Μνημόνιο και εκπαίδευση

Μνημόνιο  και εκπαίδευση  

Το 3ο μνημόνιο προβλέπει για την εκπαίδευση την υλοποίηση των πιο αντιδραστικών, αντιλαϊκών μέτρων και αναδιαρθρώσεων που ονειρεύτηκαν ποτέ ο Γκουρία και ο Γιούνκερ κι αποτυπώθηκαν στα ντοκουμέντα του ΟΟΣΑ και της ΕΕ. Αυτές αποτελούν πλέον τα βασικά manual της εκπαιδευτικής πολιτικής της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

 Η κυβέρνηση έχει υπογράψει «Παραδοτέα» ανά μήνα καθώς και το μονομερές δικαίωμα στους δανειστές να αυξάνουν ή να τροποποιούν αυτά τα παραδοτέα κατά το δοκούν ανά τρίμηνο, αν εκτιμούν ότι απέχουν από την επιθυμητή επιτευχθείσα πρόοδο. Η κυβέρνηση δεσμεύεται να θέτει στην έγκριση των «Θεσμών» κάθε ενέργεια που δρομολογεί, ώστε να διαπιστώνεται αν συνάδει με την επίτευξη των στόχων1.

Παραδοτέα, τα οποία περιλαμβάνουν –όπως γράφεται στο μνημόνιο- και «τις συναφείς πρωτοβουλίες της ΕΕ και το Σύμφωνο Εταιρικής Σχέσης για την υλοποίηση του ΕΣΠΑ και άλλες Βέλτιστες Πρακτικές» που θα κριθούν απαραίτητες.

Επί της ουσίας τώρα!

Οι μνημονιακές προτεραιότητες την προσεχή χρονιά και η σχετική κυβερνητική στοχοθεσία επικεντρώνεται σε τρεις άξονες, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Μνημονίου.

·       Μείωση του κόστους της εκπαίδευσης και λιτότητα σε όλα τα επίπεδα.

·       Αξιολόγηση όλων των παραγόντων της σε σύνδεση με επιδόσεις, αποτελεσματικότητα και μισθούς.

·       Μαθητεία, δηλαδή τζάμπα εργασία για την πλειοψηφία των αποφοίτων της τεχνικής εκπαίδευσης

·       Επιχειρηματικότητα, δηλαδή υποταγή στις ανάγκες των επιχειρήσεων και των εργοδοτών από τα προγράμματα της τεχνικής εκπαίδευσης μέχρι την έρευνα και τα προγράμματα των Πανεπιστημίων.

   Με τον νέο εξορθολογισμό των τάξεων, των σχολείων ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για αλλαγή στην αναλογία μαθητή-εκπαιδευτικού ανά τάξη, για νέες συγχωνεύσεις, συμπτύξεις τμημάτων, κ.α. Μόνο το γεγονός ότι ο «εξορθολογισμός» προσθετικά τις ήδη εφαρμοζόμενες συγχωνεύσεις, την αύξηση του διδακτικού ωραρίου, την κινητικότητα, δείχνει το μέγεθος της επίθεσης που βρίσκεται στα σκαριά. Η«Ευθυγράμμιση αναλογίας μαθητών ανά τάξη και εκπαιδευτικό μέχρι τον Ιούνιο του 2018, σημαίνει περισσότεροι μαθητές ανά τμήμα και, βέβαια, αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών. Παράλληλα ανοίγει ένας δεύτερος γύρος συγχωνεύσεων και καταργήσεων σχολικών μονάδων.

Προωθείται ακόμα πιο αποφασιστικά η απλήρωτη εργασία-μαθητεία για τους μαθητές ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ, για παιδιά κάτω των 18 ετών, ενάντια στα δικαιώματά τους για ουσιαστική μόρφωση.

Επιταχύνεται η διαδικασία αξιολόγησης της εκπαίδευσης με κριτήρια την πιο στενή σύνδεσή της με τις ανάγκες της αγοράς και στην βάση μείωσης των δαπανών για την παιδεία. Δηλαδή «με βάση την αποδοτικότητα και αυτονομία των δημόσιων εκπαιδευτικών μονάδων και την αξιολόγηση και διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα». Επαναφέρει ουσιαστικά με έντονο τρόπο την κατεύθυνση για αυτονόμηση της κάθε σχολικής μονάδας, που θα λειτουργεί με ανταγωνιστικά κριτήρια, θα καταρτίζει τους δικούς της προϋπολογισμούς, θα προσλαμβάνει τους εκπαιδευτικούς της κ.τ.λ.

Στο σχολείο του νέου Μνημονίου, δεν επιτρέπεται να αυξηθεί ο προϋπολογισμός για την Παιδεία (3η χώρα από το τέλος στην ΕΕ με Βουλγαρία, Σλοβακία), να γίνουν επαρκείς διορισμοί, να μειωθούν οι μαθητές στην τάξη, να καλυτερέψουν οι μισθοί και οι εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, η υλικοτεχνική υποδομή των σχολείων, εργαστηρίων και η ενίσχυση των μαθητών.

Η αποδόμηση της δημόσιας εκπαίδευσης και η υποταγή της στους νόμους της αγοράς, όπως επιδιώκουν ΕΕ - ΔΝΤ - ΟΟΣΑ και Κυβέρνηση υλοποιείται μέσα από την «αξιολόγηση» που χρησιμοποιείται για την ιδεολογική χειραγώγηση των εκπαιδευτικών τρομοκράτηση, την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών με επακόλουθο τον κανιβαλισμό και τη νομιμοποίηση της πολιτικής των απολύσεων και των περικοπών. Αναφέρεται στις νέες ρυθμίσεις: «Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των σχολικών μονάδων θα συνάδει με το γενικό σύστημα αξιολόγησης της δημόσιας διοίκησης. Οι αρχές σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ και ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, θα επικαιροποιήσουν, έως τον Απρίλιο του 2016, την αξιολόγηση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος που εκπόνησε ο ΟΟΣΑ το 2011».

Οι εμπειρογνώμονες του ΟΟΣΑ επισημαίνουν, πρώτον, ότι είναι απαραίτητη «η σύνδεση μεταξύ της αξιολόγησης μαθητών, σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών». Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ «η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, του εκπαιδευτικού καθώς και τα τυποποιημένα τεστ για την αξιολόγηση των μαθητών σε εθνικό επίπεδο πρέπει να εξεταστούν μαζί».

Αυτό σημαίνει ότι, οι εκπαιδευτικοί «χρεώνονται» την επιτυχία ή αποτυχία των μαθητών τους και η διοίκηση του σχολείου «χρεώνεται» με τη σειρά της την επιτυχία και την αποτυχία όλων. Δεν είναι, βέβαια, τυχαίο ότι από την επίσημη αξιολόγηση ουσιαστικά «αγνοούνται» ή καταγράφονται τυπικά οι αμέτρητοι κοινωνικοί και εκπαιδευτικοί παράγοντες που επηρεάζουν και συνδιαμορφώνουν την εκπαιδευτική διαδικασία και το εκπαιδευτικό έργο. Κοινωνική προέλευση, οικογενειακή κατάσταση, συνθήκες διαβίωσης και κατοικίας, υλικοτεχνική υποδομή σχολείου, τύπος εξετάσεων, σχολικά βιβλία, εκπαιδευτικό κλίμα, παιδαγωγικές μέθοδοι, τα πάντα γίνονται καπνός. «Αγνοούνται» οι κοινωνικές και γεωγραφικές ανισότητες που διαμορφώνουν αντίξοες συνθήκες για την εκπαίδευση των μαθητών από τα ασθενέστερα οικονομικά και κοινωνικά στρώματα. Παραλείπονται όλοι εκείνοι οι παράγοντες που οδηγούν στον Καιάδα της εγκατάλειψης του σχολείου και του αναλφαβητισμού. 

Σημ: Στις 29/08/2015 είχα γράψει και αναρτήσει παρακάτω άρθρο

 Τα σχολεία, τα  600 κενά εκπαιδευτικών στην Ηλεία, το 3^ομνημόνιο  και τα μεγάλα λόγια του ΣΥΡΙΖΑ (της κυβέρνησης )

http://odisseasml.blogspot.gr/2015/08/600-3.html