Η διαπραγμάτευση συνεχίζεται και Κυβέρνηση για την ώρα αντιστέκεται.

Η διαπραγμάτευση συνεχίζεται και η Κυβέρνηση για την ώρα αντιστέκεται.

Σε μια διαπραγμάτευση όλα είναι ανοιχτά, πόσω μάλλον όταν αυτή αποτελεί προϊόν ευρωπαϊκού πολιτικού συμβιβασμού, έντονου παρασκηνίου και μιας διαρκούς διελκυστίνδας.

Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την προσπάθειά της κυβέρνησης ώστε η χώρα να ξεφύγει από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό των δανειστών και ταυτόχρονα να υπάρξει σεβασμός των εταίρων απέναντι στο κοινό κεκτημένο.

Η διαπραγμάτευση στο επόμενο Eurogroup, όπως όλα δείχνουν, δεν θα είναι εύκολη, απαιτείται εκτός από την κοστολόγηση και η πολιτική βούληση των δύο μερών ώστε να βρεθεί η πλέον συμφέρουσα λύση και για τις δύο πλευρές.

Η Αθήνα για την ώρα αντιστέκεται. Οι «κόκκινες γραμμές» ισχύουν και θα ισχύουν, διαμηνύουν από το μέγαρο Μαξίμου, εκφράζοντας την αισιοδοξία τους για επίτευξη συμφωνίας ώς το τέλος του μήνα. Ελπίζω ότι η αισιοδοξία αυτή εδράζεται σε πολύ συγκεκριμένα δεδομένα και κυρίως σε ψύχραιμη αποτίμηση της πραγματικής κατάστασης, καθώς και σε προσεκτικό σχεδιασμό των επόμενων βημάτων.

O πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με δήλωσή του στο Reuters-  μια δήλωση, με την οποία για πρώτη φορά επιβεβαιώνει δημοσίως ότι στη διαπραγμάτευση υπάρχουν «τέσσερα σημεία πολιτικής διαφωνίας» - εργασιακές σχέσεις, ασφαλιστικό, αύξηση του ΦΠΑ και ιδιωτικοποιήσεις, έθιξε με δηκτικό τρόπο, ότι «δεν πρόκειται εδώ για αδυναμία τεχνικής προσέγγισης αλλά για πολιτική διαφωνία, που, όμως, όλοι γνώριζαν εκ των προτέρων στο βαθμό που αναγνώριζαν και εξακολουθούν να αναγνωρίζουν ότι ο συμβιβασμός που επιδιώκουμε θα σέβεται τη σαφή εντολή του ελληνικού λαού έτσι όπως αυτή εκφράστηκε στις εκλογές του Ιανουαρίου» και εξέπεμψε μια νότα αισιοδοξίας τονίζοντας ότι «Παρά τις κακοφωνίες και τις αλλοπρόσαλλες διαρροές και δηλώσεις των τελευταίων ημερών από την άλλη πλευρά, παραμένω σταθερά αισιόδοξος για συμφωνία μέχρι το τέλος του μήνα.»

Το αμοιβαίο συμφέρον επιβάλλει τη συμφωνία των μερών στο μέγιστο δυνατό επίπεδο, διαφορετικά η ρήξη δεν μπορεί να αποκλειστεί. Κάτι που η ελληνική πλευρά απεύχεται, αν και χρησιμοποιεί τη λέξη ως μία εν δυνάμει έκβαση, απέναντι σε όσους θεωρούν την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα όργανά της απλούς θεματοφύλακες μιας συντηρητικής ευρωπαϊκής αντίληψης και πολιτικής.

Τώρα χρειάζονται ακράδαντα επιχειρήματα και συγκεκριμένες πράξεις. Άλλωστε, μπορούν να επικαλεστούν και τον νομπελίστα Στίγκλιτς, που απάντησε καίρια στον Σόιμπλε τονίζοντας ότι «η αλλαγή στη δομή της ευρωζώνης είναι πολύ πιο αναγκαία, παρά οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε κάθε μία χώρα ξεχωριστά».

Όσοι επιχειρούν να ναρκοθετήσουν το πολιτικό περιβάλλον με σενάρια πτώσης της σημερινής κυβέρνησης και επιστροφής σε πρόσφατους, αλλά πολιτικά παρελθόντες καιρούς, διαπράττουν τραγικό λάθος.

Η σημερινή πραγματικότητα δεν ευνοεί σενάρια οικουμενικών κυβερνήσεων ή «κυβερνήσεις φίλιων δυνάμεων», απαιτεί καθαρές λύσεις και κυρίως προοπτική για τον τόπο. Τα σενάρια αυτά από όπου και αν προέρχονται δυναμιτίζουν το πολιτικό περιβάλλον, που απαιτεί σταθερότητα και σοβαρότητα,δεν προσφέρουν υπηρεσίες. Επιδιώκουν το αντίθετο, σε μια στιγμή που το ευρύτερο γεωστρατηγικό τοπίο απαιτεί ετοιμότητα, νηφαλιότητα και ρεαλιστική προοπτική.