Κυριακή 21 Ιουνίου 2015

Σήμερα είμαστε στο σημείο μηδέν. Στη μια πλευρά είναι ο δογματισμός των δανειστών και στην άλλη η αποφασισμένη απόγνωση της κυβέρνησης.

Σήμερα είμαστε στο σημείο μηδέν. Στη μια πλευρά είναι ο δογματισμός των δανειστών και στην άλλη η αποφασισμένη απόγνωση της κυβέρνησης. 



Με ανθρώπους που είναι φανατικοί, κολλημένοι σε δογματισμούς, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια να συζητήσεις και να συμφωνήσεις ακόμη και για τα αυτονόητα.
Αν οι δανειστές και οι φίλοι τους στην Ελλάδα ήταν στοιχειωδώς ισορροπημένοι πολιτικά και ιδεολογικά, θα παραδέχονταν ότι οι επιδιώξεις της ελληνικής κυβέρνησης δεν είναι αριστερού προσανατολισμού. Είναι αμυντικού χαρακτήρα εντός του συστήματος στόχοι.
Δυστυχώς, στη σημερινή Ευρώπη συντηρητικοί  και η ντροπαλή σοσιαλδημοκρατία τρέχουν χωρίς φρένα στο νεοφιλελεύθερο κατήφορο  ...με τσίτα το γκάζι.
Με αυτούς διαπραγματευόμαστε…
Με τις βόμβες που εκτοξεύουν καθημερινώς -καταστροφολογικά σενάρια και δυσοίωνες προβλέψεις- προσπαθούν να δημιουργήσουν ασφυκτικό κλίμα στο εσωτερικό της χώρας.
Πόνταραν στην κόπωση του κόσμου από τη διαιώνιση του κλίματος αβεβαιότητας και στον φόβο του για τις συνέπειες που θα έχει η επιλογή της ρήξης.
 Οι πολίτες όμως δεν απέσυραν την εμπιστοσύνη τους από την κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός δεν έδωσε σημάδια θεαματικής αναδίπλωσης.
Με τη βοήθεια εκπροσώπων του ελλαδικού πολιτικού και μιντιακού προσωπικού κλιμάκωσαν τις επιθέσεις, κάνοντας λόγο για προδοσία, ελικόπτερα, φυλακές, μικρασιατική καταστροφή, εθνικό διχασμό και στόλισαν τον Τσίπρα με χαρακτηρισμούς του τύπου «ανεύθυνος πολιτικός ηγέτης», «ψεύτης», «αριστεριστής», «επικεφαλής μιας εν μέρει κομμουνιστικής κυβέρνησης και ενός μη κανονικού κόμματος».
Σήμερα είμαστε στο σημείο μηδέν.
Στη μια πλευρά είναι ο δογματισμός των δανειστών και στην άλλη η αποφασισμένη απόγνωση της κυβέρνησης.
Μετά από σχεδόν πέντε μήνες πιέσεων και εκβιασμών που κανείς στην Ελλάδα, ούτε στην Ευρώπη ανέμενε ότι θα αντέξει η ελληνική κυβέρνηση, οι εξελίξεις πλέον εκ των πραγμάτων είναι ραγδαίες.
Η έκτακτη σύνοδος κορυφής της Ευρωζώνης, τρεις ημέρες πριν από την κανονική σύνοδο κορυφής στις 25-26 αποδεικνύει ότι το σύστημα που απειλούσε και εκβίαζε την ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται στα όρια του παροξυσμού καθώς έρχεται αντιμέτωπο και με την δική του κρίση.
 Προφανώς την Δευτέρα οι πιέσεις που θα ασκηθούν στον Αλέξη Τσίπρα θα είναι ασφυκτικές.
Είναι όμως πλέον πολύ αργά για να εμμείνουν στις πιέσεις.
Είναι επίσης πολύ αργά για να μην λάβουν σοβαρά υπόψη τους και τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον όσον αφορά ορισμένα από τα αιτήματα που έχει διατυπώσει.
Τα υπόλοιπα, θα τα αντιμετωπίσει ο Τσίπρας επί πατρίου εδάφους.
Προς το παρόν προέχει η συμφωνία
Σε αυτό το πλαίσιο η κυβέρνηση πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι το «ελληνικό πρόβλημα» είναι ένα οξύ σύμπτωμα της βαθύτατης κρίσης του συστήματος και ότι η έκβασή του θα επηρεάσει τον συσχετισμό δύναμης πανευρωπαϊκά για πολλά χρόνια.
Άρα η επιστροφή σε όποιας μορφής λιτότητα (ήπιας, μέτριας ή άγριας) θα σηματοδοτεί όχι μόνο μια τακτική πολιτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και μια στρατηγική οπισθοχώρηση για την Αριστερά και τις ιδέες της σε παγκόσμιο επίπεδο.
Οι συνθήκες είναι σαφώς δυσμενείς, όμως, όπως έλεγε ο Τρότσκι, «είναι αναγκαίο να μάθει κανείς να κολυμπάει ενάντια στο ρεύμα».

Ελπίζω  η κυβέρνηση να συνεχίσει να «κολυμπά» ενάντια στο νεοφιλελευθερισμού και τουλάχιστον να μην πνιγεί και μαζί με αυτήν τα όνειρα και οι ελπίδες  του Ελληνικού λαού..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου