Κυριακή 7 Ιουνίου 2015

Τι επιθυμούν Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι; Ποιες είναι οι επιλογές των πολιτών; Ποιος «δρόμος» είναι πιο ασφαλής;

Τι επιθυμούν Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι; Ποιες είναι οι επιλογές των πολιτών; Ποιος  «δρόμος» είναι πιο ασφαλής;

Εντύπωση προκαλεί ότι τους πέντε μήνες που κρατούν οι διαπραγματεύσεις Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι αλλά ούτε ένα στέλεχος τους δεν βρέθηκε να κάνει μία επικριτική δήλωση για τη συμπεριφορά των θεσμών. Μάλλον έτσι αντιλαμβάνονται το πατριωτικό καθήκον τους.
Κανένα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης στην κριτική τους προς την κυβέρνηση δεν μας λέει κάτι για τη συμφωνία που προτείνουν οι δανειστές. Τι νομίζουν ότι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση;
Να αποδεχθεί το πακέτο; Να το απορρίψει ως απαράδεκτο; Να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση, μπας και πετύχει καλύτερους όρους; Ποιο είναι το πολιτικό τους σχέδιο;
   Ο Α. Σαμαράς προτείνει το νεφελώδες σχήμα τις μεγάλης εθνικής συνεννόησης. Τι πάει να πει αυτό; Προφανώς κυβέρνηση εθνικής ενότητας, που θα κληθεί να εφαρμόσει την επονείδιστη συμφωνία. Ξορκίζει βεβαίως τις κάλπες. Τις φοβάται, γιατί βλέπει «το βουητό που του έρχεται».  
   Ο πρόεδρος(ο μέχρι σήμερα Ευάγγελος Βενιζέλος) του ΠΑΣΟΚ λέει κάτι ακατάληπτα περί κρίσης νομιμοποίησης της χώρας, αλλά παραδόξως δεν ζητάει εκλογές. Κι αυτός, φαντάζομαι, δεν θα έλεγε όχι σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, στην οποία το κόμμα του, ενδεχομένως και ο ίδιος, θα σπεύσουν να συμμετάσχουν χωρίς δεύτερη κουβέντα.
   Ο Σ. Θεοδωράκης είναι σταθερά υπέρ μιας άλλης κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή και εναντίον των εκλογών, κάλεσε τον Τσίπρα να τολμήσει να συγκρουστεί με τον κακό εαυτό του κόμματος του, να πάει σε ωφέλιμη για τη χώρα συμφωνία, χωρίς να μας λέει ποια στοιχεία πρέπει να έχει η συμφωνία για να χαρακτηρισθεί ωφέλιμη και την ίδια στιγμή επισημαίνει ότι η λύση δεν βρίσκεται στις συνταγές λιτότητας των συντηρητικών κύκλων της Ευρώπης.
   Τη λογική του «ούτε, ούτε» υιοθετεί το ΚΚΕ, τονίζοντας ότι τα λαϊκά συμφέροντα δεν ωφελούνται ούτε από το σχέδιο των δανειστών ούτε κι από εκείνο της κυβέρνησης, «γιατί και τα δύο οδηγούν σε σκληρά μέτρα σε βάρος του λαού» και  προτείνει  ρήξη και αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν περιέγραφε και την «επαύριο» μιας τέτοιας επιλογής, ίσως να έπειθε περισσότερο κόσμο, αν έβρισκε κάτι το θετικό στην κυβέρνηση και  αν της συμπαρίσταντο στην επίθεση που δέχεται από τους «θεσμούς» θα ήταν πιο συμπαθές (πολιτικοεκλογικά)στο λαό.
Εδώ τίθεται το ερώτημα, γιατί τηρούν αυτή την στάση Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι ;  Είναι μόνο  (αν και αυτό αρκεί) η αταλάντευτη φιλομνημονιακή τους εμμονή  και πολιτικοϊδεολογικός τους νεοφιλελεύθερος προσανατολισμός ή έχουν και άλλες μύχιες σκέψεις και επιδιώξεις ;     
Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι αυτό που πραγματικά επιθυμούν (αλλά δεν το ομολογούν) είναι το εξής: να έρθει στη Βουλή μια συμφωνία ταπεινωτική, να την ψηφίσουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛΛ. και στη συνέχεια, αυτοί που πίεζαν φορτικά την κυβέρνηση να υπογράψει ό,τι να ’ναι και μάνι μάνι για να παραμείνει η χώρα στην ευρωζώνη, να βγουν στα κεραμίδια κατηγορώντας τον Τσίπρα για υποχώρηση, διγλωσσία, αθέτηση υποσχέσεων, ενώ οι δανειστές μας θα πανηγυρίζουν επειδή θα έχει ξεφτιλιστεί ο ατίθασος και ανάγωγος συνομιλητής τους που νόμιζε ότι υπάρχει άλλος δρόμος. Ταυτοχρόνως θα πάρουν ένα σκληρό μάθημα και οι επίδοξοι μιμητές του.
Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι διάλεξαν «στρατόπεδο», επέλεξαν με ποιους είναι και με ποιούς δεν είναι! Είναι με τους άλλους, με τους «θεσμούς», είναι με το μνημόνιο και την απορρέουσα από αυτό οικονομική πολιτική, που είναι  μια φόρμα που δεν δίνει καμία εγγύηση επιβίωσης, αντιθέτως είναι συνταγή θανάτου.
Η ώρα της αλήθειας έχει σημάνει για όλους.
Σήμερα οι συνθήκες δεν είναι ομαλές και απαιτείται όλοι  να πάρουν καθαρή θέση.
Η κυβέρνηση πρέπει να εξαντλήσει κάθε περιθώριο ώστε να εξασφαλίσει τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση των -δημοκρατικών- δυνάμεων  και του λαού ώστε να αντιμετωπίσει την κρίσιμη δοκιμασία την οποία όλοι περνάμε.
Για την αντιπολίτευση τα είπαμε! Είναι απέναντι, με τους άλλους..
Εμείς, ο καθένας από εμάς πρέπει να πάρει σαφή θέση απέναντι στους όρους και τις απαιτήσεις των εταίρων μας.
Εμείς, ο καθένας από εμάς πρέπει να διαλέξει «στρατόπεδο», να επιλέξει με ποιους είναι και με ποιούς δεν είναι!
Άλλωστε, ο άνθρωπος είναι οι επιλογές του και η ζωή είναι το άθροισμα των επιλογών μας και να μην ξεχνάμε ότι σε μια κρίση, η πιο τολμηρή επιλογή είναι συχνά η πιο ασφαλής.
Γιατί να συμβιβαστούμε (υποταχθούμε), αν δεν διασφαλίζεται ο λαός και η ύπαρξη της Ελλάδας.
Αν δεν κάνεις «πόλεμο» δεν απελευθερώνεται ο τόπος.
Άλλωστε αυτά που θέλουμε δεν είναι και «επανάσταση» (για αυτούς ίσως), απλά να σωθούμε από την καταστροφή θέλουμε  και ένα μέλλον για τα παιδιά μας και την πατρίδα μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου