Αριστερά έτσι όπως φεύγουμε ή όπως ερχόμαστε;

Αριστερά έτσι όπως φεύγουμε ή όπως ερχόμαστε;

Τα δεδομένα είναι:

1. Η προσπάθεια για «έναν έντιμο συμβιβασμό» και το κάλεσμα στους «εταίρους» να επιβεβαιώσουν «τον διπλό στόχο του σεβασμού της δημοκρατικής επιλογής και των κανόνων της Ευρώπης», έγινε συνθηκολόγηση και υποταγή που φτάνει στα όρια του εξευτελισμού.

2. Το πρόγραμμα είναι  μνημονική παλινόρθωση και είναι ένα τοξικό μείγμα λιτότητας και ύφεσης.

3. Παραβιάστηκε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, άλλαξε το αφήγημα και  ακυρώθηκαν οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης

4. Προκλήθηκε μια τεράστια απογοήτευση και επικρατεί βαθειά στεναχώρια στις τάξεις των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και στο πλατύ μέτωπο του «όχι» που εκφράστηκε στο δημοψήφισμα.

5. Ο  Αλ. Τσίπρας, εκβιάστηκε  από τους «εταίρους» και έπρεπε να αποφασίσει εδώ και τώρα για το μέλλον της Ελλάδας, να διαλέξει μεταξύ της ηθική της πεποίθησης και της ηθική της ευθύνης. 

6. Οι διαπραγματεύσεις (εκβιασμοί) και οι κατάληξη τους ήταν ένα πολιτικό πραξικόπημα για να μην υπάρξει αριστερή κυβέρνηση σε αυτό το νεοφιλελεύθερο περιβάλλον.

7. Η κυβέρνηση δεν ήθελε και δεν θέλει κι άλλη λιτότητα, και δεν ήθελε και δεν θέλει να αφήσει το 61.3% του ελληνικού λαού χωρίς καμιά ελπίδα.

8. Η Ευρωπαϊκή  Ένωση έχει υπαρξιακή κρίση και μετατρέπεται   σε ένα υπερεθνικό μόρφωμα, το οποίο τροφοδοτεί με «ζεστό αίμα» το ιερατείο των διεθνών τραπεζών και μετακυλύει το κόστος της κρίσης στους  πολίτες και λειτουργεί ως  μια μηχανή παραγωγής ανισοτήτων, διαιρέσεων, διαχωρισμών και εθνικισμών, φαινομένων δηλαδή για την αντιμετώπιση των οποίων υποτίθεται ότι μπήκαν οι βάσεις της Ε.Ε.

Αυτά είναι τα δεδομένα και ιδού πια είναι η πραγματικότητα:

Ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε από το πολιτικό περιθώριο, όχι μόνο λόγω της έκτασης και της βιαιότητας της οικονομικής κρίσης, που αποδόμησε τα συστημικά κόμματα, αλλά και γιατί εμφανίστηκε έτοιμος -και έπεισε γι’ αυτό- να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εξελέγη με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα -όχι επαναστατικό, αλλά στο πνεύμα του προοδευτικού αστικού εκσυγχρονισμού - και τώρα διαπιστώνει (..σε )ότι οι συσχετισμοί στην Ευρώπη είναι κατάφωρα αρνητικοί, δεν έχει συμμάχους σε επίπεδο κυβερνήσεων, οι κυρίαρχες δυνάμεις είναι άκαμπτες και απαιτούν την άνευ όρων παράδοσή του.

Είναι αναγκασμένος λοιπόν να διαλέξει:

Α. Θα υλοποιήσει το πρόγραμμα λαιμητόμο,  τοξικό μείγμα λιτότητας και ύφεσης ή όχι.

 Β. Θα  προσπαθήσει να κάνει ότι μπορεί στο δεδομένο περιβάλλον ή θα αφήσει τη Δεξιά να επιστρέψει για να κάνει ότι θέλει;

Ξέρω ότι το  κυριότερο που κυριάρχησε στην επιλογή της κυβέρνησης ήταν  « η Αριστερά δεν πρέπει να ηττηθεί δεύτερη φορά» και η αντίληψη «το να εγκαταλείψουμε την κοινωνία σε αυτή την κρίσιμη φάση (είτε με ένα ασύντακτο grexit που θα μας ρίξει σε ακραία φτώχεια, είτε αφήνοντάς την στα χέρια της αντιπολίτευσης,  θα φανεί ως λιποταξία».

Το τι θέλουν η Δεξιά και οι πρόθυμοι σύμμαχοί της τού εξτρεμιστικού Κέντρου το ξέρουμε πολύ καλά.

Αυτό που ακόμη δεν ξέρουμε,

*είναι αν αυτό που της επιτρέπουν (της κυβέρνησης ) να κάνει αξίζει τον κόπο ή διατρέχει τον θανάσιμο κίνδυνο να οδηγηθεί σε ιδεολογική και πολιτική πανωλεθρία από την οποία θα περάσουν πολλά χρόνια για να συνέλθει και θα διαβεί τον δρόμο της τιμωρίας, του ευτελισμού και της ταπείνωσης και

*το κυριότερο γιατί πρέπει, να συνεχιστεί το δράμα πολιτών και της Ελλάδας και αν ναι με ποια προοπτική; Για τον απλό λαό ομιλώ..

Οι ευθύνες και τα ερωτήματα

Ο λαός είχε προσδοκίες και για όλες αυτές τις προσδοκίες σαφώς και φταίει αποκλειστικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός τις δημιούργησε και είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος της κριτικής που τώρα δέχεται. Δεν μπορώ να τον υπερασπιστώ, ούτε όμως θα τον καταδικάσω. Έχει άλλοθι.

Όλοι έχουν τις ευθύνες τους.

 Κάποιοι , πρώτον γιατί δεν ξέρουν τι ακριβώς θέλουν κι αν στην τελική το αντέχουν αυτό που θέλουνε , κάποιοι ,δεύτερον, διότι πιστεύουνε ότι μόνο εμείς βγάλανε τον ΣΥΡΙΖΑ και κανείς άλλος με αντίθετη λογική από τη δική μας και κάποιοι , τρίτον, επειδή έχουν αφήσει τις πύλες αφύλαχτες και προσφέρουν απολαυστικό θέαμα του καυγά μας στον πραγματικό εχθρό.

Όμως τις πιο πολλές ευθύνες τις έχει  ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αν συνεχίσει έτσι, τότε μόνος του θα έχει κλείσει το άλλο άκρο της παρένθεσής του.

Η  κυβέρνηση δεν τα πήγε καλά. Αυτό δεν είναι αποκάλυψη.

Η κυβέρνηση πρέπει να μιλήσει, να μιλήσει με ειλικρίνεια. Να   εξηγήσει ποιους στόχους έχει. Γιατί αποδέχτηκε το νέο μνημόνιο, την νεα λιτότητα, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας κ.α.  και την νέα επιτροπεία

Με καθαρές κουβέντες γιατί στενεύουν (…ψαν) οι αντοχές και οι ανοχές εκείνων που δεν τους ενδιαφέρει καθόλου το αν θα κλείσουν οι τράπεζες.

Να  μιλήσει επιτέλους με τη γλώσσα της αλήθειας.

 Αν χάσουμε την όποια μάχη μαχόμενοι θα το αντέξουμε. Εδώ χάσαμε τόσες μάχες με τα χέρια κατεβασμένα. Δεν είμαστε βολεμένοι με το σήμερα. Δεν συνηθίσαμε την κατάντια μας. Ας μας μιλήσει. Ας πει την αλήθεια. Τι σκέφτεται, τι θέλει, τι επιδιώκει, τι είναι διατεθειμένος να θυσιάσει. Θα την παλέψουμε.

Μας κούρασαν οι υποψίες, οι αμφιβολίες και τα σενάρια. Ξεκάθαρες κουβέντες πια.

Αν κυβέρνηση και ο Τσίπρας  μετάνιωσε για κάτι, ας το εξομολογηθεί .

Αν είναι να το γυρίσουμε στα παλιά (μνημονιακά χρόνια) δεν έχω καμία όρεξη.

Λοιπόν, ας ξεκαθαρίσει ο πρωθυπουργός τα πάντα σε όλους.

Τι θέλει, τι μπορεί να κάνει, ως πού σκέφτεται να το φτάσει και τι είναι έτοιμος να θυσιάσει, με πιο στόχο και σκοπό!

Θέλουμε να ξέρουμε αν θα μείνουμε ή θα φύγουμε.

Αν θα στηρίξουμε ή θα αφήσουμε να γκρεμιστεί.

Άντε, να τελειώνουμε πριν μας το βγάλουν από τη μύτη.

Άντε, να τελειώνουμε πριν η απογοήτευση και η στεναχώρια γίνει οργή και απόρριψη….

Μέχρι σήμερα αυτό που πρέπει να κατάλαβε (;) ο Αλέξης Τσίπρας είναι ότι δεν υπάρχει κανείς καλύτερος από τον λαό για να στηριχτεί.

Μόνο αυτός μπορεί να βάλει πλάτη.

Αρκεί να ξέρει τι στηρίζει και να συμφωνεί με αυτό!

Επίλογος

Πάντως εγώ, προτιμώ μια Αριστερά να κάνει αυτό που μπορεί, παρά μια Δεξιά να κάνει αυτό που θέλει, εκτός και αν η Αριστερά μεταλλαχθεί σε Δεξιά, οπότε …

Πάντως εγώ, εξακολουθώ να είμαι με την Αριστερά και να παλεύω για αυτήν και τα οράματα της.

Υ.Γ.

1. Σχετικά με τα της οικονομίας, επιτρέψτε μου να επαναληφθώ γράφοντας ότι υπάρχει η κριτική πως η κυβέρνηση θα έπρεπε ήδη να μας έχει βγάλει από το ευρώ, να δημιουργήσει δραχμή ενώ ταυτόχρονα θα έπρεπε να κρατήσει τις τράπεζες ανοιχτές, να τις έχει εφοδιάσει με χρήματα για να αντιμετωπίσουν τον πανικό, να διαχειριστεί αυτόν τον πανικό και τέλος να κρατήσει την αγορά σε λειτουργία. Αν κάποιος πιστεύει ότι αυτά μπορούν να συμβούν ταυτόχρονα, εντάξει. Εγώ πιστεύω ότι δεν μπορούν όσο κι αν το θες.

Πιστεύω ότι αν είχαμε βγει χτες από το ευρώ: Οι τράπεζες θα έκλειναν οριστικά,  η αγορά θα κατέβαζε στόρια και ο πανικός δύσκολα θα παλευόταν. Επίσης, αρκετοί από αυτούς που τώρα κατηγορούν την κυβέρνηση επειδή δεν το έκανε, θα την κατηγορούσαν επειδή το έκανε κι αντί να μειώσει τα λουκέτα στην αγορά έβαλε λουκέτο σε ολόκληρη την αγορά.

2.Το ουσιώδες πρόβλημα της Ε.Ε. σήμερα δεν είναι η λειτουργία του γραφειοκρατικού της μηχανισμού, ούτε καν το λεγόμενο «δημοκρατικό έλλειμμα». Βρισκόμαστε ήδη ένα βήμα πιο μπροστά. Η σημερινή Ε.Ε. πρέπει να ανοικοδομηθεί σε νέα θεμέλια, αφού πρώτα ηττηθούν πολιτικά οι κυρίαρχες ελίτ και το υποταγμένο σ’ αυτές πολιτικό προσωπικό.

3.Όπως έδειξε με ηχηρό τρόπο η πεντάμηνη πορεία των διαπραγματεύσεων της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και οι χειρισμοί από την πλευρά των «θεσμών», αυτή η Ε.Ε. δεν μεταρρυθμίζεται και δεν εξυγιαίνεται. Η γάγγραινα είναι σε προχωρημένο στάδιο και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε, τόσο το καλύτερο για όλους μας. Επιστροφή στην Ελλάδα, αλλά με προετοιμασία και σχέδιο…