοντας: «Όπως βάζει τέλος και στα επιχειρήματα των οπαδών του NAI ΣΕ ΟΛΑ οι οποίοι ισχυρίζονταν μέχρι τώρα ότι δεν υπάρχει κείμενο θεσμών».

Προς την Νομαρχιακή Επιτροπή Ηλείας του ΣΥΡΙΖΑ Επιστολή κριτικής, προτάσεων και εγρήγορσης,του Μαρίνου Λάμπρου.

Προς την Νομαρχιακή Επιτροπή Ηλείας του ΣΥΡΙΖΑ

Επιστολή κριτικής, προτάσεων  και εγρήγορσης 

του Μαρίνου Λάμπρου.

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι (αν μου επιτρέπετε να σας προσφωνώ έτσι, όντας μη μέλος του ΣΥΡΙΖΑ), η αφορμή απεύθυνσης αυτής της επιστολής μου σε εσάς, είναι  το πραγματικό μου ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα,

τόσο στο πανελλαδικό πολιτικό γίγνεσθαι (διαπραγματεύσεις,  Δημοψήφισμα, νέα νομοσχέδια κλπ), 

όσο και στην τοπική – Ηλειακή  πολιτική σκηνή (δράση μνημονιακού μπλοκ στην  Ηλεία, ασχολίαστη φιλομνημονιακή στάση ορισμένων Ηλειακών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, δράσεις και στάση Δήμων και  Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, προετοιμασία νέου ΕΣΠΑ, πορεία μεγάλων έργων στο νομό μας, αναπάντητες πολιτικές δράσεις και ανακοινώσεις βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ  αλλά και της Εκκλησίας ),

αλλά και λόγω  της απουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, προγραμματικού σχεδιασμού,   μιας  συγκεκριμένης πρότασης-σχεδίου  για την ανάπτυξη  του νομού Ηλείας και ανάλυσης των αναπτυξιακών ιδιαιτεροτήτων της Ηλείας.

Βέβαια η κύρια αφορμή της απεύθυνσης μου προς σε εσάς είναι η ιστορικής σημασίας εβδομάδα που διανύουμε, που έχει ορίζοντα το Δημοψήφισμα της 5^ης  Ιουλίου.

Δεν ξέρω αν κατανοείτε ότι εκπροσωπείται ως ανώτερο πολιτικό όργανο  της Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ ένα νομό, την Ηλεία με τα τεράστια προβλήματα αλλά και τις μεγάλες δυνατότητες αλλά παράλληλα  εκπροσωπείτε και τους πολίτες της Ηλείας (όχι μόνο αυτούς που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ), όλους τους πολίτες που έχουν πληγεί από τα μνημόνια (δηλαδή το σύνολο σχεδόν των Ηλείων) και σας έχουν ανάγκη και εσείς την υποχρέωση να είστε κοντά του και να τον ενημερώνετε με διάφορους τρόπους, όπως  ομιλίες, περιοδείες, συγκεντρώσεις στις πόλεις, τις συνοικίες, τα χωριά και στους χώρους εργασίας, να παρεμβαίνετε στα τοπικά ΜΜΕ(εφημερίδες, TV, ραδιόφωνα internet media), με αρθρογραφία, συνεντεύξεις, σχολιασμούς, τοποθετήσεις, προτάσεις κ.α και να ενισχύετε με δράσεις και πρωτοβουλίες σας την κυβέρνηση και όπου απαιτείται και την κριτική σας.

Αντί αυτής της αναγκαίας δράσης και δραστηριότητας, δεν υπάρχετε, δεν φαινόσαστε, δεν κάνετε τίποτα, ούτε μία ανακοίνωση!

Σε άλλους νομούς παρακολουθώ δρασεις και πρωτοβουλίες των Νομαρχιακών Επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν, παρεμβαίνουν, δρουν, πραγματοποιούν συγκεντρώσεις και συσκέψεις ενημέρωσης  με ομιλητές κομματικά στελέχη και υπουργούς της κυβέρνησης, προτείνουν και παρεμβαίνουν για τα τοπικά πράγματα και προβλήματα και αξιοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: Twitter, Google+, Youtube,  Facebook κ.α.(το Facebook& το blog του ΣΥΡΙΖΑ Ηλείας είναι ανενεργό από το 2012! )

Μέχρι και οι ΑΝΕΛ(συνεργαζόμενο πολιτικό κόμμα στην Κυβέρνηση), προσκάλεσε στον νομό μας, δυο Υπουργούς (Παν. Σγουρίδης ,Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, και Έλ. Κουντουρά, Αναπληρώτρια υπουργός Τουρισμού), που πραγματοποίησαν συσκέψεις, (με φορείς και κομματικές), εμφανίστηκαν, περιόδευσαν,  μίλησαν τόσο για την κυβέρνηση αλλα  και για τους ΑΝΕΛ. Εσείς;

Εσείς αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ Ηλείας, ΤΙΠΟΤΑ.

 Ενδεικτικό είναι ότι οι πιο πρόσφατες έντονες δράσεις σας είναι  αυτές της επιλογής των υποψήφιων βουλευτών  και δημάρχων στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις. Δηλαδή για την επιλογή προσώπων για εμφανείς δημόσιες πολίτικες θέσεις…. Για την  αφανή πολιτική προσφορά και την καθημερινή δράση τίποτα.

Η μόνη σας «δραστηριότητα» είναι  οι γνωστές διαφωνίες  και οι εσωκομματικές αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις που παίρνουν πολλάκις την μορφή της δημόσιας έκθεσης, ζήτημα που δεν σας τιμά αλλά και βοηθά τους πολίτικους σας αντιπάλους.

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι  της Νομαρχιακής Επιτροπής Ηλείας του ΣΥΡΙΖΑ, ξεπεράστε τα, δραστηριοποιηθείτε! 

Οι καιροί και οι εξελίξεις δεν περιμένουν!

Ζούμε σε ιστορικές εποχές και πρέπει να σταθείτε στο ύψος τους , μπορείτε δεν μπορείτε

Μπροστά μας, μέχρι το Δημοψήφισμα της 5ης  Ιουλίου,  βρίσκονται έξι μέρες σκληρότατης σύγκρουσης και αυτή η πολύ σκληρή μάχη των επόμενων ημερών μπορεί να κερδηθεί. Να μην επαναληφθούν τα λάθη της εκλογικής μάχης των Δημοτικών και Περιφερειακών εκλογών που κατέληξε σε επώδυνη πολιτική ήττα.

Η μάχη για το ΟΧΙ και την υψηλή συμμετοχή στην ψηφοφορία είναι τα μεγάλα ζητούμενα.

Η ενημέρωση του Ηλειακού λαού με επιχειρήματα, ποιες είναι θέσεις των δανειστών, ποιες είναι οι προτάσεις της κυβέρνησης, η αντιμετώπιση του συνόλου των μνημονιακών κομμάτων για την εκτροπή  του διακυβεύματος του Δημοψηφίσματος,  του ΝΑΙ και του ΟΧΙ  από τη απόρριψη των ιταμών αξιώσεων της Ε.Ε, ΕΚΤ και ΔΝΤ στην αποδοχή ή όχι του Ευρώ και της Ευρώπης, και της στάσης του ΚΚΕ για διπλό όχι αλλά και η αξιοποίηση των  τοπικών  ΜΜΕ(εφημερίδες, TV, ραδιόφωνα internet media), των social media, η άμεση κινητοποίηση του λαού, η δημιουργία επιτροπών του «όχι»(γιατί το ΟΧΙ αφορά και πολίτες πέρα  και έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ) σε όλη την Ηλεία, στηριγμένες στο σύνολο των λαϊκών δυνάμεων, με συγκεντρώσεις, οι ομιλίες, οι περιοδείες, σε κάθε πόλη, χωριό,  γειτονιά, δρόμο και σπίτι πρεπει να ξεκινήσουν και να πραγματοποιηθούν άμεσα, και ει δυνατόν από …. χτες.

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι  του ΣΥΡΙΖΑ Ηλείας πιστεύω και είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρετε!

Προς αυτό προσδοκώ  και προσδοκούμε όλοι οι πολίτες της Ηλειας

Μαρίνος Λάμπρος.  

Πολίτης της Ηλείας

Σημειώσεις:

1.Η κριτική μου δεν αφορά τους βουλευτές Ηλείας του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν ικανή δράση, αν και αυτή είναι μη επαρκής, απόμακρη από την κοινωνία και μη συντονισμένη με την κάθε φορά ζώσα και ζέουσα πανελλαδική και τοπική  πολιτικοοικονομική και κοινωνική  πραγματικότητα. Αλλά και αυτοί (οι βουλευτές Ηλείας του ΣΥΡΙΖΑ)  να στρατευθούν στην μάχη για το δημοψήφισμα και μαζί  με αυτούς και οι μη εκλεγέντες υποψήφιοι Βουλευτές, Δήμαρχοι, δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι.

2.Η έλλειψη προγραμματικού σχεδιασμού και συγκεκριμένης πρότασης για την ανάπτυξη  του νομού Ηλείας  και η καθημερινή παρέμβαση για όλα τα κοινωνικά και πολιτικοοικονομικά τεκταινόμενα της Ηλείας  πρέπει ξεπεραστεί με αποφασιστικό τρόπο μετα το δημοψήφισμα.

3 Η κριτική μου  αυτή δεν αμφισβητεί την εντιμότητα, αγωνιστικότητα και προσφορά των στελεχών και μελών του ΣΥΡΙΖΑ  στην Ηλεία που σε καιρούς δύσκολους στάθηκαν «όρθιοι» και συνέβαλαν στο να υπάρξει πολιτική αλλαγή στην χώρα μας την 25^η του Γενάρη.

4. Η ανυπαρξία των άλλων κομμάτων στην Ηλεία (εκτός του ΚΚΕ ), δεν δικαιολογεί την μη δραστηριοποίηση σας. Αυτοί, τα μνημονιακά κόμματα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ, αδρανούν γιατί «ντρέπονται» και δεν τολμούν να υπερασπιστούν αντιλαϊκές θέσεις, ενώ εσείς μόνο περηφάνια πρέπει να νιώθετε  για την φιλολαϊκή και αγωνιστική σας διαδρομή!

Το ερώτημα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου που θα τεθεί στον ελληνικό λαό

Το ερώτημα του δημοψηφίσματος της 5ης  Ιουλίου,

 που θα τεθεί στον ελληνικό λαό είναι το ακόλουθο:

«Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25/06/2015 και αποτελείται από δύο μέρη τα οποία συγκροτούν την ενιαία πρότασή τους: Το πρώτο έγγραφο τιτλοφορείται "Reforms for the completion of the Current Program and beyond" (Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού) και το δεύτερο "Preliminary Dept Sustainability Analysis" (προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους).

Όσοι από τους πολίτες της χώρας απορρίπτουν την πρόταση των τριών θεσμών ψηφίζουν: Δεν εγκρίνεται/ΟΧΙ.

Όσοι από τους πολίτες της χώρας συμφωνούν με την πρόταση των τριών θεσμών ψηφίζουν: Εγκρίνεται/ΝΑΙ».

Επτά κρίσιμες μέρες Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Επτά κρίσιμες μέρες

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

1. Το πρωί του Σαββάτου ο ελληνικός λαός ξύπνησε σε έναν άλλο πολιτικό πλανήτη. Το «όχι» του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησής του στο ιταμό τελεσίγραφο των δανειστών έβγαλε- επιτέλους- τη χώρα από την κινούμενη άμμο όπου την είχε βυθίσει ο κάκιστος συμβιβασμός της 20ής Φεβρουαρίου. Μπροστά μας βρίσκονται επτά μέρες σκληρότατης σύγκρουσης, για την οποία προετοιμάζονται εντατικά όλα τα κέντρα εξουσίας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σενάρια οικονομικής πολιορκίας, κοινωνικής πόλωσης και πολιτικής ανωμαλίας βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Περνάμε απολύτως κρίσιμες ώρες, που απαιτούν απ’ όλους μας ψυχραιμία, καθαρό μυαλό, καθολική στράτευση και κυρίως αποφασιστικότητα.

2. Η Ελλάδα βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου- όχι βέβαια στρατιωτικού, αλλά οικονομικού, πολιτικού και ψυχολογικού. Αυτόν τον πόλεμο δεν τον ξεκίνησαν ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του- ίσα ίσα, έκαναν το παν για να τον αποφύγουν, παραχωρώντας πολύτιμο πολιτικό έδαφος, χρήμα και χρόνο στον αντίπαλο. Τον πόλεμο τον ξεκίνησαν, από την επομένη κιόλας της 25ης Ιανουαρίου, οι ξένοι επικυρίαρχοι, με μια προσπάθεια μεταμοντέρνου πραξικοπήματος, που ενδέχεται να καταγραφεί από την Ιστορία ως πολιτικό πείραμα πρώτης γραμμής, πολύ διαφορετικής μορφής, αλλά ανάλογης σημασίας με εκείνο του Πινοτσέτ, εναντίον της κυβέρνησης Λαϊκής Ενότητας στη Χιλή. Από τα χαράματα του Σαββάτου, η ελληνική κυβέρνηση πήρε τα όπλα της και μπήκε κι αυτή σ’ έναν πόλεμο που δεν επέλεξε, αποφεύγοντας την ύστατη στιγμή την ταπεινωτική παράδοση. Όμως δεν μπορεί να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο η κυβέρνηση ή τα κόμματα που τη στηρίζουν. Τον πόλεμο μπορεί να τον δώσει πραγματικά και να τον κερδίσει μόνο ο οργανωμένος λαός. Η εβδομάδα προς το δημοψήφισμα είναι η πρώτη, καθοριστικής σημασίας για το μέλλον, μάχη αυτού του πολέμου. Εδώ θα κριθούν όλοι.

3. Το ψυχόδραμα της «διαπραγμάτευσης», που κράτησε πέντε μήνες, ήταν εν πολλοίς η σύγκρουση δύο αυταπατών. Η διαπραγματευτική ομάδα της κυβέρνησης είχε την αυταπάτη ότι οι δανειστές θα υποχωρήσουν, έστω και την ύστατη στιγμή, προσφέροντας μια κακή μεν, πλην πολιτικά διαχειρίσιμη συμφωνία, αφενός μεν γιατί θα φοβούνταν το οικονομικό κόστος της ρήξης, αφετέρου δε λόγω των εσωτερικών τους αντιθέσεων ή και των αντιθέσεών τους με τις ΗΠΑ. Η πλευρά των δανειστών, συνηθισμένη από την εύκολη παράδοση των Παπανδρέου, Σαμαρά και Βενιζέλου, πίστευε ότι και ο Αλέξης Τσίπρας είναι κουτάβι που γαυγίζει, αλλά δεν δαγκώνει. Ότι στο τέλος, με το πιστόλι του bankrun στον κρόταφο, θα παραδινόταν άνευ όρων και θα υπέγραφε μια συμφωνία που θα διέλυε την κυβέρνηση και το κόμμα του, για να δρομολογήσει τη μετατροπή ενός ακρωτηριασμένου ΣΥΡΙΖΑ σε νεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία, όμηρο των νέων κυβερνητικών του εταίρων, όπως το ΠΟΤΑΜΙ. Κι οι δύο πλευρές συμπεριφέρθηκαν σαν τους επιβάτες της κλινάμαξας, που δεν ξυπνούν παρά την ώρα της σύγκρουσης. Και η σύγκρουση ήρθε.

4. Μέχρι την τελευταία στιγμή, η διαπραγματευτική ομάδα της κυβέρνησης έκανε το παν για να αποφύγει τη σύγκρουση. Η πρόταση των 47 σελίδων που κατέθεσε αποτελούσε Μνημόνιο με υφεσιακά μέτρα οκτώ δις ευρώ. Κρατούσε ωστόσο δύο στοιχεία που την έκαναν- ίσως- οριακά διαχειρίσιμη: κάποια στοιχειώδη κοινωνική δικαιοσύνη στον επιμερισμό των βαρών («να πληρώσουν οι πλούσιοι, και όχι τα συνήθη υποζύγια») και κάποια δέσμευση ουσιαστικής ελάφρυνσης για το χρέος. Το ισχυρότατο μέτωπο ΔΝΤ- Σόιμπλε αφαίρεσε και τα δύο αυτά στοιχεία, καθιστώντας σαφέστατο ότι το πρόβλημά τους δεν ήταν οικονομικής, τεχνοκρατικής φύσης, αλλά ξεκάθαρα πολιτικό: να ταπεινωθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά ο Τσίπρας, η κυβέρνησή του και κυρίως ο ελληνικός λαός, αυτό το απείθαρχο στρατιωτάκι που δεν λέει να κάτσει στη σειρά του και βάζει τρελές ιδέες ανυπακοής και ανταρσίας στους υπόλοιπους υποτελείς. Με άλλα λόγια, εκβίασαν τον Αλέξη Τσίπρα να περάσει τον Ρουβίκωνα όχι μόνο χωρίς τα όπλα του, αλλά και χωρίς τα ρούχα του. Προς τιμήν του, δεν το έκανε.

5. ΑΝ γίνει το δημοψήφισμα και ΑΝ κερδηθεί- δύο πολύ μεγάλα ΑΝ- θα αποτελέσει δρόμο χωρίς γυρισμό, για την κυβέρνηση, το λαό και τη χώρα. Ήδη, με την προσωρινή έστω ρήξη με τους δανειστές, κάηκε και η απαράδεκτη πρόταση των 47 σελίδων και η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου. Η κυβέρνηση δεν δεσμεύεται από τίποτα, όπως δεν δεσμεύονται από τίποτα οι αντίπαλοι. Ο κόσμος που θα ψηφίσει ΟΧΙ στη συμφωνία των δανειστών θα ξέρει πάρα πολύ καλά, ανεξάρτητα από το περιορισμένο ερώτημα του δημοψηφίσματος, ότι το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ βρίσκεται ούτως η άλλως μπροστά μας και- είτε το βλέπει ως επιβεβλημένη, λυτρωτική έξοδο από το θάλαμο βασανιστηρίων του κ. Σόιμπλε, είτε ως το μη χείρον έναντι της αιώνιας λιτότητας- θα είναι έτοιμος να το αποδεχθεί αν καταστεί εκ των πραγμάτων αναγκαία. Το κυριότερο, τα καταιγιστικά γεγονότα της εβδομάδας που έρχεται, η πόλωση και οι συγκρούσεις σε όλα τα επίπεδα, θα παρασύρουν και τα δύο στρατόπεδα σε μια δίνη ριζοσπαστικοποίησης. Την 6η Ιουλίου θα βρεθούμε, ούτως ή άλλως, σε μια άλλη Ελλάδα, με μια άλλη Αριστερά και έναν άλλο λαό- για το καλύτερο ή το χειρότερο.

6. Ακριβώς γι΄αυτό το λόγο, οι δανειστές και τα ελληνικά κέντρα πραγματικής εξουσίας θα κάνουν το παν για να μη γίνει το δημοψήφισμα (κι αν δεν τα καταφέρουν, για να το κερδίσουν, επιστρατεύοντας κάθε νόμιμο και βρώμικο μέσο). Η απόφαση του Eurogroup για τερματισμό του προγράμματος και ο αναμενόμενος τερματισμός του ELA στις τράπεζες, σημαίνουν απλούστατα επιτάχυνση του bankrun, ώστε οι πολίτες να πάνε στις κάλπες με κλειστές τράπεζες και επιβολή capital controls (Το τελευταίο δεν είναι τόσο τραγικό: λίγοι θα υποφέρουν αν μπορούν να σηκώσουν από την τράπεζα «μόνο» 500 ευρώ τη μέρα, άλλωστε η Κύπρος δεν έζησε και την Αποκάλυψη με capital controls επί δύο χρόνια). Ο ιταμός αποκλεισμός Βαρουφάκη από τη συνεδρίαση του Eurogroup από τους Ντάισελμπλουμ- Σόιμπλε (τον οποίο αποδέχτηκαν, ρουφώντας τη μύτη τους, τα ανθρωπάκια που τους πλαισιώνουν) ήθελε να στείλει το μήνυμα ότι η Ελλάδα ήδη βρίσκεται με το ένα πόδι εκτός ευρώ, για να συσπειρώσει και να κινητοποιήσει τους «αγανακτισμένους πολίτες». Οι Γάλλοι έχουν δικαίωμα να λένε ΟΧΙ στο ευρωσύνταγμα κι οι Βρετανοί έχουν δικαίωμα να κάνουν δημοψήφισμα με το ερώτημα της απόσυρσης από την ΕΕ, χωρίς κανείς να τολμά να αμφισβητήσει τη δημοκρατία και την κυριαρχία τους. Αλλά ένα ελληνικό δημοψήφισμα για μια εξοντωτική οικονομική συμφωνία είναι αιτία πολέμου.

Στην προσπάθεια ματαίωσης του δημοψηφίσματος και δημιουργίας κλίματος πολιτικής ανωμαλίας, Σαμαράς και Βενιζέλος προσπάθησαν να εμπλέξουν και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο κ. Παυλόπουλος, ένας συντηρητικός πολιτικός, ο οποίος ωστόσο απέφυγε, παρά τις τρομερές πιέσεις, να βάψει τα χέρια του με αίμα το Δεκέμβρη του 2008, δεν διανοείται να περάσει στην πολιτική Ιστορία του τόπου σαν καινούργιος Γλύξμπουργκ των καινούργιων Ιουλιανών.

7. Σε κάθε περίπτωση, η πολύ σκληρή μάχη των επόμενων επτά ημερών μπορεί να κερδηθεί. Η άθλια στάση των δανειστών και του ντόπιου υπηρετικού προσωπικού τους έχει συσσωρεύσει τεράστια οργή και ριζοσπαστικοποίηση σε ένα μεγάλο μέρος τόσο των εργατικών, όσο και των μεσαίων στρωμάτων που ασφυκτιούν. Το στρατόπεδο του ΟΧΙ διαθέτει τρία πολύ ισχυρά, στο συνδυασμό τους, χαρτιά- την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων απέναντι σε διεθνείς τοκογλύφους και Έλληνες ολιγάρχες, της δημοκρατίας απέναντι στους νεοπραξικοπηματίες και της εθνικής κυριαρχίας απέναντι σε όσους καθηλώνουν την Ελλάδα σε ρόλο αποικίας χρέους. Η ρήξη με το ιερατείο των Βρυξελλών θα προκαλέσει αναταραχή στις αγορές και σοβαρά πολιτικά προβλήματα των κυβερνώντων, ιδίως στις χώρες της περιφέρειας. Σε λίγο θα δουν ότι το ΟΧΙ δεν είναι το «Κούγκι» κάποιων απελπισμένων. Είναι, μπορεί να γίνει, όπλο σε ένα ασύμμετρο πόλεμο, από τον οποίο έχουν κι αυτοί πολλά να χάσουν.

8. Αυτό προϋποθέτει:

Πρώτον, αποφασιστικότητα και γερά νεύρα- κάτι που δεν έδειξαν οι δηλώσεις Βαρουφάκη από τις Βρυξέλλες, όπου εμφάνισε το δημοψήφισμα κάτι σαν απλό διαπραγματευτικό ατού, που μπορεί να αποσυρθεί ανά πάσα στιγμή, αν μας φέρουν κάτι σαν το κείμενο των 47 σελίδων.

Δεύτερον, αποφασιστικές κινήσεις της κυβέρνησης για τον έλεγχο από την πλευρά της  Τράπεζας της Ελλάδας και των συστημικών τραπεζών, ώστε να διαχειρισθεί, εν ανάγκη με έκτακτα μέτρα, την κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία βρισκόμαστε.

Τρίτον, την άμεση κινητοποίηση του λαϊκού παράγοντα, με επιτροπές του «όχι» σε όλη την Ελλάδα, στηριγμένες στο σύνολο των μαχόμενων, λαϊκών δυνάμεων, με συλλαλητήρια, συγκεντρώσεις, εκστρατεία γειτονιά τη γειτονιά, δρόμο το δρόμο, σπίτι το σπίτι.

Τέταρτον, τις γενικές γραμμές του πολιτικού και κοινωνικού σχεδίου για την Ελλάδα της 6ης Ιουλίου: ο ελληνικός λαός είναι σε θέση να κατανοήσει την ανάγκη να αναλάβει ρίσκα, να σηκώσει άγκυρα για «αχαρτογράφητα νερά», όπως μας λένε, όταν η μόνη εναλλακτική λύση που του προσφέρουν είναι να μείνει εσαεί καθηλωμένος στα βρώμικα νερά, σ’ αυτό το λιμάνι της αγωνίας, όπου τον βομβαρδίζουν καθημερινά χωρίς να έχει έξοδο κινδύνου. Για να το κάνει, όμως, θα πρέπει τα ρίσκα που θα πάρει να είναι ανάλογα με τα οφέλη που θα προσδοκά, έτσι ώστε ο φόβος του άγνωστου να υπερκεραστεί από τη θετική ελπίδα μιας Ελλάδας της δικαιοσύνης και της κυριαρχίας, όπου ο ίδιος ο λαός της θα είναι καπετάνιος στο καράβι της ζωής του.

ΟΧΙ

ΟΧΙ γιατί είναι Δικαίωμά και Υποχρέωσή μας να σταθούμε απέναντί τους. 

ΟΧΙ για να προστατέψουμε ιδέες, δικαιώματα και ανθρώπους, από αυτούς που θέλουν να τα θάψουν όλα στη χωματερή της τραπεζοκρατίας.

ΟΧΙ γιατί έχουμε υποχρέωση να προστατευτούμε και να προστατέψουμε τα ιδανικά μας, με κάθε τρόπο.

ΟΧΙ διότι η αξιοπρέπεια και η ανεξαρτησία είναι αξίες πολύ ακριβές ακριβότερες από την υποτέλεια.

Καμία κυβέρνηση δεν απέτυχε διεκδικώντας την αξιοπρέπεια της χώρας και των πολιτών της

Καμία κυβέρνηση δεν απέτυχε διεκδικώντας την αξιοπρέπεια της χώρας και των πολιτών της

Βρέχουμε ήδη τα πόδια μας στα «αχαρτογράφητα νερά» του Μάριο Ντράγκι (δηλαδή δεν γνωρίζουμε τι θα συμβεί αν δεν υπάρξει συμφωνία) και οι πιθανότητες να υπογραφεί μια συμφωνία με τους εταίρους-δανειστές λιγοστεύουν. 

Είναι πλέον εμφανής η πρόθεση (αν όχι απόφαση) μιας ομάδας της πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ της ευρωζώνης σε Γερμανία-Ολλανδία κλπ, να μην υπάρξει καμία συμφωνία με την Ελλάδα ή αν υπάρξει να είναι απολύτως ταπεινωτική.

Και στην Ελλάδα, τι γίνεται ;

Λύσσαξαν οι ύαινες και τα ζόμπι των μνημονίων(Σαμαράς-ΝΔ, Βενιζέλος-ΠΑΣΟΚ, Θεοδωράκης-Ποτάμι, Μέγκα, Σκάϊ, ΣΕΒ και το κακό συναπάντημα ). Από την πείνα. Δεν βρίσκουν ψοφίμι να ικανοποιήσουν την πείνα τους. Με τα σάλια τους να τρέχουν, ψάχνουν απεγνωσμένα για «Χάος, Grexit, καταστροφή» για έναν ταπεινωμένο Τσίπρα στις Βρυξέλες . Δε βρίσκουν τίποτα.

Χάος δεν υφίσταται, ακόμη κι αν υπάρξει Grexit θα γίνει έτσι ώστε να είναι ενδεικτικό των προθέσεων των αρπακτικών και όχι της αποτυχίας της κυβέρνησης – διότι καμία κυβέρνηση δεν απέτυχε διεκδικώντας την αξιοπρέπεια της χώρας και των πολιτών της –, αν βρεθούν χρήματα θα γίνει με τις δυνατόν λιγότερες υποχωρήσεις, και ο Τσίπρας πήγε (είναι)στις Βρυξέλες, μιλά και νικά (όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα) .

Δεν νικά με την έννοια ότι έλυσε ή θα λύσει  το αδιέξοδο της λιτότητας και της ύφεσης. Νίκησε επειδή εμφανίστηκε ως αρχηγός μιας χώρας που δεν είναι προτεκτοράτο. Δεν προσέφερε δώρα στα πόδια της Μέρκελ, του ΔΝΤ και του Ευρωιερατείου, όπως έκανε επανειλημμένα ο Σαμαράς ρεζιλεύοντάς μας παγκοσμίως, αλλά μίλησε για την εγκληματική συμπεριφορά της τρόικας , για την αποτυχία τού προγράμματος «διάσωσης» και τα καταστροφικά του αποτελέσματα, για την πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, για μεταρρυθμίσεις που θα έχουν ως απαραίτητη προϋπόθεση την κοινωνική συναίνεση, για δημοσιονομική προσαρμογή επίσης με απαραίτητη προϋπόθεση την κοινωνική δικαιοσύνη, και αυτά όλα όχι ως ζητιανιά αλλά ως μέγα ηθικό θέμα για μια κατεστραμμένη κοινωνία που πρέπει επιτέλους να δει μια «άσπρη μέρα» μια δυνατότητα  για διέξοδο.

Αυτά, ο Αλέξης Τσίπρας λέει στις Βρυξέλες και στις 150  μέρες που είναι κυβέρνηση (και όχι εξουσία),  αυτά που επί 5 χρόνια η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, του Λουκά Παπαδήμου και των Σαμαρά – Βενιζέλου δεν τόλμησαν να αρθρώσουν μία λέξη αξιοπρέπειας, μισό υπονοούμενο διαφωνίας μπροστά στη Μέρκελ, το  ΔΝΤ και το  Ευρωιερατείο.

Κι αυτό δεν αντέχεται εύκολα από τις ύαινες με τις βρώμικες μουσούδες, τις βουτηγμένες στο αίμα των θυμάτων της κρίσης. Νεκρών και ζωντανών.

Δεν αντέχεται, γιατί φαίνεται η τεράστια διαφορά μεταξυ της μόνιμης οσφυοκαμψία τους και της μόνιμη βαθιάς  υπόκλισης τους προς τη Τρόικα, το  ΔΝΤ και το  Ευρωιερατείο και της  όρθια και περήφανη σταση της Ελλάδας και του Τσίπρα

Κι αυτή η σύγκριση της  στάσης και της συμπεριφοράς  τώρα είναι που τους τρελαίνει. Που τους αναγκάζει να χάσουν κάθε ίχνος λογικής. Να αμολάνε διαρκώς ασυναρτησίες. Να κατασκευάζουν λασπουριά και να την πετάνε όπου βρουν.

Ας αγνοηθούν πάση θυσία οι υστερίες και οι βρωμιές τους. Και η κυβέρνηση ας κάνει όσο γρηγορότερα μπορεί για να μας απαλλάξει από τους πρωταγωνιστές της διαπλοκής, της διαφθοράς και από  αυτούς που  αν είχαν και το παραμικρό ενδιαφέρον για την Ευρώπη και τις χώρες της, έστω για τη δική τους χώρα, τότε απλά θα την ήθελαν καλύτερη, ανθρώπινη, σοφότερη. Αλλά κυρίως ελεύθερη. Έκαναν ξεκάθαρο ότι δεν τους αφορά κάτι τέτοιο. Τους ενδιαφέρει το νόμισμα, το κέρδος, οι τράπεζες, η γερμανική κυριαρχία. Δικαίωμά τους.

Και Δικαίωμά και υποχρέωσή μας να σταθούμε απέναντί τους. Να προστατέψουμε ιδέες, δικαιώματα και ανθρώπους, από αυτούς που θέλουν να τα θάψουν όλα στη χωματερή της τραπεζοκρατίας.

Έχουμε υποχρέωση να προστατευτούμε και να προστατέψουμε τα ιδανικά μας, με κάθε τρόπο.

Η αξιοπρέπεια και η ανεξαρτησία είναι αξίες πολύ ακριβές ακριβότερες από την υποτέλεια.

Αν μπορούμε να διδαχθούμε από την Ιστορία μας…

Αντίσταση μέχρι τέλους

Αντίσταση μέχρι τέλους

 Στις κρίσιμες, τις ιστορικές στιγμές που βιώνουμε ως έλληνες πολίτες, ως Ευρωπαίοι, το «εκκρεμές της ιστορίας» οδηγείται προς την αντίθετη κατεύθυνση  από την πολιτικοποίηση και το θέμα της Δημοκρατίας, ως τρόπου πολιτικής διακυβέρνησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης.

Τα οικονομικοπολιτικά συμφέροντα, που διοικούν με ολιγαρχικό, με δικτατορικό τρόπο την Ευρώπη, έχοντας ως προωθητικό - εξολοθρευτικό «μηχανισμό» το νεοφιλελεύθερο πρότυπο και τη στρατηγική της λιτότητας, προετοιμάζουν την εγκαθίδρυση και νομιμοποίηση στην Ευρώπη ενός νέου φεουδαρχικού καθεστώτος προκειμένου να εδραιώσουν εσαεί την κυριαρχία τους.

Εμείς ζητάμε Δημοκρατία και αυτοί απεργάζονται τους τρόπους μέσω των οποίων θα εγκαθιδρύσουν μια μεταμοντέρνα οικονομικοπολιτική δικτατορία, που θα «νομιμοποιείται» από το Σύνταγμα της αγοράς και τους νεοφιλελεύθερους «κανόνες» του ακραίου ανταγωνισμού.

Τις ημέρες αυτές, που κρίνεται η ίδια η πορεία της χώρας μας, στη Σύνοδο Κορυφής, στις 25 και 26 του μηνός, θα ληφθούν αποφάσεις που αφορούν κατά πρώτον την ψυχροπολεμική ένταση κατά της Ρωσίας, μέσω της οποίας οι ΗΠΑ σύρουν, χειραγωγούν και ζημιώνουν την Ευρώπη, επιβάλλοντάς της τη δική τους γεωστρατηγική επιλογή, και κατά δεύτερον αποφάσεις για την περίφημη «οικονομική διακυβέρνηση» της Ευρώπης…

Δεν απαιτεί ιδιαίτερο σχολιασμό η ανικανότητα και η «τύφλωση» της γερμανικής ελίτ να αντιληφθεί σε ποια αδιέξοδα οδηγείται η Ευρώπη από την κλιμάκωση της έντασης με τη Ρωσία, από τη στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης και τους κινδύνους που δημιουργούνται από ενδεχόμενες «απαντήσεις» της ρωσικής ηγεσίας. Ήδη ο πρόεδρος Πούτιν αναγγέλλει μεταφορά πυρηνικού οπλοστασίου στα ρωσικά σύνορα με την Ευρώπη…

Δεν ασχολείται με αυτά ούτε η γερμανική ηγεσία ούτε οι «πρόθυμοι» σύμμαχοι και εντολοδόχοι της… Τους απασχολεί η οργάνωση ενός νέου «αυταρχικού καθεστώτος» που θα επιβάλουν σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Δικτατορία με τεχνοκρατικό προσωπείο

Κάτω από τον ουδέτερο - τεχνοκρατικό τίτλο «οικονομική διακυβέρνηση» επισημοποιείται, οργανώνεται θεσμικά και «νομιμοποιείται» μια πυραμίδα εξουσίας που θα αφαιρεί και τα τελευταία, εναπομείναντα, δημοκρατικά δικαιώματα από τα εθνικά Κοινοβούλια και τους πολιτικούς φορείς που εκφράζουν τη λαϊκή κυριαρχία, εγκαθιστώντας ένα είδος απρόσβλητης και ανεξέλεγκτης εξουσίας. Αυτή η εξουσία θα αποφασίζει για τη μοίρα και τη ζωή των λαών, για την προοπτική και τους όρους κυριαρχίας κάθε χώρας… Η «οικονομική διακυβέρνηση» θα αφορά στην πραγματικότητα τη δικτατορικού τύπου άσκηση της εξουσίας πάνω στους λαούς και στις χώρες.

Εδώ και τρία περίπου χρόνια έχει ανοίξει αυτή η «συζήτηση» με τον προσχηματικό τίτλο «το ευρωσύστημα της δημοσιονομικής πολιτικής». Επικεφαλής του ένας υπερυπουργός - οικονομικός δικτάτορας που θα μπορεί να απορρίπτει προϋπολογισμούς ψηφισμένους από εθνικά Κοινοβούλια, εάν οι προϋπολογισμοί αυτοί -και κυρίως τα επιμέρους κονδύλια- «παρεκκλίνουν» από την ορθοδοξία του δόγματος της λιτότητας και του απηνούς ανταγωνισμού…

Στην περίπτωση των παρεκκλίσεων αυτών, μάλιστα, οι βασικές αρχές των Μνημονίων που εφαρμόσθηκαν στη χώρα μας καθίστανται δεσμευτικοί κανόνες: Τα απείθαρχα κράτη θα χρηματοδοτούνται υποχρεωτικά από τον ESM, δηλαδή από το Ευρωπαϊκό ΔΝΤ, που θα εξουσιάζει η Γερμανία, και θα ακολουθούν πιστά τους δημοσιονομικούς περιορισμούς των Μνημονίων…

Επείγονται η γερμανική ελίτ και η χρηματοπιστωτική δικτατορία να χτίσουν το νέο τους «κάστρο», να διαλύσουν και τα τελευταία θεσμικά - δημοκρατικά ερείσματα που ήδη υπολειτουργούν σήμερα στον ευρωπαϊκό χώρο, γιατί τρέμουν στην ιδέα ότι είναι δυνατόν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες να αντιπροσωπευθούν πολιτικά και να αμφισβητήσουν τη μονόδρομη - ισοπεδωτική λογική που κυριαρχεί σήμερα… Στην πραγματικότητα η σημερινή κυριαρχία της είναι τόσο εύθραυστη που αρκούσε μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα να σηκώσει κεφάλι και να διεκδικήσει την επιβίωση και το δίκιο της για να «ταρακουνηθεί» μια εξουσία που στηρίζεται στους εκβιασμούς, στις απειλές, στην καταστολή κάθε αντίδρασης.

Τα «πήλινα πόδια» της Γερμανίας

Η γερμανική οικονομικοπολιτική ηγεσία έχει τους δικούς της λόγους να τρέμει μπροστά στο ενδεχόμενο ενός Grexit… Κι αυτοί οι λόγοι αφορούν τον «πυρήνα» του γερμανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος… την ίδια την Deutsche Bank, που κατέχει σήμερα χρηματοπιστωτικά προϊόντα που χαρακτηρίζονται ως «παράγωγα», τα οποία ανέρχονται στο απίστευτο ύψος των 67 τρισ. ευρώ…

Υπάρχει, συνεπώς, ένας εκρηκτικός μηχανισμός μεγατόνων στην καρδιά της γερμανικής αλλά και της παγκόσμιας οικονομίας, εάν μάλιστα αναλογισθούμε ότι το συνολικό παγκόσμιο ΑΕΠ ανέρχεται σε 75 τρισ. ευρώ ετησίως…

Η Deutsche Bank «έκρυψε» μεγάλα ποσά επισφαλών παραγωγών «κάτω από το χαλί» κατά την κρίση του 2008, που ξεκίνησε από την περίφημη Lehman Brothers, ενώ ξεφορτώθηκε από το 2010 και μετά τα επισφαλή ελληνικά ομόλογα μέσω της ΕΚΤ… πριν από το περίφημο PSI…

Βεβαίως, η γερμανική ελίτ και το χρηματοπιστωτικό της «φρούριο» νομίζουν ότι θα βρίσκονται εσαεί στο απυρόβλητο και ότι η κρίση αφορά τους «απείθαρχους» λαούς του Νότου. Όμως, στον σύγχρονο κόσμο καμιά οικονομική δραστηριότητα δεν βρίσκεται στο απυρόβλητο, ιδιαίτερα οι χρηματοπιστωτικές «φούσκες» που ανά πάσα στιγμή μπορούν να καταρρεύσουν προκαλώντας ευρύτερες καταστροφές.

Η ελληνική κρίση και το «αδιέξοδο» των διαπραγματεύσεων δεν προκάλεσαν μόνο την άνοδο της επισφάλειας των ομολόγων των χωρών της Νότιας Ευρώπης. Στην ίδια τη Γερμανία, πέρα από την άνοδο των επιτοκίων, ο ίδιος ο δείκτης «οικονομικής προοπτικής» της γερμανικής οικονομίας, ο περίφημος ZEW, έχει σημειώσει συνολική πτώση της τάξεως του 43% τους τρεις τελευταίους μήνες, όπου ο Β. Σόιμπλε αδιαλείπτως απειλεί, απαξιώνει και εκβιάζει την ελληνική κυβέρνηση…

Η Γερμανία δεν θέλει το Grexit. Θέλει να φύγει ο Αλ. Τσίπρας και η ελληνική κυβέρνηση και να έρθει στη θέση τους μια μνημονιακού χαρακτήρα «εθνική συγκυβέρνηση» που θα υπογράψει αυτόματα το νέο Μνημόνιο… Γι' αυτό άλλωστε και ο Γ. Στουρνάρας «υπενθύμισε» την υποψηφιότητά του ως νέου Παπαδήμου μέσω της «έκθεσης» της Τράπεζας της Ελλάδος…

Μόνη ελπίδα, μόνη λύση, η μέχρι τέλους αντίσταση του ελληνικού λαού. Μόνο αυτή τρομοκρατεί στην πράξη τους τρομοκράτες.

Όλα παίζονται στο χρέος Του Σταύρου Λυγερού

Όλα παίζονται στο χρέος

Του Σταύρου Λυγερού

Κατά πάσα πιθανότητα, στη σύνοδο κορυφής της Δευτέρας θα παιχθεί η τελευταία πράξη του πεντάμηνου δράματος, αν και θεωρητικά είναι ανοικτό το ενδεχόμενο η τελευταία πράξη να μετατεθεί για την τακτική σύνοδο κορυφής της επόμενης Πέμπτης. Τα συμφέροντα και των δύο πλευρών τις ωθούν προς μία συμφωνία, γεγονός που καθιστά την επίτευξή της πλειοψηφικό σενάριο. Δεν υπάρχει, ωστόσο, βεβαιότητα.

Η ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα όπου στην προσπάθεια της να αποσπάσει όσο το δυνατόν περισσότερα, η κάθε πλευρά τράβηξε το σκοινί περισσότερο από όσο αυτό άντεχε, με αποτέλεσμα να σπάσει και αμφότερες οι πλευρές να βρεθούν ζημιωμένες. Έχοντας ακριβώς αυτό το δίδαγμα της ιστορίας υπόψη, ο πρόεδρος της ΕΕ Τουσκ ζήτησε την Παρασκευή να τερματισθεί το παιχνίδι «ποιος θα δειλιάσει και θα κάνει πίσω», αλλά και το παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών.

Το μήνυμά του είχε ως κύριο αποδέκτη την Αθήνα, αλλά στην πραγματικότητα αφορά περισσότερο την πλευρά των δανειστών. Μετά από πέντε σχεδόν μήνες διαπραγματεύσεων, η κυβέρνηση Τσίπρα έχει ουσιαστικά αποδεχθεί περίπου το 80% των απαιτήσεων της Τρόικας. Παρόλα αυτά, οι δανειστές επιμένουν να τα πάρουν όλα, ή σχεδόν όλα. Γι’ αυτό και ουσιαστικά τηρούν αδιάλλακτη στάση, ενώ τη ίδια στιγμή αυτοπροβάλλονται σαν υπόδειγμα ευελιξίας.

Είναι αληθές πως έχουν αποδεχθεί πολύ χαμηλότερο πρωτογενές πλεόνασμα από όσο πρόβλεπε το Μνημόνιο. Αυτό το βήμα πίσω, ωστόσο, οφείλεται αποκλειστικά στο γεγονός ότι η πορεία της ελληνικής οικονομίας δεν άφηνε κανένα περιθώριο για να απαιτήσουν υψηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα για το 2015 και το 2016. Με άλλα λόγια, πρόκειται για επιβεβλημένη αναθεώρηση-προσαρμογή κι όχι για πραγματική υποχώρηση με σκοπό να γεφυρώσουν το χάσμα.

Όπως είναι γνωστό, η κυβέρνηση Τσίπρα υπέβαλε πριν δύο εβδομάδες ένα 47σέλιδο συμβιβαστικό σχέδιο συμφωνίας, επιδιώκοντας αυτό να είναι η βάση της τελικής φάσης των διαπραγματεύσεων. Είναι αλφαβήτα πως όποιος επιβάλει το δικό του σχέδιο ως βάση των διαπραγματεύσεων έχει κερδίσει το μισό γήπεδο και διεκδικεί κομμάτι από το υπόλοιπο μισό.

Αυτός είναι ο λόγος που οι δανειστές πέταξαν το ελληνικό σχέδιο στον κάλαθο των αχρήστων και έβαλαν στο τραπέζι το δικό τους σχέδιο. Υπενθυμίζουμε πως αυτό διαμορφώθηκε στην πενταμερή συνάντησή τους στο Βερολίνο (Μέρκελ, Ολάντ, Γιούνκερ, Ντράγκι και Λαγκάρντ). Εκεί, το ΔΝΤ παραιτήθηκε από την απαίτησή του για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και από την πλευρά του το ευρωιερατείο δεν είχε δυσκολία να αποδεχθεί τα σκληρά (τριτοκοσμικού τύπου) μέτρα που προωθεί το Ταμείο.

Ο μεταξύ τους συμβιβασμός ήταν ο χειρότερος δυνατός για την Ελλάδα κι αυτό έγινε αμέσως γνωστό. Η ομολογία του πρωθυπουργού στη Βουλή πριν 10 ημέρες πως ένοιωσε οδυνηρή έκπληξη όταν διάβασε το σχέδιο που του παρέδωσε ο πρόεδρος της Κομισιόν καταδεικνύει πως έτρεφε ψευδαισθήσεις.

Από αυτές εδώ τις στήλες είχαμε τότε αποκαλύψει πως ο Γιούνκερ είχε πει στον Τσίπρα ότι η αύξηση του ΦΠΑ για τα τιμολόγια της ΔΕΗ και η κατάργηση του ΕΚΑΣ είχαν μπει στο πακέτο για να βγουν. Όπως έγινε γνωστό αργότερα, του είχε πει πως εάν η Αθήνα αποδεχόταν το σχέδιο των δανειστών, ο ίδιος (Γιούνκερ) του έδινε την υπόσχεση ότι θα κατάφερνε να πείσει τους άλλους θεσμούς να κάνουν πίσω σ’ αυτά τα ζητήματα. Με άλλα λόγια, ζητούσε "μετρητά" προσφέροντας μία υπόσχεση.

Για την ελληνική κυβέρνηση, όμως, το πρόβλημα δεν ήταν μόνο αυτά τα σημεία. Στο ασφαλιστικό, ενώ είναι διατεθειμένη τελικώς να καταργήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τις πρόωρες συντάξεις, εμφανίζεται απρόθυμη να περικόψει συντάξεις, ώστε να εξοικονομήσει 1,8 δισ. Δικαιολογημένα θεωρεί πως η περικοπή συντάξεων θα οδηγήσει σε κλιμάκωση της ανθρωπιστικής κρίσης, δεδομένου πως στη σημερινή Ελλάδα οι ηλικιωμένοι στηρίζουν οικονομικά τα άνεργα παιδιά και εγγόνια τους.

Το κρίσιμο ζήτημα, όμως, για την Αθήνα είναι να διαλυθεί το κλίμα αβεβαιότητας που παγώνει την αγορά και προκαλεί αιμορραγία στο τραπεζικό σύστημα, να σταθεροποιηθεί η ελληνική οικονομία και να εισέλθει σε τροχιά ανάπτυξης. Για να συμβούν αυτά, πρέπει να μην επαναληφθούν όσα ακολούθησαν τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου. Ο Τσίπρας επιδιώκει κυρίως τα αφεντικά της Ευρωζώνης να αναλάβουν μία σαφή δέσμευση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και ειδικότερα για την επίλυση του προβλήματος που εμποδίζει τη συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης του Ντράγκι.

Κυβερνητικές πηγές είπαν ότι εάν λυθεί το πρόβλημα της χρηματοδότησης για την εξυπηρέτηση των δανειακών υποχρεώσεων του καλοκαιριού, εάν δρομολογηθεί η αναδιάρθρωση του χρέους και η Ελλάδα μπορέσει από το φθινόπωρο να χρησιμοποιήσει τα ευρωπαϊκά αναπτυξιακά εργαλεία, το κλίμα στην οικονομία θα αλλάξει ριζικά. Έχοντας εισέλθει σε τροχιά ανάπτυξης, θα είναι πολύ πιο εύκολο να εφαρμοσθούν ριζικές μεταρρυθμίσεις, όπως π.χ. στο ασφαλιστικό.

Όλα αυτά, όμως, δεν είναι συμβατά με τις επιδιώξεις των δανειστών τουλάχιστον σ’ αυτή τη φάση. Μετά την κατάθεση της πρότασής τους, τα στελέχη του ευρωιερατείου και το ΔΝΤ μονότονα και με μία φωνή ζητούν από την Αθήνα να καταθέσει προτάσεις. Γι’ αυτούς, η 47σέλιδη ελληνική πρόταση δεν υπάρχει στο τραπέζι, επειδή δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις τους.

Αποδεκτή πρόταση είναι μόνο όποια συνιστά υποχώρηση της Αθήνας και προσαρμογή στις απαιτήσεις τους. Το μόνο που είναι διατεθειμένοι να συζητήσουν είναι ελληνικές αντιπροτάσεις, οι οποίες όχι μόνο από δημοσιονομικής απόψεως να είναι ισοδύναμες, αλλά και από ιδεολογικής απόψεως να είναι συμβατές με το σχέδιο των δανειστών.

Ο Τσίπρας έκανε δύο φορές πρόσθετα βήματα πίσω για να γεφυρώσει την απόσταση που τον χωρίζει από το σχέδιο των δανειστών. Και οι νέες ελληνικές υποχωρήσεις, όμως, χαρακτηρίσθηκαν ανεπαρκείς. Όταν διαπίστωσε ότι η άλλη πλευρά δεν μετακινείται στο ελάχιστο, σταμάτησε να κάνει βήματα μονομερούς προσέγγισης, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στο σημερινό αδιέξοδο.

Δεδομένου ότι στο Eurogroup κυριαρχεί το πνεύμα Σόιμπλε, ήταν αναμενόμενο ότι οι υπουργοί Οικονομικών θα αρνούνταν (την περασμένη Πέμπτη) έστω και να συζητήσουν την πρόταση που κατέθεσε ο Βαρουφάκης. Γι’ αυτό και ο Τσίπρας επεδίωκε να μεταφέρει την τελική διαπραγμάτευση στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο. Με τη σύγκληση της έκτακτης συνόδου κορυφής τη Δευτέρα το κατάφερε.

Η διαδικαστική αυτή επιτυχία του, ωστόσο, δεν φαίνεται να αλλάζει ποιοτικά τα δεδομένα της αντιπαράθεσης. Τα μηνύματα που στέλνονται στην Αθήνα είναι κατά ριπάς και πανομοιότυπα. Εάν δεν αποδεχθεί το σχέδιο των δανειστών η Ελλάδα θα αφεθεί να χρεοκοπήσει.

Επιπροσθέτως, οι δηλώσεις των υπουργών Οικονομικών αποπνέουν μία έμμεση δυσαρέσκεια για τη σύγκληση της συνόδου κορυφής, δείχνουν πως διεκδικούν να έχουν αποφασιστικό ρόλο. Θα είναι, άλλωστε, εκεί για να αξιολογήσουν, γεγονός που εκ των πραγμάτων θα δυσκολέψει την επίτευξη συμφωνίας.

Το κλίμα που καλλιεργείται αφενός με επίσημες δηλώσεις, αφετέρου με δηλητηριώδεις διαρροές προς τα διεθνή ΜΜΕ, καθιστά ασφυκτική την πίεση επί της κυβέρνησης Τσίπρα. Οι εκροές καταθέσεων έχουν διογκωθεί. Στην πραγματικότητα, είμαστε ένα μόλις βήμα πριν την εκδήλωση μαζικού τραπεζικού πανικού.

Με έκτακτη απόφασή της, η ΕΚΤ κάλυψε προσωρινά το κενό, αυξάνοντας τη ρευστότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος μέσω του ELA. Σύμφωνα με κοινοτική πηγή, για τον Ντράγκι τον αποφασιστικό ρόλο δεν έπαιξαν οι δραματικές πιέσεις του Τσίπρα κατά τη διάρκεια και της τηλεφωνικής επικοινωνίας τους πριν λίγες ημέρες. Το αποφασιστικό ρόλο έπαιξε η απροθυμία του να αναλάβει την ευθύνη να αφήσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα να καταρρεύσει και μάλιστα πριν την κρίσιμη σύνοδο κορυφής, γεγονός που θα άλλαζε ποιοτικά το σκηνικό.

Η ένεση της ΕΚΤ, όμως, δεν πρόκειται να σώσει την κατάσταση εάν η σύνοδος κορυφής της Δευτέρας δεν βγάλει κάποιας μορφής άσπρο καπνό. Παρά τις όχι αβάσιμες καταγγελίες της κυβέρνησης Τσίπρα για μεθοδεύσεις που έχουν σκοπό να την οδηγήσουν σε άνευ όρων παράδοση, η σκληρή πραγματικότητα είναι πως εάν δεν προκύψει συμφωνία, ή τουλάχιστον κλίμα συμφωνίας, πιθανότατα η επιβολή ελέγχου στην κίνηση κεφαλαίων θα καταστεί αναπόφευκτη.

Η προοπτική αυτή αντιπροσωπεύει και τον ισχυρότερο μοχλό πίεσης των δανειστών προς την Αθήνα. Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, αυτό είναι και το επιχείρημα ορισμένων συνεργατών του πρωθυπουργού, οι οποίοι του συστήνουν να αποτρέψει την επαπειλούμενη χρεοκοπία, υπογράφοντας συμφωνία έστω κι αν παραβιάζει τις διακηρυγμένες κόκκινες γραμμές. Του λένε, μάλιστα, πως εάν οι δανειστές δεν ανταποκριθούν στις υποσχέσεις τους σχετικά με το χρέος και το αναπτυξιακό πρόγραμμα, ο ίδιος θα έχει το ηθικοπολιτικό δικαίωμα να μην υλοποιήσει τις δικές του δεσμεύσεις.

Σύμφωνα με πηγή του περιβάλλοντός του, ο Τσίπρας θα πάει στην έκτακτη σύνοδο κορυφής, έχοντας συνείδηση πως ίσως δεν θα έχει άλλη ευκαιρία για συμφωνία. Από την άλλη πλευρά, όμως, δεν είναι διατεθειμένος να παραδοθεί άνευ όρων, όπως του ζητούν. Πάντα κατά την ίδια πηγή, εάν, όμως, φέρει συμφωνία «είναι αποφασισμένος να σπάσει αυγά για να την περάσει».

Δεδομένου πως η κυβέρνηση δεν έχει προετοιμασθεί για μία ρήξη, το μόνο διαπραγματευτικό όπλο της είναι ο φόβος του ευρωιερατείου. Παρά το γεγονός ότι ορισμένοι υποτιμούν για λόγους διαπραγματευτικής σκοπιμότητας τους κινδύνους, είναι κοινός τόπος πλέον πως η χρεοκοπία της Ελλάδας θα προκαλέσει ανεξέλεγκτες δυναμικές, οι οποίες θα οδηγήσουν την Ευρωζώνη σε αχαρτογράφητα νερά.

Αυτός είναι ο λόγος που οι Ευρωπαίοι δεν έχουν ήδη ρίξει την Ελλάδα στον γκρεμό. Ένας δεύτερος λόγος είναι ο φόβος των Αμερικανών για τις επιπτώσεις. Όπως φαίνεται, ωστόσο, απέφυγαν να πιέσουν αποτελεσματικά προς την κατεύθυνση ενός συμβιβασμού. Αυτό αποδεικνύεται από τη σκληρή στάση του ΔΝΤ, στο οποίο ασκούν καθοριστική επιρροή.

Η στάση του ΔΝΤ δεν οφείλεται μόνο στα πρωτόκολλά του. Οφείλεται και στο γεγονός ότι η Ουάσιγκτον το χρησιμοποίησε ως μοχλό πίεσης της Αθήνας. Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, έστειλε το μήνυμα στην Αθήνα πως για να την βοηθήσει, απαιτεί να μην υπογράψει συμφωνία με τη Μόσχα για την κατασκευή του νότιου αγωγού. Το γεγονός πως κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Τσίπρα στην Αγία Πετρούπολη υπεγράφη μία τέτοια αρχική συμφωνία αναπόφευκτα θα επηρεάσει τα πράγματα.

Η Λαγκάρντ έχει ήδη δηλώσει πως εάν δεν πληρωθεί στο τέλος του μήνα το 1,5 δισ προς το ΔΝΤ η Ελλάδα θα κηρυχθεί αμέσως σε χρεοκοπία, αλλά, όπως ομολογεί και κοινοτικός παράγοντας, σ’ αυτή την περίπτωση πρόβλημα δεν θα έχει μόνο η Αθήνα. Θα έχει και η Ευρωζώνη.

Αυτή, ωστόσο, είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη είναι ότι οι αφέντες της Ευρωζώνης έχουν σε κάποιον βαθμό αυτοπαγιδευθεί στον μαξιμαλισμό τους. Για να απομονώσουν την Αθήνα και να την υποχρεώσουν να αποδεχθεί όλες σχεδόν τις απαιτήσεις τους, οι ίδιοι αυτοπροβάλλονται ως ευέλικτοι, ενώ ταυτοχρόνως καλλιεργούν την εντύπωση πως ο Τσίπρας είναι αδιάλλακτος και δεν κάνει σοβαρά βήματα προσέγγισης.

Η τακτική αυτή, όμως, έχει μία σοβαρή πολιτική παρενέργεια. Στην πραγματικότητα η ελληνική κυβέρνηση να αγωνίζεται για να μην της «πάρουν και τα σώβρακα», σύμφωνα με έκφραση ανώτατου στελέχους της Κουμουνδούρου. Στην ευρωπαϊκή και διεθνή κοινή γνώμη, όμως, η εντύπωση που κυριαρχεί είναι πως η κυβέρνηση Τσίπρα αντιστέκεται μόνη της απέναντι σ’ όλο το ευρωπαϊκό κατεστημένο. Για πολλούς αυτό μπορεί να έχει αρνητικό πρόσημο, αλλά για άλλους έχει θετικό.

Αυτό πρακτικά σημαίνει πως εάν το ευρωιερατείο υποχωρήσει ακόμα και από απαιτήσεις που είχε βάλει στο τραπέζι μόνο και μόνο για λόγους διαπραγματευτικής μαξιμαλιστικής τακτικής, κινδυνεύει να χάσει τη μάχη των πολιτικών εντυπώσεων, ή τουλάχιστον να μην την κερδίσει. Ας σημειωθεί πως όλη αυτή η διελκυστίνδα για το ελληνικό πρόβλημα δεν έχει μόνο μεγάλη οικονομική διάσταση. Έχει και ισχυρή πολιτική διάσταση. Όχι μόνο με την έννοια ότι η Ελλάδα έχει αυξημένη γεωπολιτική σημασία για τη Δύση, αλλά και με την έννοια πως η κυβέρνηση Τσίπρα είναι ένα πείραμα με ισχυρό πολιτικό συμβολισμό για όλη την Ευρώπη.

Το ευρωιερατείο θεωρεί εξίσου σημαντικό να στείλει αποτρεπτικό μήνυμα σ’ όσους στις υπόλοιπες χώρες-μέλη αμφισβητούν τα κυρίαρχα δόγματα της δημοσιονομικής πειθαρχίας και της λιτότητας. Εάν στο επίπεδο των εντυπώσεων φανεί πως ο Τσίπρας αντιστάθηκε με σχετική επιτυχία θα δημιουργήσει πολιτικό προηγούμενο. Δεν αποκλείεται ακόμα και να λειτουργήσει ως παράδειγμα. Σίγουρα θα επηρεάσει και το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ισπανία, το αποτέλεσμα των οποίων με τη σειρά του αναπόφευκτα θα επηρεάσει καθοριστικά το κλίμα και στην υπόλοιπη ευρωπαϊκή περιφέρεια.

Το ευρωιερατείο δυσκολεύεται τώρα να κάνει ακόμα και μικρής σημασίας βήματα πίσω, επειδή συνειδητοποιεί πως μπορεί να εκληφθούν σαν υποχωρήσεις λόγω της αντίστασης του Τσίπρα. Το γεγονός αυτό παρεμποδίζει την επίτευξη συμφωνίας. Επειδή, όμως, οι ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ έχουν αποδείξει πως γνωρίζουν άριστα την τέχνη να εφευρίσκουν φόρμουλες και να διαμορφώνουν τις πολιτικές εντυπώσεις της αρεσκείας τους, το σενάριο μίας νέας παράτασης μέχρι το τέλος του 2015 μπορεί να είναι μία κάποια λύση και για τις δύο πλευρές.