Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015

Mνημόνια: Θα τα κάψουμε; Αναζητώντας διέξοδο εν μέσω μιας καταστροφικής κατάστασης

Mνημόνια: Θα τα κάψουμε;



Αναζητώντας διέξοδο εν μέσω μιας καταστροφικής κατάστασης

 Του Ευτύχη Μπιτσάκη

Στο προηγούμενο άρθρο επιχείρησα να επισημάνω τις αιτίες οι οποίες ανάγκασαν την κυβέρνηση να υπογράψει ένα καταστροφικό Μνημόνιο. Κύρια αιτία, κατά τη γνώμη μου, ήταν ένα λάθος στρατηγικού χαρακτήρα: η επαναλαμβανόμενη βεβαίωση ότι η χώρα μας θα παραμείνει στην Ε.Ε. Η βασική αυτή θέση εμπόδιζε την κυβέρνηση να αξιοποιήσει ορισμένα πλεονεκτήματα υπέρ της Ελλάδας. Το Μνημόνιο υπογράφτηκε και το πρόβλημα συνεχίζει να διχάζει τις πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωνε σε κάθε ευκαιρία: Δεν πουλάμε. Θα θάψουμε τα μνημόνια. Πριν από την υπογραφή του Μνημονίου, η κυβέρνηση είχε ήδη αθετήσει πολλές από τις προεκλογικές δεσμεύσεις της. Με το Μνημόνιο δεσμεύεται για συγκεκριμένα μέτρα:
ΔΕΗ: Θα παραχωρηθεί το 50% του μεριδίου αγοράς της ΔΕΗ σε ιδιώτες-ανταγωνιστές. Επίσης, θα υπάρξει σύμπραξη με ιδιώτη-επενδυτή. Κατά το υπουργείο, στόχος είναι να διατηρηθεί ο κρατικός έλεγχος της ΔΕΗ και των ΕΛΠE (Ελληνικά Πετρέλαια). Με ποιο τρόπο;
Φυσικό αέριο: Πλήρης απελευθέρωση της αγοράς φυσικού αερίου.
ΟΛΠ: Σύμφωνα με το κείμενο της Σύμβασης, προσδιορίζεται ρητά ότι ο ΟΛΠ πωλείται όπως είναι, χωρίς καμιά εξαίρεση χώρου. Σύμφωνα με τη νέα Σύμβαση, ο επενδυτής θα διαχειρίζεται το εμπορικό κομμάτι. Θα πωληθούν τα σιλό. Θα πουληθεί σύσσωμο το παραλιακό μέτωπο της Δραπετσώνας, η περιοχή των Λιπασμάτων κ.λπ.
ΟΛΘ: Παρόμοια εκποίηση.
Σκουριές: Ο χρυσός της περιοχής πουλήθηκε, προκαταβολικά, για ένα ποσό αντίστοιχο με την τιμή μιας πολυκατοικίας με 15 διαμερίσματα. Η φαραωνική επένδυση θα καταστρέψει το δάσος της περιοχής και θα δηλητηριάσει το νερό και το έδαφος με χημικές ύλες. Το ΣτΕ ανακοίνωσε την προσωρινή αναστολή της απόφασης του Π. Σκουρλέτη, για διακοπή των εργασιών της εταιρίας στις Σκουριές. Η κυβέρνηση και με τους εργαζόμενους και με τους καταστροφείς;
Άλλες πωλήσεις: Σχεδιάζεται να πωληθεί σε ιδιώτες το 30% από το 55% που κατέχει το Δημόσιο από το Αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος. Τι γίνεται και με το Ελληνικό;
Ετοιμάζεται η πώληση της ΤΡΕΝΟΣΕ.
Έχει πωληθεί μεγάλος αριθμός κρατικών κτιρίων. 57 «φιλέτα» γης στην Κεφαλονιά.
Πωλήθηκαν ήδη τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια στους Γερμανούς, οι οποίοι θα αρπάξουν τον κερδοφόρο τουρισμό (τη «βαριά βιομηχανία» μας).
Δεν θα αναφέρω άλλες λιγότερο σημαντικές εκποιήσεις.

Συνέχιση της υποτέλειας

Πρώτα «Δεν πουλάμε»! Τώρα εκποιούμε τα θεμέλια του κρατικού και κοινωνικού πλούτου και η κυβέρνηση δηλώνει ότι θα ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις της. Και όχι μόνο στις δικές της, αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης!

Ερωτήσεις; Όλες αυτές οι «δεσμεύσεις» και η ξένη εποπτεία, συνιστούν ή όχι συνέχεια του καθεστώτος της υποτέλειας; Ξεπουλώντας ενέργεια, λιμάνια, τηλεπικοινωνίες κ.λπ., από πού θα αντλεί πόρους το κράτος; Και από πού θα βρεθούν τα 50 δισ. ευρώ για το υπό δημιουργία νέο Ταμείο; Και η οικονομική και εθνική αυτοτέλεια χωρίς ενέργεια, αεροδρόμια, λιμάνια κ.λπ.;
Απάντηση: Νέα Δάνεια. Νέες εκποιήσεις κοινωνικού πλούτου. Νέα δεσμά απέναντι τους «έξω» εταίρους. Επίσης: περικοπή 3,5 δισ. από συντάξεις. Νέοι φόροι της τάξεως του 1,5 δισ. Επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων. Φόροι στους αγρότες, ΕΝΦΙΑ κ.λπ.
Και το χρέος; Η κυβέρνηση δεν έδωσε μάχη, δεν αξιοποίησε το πόρισμα της Επιτροπής για τη νομιμότητα του χρέους. Επιμένει μόνο στην αναδιάρθρωση και ενίοτε γίνεται λόγος και για «απομείωση». Η λέξη κούρεμα έχει εξαφανιστεί.
Τράπεζες. Η κυβέρνηση τρέχει για τα 48 προαπαιτούμενα και την αξιολόγηση, για να προλάβει τι; Την ανακεφαλαίωση των τραπεζών! Στον πίθο των Δαναΐδων θα ριχθούν άλλα 25 δισ., τα οποία θα πληρώσουν για άλλη μία φορά οι φορολογούμενοι.

Και τώρα τι;
Το δημόσιο χρέος είναι της τάξεως του 200% του ΑΕΠ. Τα έσοδα του κράτους μειώνονται με την εκποίηση κερδοφόρων επιχειρήσεων. Η λιτότητα συνεχίζεται και αυξάνει. Πού πηγαίνουμε, λοιπόν; Βέβαια, η κυβέρνηση πήρα μια σειρά θετικά μέτρα: Επαναπρόσληψη των απολυμένων. Επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς. (Να ελπίζουμε όμως με ποιους μηχανισμούς θα ελέγξει τον σύγχρονο ελληνικό Λεβιάθαν;) Εν πάση περιπτώσει, τα θετικά μέτρα δεν αντισταθμίζουν τα καταστροφικά. Η λιτότητα, η εποπτεία και η υποτέλεια θα συνεχιστούν.

Χαμένες δυνατότητες

Κι όμως, υπήρχαν ορισμένες δυνατότητες τις οποίες δεν αξιοποίησε η κυβέρνηση για να ελαφρύνει την καταστροφή. Κατ’ αρχήν δεν αξιοποίησε, όπως σημειώσαμε, το τεκμηριωμένο πόρισμα της επιτροπής για το χρέος (επαχθές, κλπ). Αλλά το πρόβλημα είναι γενικότερο. Όλα τα πακέτα συμφωνιών των ελληνικών κυβερνήσεων με τους δανειστές και οι εκτελεστικοί νόμοι που έχουν γίνει από τον Μάη του 2010 μέχρι σήμερα, βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση -κατά τους ειδικούς- με το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, καθώς και με το Σύνταγμα και τα συντάγματα των ευρωπαϊκών χωρών, πρόκειται για άκυρο κατασκεύασμα. Η αντίθεση με το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο είναι ένα από τα μεγάλα όπλα της Ελλάδας για την αποδέσμευση από τα μνημόνια. Αποδέσμευση από τα μνημόνια δεν σημαίνει όμως πάντα, κατά τους ειδικούς, αποδέσμευση από κάθε νόμιμη υποχρέωση.

Η μάχη για αποδέσμευση από «άκυρες δεσμεύσεις» απαιτεί μια σοβαρή προετοιμασία από την κυβέρνηση. Κατ’ αρχήν νομική στήριξη. Ταυτόχρονα ένα σοβαρό, αναπτυξιακό πρόγραμμα για την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας. Πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, η οποία, εκτός από τα αμοιβαία οικονομικά οφέλη, θα συμβάλει στη μάχη για τη νομιμότητα ή μη του χρέους κ.λπ. Πώς θα δοθεί, όμως, μια τέτοια μάχη για την αποφυγή της ολοκληρωτικής καταστροφής; Επί του παρόντος η κυβέρνηση δηλώνει ότι θα ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις της. Και αντί για ανάπτυξη από εγχώριες πηγές, αναζητεί επίμονα ξένους επενδυτές. Και οι ξένοι επενδυτές θα επενδύσουν εδώ τα κεφάλαιά τους, από αλληλεγγύη προς την Ελλάδα. Ως φίλοι και ως Χριστιανοί! Καθολικοί και Προτεστάντες!

Λαϊκό-πατριωτικό μέτωπο

Λοιπόν; Σ’ αυτήν την κρίσιμη ιστορική στιγμή θα χρειαζόταν ένα ισχυρό λαϊκό-πατριωτικό μέτωπο σε διαλεκτική σχέση με μια οργανωμένη πρωτοπορία, με πρώτο, άμεσο, επί μέρους στόχο, τη σωτηρία του ελληνικού λαού και την ύπαρξη της Ελλάδας ως ανεξάρτητης και κυρίαρχης χώρας. Επί του παρόντος υπάρχει αγωνία, αγανάκτηση, αλλά το λαϊκό αντιμνημονιακό κίνημα βρίσκεται σε ύφεση. Επίσης, ποια οργανωμένη πρωτοπορία θα προσανατόλιζε στρατηγικά το κίνημα, και θα διδασκόταν από τη συγκεκριμένη εμπειρία του;

Η κατάσταση είναι καταστροφική, αλλά όχι επαναστατική! Αλλά ένα σοβαρό, δεμένο με τις μάζες πατριωτικό-διεθνιστικό κίνημα, θα έχει ως στόχο τη σωτηρία του τόπου, θα λύσει το ενδιάμεσο πρόβλημα των σχέσεων με την Ε.Ε., αλλά στρατηγικό στόχο για την οριστική λύση θα πρέπει να έχει τον σοσιαλισμό! Και ο στόχος αυτός που δεν είναι της παρούσης στιγμής, δεν πρέπει να μπαίνει εμπόδιο σε επί μέρους συνεργασίες κομμάτων και οργανώσεων.

Με την κοινή πάλη στην ιστορική ανάπτυξη μιας ενιαίας επαναστατικής διαδικασίας, με σημεία καμπής, ρήξης και αποφασιστικό στίγμα, θα ήταν δυνατόν να επιτευχθεί ο στρατηγικός στόχος: ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός. Για την ώρα, το εφικτό θα ήταν ένα λαϊκό-πατριωτικό μέτωπο με στόχο την απαλλαγή από τα δεσμά του Μνημονίου και της υποτέλειας. Και στην αγώνα αυτό έχουμε ήδη μια σημαντική συμπαράσταση από τους λαούς της Ευρώπης. Μια νίκη στην Ελλάδα θα δράσει ως καταλύτης τουλάχιστον για τις χώρες της Νότιας Ευρώπης. Κοινός είναι ο εχθρός, ο καπιταλισμός και η Ευρώπη του κεφαλαίου.


Λύθηκε στο χαρτί το πρόβλημα; Όχι. Υπάρχει όμως και διαφορετική πρόταση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου