Ένας φίλος στην απεργιακή πορεία και οι τρεις που λαλούν και οι πέντε που χορεύουν…

Ένας φίλος στην απεργιακή πορεία και οι τρεις που λαλούν και οι πέντε  που χορεύουν…

Ο πρώτος που λαλεί

Ένας φίλος  είδε στην απεργιακή πορεία κι ένα  φιλαράκι του από τους μήνες εκείνους – σαν χρόνια του φαίνονται – που μαζί ελπίζανε στον ΣΥΡΙΖΑ, εκείνος ακόμη ελπίζει, και πιάσανε ψιλοκουβέντα. Του εξήγησε, πάνω-κάτω, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχε στην απεργία εναντίον των μέτρων επειδή το τρίτο μνημόνιο επιβλήθηκε με το πιστόλι στον κρόταφο αλλά εφαρμόζεται από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για το καλό της πατρίδας, άρα εμείς κάναμε πορεία κατά της πατρίδας (σκέφτηκε ο φίλος). Το είχε καταλάβει ο φίλος , απλώς ήθελα να βεβαιωθεί. Με άλλους γνωστούς δε μίλησε, ο καθένας είχε  τα βάσανά του.

Ο δεύτερος  και ο τρίτος που λαλούν          

Ο νεοδημοκράτης  (και αυτός στην πορεία !!)βασανιζόταν  μεταξύ Μεϊμαράκη και Τζιτζικώστα και ποιος θα ενώσει περισσότερο την παράταξη, ο πασόκος και αυτός στην πορεία !!) δυσφορεί επειδή «Καλός είναι ο Τσίπρας, δε φταίει αυτός, οι γύρω του φταίνε. Θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει στην κυβέρνηση περισσότερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έχουν εμπειρία, αλλά είναι άτολμος».

Οι δύο που χορεύουν(;)

Ο φίλος μου κάποιον γνωστό μου από το ΚΚΕ δεν είδε, ήταν στην άλλη πορεία, ( σε μια μικρή πόλη, μια πλατεία,δύο συγκεντρώσεις, δύο πορείες !!!), έτρεχαν αυτοί να μην τους προλάβουν  κι ενωθούν , πήγαιναν  σημειωτόν οι μεν  μη τυχόν και πέσουν  πάνω στους δε , κάπως ενωθήκαν οι πορείες μέσω διαβουλεύσεων και με την υπόκρουση νυσταλέων άνευρων ομιλιών (που δεν τις άκουσε κανείς- ούτε και αυτοί που τις εκφωνούσαν ) διακριτά  και όχι συνεχή για να φαίνεται ποιος έχει την δύναμη και την πρωτοκαθεδρία, ποιός είναι ο «άρχοντας των δρόμων» ( αυτό του ΚΚΕ που θέλει να χωρίζει και να ξεχωρίζει  με υπερβαίνει ) δηλαδή ..εασ’τα να πάνε.

Οπότε απλώς προχωρούσε ο φίλος και σκεφτόταν ότι η Λαγκάρντ δήλωσε πως η προσφυγική κρίση μπορεί να ωφελήσει την ευρωπαϊκή οικονομία, ναι, το είπε η σκρόφα, οπότε μπορεί και να τα χώσει στους πνιγμένους επειδή μειώνουν αυτή την ωφέλεια με το χαμό τους.

Και άλλοι  δύο που χορεύουν (!)

Από την άλλη, η Ε.Ε. προσφέρει οικονομική βοήθεια στις αφρικανικές χώρες για να ανακόψει τις μεταναστευτικές ροές κι αν η Γερμανία δεν ήταν η Γερμανία λογικό θα ήταν να απορούσε κάποιος γιατί άραγε να προσφέρει χρήματα η Ε.Ε. και δεν αποσύρει απλώς τις πολυεθνικές της από τις αφρικανικές χώρες ώστε να εκμεταλλευτούν οι ίδιες οι χώρες τον πλούτο τους, γιατί δεν σταματάει να ταΐζει το παρακράτος, τους παραστρατιωτικούς και τους παρανοϊκούς στις αφρικανικές χώρες ώστε να σταματήσουν την επόμενη μέρα τα προσφυγικά ρεύματα; Αλλά η Γερμανία είναι η Γερμανία οπότε δεν υπάρχει καμιά απορία.

Και άλλος ένας που χορεύει (!!!)

 Κανονικά, σκεφτόταν (ο φίλος..), τα πρωτοσέλιδα κάθε μέρα θα έπρεπε να γράφουν για μεγάλες συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα, για απεργίες διαρκείας, για οργανωμένη στάση πληρωμών, για ανατροπές, κι αντί γι’ αυτά είναι πρωτοσέλιδο οι φόβοι του Πανούση για τη ζωή του, οι οποίοι φόβοι έγιναν φόβοι όταν δε μπήκε στην κυβέρνηση γιατί όσο ήταν στην κυβέρνηση ο Πανούσης οι ίδιοι φόβοι αντιμετωπίζονταν από τον ίδιο ως γραφικότητες άνευ αξίας. Επίσης, στα πρωτοσέλιδα είναι ο Άδωνης και η Αγωνία, ο Τσακαλώτος που πληρώνει την επιτυχία του και τα χαμόγελα στη συνάντηση Τσίπρα – Μέρκελ.

Οι σκέψεις

Μ’ αυτά και μ’ αυτά ούτε κατάλαβε (ο φίλος) πότε τελείωσαν οι πορείες, κοίταξε  του Συριζαίους που ακόμη τσακώνονταν με τους Λαέδες, τους Κουκουέδες  με πλατειά χαμόγελα  (γιατί έδειξαν την δύναμη τους, έκαναν το επαναστατικό καθήκον τους –άσχετα αν η δύναμη του ΚΚΕ μειώνεται και το λαϊκό είναι υποτονικό και διασπασμένο, αλλά η «εκκλησία» να είναι ορθόδοξη και όποιος θέλει ας προσκυνήσει, δηλαδή αδιέξοδο και μια ακόμη φόρα  ..εασ’τα να πάνε ! )

 Η επιστροφή

Και μετά από  αυτά (ο φίλος) επέστρεψε, χαιρέτησε γνωστούς στο δρόμο που είναι άνεργοι, κάποιους που περνάνε  πολύ δύσκολα και φτωχά ( αλλά το κρύβουν σε μια παγωμένη σοβαρότητα), έναν που προσπαθούσε  να μαζέψει δανικά για να μην του κόψουν το ρεύμα,  έναν άλλον που έτρεχε να πάει στο δικηγόρο μήπως και γλυτώσει  το σπίτι του από την κατάσχεση, έναν φίλο του συνταξιούχο που καθόταν έξω από το σπίτι του μόνος(αυτός ήξερε ότι δεν μπορούσε να χαλάσει ούτε ένα ευρώ για ένα ουζάκι) και χαιρέτησε μια φίλη που και τα δύο της παιδιά φύγαν για το εξωτερικό…

Δηλαδή..εασ’τα να πάνε … στο διάολο !!!

Και μετά (ο φίλος) σκέφτηκε, ότι όλοι αυτοί που συνάντησε δε πήγαν στις συγκεντρώσεις  και στις πορείες και αναρωτήθηκε, γιατί ;

Αλλά αυτό είναι μια άλλη «κουβέντα»

Υστερόγραφο.

Επειδή δεν άντεξα ρώτησα (τον φίλο) , γιατί ο κόσμος δεν συμμετέχει και ( ο φίλος )με παρέπεμψε  σε κάτι που είχε «πει» πρόσφατα:

«Έχουμε τελειώσει!

Εκτός  εάν,  η κοινωνία βρίσκεται σε κατάσταση σοκ, απογοήτευσης και πρόσκαιρης αποστασιοποίησης  .

Εκτός εάν,  τα διδάγματα (δηλαδή η εφαρμογή των μέτρων) , θα κάνουν πολλούς και κάνουν πολλούς να σκέπτονται !

Εκτός εάν, η σιωπή της κοινωνία είναι η σιωπή πριν την καταιγίδα.

Έκτος  εάν, οι αυταπάτες για την πραγματικότητα και τους κινδύνους που αντιμετωπίζουμε,  αντισταθμιστούν με τη εμπειρία που απέκτησε  ο λαός τα τελευταία χρόνια.

Έκτος εάν, ο λαϊκός παράγοντας (κίνημα, αγώνες, περιεχόμενο) επανακάμψει πιο ώριμος και αποφασιστικός.

Έκτος εάν, ο πολιτικός παράγοντας (πολιτικό μέτωπο, επίπεδο συνείδησης, προγραμματική προετοιμασία και στελεχιακό δυναμικό) αποκτήσει  ευρύ πνεύμα και λογική, που να έχει στόχο την δημιουργία Μετώπου όλων των αντιμνημονιακών δυνάμεων και της Αριστεράς, με επεξεργασίες για το δρόμο που προτείνεται(όχι με γενικότητες και προγραμματικά επεξεργασμένες, και ρεαλιστικά υλοποιήσιμες),να απαντά στα σημερινά προβλήματα του λαού, με απόδειξη της εφικτότητας αυτού του δρόμου, με ευρύτητα στην όλη προσπάθεια, συντονισμό με το λαϊκό κίνημα (και συμμετοχή σε αυτό), κουράγια και πολλή δουλειά!

Εκτός εάν,  όλοι μας κατανοήσουμε ότι  τώρα πια, δεν είναι για να μην λέμε τίποτα.

Εκτός εάν,  κατανοήσουμε ότι  τούτη η εποχή είναι από εκείνες που διαλέγουμε όλοι μας αν θα υποταχτούμε στο φόβο ή αν θα τον αντιμετωπίσουμε κοιτώντας τον στα μάτια, έστω και με μάτια τρομαγμένα.

Εκτός εάν, οι Έλληνες δεν έχουν πει την τελευταία λέξη.

 Ε ! τότε υπάρχει ελπίδα ,  να μείνουμε  όρθιοι (αν και λαβωμένοι) και ζωντανοί (άτομα, πολίτες Ελλάδα ) και να νικήσουμε !»

Εγώ κατάλαβα, τι είπε ο φίλος !

Εσείς ;