Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014

Για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ

Για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ
ΣΙΜΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣΤου Σίμου Ανδρονίδη

Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες ευρωεκλογές σε συνδυασμό με την καλή επίδοση του κόμματος στις αυτοδιοικητικές εκλογές έχει ανοίξει τη θεωρητική συζήτηση για το μέλλον της Αριστεράς στη χώρα μας. Στην προκειμένη περίπτωση το επίδικο περιστρέφεται γύρω από τις πιθανές πολιτικές συμμαχίες που θα καταφέρει να συγκροτήσει μία μελλοντική κυβέρνηση της Αριστεράς με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Η οικοδόμηση μιας διευρυμένης κοινωνικής συμμαχίας αποτελεί προϋπόθεση για την οικοδόμηση εκείνων των πολιτικών συμμαχιών που θα επιτρέψουν στον ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει ένα κυβερνητικό πρόγραμμα που θα βάλει τις βάσεις για τη σταδιακή οικονομική και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Από τις διπλές εκλογές του 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταφέρει να συγκροτήσει μία κοινωνική συμμαχία η οποία φέρει το ταξικό πρόσημο των «από κάτω».

Οπως έδειξε και η ανάλυση της ψήφου των πρόσφατων ευρωεκλογών του Μαΐου, ο ΣΥΡΙΖΑ, στο πεδίο της εκλογικής βάσης, αποτελεί μία κοινωνική συμμαχία μισθωτών του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ανέργων και μικρομεσαίων. Η «ολική» έκφραση των συμφερόντων αυτής της κοινωνικής συμμαχίας στο πολιτικό πεδίο αποτελεί το κύριο διακύβευμα για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι κυριαρχούμενες κοινωνικές τάξεις έχουν πληγεί σε μεγάλο βαθμό από τη μνημονιακή «ρύθμιση» και διαχείριση των ροών της οικονομικής κρίσης προς όφελος του κυρίαρχου μπλοκ εξουσίας.

Η ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να ηγεμονεύσει ιδεολογικά και πολιτικά θα κριθεί πάνω σε δύο άξονες: 1. Από την ικανότητα και δυνατότητα «ολικής» έκφρασης των συμφερόντων της κοινωνικής συμμαχίας που στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ και αποκρυσταλλώθηκε σε εκλογικό επίπεδο. 2. Από την ικανότητα ανάλυσης του πολύπλοκου κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού γίγνεσθαι. Αυτό προϋποθέτει την «ανάγνωση» των τεκτονικών αλλαγών και ανακατατάξεων που έχουν επέλθει στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία τέσσερα «μνημονιακά» χρόνια.

Οι εγκάρσιες τομές που έχουν προκληθεί στο κοινωνικό «σώμα» απαιτούν την «ποιοτική» εμβάθυνση και άρθρωση ενός πολιτικού, προγραμματικού και ιδεολογικού λόγου που θα τείνει να «απαντά» κάθε στιγμή, στις δεδομένες και διευρυνόμενες κοινωνικές ανάγκες. Σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ η προσίδια λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ ως «συλλογικού διανοούμενου», ως του αναγκαίου πολιτικού οργανωτή και εκφραστή των συμφερόντων των πληττόμενων κοινωνικών τάξεων. Το κόμμα «συλλογικός διανοούμενος» οργανώνει και συγκροτεί ιδεολογικά τις κυριαρχούμενες και πληττόμενες κοινωνικές τάξεις, επιδιώκοντας ταυτόχρονα να κατακτήσει την ιδεολογική ηγεμονία.

Και η πάλη στο πεδίο των ιδεών είναι εξόχως σημαντική στον βαθμό που πλέον αντιπαρατίθενται δύο αντιθετικά κοινωνικά σχέδια και προτάγματα για τη διακυβέρνηση της χώρας. Η πολιτική στρατηγική του κόμματος πρέπει να έχει στον πυρήνα της την επιδίωξη σύγκρουσης με τα κατεστημένα συμφέροντα και πολιτικές. Το πολιτικό πρόγραμμα του κόμματος, ο καταστατικός πυρήνας του πρέπει να συναρθρώνει και να «μπολιάζει» το εσωτερικό του κόμματος με αιτήματα και τα προτάγματα των μισθωτών.

Το πολιτικό πρόγραμμα του «συλλογικού διανοούμενου» οφείλει να συγκροτείται και να ανασυγκροτείται καθημερινά, σε ώσμωση με την κοινωνία. Πρέπει να αποτελεί την αποκρυστάλλωση της κοινωνικής συμμαχίας των «από κάτω» στον πολιτικό και προγραμματικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ. Το πολιτικό πρόγραμμα αποτελεί τον εμβρυουλκό της κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής που επαγγέλλεται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο διπολισμός μεταξύ Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τη «συνέχεια» και την έκφραση της κοινωνικής πόλωσης η οποία και επικαθορίζει τη ζώσα και βιωμένη κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα. Η πόλωση μεταξύ του κυρίαρχου μπλοκ εξουσίας και των κυριαρχούμενων και πληττόμενων κοινωνικών τάξεων εκφράζει τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης προς όφελος του κυρίαρχου μπλοκ εξουσίας.

Στον «χωροχρόνο» της οικονομικής κρίσης ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να «μπολιάζει» με την ιδεολογία του την κοινωνική συμμαχία που κατάφερε να συγκροτήσει. Σε αυτό το πλαίσιο, η πάλη στο πεδίο των ιδεών θα καθορίσει τη μελλοντική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Το κρίσιμο και «κρισιακό» ερώτημα «ριζοσπαστικοποίηση ή ρεαλισμός» δύναται να απαντηθεί από την ικανότητα σφυρηλάτησης, οργάνωσης και διεύρυνσης της κοινωνικής συμμαχίας που στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ. Δύναται να απαντηθεί από την ικανότητα «σωστής» ανάγνωσης της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας.

Η ριζοσπαστικοποίηση σχετίζεται με το άνοιγμα του κόμματος στον κόσμο της εργασίας, με τη δυνατότητά του να συναρθρώσει τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας. Η προσίδια ριζοσπαστικοποίηση του κόμματος θα φανεί στο επίπεδο της διακυβέρνησης, καθώς ισούται με την απαρέγκλιτη εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού πολιτικού προγράμματος στον πυρήνα του οποίου θα βρίσκεται η λήψη μέτρων που θα «ανακουφίζουν» από τις συνέπειες διαχείρισης της οικονομικής κρίσης.

Ο «συλλογικός διανοούμενος» ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να έχει στην προμετωπίδα της δράσης του την ενεργό του παρουσία στο κοινωνικό και πολιτικό πράττειν. Η ενιαιοποίηση του κόμματος που έλαβε χώρα στο συνέδριο του Ιουλίου του 2013 ουσιαστικά αφορά την ικανότητα του κόμματος αφενός μεν να ανταποκριθεί στα σύνθετα και αυξημένα καθήκοντα του διεκδικητή της κυβερνητικής εξουσίας, αφετέρου δε το απαραίτητο άνοιγμά του στη βάση της κοινωνίας.

Το πολιτικό «κύτταρο» που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να συνθέσει εκείνες τις πολιτικές απαντήσεις που θα τείνουν στην υπέρβαση της οικονομικής κρίσης προς όφελος της μισθωτής εργασίας. Οφείλει να επανακαθορίσει τη συμμετοχή της χώρας στο σύγχρονο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι κυρίως μέσω της ρήξης με τη νεοφιλελεύθερη θέσμιση και αρχιτεκτονική της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ). Οφείλει να συνθέσει τις πολιτικές που θα συμβάλουν στο τεράστιο έργο της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Και οφείλει να συμβάλει στην αντιμετώπιση του νεοναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής.

*Υποψήφιος διδάκτωρ στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου