Ο τρόμος – η Ευρώπη και η Ελλάδα

Ο τρόμος – η Ευρώπη και η Ελλάδα

Στόχος των τρομοκρατών με τις επιθέσεις στο Παρίσι ήταν να προκαλέσουν τρόμο, όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά σε όλη την Ευρώπη.

Και προφανώς σε πρώτη φάση τα κατάφεραν, καθώς οι νεκροί θα περάσουν τους 150 και οι τραυματίες είναι εκατοντάδες.

Η   τυφλή βία σε μαζικούς χώρους ιστορικά  έχει στόχο να προκαλέσει όσο το δυνατό περισσότερα θύματα, είναι χαρακτηριστικό στοιχείο της τρομοκρατίας που ασκούν φασίστες και φανατικοί των θρησκειών.

Στο Παρίσι έδρασαν φανατικοί ισλαμιστές, αλλά προς το παρόν δεν έχει διευκρινιστεί αν ήταν Γάλλοι πολίτες ή μπήκαν στην Γαλλία με τα κύματα μεταναστών και προσφύγων.

Ήδη σύμφωνα με ανακοίνωση του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη Νίκου Τόσκα, ο κάτοχος του συριακού διαβατηρίου, που βρέθηκε κοντά στη σορό ενός από τους καμικάζι έξω από το Stade de France, πέρασε από τη Λέρο στις 3 Οκτωβρίου.

Από αυτό ακριβώς το σημείο, αρχίζει να γράφεται η νέα ιστορία.

 Η Ευρώπη θα αλλάξει ριζικά. Οι κυβερνήσεις και συνολικά η ΕΕ θα προτάξουν την ανάγκη ασφάλειας ακόμη και αν αυτό σημαίνει αποδυνάμωση της δημοκρατίας.

Η Συνθήκη Σένγκεν, η ελεύθερη διακίνηση των Ευρωπαίων πολιτών υπέρ της οποίας ορκίζονται όλοι, εκτιμάται ότι θα δεχθεί πιέσεις για την επαναφορά ελέγχων.

Ήδη η Γαλλία είχε αποφασίσει να την αναστείλει για λίγες ημέρες στο τέλος Νοεμβρίου ενόψει της μεγάλης συνόδου για την κλιματική αλλαγή, κάτι που προβλέπεται από την Συνθήκη Σένγκεν , καθώς το κάνουν όλες οι χώρες όταν έχουν μεγάλα γεγονότα, για να περιορίσουν τους κινδύνους τρομοκρατικών επιθέσεων.

Η πολιτική της ΕΕ στο προσφυγικό μεταναστευτικό θα αλλάξει ριζικά. Τα σύνορα θα αρχίσουν να κλείνουν σταδιακά, η Ελλάδα θα δεχθεί αφόρητες πιέσεις για έλεγχο των συνόρων , καθώς αυτή είναι η πιο άμεση και κατά την άποψη πολλών η πιο αποτελεσματική πολιτική , τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Η φιλοπροσφυγική πολιτική στην Ελλάδα  και στην Ευρώπη, θα δεχθεί πλήγμα.

Οι ευρωσκεπτικιστές, οι ακροδεξιοί, τα ξενοφοβικά και ρατσιστικά κόμματα και κινήματα θα αυξήσουν την επιρροή τους, τουλάχιστον σε πρώτη φάση και θα πιέσουν τις κυβερνήσεις για αλλαγή πολιτικής.

 Την πίεση που θα δεχθούν τα σοσιαλδημοκρατικά και συντηρητικά κόμματα της Ευρώπης, θα την διοχετεύσουν στις χώρες –κλειδιά όπως είναι η Ελλάδα και θα μετατρέψουν το πρόβλημα της μεγάλης κρίσης στη Μέση Ανατολή σε πρόβλημα φύλαξης συνόρων, κυρίως στο Αιγαίο, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Η Ελλάδα οφείλει να αντισταθεί στον καταιγισμό των πιέσεων που θα δεχθεί, αλλά   και να συνεργαστεί σε μια λογική βάση με τις χώρες της Ευρώπης και τις ΗΠΑ.

Οι εξελίξεις θα κινηθούν σε δύο επίπεδα το αμέσως επόμενο διάστημα.

Στο πρώτο θα υπάρξουν πιέσεις εντός του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, για μια συνολική πολεμική επιχείρηση στη Συρία και το Ιράκ για την αφανισμό του Ισλαμικού Κράτους. Εκεί η Ελλάδα δεν πρέπει  συμμετάσχει. Θα το κάνει ευχαρίστως η Τουρκία υπό την προϋπόθεση  ότι θα της δώσουν την νεκρή ζώνη που επιδιώκει για να αποτρέψει την δημιουργία Κουρδικής οντότητας στη Βόρειο Συρία. Κατά συνέπεια, ο φόβος για νέα χτυπήματα στην Ευρώπη θα είναι υπαρκτός  το επόμενο διάστημα.

Στο δεύτερο μέτωπο θα εκδηλωθούν σφοδρές πιέσεις για έναν διπλωματικό επανασχεδιασμό της πολιτικής της ΕΕ , των ΗΠΑ και της Ρωσίας που θα λαμβάνει υπόψη τον ρόλο των μεγάλων χωρών στη Μέση Ανατολή.

Γιατί αν οι δυνάμεις αυτές δεν συμφωνήσουν πρώτα πως θα μοιράσουν την επιρροή και τον ρόλο τους δεν πρόκειται να έχουμε τίποτα που να οδηγεί σε εκτόνωση της κρίσης.

Η Ελλάδα θα δεχθεί αφόρητες πιέσεις στο ενδιάμεσο μέτωπο που είναι η φύλαξη των συνόρων και δεν πρέπει , ούτε να φοβηθεί, ούτε να τρέξει υπό το καθεστώς πιέσεων να συμφωνήσει και να υπογράψει την μετατροπή της χώρας σε στρατόπεδο προσφύγων και μεταναστών.

Η Γαλλία, η Γερμανία το κάνει ήδη και άλλες χώρες θα εξαπολύσουν μια τεράστια επιχείρηση προπαγάνδας ότι οι επιθέσεις στο Παρίσι και ο φόβος που απλώνεται παντού είναι πρόβλημα συνόρων, άρα της Ελλάδας και ότι πρέπει άρον –άρον η χώρα μας να τα κλείσει προς την Δύση.

Στο παιχνίδι των πιέσεων ήδη η Ελλάδα είναι σε μειονεκτική θέση καθώς  η Γερμανία και οι Βρυξέλλες είναι σαφώς υπέρ της Τουρκίας , που σε αυτήν  πρέπει να πέσει όλο το βάρος των προσπαθειών για την συγκράτηση των προσφυγικών ροών.

Είναι όμως προφανές ότι αν η ΕΕ και το ΝΑΤΟ αποφασίσουν να κάνουν πόλεμο κατά του ISIS, τότε και οι πρόσφυγες θα αυξηθούν, τουλάχιστον μέχρι να βρεθεί λύση.

Είναι κρίσιμη για το τι θα συμβεί στη χώρα μας , από τις αποφάσεις που θα πάρει η ελληνική κυβέρνηση.

Γιατί όλα συνδέονται και με την ύφεση και την συνολική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα μας.

Εκ των πραγμάτων όλα είναι ένα πακέτο, αλλά απαιτείται  ένα μεγάλο και σοβαρό πολιτικό σχέδιο από την κυβέρνηση(έχω μεγάλη επιφύλαξη αν μπορεί η  κυβέρνηση  ), διαφορετικά η Ελλάδα, θα χαθεί στον καταιγισμό των πιέσεων και θα γονατίσει υπό το βάρος και της κρίσης και των πιέσεων.

Κλείνοντας θα επαναλάβω αυτά που είχα τονίσει σε προηγούμενη ανάρτηση μου:

Το μόνο που δεν χρειαζόμαστε είναι μια νέα "Σταυροφορία" σε στιλ Μπους μετά την 11/9, ούτε ευρωπαϊκά "Γκουαντάναμο" προσφύγων.

Μην ξεχνάμε: η "Σταυροφορία" Μπους σε Ιράκ κλπ γέννησε το Ισλαμικό Κράτος. Μια νέα "Σταυροφορία" τί τέρατα θα γεννήσει άραγε;

Η Δύση θα εμπλακεί σε νέες Σταυροφορίες για να συνεχιστεί ο φαύλος κύκλος του μίσους και του αίματος;

Μια αντι- ισλαμική εκστρατεία εναντίον μουσουλμανικών πληθυσμών θα ήταν βούτυρο στο ψωμί της Λεπέν και του Μιχαλολιάκου.

Εκείνο που επειγόντως χρειάζεται είναι δίκαιη ειρήνη στη Συρία, αντιμετώπιση του προσφυγικού με πνεύμα αλληλεγγύης, και πολιτική κοινωνικής ένταξης και ισονομίας για τις μειονότητες στην Ευρώπη.

Υστερόγραφο

1.

Είμαστε όλοι στο πλευρό του Γαλλικού λαού, είμαστε στο πλευρό των ανθρώπων που βρέθηκαν μέσα ή δίπλα σε αυτό το μακελειό, δίπλα σε εκείνους που οι ζωές τους επηρεάζονται από αυτό.

Είναι  πολύ σημαντικό ακόμα κι αν είναι αδύνατη η ταύτιση απόψεων, να μην αγελοποιηθούμε κάτω από μία ομπρέλα μίσους και φανατισμού. Γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν πάρα πολύ εύκολο να συμβεί, ειδικά αν νιώθαμε ότι η τρομοκρατική απειλή ήταν πιο κοντά στη χώρα μας.

2.

Οι πολίτες πρέπει να προστατεύονται σε κάθε χώρα και από την κάθε κυβέρνηση  από τον τυφλό φανατισμό και τους τρομοκράτες, που πλήττουν το κοινωνικό σύνολο.

Αλλά ταυτόχρονα πρέπει οι πολίτες σε κάθε χώρα και σε την κάθε κυβέρνηση (ούτε στα ΜΜΕ) να μην επιτρέψουν να τους (μας) παρασύρουν εμάς τους ίδιους σε έναν τυφλό φανατισμό.

Ας μην γίνουμε κι εμείς φανατικοί, από φόβο ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

3.

Η Ευρώπη έχει κάνει τεράστια άλματα προόδου και σεβασμού της ανεξιθρησκείας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον Μεσαίωνα, για να γυρίσουμε τώρα σε αυτόν. Δεν μπορεί να υπάρχει Ε.Ε. αν η ίδια πρώτη κλείσει ερμητικά τα σύνορά της στους ανθρώπους.

4.

Αν υπάρχει κάποιος ορατός εχθρός, είτε αυτός είναι κατασκεύασμα εκείνων που ορέγονται εμπλοκή στη Μέση Ανατολή είτε αυθεντικό δημιούργημα τζιχαντιστών, τότε η προστασία των χωρών της Ε.Ε. πρέπει να είναι έναντι ακριβώς αυτού του εχθρού. Όχι κρατών, όχι προσφύγων, όχι ανθρώπων οι οποίοι δεν έκαναν τίποτα πιο κακό από το να (μην) επιλέξουν να είναι Μουσουλμάνοι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που (δεν) επιλέξαμε κι εμείς να είμαστε ασφαλείς.