Ο ΠΑΝΙΚΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΗΤΤΑ

Ο ΠΑΝΙΚΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΗΤΤΑ

Τρίτη και καθοριστική για την κυβέρνηση, για την αντιπολίτευση αλλά κυρίως για όλους εμάς. Στη Βουλή δεν βρέθηκαν όπως είχε διαφανεί ήδη μετά την δεύτερη ψηφοφορία οι 180 που θα ψήφιζαν υπέρ της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Τα κόμματα, οι αγορές, οι οικονομικοί παράγοντες, εντός και εκτός Ελλάδας έχουν ήδη προεξοφλήσει ότι οδεύουμε προς τις εκλογές δυόμιση χρόνια μετά από τις τελευταίες εκλογές του Ιουνίου 2012. Ο Αντώνης Σαμαράς δεν είχα αλλά χαρτιά να τραβήξει από το μανίκι, κυριολεκτικά πέταξε λευκή πετσέτα σε μια συνέντευξη απελπισίας για τον ίδιο και για την πολύπαθη ΝΕΡΙΤ.  Όλοι τρέχουν τις τελευταίες μέρες να δουν πως θα συγκροτήσουν ψηφοδέλτια για τις εκλογές ή στις 25 Ιανουαρίου ή την 1 Φεβρουαρίου.

Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς με τις  δηλώσεις  του μετά την ψηφοφορία,  αποκαλύπτει πόσο μικρός είναι για αρχηγός κόμματος και πόσο επικίνδυνος για πρωθυπουργός μιας χώρας.

Δεν αξίζει ούτε τη δική του ψήφο, διότι όπως είπε:

«οι πρόωρες εκλογές, που περικλείουν σοβαρούς κινδύνους»  

«Να μείνουμε στη σταθερή πορεία δηλαδή των μεταρρυθμίσεων» 

«είμαι εδώ, για να εγγυηθώ την ασφαλή πορεία της Χώρας.»

«ανευθυνότητες της αντιπολίτευσης.»  

«για τα ποια συμφέροντα εξυπηρετούν όσοι ξαναβάζουν τη Χώρα σε περιπέτειες»

«Όχι συκοφαντίες, όχι ψέματα και ψεύτικες υποσχέσεις, όχι λαϊκισμός και πυροτεχνήματα, όχι εκλογικοί εκβιασμοί και τρομοκρατία.»

Έχουν πανικοβληθεί. Δε μπορούν να πιστέψουν ότι θα έρθει στις εκλογές πρώτο  ένα κόμμα, του οποίου ο αρχηγός όχι μόνο δεν τους έγλειψε και δεν τους προσκύνησε, αλλά τους έφτυσε κατάμουτρα ….

Κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ για αλαζονεία. Πίσω από αυτή την κατηγορία προσπαθούν να κρύψουν αυτό που τους τρομάζει περισσότερο. Ότι η άνοδος της Αριστεράς, θα στερήσει από τα κομματικά στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ την εργολαβία της αλαζονείας ,την εξουσία και την διαχείριση του κρατικού κορβανά από αυτούς και το τρίγωνο της διαπλοκής (τράπεζες - κόμματα εξουσίας - επιχειρηματικά και εκδοτικά συμφέροντα) που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορεία της χώρας προς τη χρεοκοπία..

Αν δεν τους σιχαινόμουν τόσο πολύ, μπορεί και να τους λυπόμουν. Όμως, τους σιχαίνομαι …

Ο  ΣΥΡΙΖΑ είναι ο εχθρός του Γιούνκερ, της Μέρκελ και όλων των εκπροσώπων της Τρόικας επειδή στις εκλογές θα έρθει στη πρώτη θέση και θα χαλάσει τα σχέδια για την συνέχιση της δράσης μιας  στεγνά μνημονιακής κυβέρνησης, που θα δρα ανενόχλητη συνεχίζοντας το καταστροφικέ της  έργο.

Ο  ΣΥΡΙΖΑ είναι ο εχθρός του βόθρο του MEGA, του ΑΝΤΕΝΑ, του ΣΚΑΙ, της Ν.ΕΝΑ που  χειραγωγούν  εδώ και χρόνια τους τηλεθεατές τους προς όφελος των συμφερόντων της διαπλοκής  που εξυπηρετεί.

Ο  ΣΥΡΙΖΑ είναι ο εχθρός του CNN, του Economist, των FT και άλλων παγκόσμιων ΜΜΕ που καθώς είναι ταγμένα στην υπηρεσία των διεθνών τοκογλύφων, άρχισαν τις επιθέσεις εναντίον της Ελλάδας και τρομοκρατούν επειδή δεν θα υποκύψει στη λιτότητα.

Όλοι οι παραπάνω ξέχασαν κάτι βασικό. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα  προκύψει στη στις εκλογές πρώτο   κόμμα (και κυβέρνηση ) ύστερα από κλήρωση, αλλά ύστερα από εκλογές. Εκλογές στις οποίες  θα ψηφίσει ο ελληνικός λαός που όλοι τον αποκαλούν «κυρίαρχο», εκλιπαρούν την ψήφο του και τον γλείφουν πατόκορφα.

Στις 25 Ιανουαρίου 2015, ο λαός κατά τη γνώμη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, και του ΚΚΕ θα (!)ψηφίσει λανθασμένα και ως εκ τούτου έχουν (!!!!!)  το δικαίωμα να αμφισβητήσουν εκ των προτέρων τη βούλησή του.

Θα δημιουργήσουν  ένα κλίμα ακραίας πόλωσης, κινδυνολογίας και φόβου, βοηθούμενος από δημοσκοπήσεις που … «κλείνουν την ψαλίδα» και του τρίγωνου της διαπλοκής, τα πάντα πρόθυμα Μέσα Ενημέρωσης, τις Τράπεζες και το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα .

Αυτές είναι οι εκλογές στην Ελλάδα. Παίζονται στο γήπεδο των ισχυρών. Ενός συστήματος που δεν ξέρει, δε θέλει, δεν αντέχει να χάνει. Κι όταν χάσει, ρίχνει όλες τις δυνάμεις του σε μία μάχη προβοκάτσιας και βρώμικου πολιτικαντισμούς.

Σ’ αυτές τις εκλογές είμαστε όλοι υποψήφιοι. Τα  θύματα της κρίσης.

Κάποιοι δεν το ξέρουν, δεν το καταλαβαίνουν ή το ρισκάρουν με αντάλλαγμα το κέρδος. Εμένα με ενδιαφέρει να μην πάω σα σκυλί όχι στ’ αμπέλι.

Κάποιοι νοιάζονται για τις 100, 200, 500 χιλιάδες ευρώ τους. Εγώ δεν έχω καταθέσεις, οπότε δε με αφορά. Κάποιοι συζητούν για τα ομόλογά τους, τα κέρδη τους, τις επενδύσεις τους. Εγώ μιλάω για την αξιοπρέπειά μου.

Κάποιοι μιλούν για το κόμμα τους, τη νίκη του, το βόλεμά τους. Εγώ μιλάω με τον συνταξιούχο που πήγε στο γιατρό του και τον ρώτησε ποια χάπια να κόψει επειδή δε μπορεί να τα αγοράζει όλα. Χάπια που έχει προπληρώσει όλα τα χρόνια που ακουμπούσε τις ασφαλιστικές του εισφορές για να του τις κλέψουν μέσα σε μια νύχτα.

Κάποιοι καλοταϊσμένοι κρατικοδίαιτοι ζητούν την κατάργηση του Δημοσίου ώστε να μπορέσουν να το λεηλατήσουν και να βγάλουν κέρδη από την εξαγορά των υπηρεσιών του. Εμένα με αφορά η απόγνωση του απολυμένου που δεν πήρε ούτε ένα ευρώ αποζημίωση από τη δουλειά του και δε μπορεί να διεκδικήσει τίποτα.

Κάποιοι κατηγορούν τους αγανακτισμένους πολίτες και ποντάρουν στην οργή τους για να καταγγείλουν τη βία. Εγώ μετράω νεκρούς και τραυματίες από τη βία των τραπεζών, των λαμογιών, των μνημονιακών και των χρυσαυγιτών.

Κάποιοι μιλούν για αποφυγή του διχασμού και καλούν να συνεχίσουμε όλοι μαζί, δίχως διαχωρισμούς. Λυπάμαι, αλλά το διχασμό τον προκάλεσαν και τον συντηρούν αυτοί οι ίδιοι.

Δεν είναι δυνατόν να πάω με τους «κάποιους». Με θέλουν για να σέρνω το κάρο που έχουν ανεβάσει τις περιουσίες τους και τις ταξιδεύουν σε Ελβετίες και off shore.

Αυτό όμως που ενδιαφέρει τους Έλληνες πολίτες και τη χώρα, είναι το τέλος της συμφοράς. Είναι το τέλος αυτής της πορείας προς τα κάτω.

Το ζητούμενο όμως είναι η αλλαγή της κυβέρνησης που αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των αναγκών, που είναι εμπλεκόμενη και διαπλεκόμενη, δέσμια του παρελθόντος και των ευθυνών της. Μιας κυβέρνησης που αδυνατεί να βγάλει το κεφάλι από την άμμο ή από τον βούρκο.

Δε γίνεται να είμαστε όλοι μαζί. Τι να κάνουμε; Διαφορετικά συμφέροντα, διαφορετικές ανησυχίες. Αυτό, είναι το μόνο ξεκάθαρο.

Είμαστε απέναντι. Και ήρθε η ώρα της μάχης. Γι’ αυτό πρέπει ν’ αντέξουμε. Να μην υποκύψουμε. Πρέπει να σταθούμε απέναντί τους. Πρέπει να νικήσουμε.

Μακάρι η νίκη να ερχόταν με εκλογές. Πιστεύω ότι η νίκη και η ανατροπή θα έρθει μόνο με διεκδίκηση στους δρόμους. Δε θα μαλώσουμε, όμως, γι’ αυτό. Ας γίνουν όλα με τη σειρά τους για να μην έχουμε κι απωθημένα.

Μία είναι η έγνοια. Να αντέξουμε για να νικήσουμε.

Μαρίνος Λάμπρος

29.12.2014