Η τριπλή ήττα στις εκλογές είναι προφανής και καταφανής ! Του Μαρίνου Οδυσσέα Λάμπρου

Η τριπλή ήττα στις εκλογές είναι προφανής και καταφανής !     

                                

Του Μαρίνου Οδυσσέα Λάμπρου

Η 1^η  Ήττα:  Ήττα υπέστη η Δημοκρατία μέσω της προσπάθειας ακύρωσης της, τόσο από εχθρούς της (τους νεοναζί και τους φασίστες )αλλά και από αυτούς που αυτογελοιοποιούμενοι  την γελοιοποιούν.

Η 2^η  Ήττα:  Συντριπτική   ήττα υπέστησαν οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, οι δυνάμεις που πάλεψαν και παλεύουν ενάντια στην λιτότητα, την εθνική περηφάνια, κυριαρχία και ανεξαρτησία.

Η 3^η  Ήττα:  Πολλαπλή η ήττα των Αριστερών Δυνάμεων, τόσο λόγω της μείωσης της εκλογικής της επιρροής και της κοινωνικής αναφοράς της, όσο και λόγω της  αδυναμία συγκρότησης Αριστερού μετώπου με την υπερίσχυση μικροκομματικών εγωισμών.

Η ήττα της  Δημοκρατίας.

Ένας στους εννέα 1/9) Έλληνες ψηφοφόρους επέλεξε να ψηφίσει ή την ωμή βία, τους δολοφόνους, τις σβάστικες, τα ξυρισμένα τούβλα και τους υπάνθρωπους ή τους Λεβέντηδες της πολιτικής άνοιας, της ανοησίας και του τίποτα.

Το  στίγμα της «Χρυσής Αυγής»

Η Δημοκρατία υπέστη βαθύ πλήγμα με την νέα άνοδο του νεοναζιστικού κόμματος της «Χρυσής Αυγής», μάλιστα ως τρίτης πολιτικής δύναμης στην Ελλάδα.

Ένα πλήγμα, προσβολή στην μνήμη των Ελλήνων που θανατώθηκαν από τον ναζισμό και προσβολή για όσους παλεύουν και πάλεψαν ενάντια στον φασισμό.

Ένα πλήγμα,  προσβολή,  γιατί ορισμένοι αγανακτισμένοι πολίτες (που πρέπει να ντρέπονται)στην πρόθεση τους να τιμωρήσουν το πολιτικό σύστημα για τα εγκλήματα που έχει κάνει στην Δημοκρατία, στη Οικονομία και την Εθνική Κυριαρχία  (διαπλοκή, φτώχεια, λιτότητα, περικοπές, υποτέλεια στους ξένους κ.α.),  επέλεξαν να ψηφίσουν τους Νεοναζί, αυτά τα τέρατα, τους δολοφόνους, τον βούρκο του συστήματος, τους κατεξοχήν υποστηρικτές των κοινωνικών διαφορών  και των οικονομικών ανισοτήτων, των υποστηριχτών των εφοπλιστών και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.

Ένα πλήγμα,  προσβολή και όνειδος, όταν  ένας στους  δεκατέσσερις  Έλληνες ψηφοφόρους   ψηφίζει φασισμό και τα πολιτικά ζόμπι , που κρύβονται μέσα στο σκοτάδι της ανωνυμίας(προφανώς αισχυνόμενοι ) και μέσω αυτής ψήφου, της Δημοκρατίας, δολοφονούν την Δημοκρατία.

Είναι όνειδος ένας στους  δεκατέσσερις  Έλληνες ψηφοφόρους να ψηφίζει  τον μισανθρωπισμό, ενάντια στην αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο (και στον πρόσφυγα και τον μετανάστη), να ψηφίζει να βγει ο λαός στους δρόμους να καίει, να σκοτώνει και να λυντσάρει όποιον βρίσκει μπροστά του ή να ψηφίζει να  τους πνίξουν στα νερά της Μεσογείου.

Η «Χρυσή  Αυγή », είναι επικίνδυνη και δηλητηριάζει την ατμόσφαιρα.

Η παρουσία «Χρυσής Αυγής», στην πολιτική σκηνή της χώρας είναι ήδη μια πολιτική τραγωδία, ας μην μετατραπεί σε εθνική τραγωδία.

Η «Χρυσή  Αυγή », δεν είναι ενάντια στα μνημόνια και την οικονομική εξαθλίωση των Ελλήνων, για τον απλούστατο λόγο τα μνημόνια, η φτώχεια και η απελπισία είναι αυτά που την μεγάλωσαν και την συντηρούν.

Αυτοί οι πολίτες- άνθρωποι που ψήφισαν «Χρυσή  Αυγή » πρέπει να κατανοήσουν ότι αυτό το φασιστικό και νεοναζιστικό έκτρωμα  στρέφεται ευθέως εναντίον τους και στο βασική ιδιότητα ως νοήμον  και λογικό  όν και  προτέρημα, τον άνθρωπο και την ανθρωπιά!

Ο εξευτελισμός, του χαβαλέ και του τίποτα του Λεβέντη-Ένωσης Κεντρώων …

 Τι πιο εξευτελιστικό  να ψηφίζεις,  έτσι για το χαβαλέ, και  να επιλέγεις να σε εκπροσωπήσει ένα πολιτικό τίποτα, ένας μωρός, άνευ προγράμματος, να στέλνεις στην Βουλή για να αποφασίσουν για το μέλλον μας , βουλευτές ενός καρκατσουλιού ενός πολιτικού τσίρκου, που το μόνο που μπορούν να εκφέρουν είναι ατελείωτες μπούρδες .

Μπράβο σας, ψηφοφόροι του Λεβέντη και της Ένωσης Κεντρώων που είδατε την κάλπη της δημοκρατίας, ως σκουπιδοτενεκέ του χαβαλέ  και της ανοησίας σας  … και εις κατώτερα…

Η ήττα των αντιμνημονιακών δυνάμεων και της ελπίδας

Αυτές οι πολιτικές δυνάμεις του άνω του 50% στις εκλογές του Ιανουαρίου(σε κάθε περίπτωση εξαιρώ το ποσοστό της νεοναζιστικής Χ.Α.), του 62% του  ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος του Ιουλίου, κατακρημνίστηκαν στο 10-11% (ΚΚΕ, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΠΑΜ κ.α.), λόγω της μετατόπισης του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ στο μνημονιακό στρατόπεδο.

Η νίκη περιφανής των μνημονιακών δυνάμεων με πάνω από 80% των ψήφων ανοίγει τον δρόμο για μεγαλύτερη καταστροφική επιθετικότητα ενάντια σε όποιες κατακτήσεις του λαού μας έχουν μείνει αλώβητες, πιο έντονη φτωχοποίηση του ελληνικού λαού, πιο απροκάλυπτη επιτροπεία και τον μνημονιακό λίβα να καίει τις ελπίδες και το μέλλον της Ελλάδας και των Ελλήνων.

Αυτή η ήττα συνέβαλε τα μάλα στην αποχή ψηφοφόρων από την κάλπη (αποχή 45% ή 780.000 λιγότεροι ψηφοφόροι ). Αποχή συνειδητή, αποχή απογοήτευσης  για τις ελπίδες που διαψεύστηκαν, αποχή απαξίωσης των αντιπροσωπευτικών ψευδαισθήσεων και αποχή αποδοκιμασίας του πολιτικού συστήματος και του κομματικού φαινομένου

Η ήττα  της Αριστεράς.

Η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε φιλομνημονιακό κόμμα και η ψήφιση από το 35% μιας αντιαριστερής πολιτικής, αυτού του ίδιου ποσοστού που τον Γενάρη ψήφισε πρώτη φορά Αριστερά, από μόνο του συνιστά μια τραγωδία, που συνδυαστικά με προβλήματα και τις ανεπάρκειες των άλλων Αριστερών δυνάμεων (ΚΚΕ, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α.) και με ποσοστό κάτω του 10%, συνολικά φαντάζει ως στρατηγική ήττα και αδυναμία προοπτικής!

                                                        

Για τον ΣΥΡΙΖΑ..

Ευθύς εξαρχής πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως πολιτική δύναμη σε επίπεδο ηγεσίας και προγράμματος (δηλαδή του μνημονίου Νο 3 που δεν αποτελούν απλά μέτρα, αλλά συνολικά νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα ) δεν αποτελεί και δεν είναι στην Αριστερά.

Αριστερά και νεοφιλελευθερισμός είναι ασύμβατες πολιτικές και πραγματικότητες.

Μνημόνιο και «αριστερή» εφαρμογή του δεν υπάρχει, όπως και δεν υπάρχει, «αριστερή» λιτότητα, «αριστερό» ξεπούλημα της δημόσιας ιδιοκτησίας.

Οι σύντροφοι και οι φίλοι που είναι στον ΣΥΡΙΖΑ  και τον ψήφισαν, που είναι αριστεροί, είναι  αντιμνημονιακοί , είναι πατριώτες , ας είναι ειλικρινείς με τον εαυτόν τους και ας απαντήσουν στο ερώτημα: Μνημόνιο, Νεοφιλελευθερισμός, Υποταγή, Απώλεια Εθνικής κυριαρχίας, η Ανεργία, η Φτώχεια, η Καταστροφή της Κοινωνίας, συμβαδίζουν με τα πιστεύω  και τα οράματα της Αριστεράς και  με τα δικά τους?

Για τους φίλους και τους συντρόφους που ψήφισαν την μνημονιακή παραλλαγή  του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα που οι εκλογές είναι παρελθόν και οι ψήφοι κατατέθηκαν, στην μνημονιακή επιλογή ή όπως είπε ο Τσίπρας  «Έχουμε λαϊκή εντολή να εφαρμόσουμε τη συμφωνία», ας σκεφτούν τι κακό έκαναν στο αριστερό κίνημα , στον εαυτό τους και κυρίως στον λαό που θέλουν να υπερασπιστούν.

Να το σκεφτούν, όταν θα ψηφίζονται οι αλλεπάλληλοι μνημονιακοί νόμοι (εφαρμοστικούς θα τους λένε)  με τα φορολογικά στους Ελεύθεροι επαγγελματίες και στους Αγρότες, τον  ΕΝΦΙΑ, τον  Φ.Π.Α, τις κατασχέσεις, το πετσόκομμα των  κοινωνικών παροχών, το χτύπημα στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, την ισοπέδωση  του  συστήματος  κοινωνικής ασφάλισης, την μείωση  όλων των συντάξεων,  τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, το ανεξέλεγκτο   άνοιγμα επαγγελμάτων-αγορών και τόσα άλλα…

Να σκεφτούν, ότι ψηφίζοντας να μην γίνει παρένθεση η «Αριστερή Κυβέρνηση», στην πραγματικότητα με την ψήφο τους διατήρησαν την   Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και έκαναν παρένθεση την «Αριστερά» και την μετέτρεψαν στην «Αριστερά του μικρότερου κακού».

Να σκεφτούν, και να μην υποστηρίζουν την νεοφιλελεύθερη φιλομνημονιακή   επιλογή, να μην υποστηρίζουν το «άσχημο» και το «κακό»  γιατί στο τέλος θα αλλάξουν και αυτοί και θα γίνουν  «άσχημοι» και «κακοί» και θα γενιτσαροποιηθούν…

Για το ΚΚΕ..

Θα είναι περήφανοι στο ΚΚΕ που διατήρησαν το μελαγχολικό ποσοστό του  4,.. 5 %που κινούνται  τα τελευταία χρόνια, σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης και αποδόμησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κατάρρευσης των συστημικών κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ,ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ κ.α.). Αν σε αυτές τις συνθήκες  δεν μπορεί να διευρυνθεί η πολιτική επιρροή του ΚΚΕ , πότε θα μπορέσει ? Ποτέ !

Θα είναι περήφανοι στο ΚΚΕ που δεν έχουν  καμία πρόταση για την φρίκη του σήμερα, του τώρα, που βιώνει (και θα βιώνει) ο Ελληνικός λαός, αλλά τα παραπέμπουν στο απώτερο σοσιαλιστικό μέλλον, όπως και οι Χριστιανοί (που τους σέβομαι απόλυτα) παραπέμπουν την λύτρωση των ανθρώπων στον Παράδεισο, στη μετά θάνατο ζωή!

Θα είναι περήφανοι που ανακηρύξαν ως κύριο εχθρό τους την ΛΑΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αφελέστατα θεωρώντας ότι θα τους  πάρουν την εκλογική πελατεία, λειτουργώντας με λογική του στενόμυαλου μικρομαγαζάτορα (που έχει μια αποκλειστικότητα σε είδος ή υπηρεσία )που μισεί και αντιμάχεται κάθε νέα προσπάθεια, βελτίωση, συμπλήρωση, ανταγωνισμό αντί να το βλέπεις σύμμαχους για το άνοιγμα της «αγοράς» .

Θα είναι περήφανοι στο ΚΚΕ, που αντί να σαλπίσουν και πρωτοστατήσουν σε ένα αντιμνημονιακό, προοδευτικό και αριστερό μέτωπο που θα σάρωνε πολιτικά και εκλογικά και θα ξεσήκωνε αγωνιστικά το λαϊκό κίνημα, απολαμβάνουν  τον ιησουίτικο απομονωτισμό τους και δέχονται τις κολακείες συστημικών κομμάτων, ΜΜΕ και πολιτικών για την συνέπεια και το αταλάντευτο των θέσεων τους!

Είμαι πολύ αυστηρός με το ΚΚΕ γιατί περίμενα πολύ περισσότερα από αυτό,  σε σχέση με την  ιστορία του, τους  αγώνες του και την ποιότητα και το ήθος του κόσμου και των αγωνιστών που το ακολουθούν. Αλλά οι πολιτικοί νάνοι που είναι στην ηγεσία το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να διαιωνίζουν την ασημαντότητα τους κι την μικροεξουσία τους.

Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ…

Η  ΑΝΤΑΡΣΥΑ που έχει πιο καθαρό το μακρινό όραμα  με αρκετές σύγχρονες ιδεολογικοπολιτικές επεξεργασίες αλλά κινείται που κινείται σεχταριστικά για το παρόν με κάποιους από την ηγεσία της να φαντασιώνονται ότι είναι οι σύγχρονοι Λένιν, Τρότσκι και Μαρξ.

Πιστεύω  τα 25 χρόνια ζωής της  και το βολόδερμα  σε ποσοστά κάτω του 1%, να της απέδειξαν ..ότι δεν μπορεί.. και πρέπει να βάλει ένα τέλος στον απομονωτισμό της

Πιστεύω να κατανόησε ότι πλήρωσε την άρνηση της κοινής καθόδου με την ΛΑΕ, άρνηση που της στοίχησε και μας (εμάς των Αριστερών) στοίχησε την είσοδο στη Βουλή (2,85% ΛΑΕ και 0,8 % ΑΝΤΑΡΣΥΑ =3,65% ή 10 έδρες στην) στην αυτή η Βουλή που στερείται τον συνεπή αντιμνημονιακό λόγο και αντίλογο (πλην του ΚΚΕ, αλλά είπαμε για αυτό… )

Για την Λαϊκή Ενότητα …

Η ΛΑΕ αδιαμόρφωτη, με μεγάλα προβλήματα συνοχής και προγραμματικών επεξεργασιών, αρκετά στενόμυαλη  δεν άνοιξε την προσπάθεια της για να δημιουργηθεί  ένα μέτωπο Αριστερών, Προοδευτικών, Πατριωτικών και Αντιμνημονιακών δυνάμεων.

Έχει (και αυτή ) μεγάλες ευθύνες για την  μη συγκρότηση της εκλογικής συμμαχίας με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που της στέρησε την είσοδο της στην Βουλή κυριαρχούμενη (η ΛΑΕ) από ένα μικρομεγαλισμό και την αστήρικτη βεβαιότητα της για άνετη είσοδο στην Βουλή.

Έχει μεγάλες ευθύνες γιατί εγκλωβίστηκε στον προσανατολισμό της , απευθυνόμενη μόνο σε ένα μικρό τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο στον πολιτικό της λόγο όσο και στις συμμαχίες της που εκφράστηκε πολύ καθαρά στην συγκρότηση και στελέχωση των ψηφοδελτίων της.

Έχει μεγάλες ευθύνες γιατί δεν πρόσφερε μια  επεξεργασμένη πρόταση για το αύριο της κοινωνίας, της οικονομίας και των εθνικών θεμάτων, την εγκλώβισαν και εγκλωβίστηκε στην δραχμή …

Για την μη είσοδο στην Βουλή δεν παραβλέπω και άλλους παράγοντες, όπως το δίλημμα «Δεξιά ή ΣΥΡΙΖΑ», το νέο και το αναγκαστικά πρόχειρο του εγχειρήματος, την επίθεση που δέχτηκε από το ΚΚΕ, που δίνουν δικαιολογίες αλλά αποκαλύπτουν,  τις αυταπάτες που είχαν, ενώ ήταν εμφανής η υποχωρητικότητα του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις 20 Φλεβάρη, αλλά και την μη επάρκεια απάντησης , στα τεθέντα από αντιπάλους  προεκλογικά διλήμματα και επιθέσεις τους.

Τα συμπεράσματα της ήττας

Για  την Δημοκρατία…

Η φασιστική  επιρροή  και  η επιλογή  του χαβαλέ αντιμετωπίζεται μόνο με το χτύπημα της  οικονομικής εξαθλίωσης, του κατακερματισμού του κοινωνικού ιστού, που  παράγουν άτομα φοβισμένα, απελπισμένα, χωρίς στηρίγματα, που μέσα στην τρομακτικά ανασφαλή μοναξιά τους δελεάζονται από τη σκοτεινή λάμψη της μαζικής δύναμης του ολοκληρωτισμού, της βίαιης τιμωρίας και της γελοιοποίησης του  συστήματος  που τους έχει στύψει και αποβάλει, τους κάνει δώρο, άβουλα και ανόητα πιόνια, στα δίχτυα των επιτήδειων με τα παχιά ή και τα κενά λόγια.

Αν καταλήγει κάποιος να στηρίζει τέτοιες ιδεολογίες, ψάχνουμε στη στρεβλή εκπαίδευση, τον κοινωνικό περίγυρο, τις οικονομικές συνθήκες, τις σπασμένες αντιστάσεις. Κυρίως το τελευταίο, αφού τελικά υποτάσσεται στον Φόβο, σ’ έναν δακτυλοδεικτούμενο φόβο: του ξένου, του μετανάστη, του αντίπαλου, του εχθρού –που θα του πάρει τη δουλειά, το σπίτι, την πατρίδα, τα ιερά και όσια. Έχει ξανασυμβεί, έχει μελετηθεί, έχει εξηγηθεί. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία να μη γνωρίζουμε τι ακριβώς παίζεται και πώς αντιμετωπίζεται.

Για τις  αντιμνημονιακές δυνάμεις…

Δεν είμαστε στο μηδέν. Στα χρόνια της κρίσης, ο δυσμενής συσχετισμός δύναμης για τον απλό λαό, για τον κόσμο της εργασίας είναι η μία όψη του νομίσματος: η άλλη είναι ότι εκατομμύρια άνθρωποι  θα συνειδητοποιούν, με τα νέα τριτιμνημονιακά  μέτρα που θα τους χτυπούν κατά ριπάς, πως ότι πια δεν υπάρχει γι’ αυτούς ελπίδα επιβίωσης παρά μόνο έξω από τα μνημόνια και ενάντια στην νεοφιλελεύθερη  οικονομία .

Έχουμε  όσες αποδείξεις χρειάζονταν ότι, στα χρόνια της  κρίσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν/είναι εχθρική απέναντι σε ότι θυμίζει λαϊκή κυριαρχία ή αμφισβητεί, έστω «ηπίως», τον νεοφιλελευθερισμό.

Έχουμε την Ιστορία  και την οικονομία στο πλευρό μας!

Το θέμα είναι να έχουμε εμείς τα κουράγια…

… και οι  απέχοντες από τις εκλογές, να συμμετέχουν στους αγώνες και στην νέα προσπάθεια..

Για την Αριστερά ...

Μελαγχολικές οι διαπιστώσεις, το παρόν μοιάζει με βάλτος,  το μέλλον φαντάζει ως παρελθόν, η απογοήτευση να είναι το κυρίαρχο συναίσθημα  και η  αποστράτευση και παραίτηση βασική επιλογή πολλών μα πάρα πολλών προοδευτικών αγωνιστών και αριστερών.

Το θέμα είναι τώρα τι γίνεται?

Το κρίσιμο είναι  να μη σημάνει την αποστράτευση χιλιάδων αγωνιστών και αγωνιστριών που έδωσαν  μάχες μέσα από τις γραμμές του  κινήματος και που σήμερα νιώθουν απογοήτευση και θυμό

Στη πολιτική συγκυρία που διανύουμε, με την επίγνωση της ήττας, αλλά και της βιαιότητας της μνημονιακής επίθεσης, η ανάγκη της ενότητας και δημιουργίας ενός νέου Αριστερού Μετώπου είναι επίκαιρο όσο άλλο ποτέ

Το κλείσιμο του κύκλου  με την ήττα της Δημοκρατίας, των μνημονιακών δυνάμεων και της Αριστεράς, είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι ο καινούριος κύκλος ήδη ξεκινάει.

Με την επίγνωση ότι κάθε εγχείρημα ανάταξης την επαύριο μιας στρατηγικής ήττας, είναι κρίσιμο να σχεδιάσουμε ότι θα γίνει αποδώ και στο εξής.

Με την ελπίδα για προοδευτική πορεία της Ελλάδας και για εμένα μια Ελλάδα χωρίς λιτότητα, Εθνικά περήφανη, κυρίαρχη και ανεξάρτητη.

Με  μια Αριστερά για υπάρξει ελπίδα  (πραγματική!)για ένα καλύτερο μέλλον,  πραγματικά ανυπότακτη, που να σέβεται τον λόγο της και τις ιδέες της, με προγραμματικές επεξεργασίες για το σήμερα και το αύριο.

 Για  να δημιουργηθεί το αναγκαίο μέτωπο των Αριστερών, Προοδευτικών, Πατριωτικών και Αντιμνημονιακών δυνάμεων!

Μαρίνος Οδυσσέας Λάμπρος

lamprosmarinos@gmail.com