Η πραγματικότητα, η αλήθεια και η απάντηση με τον λαό και τις πλατείες.

 Η πραγματικότητα, η αλήθεια και η απάντηση με τον λαό και τις πλατείες.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, Η ΑΛΗΘΕΙΑ!

Όσοι με ευκολία κάνουν λόγο για κωλοτούμπες, το πιθανότερο είναι ότι τις εύχονται και τις ελπίζουν είτε για να δικαιωθεί η δική τους αποτυχία, είτε για να τις χρησιμοποιήσουν.

Όταν ανεβαίνουν διαρκώς ειδήσεις, με διαφορετικές δηλώσεις των ίδιων ανθρώπων και αφορούν στην ίδια συνάντηση, κάπου χάνεται η μπάλα. Κι αν έχεις όρεξη να τη βρεις, τη βρίσκεις. Η μπάλα είναι πάντα χωμένη κάτω από τα φούστα της Μέρκελ. Εκεί δηλαδή που ζουν και οι διάφοροι Σουλτς, Ολάντ, Γιούνκερ, Ρέντσι, Ραχόι και λοιποί ικέτες της γερμανίδας αυτοκράτειρας.

Εκεί που μέχρι πριν λίγες ημέρες ήταν ο Σαμαράς και οι συνεργάτες του. Κι αυτές οι λίγες μέρες δίχως αυτούς στην ηγεσία της χώρας, είναι αρκετές για να με κάνουν να νιώσω λίγο υπερήφανος. Ας ντρέπονται πλέον οι Ισπανοί, οι Ιταλοί και άλλοι λαοί που υπομένουν τους Αδώνιδές τους.

 Η ουσία είναι ότι πλέον φαίνεται πεντακάθαρα πως έχει γίνει ένας πόλεμος τον οποίο δεν πήραμε χαμπάρι. Η ουσία είναι ότι τον πόλεμο τον κέρδισε ολοκληρωτικά η Γερμανία. Η ουσία είναι ότι η Μέρκελ μαζί με τον Σόιμπλε δίνουν ξεκάθαρες εντολές για εκτελέσεις χωρών και λαών. Η ουσία είναι ότι αποδεικνύεται ξεκάθαρα πως ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος είχαν υποταχθεί στις απαιτήσεις της Μέρκελ, υπάκουγαν τυφλά στις εντολές της και εξυπηρετούσαν τα συμφέροντά της. Ήταν οι εκπρόσωποί της στην Ελλάδα. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Και τώρα τι κάνουμε εμείς; Εμείς αποφασίσαμε να σηκώσουμε λίγο το κεφάλι. Να κάνουμε κάποιου είδους «αντάρτικο». Αυτό έχει βέβαια ρίσκο. Έχει επιπτώσεις. Απειλές και εκβιασμούς που ενίοτε πραγματοποιούνται. Οι εν Ελλάδι μερκελιστές –έτσι, ωμά πλέον – λένε «ορίστε τι πάθαμε, μια χαρά ήμασταν λουφαγμένοι». Το θέμα είναι τι κάνουμε οι υπόλοιποι. Είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε την απόφασή μας ή εντός μας ευχόμαστε να κάνει μια τεράστια κωλοτούμπα ο Τσίπρας; Το έχουμε ξεκαθαρίσει αυτό; Ελπίζω πως ναι.

Κυρίως, ας είμαστε βέβαιοι ότι δεν κάναμε κανένα λάθος και δεν φέρουμε κάποια ευθύνη. Μας κουνάνε το δάχτυλο, λέγοντάς μας «Υπάρχουν κανόνες και αυτοί οι κανόνες δεν επηρεάζονται από ένα εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα». Κι όμως, εδώ και χιλιάδες χρόνια, οι κανόνες υπάρχουν για να αλλάζουν. Και εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτοί οι κανόνες έχουν αλλάξει πάμπολλες φορές, πάντα κατά πώς βόλευαν τις εξαγωγές της Γερμανίας, την κτηνοτροφική παραγωγή της Ολλανδίας, τη γεωργία της Γαλλίας και τη λίρα της Αγγλίας. Τώρα ξαφνικά κοκάλωσαν οι κανόνες και γράφτηκαν στις πλάκες του Μωυσή;

Στην Ελλάδα δεν έγιναν εκλογές και άλλαξε μία κυβέρνηση. Στην Ελλάδα άλλαξε μία ολόκληρη κατάσταση. Δε βολεύει το ιερατείο των Βρυξελλών αυτή η κατάσταση. Πρόβλημά του. Πρόβλημά του και ότι ξεγυμνώθηκε εντελώς στην προσπάθειά του να υποστηρίξει με κάθε μέσο και δόλιο τρόπο την προηγούμενη κατάσταση. Έχασε. Συμβαίνουν αυτά.

Όμως οι προειδοποιήσεις της πρώην αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν σαφείς. Δε θα αναγνώριζαν μνημονιακές συμφωνίες. Δεν ήταν κάτι κρυφό. Το γνώριζαν και οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο. Είχαν όλο τα χρόνο να αλλάξουν τους κανόνες τους και ιδίως εκείνον που έλεγε ότι δε μπορούν να πετάξουν καμία χώρα από την ευρωζώνη, αν η ίδια δεν το ζητούσε. Δεν τον άλλαξαν. Τους έφαγε η σιγουριά. Έχασαν και θύμωσαν. Σκασίλα μας!.

Τώρα απειλούν ότι θα μας χρεοκοπήσουν, θα στραγγαλίσουν την οικονομία μας, θα μας στεγνώσουν από ρευστότητα. Ξεχνώντας φυσικά τη βασική αρχή της Αλληλεγγύης, όπως επαναβεβαιώθηκε και στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Αυτοί βέβαια είναι κανόνες που ισχύουν μόνο όταν η Γερμανία έχει οικονομικές ανάγκες για την επανένωσή της. Όταν άλλες χώρες αντιμετωπίζουν κρίσιμες στιγμές, ισχύουν οι κανόνες της Βοήθειας μετά Ανταλλαγμάτων και Αυστηρών Προϋποθέσεων.

Εδώ είμαστε. Ας μας χρεοκοπήσουν, λοιπόν. Καμία χώρα δε σβήστηκε από το χάρτη επειδή χρεοκόπησε. Από το χάρτη σβήνονται μόνο χώρες που κατακτήθηκαν και υποτάχθηκαν. Εδώ είμαστε. Ας μας στραγγαλίσουν οικονομικά. Ξέρουν πολύ καλά, ότι σε περίπτωση στραγγαλισμού δε θα πάθει ζημιά μόνο ο δικός μας λαιμός. Θα πρέπει να λογοδοτήσουν κάποιες κυβερνήσεις στους λαούς τους για ποιο λόγο έχασαν κι όσα χρήματα θα μπορούσαν να πάρουν πίσω. Και φυσικά δεν είναι αυτή η μόνη επίπτωση. Θα υπάρξουν και άλλες. Μένει να δούμε, λοιπόν, ποιος άλλος θέλει να βάλει το λαιμό του στην ίδια θηλιά με το δικό μας. Γιατί, αυτή η θηλιά με την οποία μας εκβιάζουν, είναι πολύ μεγάλη μόνο για έναν.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ !

Οι ελληνικές πλατείες γράφουν τη δική τους ιστορία. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, οι χιλιάδες πολίτες σε ολόκληρη την Ελλάδα που κατέβηκαν στους δρόμους δεν εξέφρασαν μόνο τη συμπαράστασή τους στην ελληνική κυβέρνηση, που δίνει κρίσιμη μάχη στις Βρυξέλλες για το μέλλον της χώρας. Εξέφρασαν αυτό που στην ελληνική γλώσσα ονομάζεται περηφάνια, αυτό το συναίσθημα που επί πέντε χρόνια είχε επιχειρηθεί, υπό το βάρος του Μνημονίου, να καταπνιγεί, να μετατραπεί σε παραίτηση, να θαφτεί κάτω από έναν δήθεν πραγματισμό που συνέθλιβε την καθημερινή ζωή.

Οι ελληνικές πλατείες έστειλαν χθες πολλαπλά μηνύματα, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Δεν είναι η κομματική άκριτη στήριξη σε μια αριστερή κυβέρνηση· είναι ότι οι πολίτες πιστεύουν πως ο ρόλος τους ως πολιτικών υποκειμένων ξεπερνά εκείνον του παρατηρητή και αναγορεύεται στο επίπεδο του πολιτικού παίκτη.

Οι αυθόρμητες συγκεντρώσεις, η πολυφωνία, το ετερόκλητο του πλήθους, οι συμφωνίες και οι διαφωνίες διαμορφώνουν έναν πολύχρωμο πολιτικό λόγο, αναγκαίο όσο ποτέ στην ελληνική κοινωνία. Οι πλατείες δεν εκπέμπουν βουητό, ούτε οργή· εκπέμπουν υπερηφάνεια, ψυχραιμία, ωριμότητα. Δείχνουν υψηλή αίσθηση της ιδιότητας του υπεύθυνου πολίτη. Και αυτό το αυτονόητο για τούτο τον λαό είναι αυτό που τις διαφοροποιεί από τις εποχές που οι πλατείες βούλιαζαν από πάθος...

Μια σύγχρονη Εκκλησία του Δήμου, έστω και με κάποια υπερβολή· αλλά ποιες υπερβολές να θυμηθεί και ποιες να ξεχάσει αυτός ο λαός. Οι πλατείες τού χθες, του σήμερα και του αύριο αναγορεύουν την υπεράσπιση των δικαίων μας ως την απόλυτη κόκκινη γραμμή της κυβέρνησης.

Οι πολίτες στις πλατείες δεν διαδηλώνουν υπέρ ή κατά κάποιων· διαδηλώνουν υπέρ της χώρας τους - και αυτό είναι που διαφοροποιεί τις πλατείες τού σήμερα από άλλες συγκεντρώσεις άλλων εποχών. Και γι’ αυτό, η σιωπηλή κατά κύριο λόγο παρουσία χιλιάδων πολιτών ισοδυναμεί με έναν πολιτικό λόγο με οντότητα και κύρος.