Ένας τελευταίο χαιρετισμό στον ΣΥΡΙΖΑ και στον Τσίπρα: Όρσε ( κατά που να μουντζώσω δεν ξέρω?, μάλλον προς τα δεξιά). Πάρ' τα να μην στα χρωστάω!

Ένας  τελευταίος χαιρετισμός στον ΣΥΡΙΖΑ και στον Τσίπρα: Όρσε ( κατά που να μουντζώσω δεν ξέρω?, μάλλον προς τα δεξιά). Πάρ' τα να μην στα χρωστάω!

Έλαβα μια επιστολή ( με email ) από φίλο και την δημοσιεύω- αναρτώ:   

«

Αγαπητέ φίλε, Μαρίνο-Οδυσσέα,

εντάξει, όταν καταφέρεις να ξεπεράσεις το στάδιο της οργής για τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση, μπορείς άνετα ν’ αρχίσεις να διασκεδάζεις μαζί της. Οι άνθρωποι δεν είναι σοβαροί, πρόλαβαν να το αποδείξουν. Δεν περίμενα όμως να είναι και τόσο ξεδιάντροπα διασκεδαστικοί. Να γελάς με αυτά που λένε, να ξέρεις ότι δεν τα πιστεύουν κι όμως να συνεχίζουν να προσπαθούν να σε βγάλουν ηλίθιο με πολύ σοβαρό τρόπο.

Αν θυμάμαι καλά, ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για διαπραγμάτευση. Αυτό σημαίνει ότι θα απειλούσε, θα εκβίαζε και στην ανάγκη θα τα έσπαγε και θα ακολουθούσε εναλλακτικό σχέδιο. Εναλλακτικό σχέδιο δεν είχε, «δεύτερες σκέψεις» δεν είχε, όπως ομολόγησε ο πρωθυπουργός εν μέσω της διαπραγμάτευσης (!) σε ομιλία του στο ευρωκοινοβούλιο, να απειλήσει δεν τόλμησε, να εκβιάσει δεν μπόρεσε, ε συγγνώμη αλλά αυτό δεν είναι διαπραγμάτευση. Ναι σε όλα είναι, γ……ε μας κι αφήστε μας είναι, δώστε κάτι καλέ κύριε είναι, αλλά διαπραγμάτευση δεν είναι.

Πανηγυρίζει η κυβέρνηση επειδή «Με την παρούσα συμφωνία, το σύνολο της χρηματοδότησης θα είναι 86 δισ., έναντι 4 δισ. που προέβλεπε η 5η αξιολόγηση». Φορτώθηκε το χρέος της χώρας κατά 86 δισ. ευρώ και το Μαξίμου χαίρεται. Ακατανόητο, κυρίως, επειδή όταν δανείζεσαι άλλα 86 δισ. δηλώνεις με τον πλέον επίσημο τρόπο ότι μπορείς να τα ξεχρεώσεις και διατυμπανίζεις ότι αναγνωρίζεις ως βιώσιμο το συνολικό χρέος σου. Τα υπόλοιπα είναι θεωρία. Ποτέ δεν πήγε κάποιος να δανειστεί από τοκογλύφο επίσημο ή ανεπίσημο, να του είπε ότι δεν μπορώ να ξεχρεώσω αυτά που ήδη έχω δανειστεί από σένα κι ο τοκογλύφος να του έδωσε κι άλλα δάνειο. Αναγνώριση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους είναι αυτά τα 86 δισ. και γρήγορα θα το βρούμε μπροστά μας.

Ο Αλέξης Τσίπρας μόλις τον Φεβρουάριο δήλωνε στο γερμανικό Stern «Δεν θέλουμε νέα δάνεια διάσωσης». Προφανώς τον Φεβρουάριο ήταν ακόμη πολιτικός, στη συνέχεια άλλαξε καριέρα κι έγινε golden boy των ελληνικών τραπεζών. Άντε και εις ανώτερα.

Η  απόσταση μεταξύ των προγραμματικών δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβερνητικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ που δημιουργήθηκε μέσα σε 6 μόλις μήνες διακυβέρνησης και πριν υπογραφεί το τρίτο Μνημόνιο, τεραστία . Μετά την υπογραφή του δεν απομείνε τίποτα να θυμίζει τις προγραμματικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Το μέγεθος της πολιτικής απάτης που ζήσαμε και θα ζήσουμε από αυτή την κυβέρνηση θα χρειαστεί να το μετράμε για πολλά χρόνια.

, λιτότητα, φοροεπιδρομή κατά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, μείωση  συντάξεων και αύξηση των  ορίων ηλικίας, εργασιακά, «κόκκινα» δάνεια-ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών, ιδιωτικοποιήσεις  και φτώχεια οδηγούν στην θανάτωση της  χώρας   και σε καταστροφικές απώλειες για τον λαό.

Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Έρχονται από κει που δεν τα περιμένεις. Οι ρόλοι αλλάζουν πότε – πότε, τα πρόσωπα αλλάζουν, το σενάριο όμως μένει πάντα το ίδιο!

Ο καπιταλισμός στην όποια έκφανσή του και με την όποια ονομασία του, τραπεζοκρατία, οικονομοκρατία και όπως αλλιώς θέλετε τον λέτε, δεν θέλει τους λαούς ούτε ελεύθερους και χορτάτους, ούτε νεκρούς από την πείνα. Τους θέλει στα όρια της ανέχειας και της εξαθλίωσης. Άλλους λίγο πάνω από το όριο και άλλους λίγο πιο κάτω. Ώστε να μπορεί να απειλεί αυτούς που είναι πιο πάνω με την κατάσταση όσων είναι πιο κάτω και εκείνους που ζουν κάτω από το όριο να τους υπόσχεται ως ελπίδα και όνειρο την κατάσταση εκείνων που ζουν λίγο πιο πάνω από το όριο, αλλά ταυτόχρονα και να μπορεί να τους κρατάει ήσυχους με την παροχή κάποιων επιδομάτων, κάποιων κουπονιών σίτισης ή με κάποια ενίσχυση για το νοίκι. Όλοι μαζί ζούμε στο κελί του φόβου για το τί θα μας ξημερώσει αύριο, όμως που και που οι δεσμοφύλακες μάς βγάζουν για προαυλισμό στον περιφραγμένο και απολύτως φυλασσόμενο από τα ΜΜΕ υπαίθριο χώρο των εκλογών ώστε να παίρνουμε μια τζούρα «συμμετοχής στις εξελίξεις».

Σε αυτό το πλαίσιο θα παιχτεί και ο προεκλογικός αγώνας που έχουμε μπροστά μας.

 Δεν υπάρχει χώρος για ιδεολογία σε αυτή την υπόθεση.

Το διακύβευμα θα είναι ξεκάθαρο: «Ψηφίστε αυτόν που μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα το τρίτο μνημόνιο μαζί με τις επιπτώσεις από τα ρέστα των προηγούμενων δύο». Δηλαδή ποιος θα μπορέσει να «δώσει τη μάχη για να ελαχιστοποιηθούν οι αρνητικές συνέπειες της συμφωνίας με γνώμονα τα συμφέροντα των πολλών», όπως πολύ ξεκάθαρα ανέφερε ο κ. Τσίπρας στο διάγγελμά του. Όμως αυτή τη συμφωνία την έφερε ο κ. Τσίπρας. Ο οποίος τώρα υπόσχεται ότι θα φροντίσει να δώσει ελπίδα σε αυτούς που θα συμπληρώσουν τα εκατομμύρια των Ελλήνων που ζουν ήδη κάτω από το όριο της φτώχειας και τη μπότα των τραπεζών, τις οποίες παρεμπιπτόντως σπεύδει να σώσει μεγαλοπρεπώς.

Ένας πρωθυπουργός που μαζί με την υπογραφή του σε ένα μνημόνιο βάζει την υπογραφή του και σε μέτρα που θα φέρουν κι άλλα λουκέτα, κι άλλη ύφεση, κι άλλες αυτοκτονίες, κι άλλες απολύσεις, κι άλλους εξαθλιωμένους, κι άλλους απεγνωσμένους δεν μπορεί να θεωρείται αριστερός επειδή υπόσχεται να φροντίσει τα θύματα της υπογραφής του με κάποια ψίχουλα επιδομάτων επιπέδου και διαδικασιών ζητιανιάς.

Βέβαια, ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Έτσι και ο κ. Τσίπρας μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός, ριζοσπάστης, επαναστάτης. Το ζήτημα όμως για εμάς είναι οι υπογραφές που βάζει, οι συμφωνίες του και τα άλλοθι που χρησιμοποιεί για να μη λειτουργεί ως αριστερός.

 «Αυτή τη συμφωνία είμαστε υποχρεωμένοι να τη τηρήσουμε» δήλωσε ο κ. Τσίπρας και τοποθετήθηκε.

 Στις εκλογές αυτές μας καλούν να ψηφίσουμε ποιον θεωρούμε καλύτερο διαχειριστή του τρίτου μνημονίου.

Τους νεοφιλελεύθερους της ΝΔ ή τους νεοφιλελεύθερους του ΣΥΡΙΖΑ; Καλούμαστε να ψηφίσουμε αν το νεοφιλελεύθερο «Ποτάμι» θα πρέπει να πάρει τέτοιο ποσοστό ψήφων ώστε να αναδειχθεί σε ύψιστο εγγυητή υλοποίησης των μέτρων του τρίτου μνημονίου. Αυτά είναι τα ερωτήματα στα οποία καλούμαστε να απαντήσουμε κατά τον επόμενο προαυλισμό μας στον υπαίθριο και καλά φυλαγμένο χώρο των εκλογών.

Όσο για την άλλη Αριστερά ας δούμε το  πλήρες σχέδιο και θα εκτιμήσουμε…

Επανέρχομαι στον ΣΥΡΙΧΑ και το Τσίπρα.

Νομίζω ότι αρκετά τον έκλαψε ως «αριστερό» τον κ. Τσίπρα η Αριστερά. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να σταματήσει να εκπλήσσεται από την καθόλου αριστερή πολιτική του.

Αρκετά εκδηλώσαμε τη θλίψη μας σχετικά με τον κ. Τσίπρα, τις ελπίδες που χάθηκαν, την Αριστερά που δεν ήρθε.

Φτάνει πια! Καταντά μίζερη κλάψα όλο αυτό.

Για αυτό απευθύνω έναν τελευταίο χαιρετισμό στον ΣΥΡΙΖΑ και στον Τσίπρα.

Όρσε ( κατά που να μουντζώσω δεν ξέρω?, μάλλον προς τα δεξιά). Πάρ' τα να μην στα χρωστάω!

Πάμε για αλλού και για άλλα!

Αριστερά πάντως!

Ο φίλος σου

Ο.Μ.

»